نامه استاد شهريار به انيشتين

انيشتين يك سلام ناشناس، البته مي بخشي

. . .

اجازه ده كه با دست لطيف خويش بنوازم

به نرمي، چين پيشاني افكار بلندت را

. . .

انيشتين آفرين بر تو، انيشتين ناز شست تو

نشان دادي كه جرم و جسم چيزي جز انرژي نيست

. . .

انيشتين صدهزار احسن، وليكن صدهزار افسوس

حريف از كشف و الهام تو دارد بمب مي سازد

انيشتين اژدهاي جنگ

جهنم كام وحشتناك خود را باز خواهد كرد

دگر پيمانه عمر جهان لبريز خواهد شد

دگر عشق و محبت از طبيعت قهر خواهد كرد

. . .

انيشتين بغض دارم در گلو، دستم به دامانت

نبوغ خود به كار التيام زخم انسان كن

سر اين ناجوانمردان سنگين دل به راه آور

نژاد و كيش و مليت يكي كن، اي بزرگ استاد

زمين يك پايتخت امپراتوري وجدان كن ...

به اين وحشي تمدن گوشزد كن حرمت ما را

پا فراتر نه

انشتن پا فراتر نهجهان عقل هم طی کن

کنار هم ببین موسی و عیسی و محمّد را

. . .

خدا را نيز پيدا كن

متن کامل شعر:

انشتن[انیشتین] یک سلام ناشناس البته می بخشی ،
دوان در سایهروشن های یک مهتاب خلیایی
نسیم شرق می آید، شکنج طرّه ها افشان
فشرده زیربازو شاخه های نرگش[نرگس] و مریم
از آن هایی که در سعیدیه شیراز میرویند
زچین و موج دریاها و پیچ و تاب جنگل ها
دوان می آید و صبح سحر خواهد بهسر کوبید
در خلوت سرای قصر سلطان ریاضی را.
درون کاخ استغنا، فراز تختاندیشه
سر از زانوی استغراق خود بردار
به این مهمان که بی هنگام و ناخواندهاست، دربگشا
اجازت ده که با دست لطیف خویش بنوازد،
به نرمی چین پیشانی افکاربلندت را
به آن ابریشم اندیشه هایت شانه خواهد زد.
نبوغ شعر مشرق نیز با آییندرویشی
به کف جام شرابی از سبوی حافظ و خیام
به دنبال نسیم از در رسیده میزند زانو
که بوسد دست پیر حکمت دانای مغرب را
انشتن آفرین بر تو ،
خلاء باسرعت نوری که داری ، در نوردیدی
زمان در جاودان پی شد، مکان در لامکان طیشد
حیات جاودان کز درک بیرون بود پیدا شد
بهشت روح علوی هم که دین می کفت،[میگفت] جز این نیست
تو با هم آشتی دادی جهان دین و دانش را
انشتن ناز شستتو!
نشان دادی که جرم و جسم چیزی جز انرژی نیست
اتم تا می شکافد جزو جمع عالمبالاست
به چشم موشکاف اها[اهل] عرفان و تصوّف نیز
جهان ما حباب روی چین آب راماند
من ناخوانده دفتر هم که طفل مکتب عشقم،
جهان جسم ، موجی از جهان روح میدانم
اصالت نیست در مادّه.
انشتن صد هزار احسن و لیکن صد هزار افسوس
حریفاز کشف و الهام تو دارد بمب میسازد
انشتن اژدهای جنگ ....!
جهنم کام وحشتناکخود را باز خواهد کرد
دگر پیمانه عمر جهان لبریز خواهد شد
دگر عشق و محبت ازطبیعت قهر خواهد کرد
چه می گویم؟
مگر مهرو وفا محکوم اضمحلال خواهدبود؟
مگر آه سحرخیزان سوی گردون نخواهد شد؟
مگر یک مادر از دل «وای فرزندم» نخواهد گفت؟
انشتن بغض دارم در گلو دستم به دامانت
نبوغ خود به کام التیامزخم انسان کن
سر این ناجوانمردان سنگین دل به راه آور
نژاد و کیش و ملّیت یکیکن ای بزرگ استاد
زمین، یک پایتخت امپراطوریّ وجدان کن
تفوق در جهان قائل مشوجز علم و تقوا را
انشتن نامی از ایران ویران هم شنیدستی؟
حکیما، محترم می دارمهد ابن سینا را
به این وحشی تمدّن گوشزد کن حرمت ما را.
انشتن پا فراتر نهجهان عقل هم طی کن
کنار هم ببین موسی و عیسی و محمّد را
کلید عشق را بردار وحلّ این معمّا کن
و گر شد از زبان علم این قفل کهن واکن.
انشتن بازهمبالا
خدا را نیز پیداکن.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

در سالهای 1325 و 1326 شمسی بار دیگرخطر بمب اتم زبانزد مردم جهان شد. بشریت نگران از پیامدهای این اسلحه مرگبار، آرامشموقت خود را از دست دادند. اگر یکی دیگراز دولت های متخاصم از این اسلحه استفادهبکند، فاتحه دنیا خوانده خواهد شد. هیچ ذی روحی در روی زمین باقی نخواهد ماند. قرنها طول خواهد کشید تا حیوانی تک سلولی به وجود آید و قرن ها زمان لازم خواهد بود تازمین به حالت اولیه برگردد. این ها صحبت های روزمره مردم جهان بود.در چنین فضایی چهکسی قادر بود از این فاجعه عظیم جلوگیری کند. اکثریت مردم دست به دعا بودند. عده ایمی گفتند که خداوند در قرآن خبر داده است که کوه ها مثل پنبه تافته خواهد شد. آیااین مردم می توانستند افکار و حرف دلشان را انیشتینی که در محاصره جهان خوارانبود، برسانند؟ پس چه باید کرد؟ چگونه می توان این نابغه علم را متوجه اوضاع وخیم وشرایط روحی نامساعد بشر نمود؟

در سال 1326 شمسی جمعی از اساتید و دانشجویانتهران ، دست به دامن استاد شهریار می شوند ، موضوع را کاملاً شرح می دهند، نگرانیو وحشت مردم جهان را با او در میان می گذارند و یادآوری می کنند که تنها شهریار ،نابغه شعر و ادب مشرق زمین می تواند، انیشتین آن نابغه ریاضی و فیزیک مغرب زمین رامتاثر بکند.

خود استاد شهریار می فرمودند:
« چنان منقلب شدم که گویی بمباتم کره زمین را به کلی نابود کرد و پودر آن در فضای بیکران پخش شد. از جسم خاکیرهیدم . در عالمی اعلا به درگاه خداوند متوسّل شدم : خدایا کمکم کن. پروردگارا،قدرتی می خواهم که دل آن سلطان ریاضی را نرم کنم. اکنون که من مامور این امر مهمشده ام ، شرمنده ام مگردان.»
آری، شهریار ادب شرق، توفیق الهی را کسب می کند وهمان شب ، شعر « پیام به انشتین» آفریده می شود. این شعر به قدری روان و منسجم وصمیمی و موثر، خلق می شود که گمان نمی رفت هیچ سنگدلی را یارای مقاومت در برابرشباشد.

بلافاصله این شعر به زبان های انگلیسی ، آلمانی ، فرانسه و روسی ترجمهمی گردد. عده ای به سرپرستی دخترش خانم ]مریم یا شهرزاد[بهجت مامور می شوندکه شعررا به انیشتین برسانند. از مدیر دفترش در اقامتگاهش وقت می گیرند، روز موعود فرامیرسد. ترجمه فصیح انگلیسی شعر را در اقامتگاه انیشتین، برایش می خوانند. آنچنانکهحاضران نقل کرده اند آن بزرگمرد عالم دانش ، دو بار از جای خود برمی خیزد. دو دستشرا بر صورتش می نهد و می فشارد. قطرات اشک بر شیشه عینکش نمایان می شود. با چهره ایاندوهگین یکباره ، با صدایی بلند فریاد می زند:« به دادم برسید » بعد سکوت می کند وصورتش را در میان دو دستش می گیرد و غرق در بحر تفکر می گردد. سکوت غم انگیزی فضایاقامتگاهش را پر می کند.دقایقی بعد ، می خواهد که شعر بار دیگر خوانده شود. این بارپس از شنیدن آن به خارج از اتاقش می رود و با وضعیتی مغموم در باغ مخصوص اش قدم میزند....

نامه استاد شهريار به انيشتين

مطالب مشابه :

پرداخت الکترونیکی شهریه از طریق سایت گلستان دانشگاه پیام نور امکان پذیر شد / زمان توزیع کارتهای عابر

توزیع کارتهای بانکی دانشجویی دانشگاه پیام نور جهت واریز شهریه از هفته آینده + بخشنامه "فرهادحیدری

عناوین کارتحقیقی 2دانشجویان رشته حقوق دانشگاه پیام نور مرکزمیاندواب نیمسال دوم سال 90/89

مشخصات رابطین اجرایی دانشگاههای پیام نور وغیر انتفاعی

قابل توجه دانشجویان رشته حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب

سوالات حقوق مدنی 7دانشگاه آزاد مهاباد نیمسال اول 91/90

نامه تاریخی استاد شهریار به انیشتین

نامه استاد شهريار به انيشتين