زندگی روی سکوهای نفتی خلیج فارس

مطلب زیر را دوست خوبم آقای شهریار قوسی نوشته که در منطقه پارس جنوبی کار میکنه

سکوها جاهای جالبی هستند.. حدود صد نفر آدم دو هفته تمام را باید در توده‌ای از فولاد و آهن بگذرانند و در تمام این مدت روی چاه نفت وگاز هستند. چاه‌هایی که حکم بمب را دارد. کوچکترین اشتباهی می‌تواند سکو را بفرستد آسمان هفتم. مهماني آب و آهن و نفت وگازدر ميان آب هاي خليج فارس و روي سکوهاي نفتي؛ جايي که کمتر کسي مي تواند تصويري از آن داشته باشد.

هر14 روز یکبار باید وسایلتو جمع کنی و فاصله خونه تا محل کارو(بعضا حدود 2000 کیلومتر!) رو طی کنی تازه برسی جزیره کیش.اگر بالگردي براي انتقال یکساعته از جزیره کیش به پارس جنوبی باشه که بهتر.اگرهم نباشه باید یک سفر حداقل 5 ساعته با کشتي را تجربه کنی. در اين سفر 5-6 ساعته و همنشيني با خدمه فيليپيني کشتي، بايد خيلي خوش‌شانس باشي که هوا آفتابي و دريا آرام باشد و گر نه تهوع و دریا زدگی و...
واقعیت این است که هیچ قایق و کشتی در دریا ارزش بیش از نیم ساعت را ندارد. دلیلش هم روشن است، چون با طی مسافت هیچ تغییری در منظره اطراف به وجود نمی‌آید. فقط آب است و‌ آب و صدای کشتی که کمی بعد از حرکت از یکنواختی کلافه‌ات می‌کند.بعد از این سفر چندساعته از اتاقک قایق بیرون می آیی و در برابر خودت اژدهایی عظیم از لوله‌های پیچیده در هم میبینی. جای سختش میرسد که باید با "بسکت یا سبد" از قایق به سکو منتقل شوی و حدود 30-40 متر در آسمان معلق شوی!

پرسنل روی سکو در دو دوره اقماري 14 روزه تقسيم شده‌اند و هر گروه هم به 2 گروه «روزکار» و «شب کار» تقسيم مي‌شوند؛ 6 صبح تا 6 بعدازظهر و نوبت دوم هم دوباره تا 6 صبح. البته نوبت‌هاي کاري هم به تناوب عوض مي‌شوند. دمای هوا معمولا تا 50 درجه سانتي‌گراد هم میرسد و رطوبت هم صددرصد! حالا حساب کنيد در اين شرايط که نفس کشيدن هم سخت مي‌شود، بايد 12 ساعت در روز زیر تیغ آفتاب ( يا 12 ساعت در شب) يک نفس کار کنی.
سختیهای کار روی سکو خیلی زیاد هستند.گاهی شبها که دریای تاریک رو میبینی ته دلت خالی میشه. 14 روز وسط دریا روی یه تیکه فولاد دور ازخانواده و شهر و گردش و خریدو...(فقط اونایی میتونن درک کنن که روی سکو بودن). از طرفی هم خانوادت اونجا تنها,حالا خدا نکنه توی این 14 روز مشکلی هم واسشون پیش بیاد وگرنه دیوانه میشی چون درواقع توی زندگیت وجود خارجی نداری.روی سکو همه جور خطری ممکنه پیش بیاد:از سقوط هلیکوپتر و غرق شدن کشتی وفوران چاه و اتش سوزی و انتشار گازهای سمی وخطرناک و مصدومیت و مسمومیت و دلتنگی و...

این 14 روز رو درهر صورتی باید مثل ساعت یا شاید تراکتور! کارتو انجام بدی و روزا رو بشمری تا دوهفته ات تموم بشه. 14روز کار و همزيستي با آب و آهن که تموم مي‌شه، دوباره بايد بار سفر رو ببندي و برگردي به شهر و ولايت خودت.خداحافظی میکنی از دوستات تا دوهفته دیگه. یکی میره خراسان یکی آذربایجان یکی خوزستان و...
حالا حساب کن بعد از 2 هفته، تازه چشمت به ماشين و آپارتمان و پارک و شهر و زندگي ميفته واونوقته که تا چند روز هاج و واج مي‌موني و چند روزي طول مي‌کشه تا به شهر و زندگي دوباره عادت کني.تا چشم بازمیکنی استراحتت تموم شده و هنوز عادت نکردی دوباره باید برگردی و همیشه همین استرس رفتن و اومدن باهات هست...
"من کارخانه‌های زیادی را دیده‌ام؛ ایران خودرو، مگا موتور، عسلویه، پتروشیمی ماهشهر و ... ولی باید اعتراف کرد هیچ جا کارگرها و متخصصانش مثل این سکوها روی کارشان متمرکز نبودند و البته طبعیت کار هم به خودی خود این تمرکز را می‌طلبد. یادمان باشد چاه‌های نفت زیر این سکوها هر لحظه در حال انتقال نفت هستند. به نظرم هر کسی که ادعا کرد شغلش سخت است را باید چند روزی برد روی سکوی نفتی"(به نقل قول از یک دوست)
با همه اين سختي‌ها اما، کار روي سکوهاي نفتي هم براي خودش دنيايي دارد؛ دنيايي پر از خاطره که هر کدامش مي‌تواند يک فريم از آلبوم بزرگ تجربه‌هاي زندگي باشد..

زندگی روی سکوهای نفتی خلیج فارس

مطالب مشابه :

بهروز ریخته گران

پرونده پرداخت اضافات حقوق سال 87 کارکنان وزارت نفت

طب صنعتی؛ قابل توجه استخدامی‌های نفت

زندگی همسران کارکنان اقماری

زندگی روی سکوهای نفتی خلیج فارس

سیستم ترمز EBD چیست و چگونه کار می کند؟

بررسي تطبيقي ميان پرونده نفت در دهه 1330 و انرژي هسته اي در دوره پس از انقلاب اسلامي(5)

پاسخ تدوين مقررات وزارت نفت به دهها مورد از سووالات و ابهامات كاركنان صنعت نفت

ممنوعیت بیمه کشتی های نفتکش لغو شد

آزمون جدید استخدامی وزارت نفت در راه است