55 مورد متن ديكته ( املا ) اوّل ابتدایی

55 مورد متن ديكته كه در سال تحصيلي 88 ـ 87 براي دانش آموزان عزيزم در كلاس اوّل ابتدايي به عنوان ديكته در دفتر گفته بودم ، جهت استفاده ي نو آموزان عزيز و اولياي گرامي و همكاران ارجمند پايه ي اوّل ابتدايي تقديم مي نمايم.

اميدوارم مورد استفاده ي همه ي عزيزان قرار گرفته و مفيد واقع شود. ان شاا... تعالي

باتشكّر ؛ جمشيد فهم فام

ديكته يِ شماره يِ 1 19/8/87

آب ـ آ ا ـ بـ ب ـ اَ َ

بَـ ـ با ـ آبا ـ بابا

اَ َ ـ آب ـ آبابا ـ باب

آ ا ـ بـ ب ـ اَ َ ـ د

آب ـ آبا ـ بابا ـ آبابا

ديكته يِ شماره يِ 2 21/8/87

آ ا ـ اَ َ ـ د ـ بَـ

آبا ـ آبابا ـ اَدَب ـ باد

باب ـ آب ـ بابا ـ آباد

اَ َ ـ بـ ب ـ دَ ـ با اَدَب

آب ـ آ ا ـ آبا ـ بَـ ـ د ـ دَ

ديكته يِ شماره يِ 3 26/8/87

آ ا ـ بـ ب ـ آ ـ با ـ باب

بابا ـ آبا ـ آبابا ـ آب ! ـ بابا آب !

اَ َ ـ بـَ ـ د ـ دَ ـ دا

داد ـ باد ـ آباد ـ آداب ـ اَدَب

با اَدَب ـ اَبَد ـ باداباد ـ آب ـ آ ا

بابا آب داد.

ديكته يِ شماره يِ 4 28/8/87

آ ا ـ آب ـ بـ ب ـ اَ َ ـ د

با ـ آبا ـ بابا ـ آباد ـ آبابا

آب ـ باب ـ اَ َ ـ اَدَب ـ مـ م

د ـ دَ ـ دا ـ بابا ـ با اَدَب

آ ا ـ بـ ب ـ اَ َ ـ د ـ مـ م

5 ـ 4 ـ 3 ـ 2 ـ‌ 1 ـ o

ديكته يِ شماره يِ 5 3/9/87

آ ا ـ بـ ب ـ اَ َ ـ د ـ مـ م ـ سـ س

بابا آب داد.

آبابا ، آبا ، سام ، آمَد.

سـ س ـ مادر با اسب آمد.

5 ـ 4 ـ 3 ـ 2 ـ‌ 1 ـ o

ديكته يِ شماره يِ 6 5/9/87

آ ا ـ بـ ب ـ آب ـ اَ َ ـ د ـ مـ م ـ سـ س ـ او و ـ بَـ ـ با ـ بابا ـ باد ـ آباد ـ آبا ـ آبابا ـ اَدَب ـ اَسب ـ آمَد ـ بادام ـ داد ـ آدَم

بابا آب داد.

باد آمَد.

[ به تعداد هر عدد در سمت راست شكل بكشيد.]

ديكته يِ شماره يِ 7 10/9/87

او و ـ مو ـ دود ـ بود ـ سَبَد

او با اَسب آمد.

بادام ـ اَسب ـ باد ـ تـ ت ـ تاب

بابا تاب بَست.

بابا با او دوست اَست.

آ ا ـ سـ س ـ د ـ اَ َ ـ مـ م ـ او و ـ تـ ت ـ بـ ب

[در بين دو عدد يكي از علامت هاي را بگذاريد.]

5 1 O O 3 4 5 2

ديكته يِ شماره يِ 8 13/9/87

بابا آب وَ توت داد.

اَسب دَر باد آمَد.

او با اَسب آمَد.

بابا تاب بست.

سارا با او دوست است.

من او را دوست دارم.

بابا در باد آمَد.

ديكته يِ شماره يِ 9 17/9/87

مادر آرام آمَد.

سارا بَرادَر دارد.

مادر با سارا آمد.

مَن انار دارم.

ابر در آسمان است.

من درس دارم.

بابا در دست نان و توت و آب دارد.

= 1 + 4 = O + 5 = O + 2 = 1 + 3

ديكته يِ شماره يِ 10 24/9/87

« از درس 1 تا 5 كِتابِ بنويسيم »

درس 1 ـ آ ا ـ آب ـ بابا ـ باد ـ بادام ـ باران

درس 2 ـ بـ ب ـ اَ َ ـ اَبر ـ اَمين ـ اَسب ـ اَنار ـ دَ

داد ـ دَست ـ مـ م ـ بام ـ آب ـ آمَد ـ آدَم

درس 3 ـ سـ س ـ سَبَد ـ سام ـ تـ ت ـ اَست ـ او و ـ سود

درس 4 ـ دود ـ تاب ـ دوست ـ بَست ـ توت ـ ماست

درس 5 ـ د ـ مادَر ـ آرام ـ سارا ـ مَن ـ دَندان ـ دارم

ديكته يِ شماره يِ 11 ، از درس 6 ـ تاريخ 25/9/87

ا يـ يـ ي اي ـ بابا سيب دارد.

من ايران و ايراني را دوست دارم.

اَمين با امير بَرادر است.

مادر دَر دست اَنار و سيب دارد.

من سرباز را دوست دارم.

اَمين دَر دَست سوت دارد.

ديكته يِ شماره يِ 12 10/10/87

ايـ يـ ي اي ـ سيب ـ آبي ـ ايران

ايراني ـ اَمين ـ اَمير ـ سرباز ـ آزاد ـ زمين

مادَر دَر دَست سيب وَ اَنار دارَد.

سرباز اَز آبادان زود آمَد.

سام ايراني و آزاد است.

ايران آباد و سرسبز اَست.

امير ميز مي سازد.

آ ا ـ د ـ بـ ب ـ سـ س ـ مـ م ـ ر ـ اَ َ ـ تـ ت ـ او و ـ ز ـ ايـ يـ ي اي

ديكته يِ شماره يِ 13 از كتابِ بنويسيم. 3/10/87

بابا آب و نان داد.

مادر در دست توت و اَنار دارد.

سام در باد و باران آمد.

او با اَسب از تبريزِ آرام دارد.

بابا دَر سَبَد سيب و بادام دارد.

بابا آن تاب را با دَست بَست.

مَن تاب را دوست دارم.

مادَر ، آ ا ، بـ ب ، سـ س ، ز ، شـ ش ، مي دانَد.

ديكته يِ شماره يِ 14 8/10/87

آرش اَز يَزد آمَد.

سارا به زَري مِداد داد.

زيبا اَز تَبريز زود آمَد.

دَريا آرام اَست.

ايران آباد ، آزاد است.

ما ايران وَ ايراني را دوست داريم.

آن زَن دَر سَبَد نان ، توت و شانه دارَد.

آن ماشين اَز آبادان به دريا آرام آرام آمد.

+ 5 = 2 + 3 = 2 + 2 = 1 + 4 O =

ديكته يِ شماره يِ 15 10/10/87

شب بود.

بويِ ياس مي آيد.

مادَر دَر دَست ياس دارَد.

دريا آرام و زيبا اَست.

مَن دَريايِ آبي را دوست دارَم.

مَن ايران و ايراني را دوست دارم.

سارا سبزي را مي شويَد.

آزاد ، اَز مَدرسه زود مي آيَد.

مِيمون نِشسته اَست.

[ از 1 تا 7 بنويسيد].

ديكته يِ شماره يِ 16 12/10/87

اُ ُ ـ بُز ـ تُند ـ اُستان ـ مُدير ـ اُميد

بُناب ـ دُشمن ـ تُرش ـ مُراد

اُستاد به ما دَرسِ اَدَب داد.

اُميد بُز را بُرد.

اُميد بَرادَرِ مُبين اَست.

اَمين در باران تُند آمَد.

بُناب و بستان آباد در ايران است.

بابا به اُميد اَنار داد.

مادر مبين مِداد داد.

3 5 4 3

3 + 1 + o + 1 +

ديكته يِ شماره يِ 17 26/10/87

دَرسِ 8 ـ اُ ُ ـ اُميد ـ مُدير ـ شُتُر

اُميد با مُدير دَر باران اَز دبستان زود آمد.

آن كودَك كبوتَر و اُردَك را ديد و شاد شُد.

زَنبور دَر كَندو ، اُردَك دَر آب و بُز بازي مي كرد.

آن روز مادَر دَر كنارِ سَماوَر بود.

من اين سه دوست را در مَدرِسه ديدَم.

آيا مي داني اَمير دونده ، كَريم وَ اكبر ورزش را دوست دارند.

= 2 - 5 = 1 - 4

ديكته يِ شماره يِ 18 29/10/87

پروين با آزاده دوست است.

كَبك دَر آسمان پَرواز مي كُنَد.

پير مَرد و پير زَن دَر پارك بودند.

پرستو دَر آسمانِ آبي پَرواز مي كُنَد.

من سوپ را دوست دارم.

مادر سام پرستار است.

پوران آش را دوست دارد.

پرويز بَرادرِ پَروانه است.

پـ پ ـ توپ ـ پِسَر ـ پَتو ـ پَرتاب

= O – 1 = 3 - 4 = 1 – 2

ديكته يِ شماره يِ 19 1/11/87

پدر بزرگ دَر باران اَز گرگان آمَد.

آن دانِش آموز دَر دَست مِداد رنگي دارَد.

گاو با گُربه زِندِگي نمي كند.

مادَر برايِ شام سوپ مي پَزَد.

اَمين و آزاده سوپ را دوست دارند.

مادر بزرگ يك گاوِ شيري دارد.

گرگان مركزِ استان است.

من اَز ساري به گرگان مي رَوَم.

= 1 – 3 = 1 - 5 = 2 - 4

ديكته يِ شماره يِ 20 3/11/87

آيا مي داني دَر روزِ بَرفي ، بَرف مي بارد؟

امروز آسمان آفتابي است.

آزاده با فرزانه وَ فِرِشته آدَم بَرفي دُرُست مي كُنَند.

آدَم بَرفي به دانش آموزان مي گويد:

كاش مَن نيز كَفش ، دَفتَر وَ مِداد دَر كيف داشتم وَ با دوستان به مَدرِسه بِرَوَم.

فـ ف ـ گـ گ ـ پـ پ ـ و ـ كـ ك ـ اُ ُ ـ يـ ي ـ شـ ش ـ اِ ِ ـه ه ـ ز ـ اي يـ يـ اي ـ او و

ديكته يِ شماره يِ 21 7/11/87

مادر با سارا دَر باران آمَد.

مَن دَر سَبَد نان ، توت ، سيب وَ اَنار دارَم.

آزاده وَ اَمين دَر مَدرِسه دَرس دارَند.

ما ايران و ايراني را بسيار دوست داريم.

آيا مي داني ايران بزرگ ، سَرسَبز وَ آباد است؟

آن شب اَمين ستارِه را به آزاده نِشان داد.

مَن دريايِ آرام و بُزُرگ وَ آبي را دوست دارم.

اُميد از آبادان با شُتُر تُند آمَد.

ساسان آشِ رِشته كه شور باشد ، دوست ندارد.

= 1 - 5 = 2 - 4

ديكته يِ شماره يِ 22 8/11/87

دَرسِ 8 ـ آن روز اُميد با مُدير از دبستان در باران آرام آمَد.

من مي دانم كه زنبور دَر كندو وَ اُردك در آب آرام شِنا مي كُنَند.

امير و كريم با اكبر ، اين سه دوست با شادي در مدرسه ورزش مي كُنند.

درس 9ـ ما با توپ بازي مي كُنيم.

پدر پروانه نان تازه را از تنور بيرون مي آورند.

مادر بُزُرگ با شير گاو ماست دُرُست مي كُنند.

آزاد و پري و زري و فرشته با فرزانه آدم برفي دُرُست مي كنند.

4 5 2 3

o + 3 + 2 + 2 +

ديكته يِ شماره يِ 23 10/11/87

درس 10 ـ خـ خ ـ خُدا ـ خوب ـ درخت ـ خرگوش

آيا مي دانيد خُدا مردُم خوب را دوست دارد؟

خُروس بر شاخه ي درخت است.

خانه ي آن خرگوش در كنار خانه ي خرگوش اُفتاده بود.

مادر دامَنِ دُخترش را با سوزن مي دوزد.

خـ خ ـ فـ ف ـ پـ پ ـ شـ ش ـ تـ ت

9 ـ 8 ـ 7 ـ 6 ـ 5 ـ 4 ـ 3 ـ 2 ـ 1 ـ O

= 1 – 4 = o - 5 = 2 - 4

ديكته يِ شماره يِ 24 13/11/87

درس 10 ـ خـ خ ـ خُدا ـ خوب ـ قُرآن ـ لـ ل

آن درخت در كنارِ رودخانه است.

اَمين مي داند كه خانه ي خرگوش در زير درخت آنار اَست.

آزاده در خانه قندان را پُر از قَند مي كُنَد.

خداي بُزُرگ و دانا ما را دوست دارد.

پِدَرِ اَمين و آزاده در ماشين قاشق و بشقاب و قوري دارد.

بُلبُلِ زَرد در كنار گلِ ياس لانه ساخت.

جـ ج ـ لـ ل ـ ايـ يـ ي اي ـ بـ ب ـ سـ س

ديكته يِ شماره يِ 25 15/11/87

سماور ما برقي است.

مادر قاشق و بشقاب را تميز مي كُند.

قادِر با ميخ و تخته نيمكت ساخت.

باقر ، قاشُق و بُشقاب را شُست.

قاسم قوري دَر دَست دارد.

مادر بُزُرگ قرآن دَر دَست دارَد.

آيا مي داني كِشور ما ايران قانون دارد؟

آقاي مُدير‌دانِش آموزان را تَشويق كرد.

اَمين و آزاده در اُتاق درس مي دارند.

آقا قدرت قندان را پُر از قَند مي كنند.

ديكته يِ شماره يِ 26 17/11/87

من گرگان يك آبشار ديدم.

امروز به مامان و بابا سلام كردم.

آن روز دَر بَندَر اَنزَلي كِشتيِ بُزُرگي را ديدم.

مَردُم مُسَلمانِ ايران نماز را دوست دارند.

آن پِسَر دَر مدرِسه لِي لِي بازي مي كند.

لـ ل ـ قَلب ـ سلام ـ كلاس ـ لَك لَك ـ اِنقلاب ـ آلو ـ لَواش

يك ـ دو ـ سه ـ چهار ـ پَنج ـ شِش ـ هَفت ـ هَشت ـ نُه

ديكته يِ شماره يِ 27 20/11/87

خانه يِ خَرگوش كِنارِ آب نيست!

خُدا مَردُمِ خوب را دوست دارد.

بُلبُل به گُل سَلام كَرد.

مَردان و زَنان دَر شاليزار بِرِنج مي كارند.

مَسجِد ـ كِشاورز ـ جوجه ـ پَرواز ـ جوراب ـ جارو ـ خَنده ـ نارِنج ـ دِرَخت ـ رودخانه ـ قرآن ـ اُفتاده ـ دُختَرَش

ديكته يِ شماره يِ 28 24/11/87

دَرسِ 11 ـ جـ ج ـ مَسجِد ـ نارِنج ـ كاج ـ پَنج

آن بُلبُل اَز شاخه يِ دِرَخت پَرواز كرد.

آيا مي داني مَن دو كتابِ فارسي دارَم؟

امين كوه نوردي را دوست دارَد.

مَهتاب زيبا ، بَه بَه اِمروز هَوا خوب اَست.

مَن آهو ، ماه و ماهي را دوست دارَم.

اِي خُدايِ مِهرَبان آسمان و خورشيد و ماه و ستاره هايت را دوست دارَم.

دو ـ شِش ـ هَشت ـ دَه

ديكته يِ شماره يِ 29 27/11/87

دَرسِ 11 ـ مَردان و زَنان دَر شاليزار بِرِنج و نارِنج مي كارند.

مَن مي دانم كه دو روز پيش ، پِدَربُزُرگ بَرايِ اَمير يك خُروس خوش آواز خريد.

وقتي كه خورشيد زَمين را روشن كَرد.

اَمير بَرايِ خُروسِ خود دانه ريخت.

اِي خُدايِ بُزُرگ و مِهرَبان و دانا ما تو را دوست داريم.

آن روز گوسفندان دَر چَراگاه و چوپان دَر زير دِرَخت و قوچ در كِنارِ چِشمه بود.

ديكته يِ شماره يِ 30 1/12/87

آب ـ دريا ـ آبي ـ باد ـ باران ـ بـ ب ـ اَ َ ـ اَبر ـ اَمين ـ بادبادك ـ د ـ باران ـ مـ م ـ داد ـ دَرس ـ مَدرِسه ـ مِداد ـ ميز ـ نيمكت ـ مُدير ـ سـ س ـ پَرچَم ـ دارَد ـ دَست ـ سَبَد ـ ياس ـ كِلاس ـ آزاده ـ او و ـ توت ـ هُلو ـ اَنگور ـ آلو ـ تـ ت ـ تاب ـ توپ ـ سوت ـ بَست ـ مادَر ـ آمَد ـ آرام ـ نـ ن ـ ر ـ نان ـ نانوا ـ آسمان ـ نَم نَم ـ مي بارد ـ ايـ يـ ي ا ي ـ ايران ـ ايراني ـ آبي ـ سفيد ـ آباد ـ بيدار ـ ز ـ سَرباز ـ تيرانداز ـ زرد ـ سَبز ـ رزمنده ـ اِ ِ ـه ه

يك ـ دو ـ سه ـ چهار ـ پَنج ـ شِش ـ هَفت ـ هَشت ـ نُه ـ دَه

ديكته يِ شماره يِ 31 4/12/87

درسِ 7 ـ اِ ِ ـه ه ـ اِمام ـ دانه ـ مِداد ـ نَرده ـ مدرسه ـ تَراش ـ ايران ما ـ شانه ـ آش ـ ماشين ـ سيب ـ تميز ـ يـ ي ـ دريا ـ سايه ـ بويِ ياس ـ ماسه ـ ميمون

درسِ 8 ـ اُ ُ ـ اُميد ـ مُدير ـ دُرُشت ـ بُز ـ مُشت ـ سُرسُره ـ شُتُر ـ كـ ك ـ اُردَك ـ كودَك ـ موشَك ـ نَمَكدان ـ وَرزِش ـ دَوَنده ـ سواركار ـ مي آورد

اَمين شب ستاره را در آسمان ديد.

بَه بَه مادر ياس در دَست دارد.

امير و كريم با اكبر در مدرسه با شادي ورزِش مي كنند.

O 9 ـ 8 ـ 7 ـ 6 ـ 5 ـ 4 ـ 3 ـ 2 ـ 1 ـ

يك ـ دو ـ سه ـ چهار ـ پَنج ـ شِش ـ هَفت ـ هَشت ـ نُه

ديكته يِ شماره يِ 32 13/12/87

من مي دانم زنبور در كندو و اردك در آب شادي مي كنند.

آيا شما جنگل بُزُرگ و سرسبز را مي شناسي؟

من مي دانم كه آدم برفي كيف ، كِتاب ، مِداد ، دفتر و تراش نَدارد.

در خانه ي اَمين و آزاده قاشُق وَ بُشقاب و چاقو و قند و قندان و قوري هست.

در شاليزار مَردان و زَنان با هم با مِهرباني كار مي كنند.

آفرين بَر ژاله و منيژه كه به گُل ها آب دادند.

آن روز آزاده با مادَرَش از بزّازي پارچه هاي گل دارِ قَشَنگي خريده بود.

19 ـ 18 ـ 17 ـ 16 ـ 15 ـ 14 ـ 13 ـ 12 ـ 11 ـ O1

ديكته يِ شماره يِ 33 15/12/87

دَرسِ 13 ـ در بازار

در آن روز از بزّازي بيرون آمديم.

مادرم پارچه ي گل دارِ قشنگي خريده بود.

آيا مي داني نجّار از چوب دَر ، پنجره و ميز مي سازد.

اَمين گفت : اين جا نانوايي و آن جا كفّاشي است.

بَه بَه مادرم از آن قنّادي شيريني خريد.

وقتي به خانه رسيديم ، بابا هم آمده بود و من از بابا و مادرم تشكّر كردم .

	18		12
نوزده		چهارده

ديكته يِ شماره يِ 34 18/12/87

درس 14 ـ صداي موج

اَمين گفت : آيا تاكنون دَريا را ديده اي؟

بَه بَه ، آسمانِ صاف و آبي دَريا خيلي ديدَني است.

آيا مي داني ، صَدَ ف هايِ سفيد دَر كِنارِ دَريا آن جا و اين جا پراكنده شُده است؟

هر روز صداي موجِ دريا به گوش مي رِسَد.

من مي دانم ، پرندگان دريا ، ماهي هاي ريز و دُرُشت را شكار مي كنند.

دانِش آموزان مي دانند كه ، جانوراني مانند نَهَنگ ، كوسه و ارّه ماهي و هشت پا مخصوصِ دَريا هَستند. صـ ص

نُه ـ دَه ـ يازدَه ـ دوازدَه ـ سيزدَه ـ چهاردَه ـ پانزدَه ـ شانزدَه ـ هِفدَه ـ هيجدَه ـ نوزدَه

ديكته يِ شماره يِ 35 20/12/87

دَرسِ 13 ـ آن روز با مادَر ، دَر بازار اَز بَزّازي بيرون آمديم.

آن نجّار دَر ، پنجره ، ميز و نيمكت مي سازد.

نقّاش و كفّاش از قنّادي شيريني خريدند.

امروز باران باريد و آسمان ابري است.

اَمين اَز دوستِ خود پُرسيد كه ، آيا تا كنون دريا را ديده اي؟

آسمان صاف و آبيِ دريا خيلي ديدَني است.

آيا مي دانيد كه پرندگانِ دريا ، ماهي هاي ريز و دُرُشت را شِكار مي كُنند.

پَنج ـ هَشت ـ دَه ـ چهاردَه ـ هِفدَه ـ نوزدَه

ديكته يِ شماره يِ 36
از كتابِ ديكته دَرخانه 22/12/87

بَنّا ـ كفّاش ـ نجّار ـ اَرّه ـ نقّاش ـ اَوَّل ـ تَشكّر ـ پلّه ـ دكّان ـ بزّاز ـ اَرّه ـ بَرّه ـ موفّق ـ مَكّه ـ صـ ص ـ صابون ـ صابِر ـ صادِق ـ مَخصوص ـ فَصل ـ صَدَف ـ اِنصاف ـ قصّاب ـ صَدرا ـ ذ ـ ذرَّت ـ دلپذير ـ لِذَّت ـ آذَر ـ اَذان ـ ابوذَر ـ گُذَشته ـ بَچّه ها در پارك آرام آرام بازي مي كُنَند.

من اَز بابا ، مادَر و آموزگارِ تَشكُّر مي كُنَم.

آيا شما مي دانيد خانه يِ خُدا در شَهرِ مَكّه است.

آذَر اَز مازَندَران با هواپيما آمَد.

ديكته يِ شماره يِ 37 از كتاب بخوانيم 16/1/88

دَرسِ 1 ـ آب ـ دَريا ـ آبي ـ آ ا ـ بـ ب ـ باران ـ باد ـ اَ َ

دَرسِ 2 ـ اَبر ـ دريا ـ بادبادك ـ اَمين ـ د ـ دَر ـ باران ـ داد ـ مـ م

دَرسِ 3 ـ مَدرِسه ـ مِداد ـ ميز ـ نيمكَت ـ مُدير ـ پَرچَم

كلاس ـ دَست ـ سَبَد ـ ياس ـ آزاده ـ سـ س

دَرسِ 4 ـ توت ـ هُلو ـ اَنگور ـ آلو ـ تاب ـ توپ ـ سوت ـ بَست ـ تـ ت ـ ر

دَرسِ 5 ـ مادَر در باران آرام آرام آمَد.

اَمين دَر دَست نان دارَد.

باران اَز آسمان نَم نَم مي بارد. ا يـ يـ ي اي

دَرسِ 6 ـ اَمين ايرانِ آباد و بيدار را دوست دارَد.

سَرباز مِدادِ آبي ، سِفيد ، سُرمه اي ، زرد و سَبز دارَد.

دَرسِ 7 ـ آن خانه اِستَخر ، آب ، نَرده و دِرَخت دارد.

مَن دو چِشم و دو پا و دو گوش دارَم.

قايق ران ، قايق را در رويِ دَريا آرام مي رانَد.

ديكته يِ شماره يِ 38 از كتاب بخوانيم 17/1/88

دَرسِ 8 ـ هر شب مادر بزرگ به آزاده و امين داستان مي گويد.

زَنبور در كَندو ، كبوتر ، اُردك و لك لك با هَم بازي مي كردند.

آيا مي دانيد كه داوَر ، وَرزِش كار ، سواركار ، دَوَنده و وَزنه بردار با هم دوست و همكاري مي كُنَند؟

دَرسِ 9 ـ گرگ و گَوزن در جنگلِ بزرگ ، زيبا و سر سبز زندگي مي كنند.

آن روز فَرزانه و فرشته آدم برفي درست مي كردند.

دَرسِ 10 ـ مَلَخ و خَرگوش دَر كِنارِ رودخانه با هم فِكر مي كُنند.

مادَرِ آزاده با قاشق و بُشقاب را مي شويَد.

پِدَر اَمين قوري و استكان را به اتاق مي بَرد.

بَه بَه بَهار آمد ، گُل آمَد ، بُلبُل سَلام كَرد.

ديكته يِ شماره يِ 39 از كتاب بخوانيم 18/1/88

دَرسِ 11 ـ مَردان و ‍ زَنان در شاليزار بِرِنج مي كارَند.

آيا مي داني شاليزار بُزُرگ ، زيبا و ديدني اَست.

پِدَر بُزُرگ بَراي اَمير يك خُروسِ خوش آواز خَريد.

اي خُداي مِهربان ، مَن آسمان و ماه و سِتاره هايت را دوست دارم.

دَرسِ 12 ـ چوپان ، گوسفندان و قوچ دَر چَراگاه دورِ هم بودَند.

مَن دَر چَراگاه چِشمه ، چوپان ، قوچ و قارچ و چادر را ديدَم.

آن روز ژاله و منيره به گُل ها آب دادَند.

آيا مي دانيد خواهرِ خوب و مهربانِ مَن هر شب به مَن كتاب مي خواند؟

ديكته يِ شماره يِ 40 20/1/88

سَفَر‌ِ دلپَذير ؛

زَنگِ آخر بود.

آذَر دَست بُلَند كَرد و گُفت : اجازه؟

مَن با پِدَر ، مادَر ، خواهر و بَرادَرَم به مازَندَران رَفتيم.

مي دانيد آن جا هَوايِ خوب و دلپذيري داشت؟

بَرادَرَم گُفت : كاش مي توانِستَم هَر چه را كه مي بينم ، بِنويسَم.

مادَرَم گُفت : هر چه را كه مي بيني ، نقّاشي كُن.ج

تركيب هاي عدد 3 را بنويسيد.

= +

= + = +

ديكته يِ شماره يِ 41 24/1/88

دَرسِ 18 ـ حَلَزون

هِزاران جور حَلَزون هَست.

همه ي حَلَزون ها بَدَني نَرم دارَند.

حَلَزون بَدَنَش را داخِلِ اين صَدَف مي بَرَد.

مَن مي دانَم حَلَزونخيلي آرام حَرِكَت مي كُنَد.

آيا شُما مي دانيد كه حَلَزون سَر و بَدَنَش را از صَدَف بيرون مي آوَرَد؟

آن روز صُبح كِنارِ سَبزه ها يِك حَلَزون ديدَم.

ما دانِش آموزانِ كلاسِ اَوّل يك دَبِستان شهيد فَكوري بُناب ياد گرفتيم كه :

به حَلَزون ، « حيوان خانه به دوش » مي گويَند.

ديكته يِ شماره يِ 42 25/1/88

دَرسِ 19 ـ رِضا

من صداي اَذان را از مَسجِد شنيدم.

هَمراه پِدَرَم به مسجد رفتم ، كِنارِ حوض ، وضو گرفتيم.

وقتي داخل مسجد شديم ، مَردُم نِشَسته بودند.

مي دانيد دوستم رضا آن روز دَر مسجد نبود؟

مَن دَر مَسجِد پِدَرِ رِضا را ديدم.

من به او سَلام كَردَم و پُرسيدَم :

چرا امروز رضا نيامده است؟

پدرش گفت : رِضا مَريض است.

آن روز من از پِدَرَم اِجازه گرفتم و به ديدن دوستم رِضا رَفتَم.

ضـ ض

ديكته يِ شماره يِ 43 از بخوانيم كلاس پنجم 30/1/88

دكتر حِسابي يكي از دانشمَندانِ بُزُرگ جهان اَست.

دكتر آذر اندامي ، پزِشكِ دل سوز ايراني را دوست دارم.

آيا مي دانيد اگر ما هم تلاش كنيم ، دانشمند مي شويم. ما استاد فرشچيان هُنرمَندِ ايراني را دوست داريم.

مَردُم ايران و همه ي ايراني ها با هوش هَستَند.

ديكته يِ شماره يِ 44 از درسِ 21 ، بخوانيم 31/1/88

دَرسِ 21 ـ لاك پُشت وَ مرغابي ها

آيا مي دانيد كه دو مرغابي وَ يك لاك پُشت با هم دوست بودند.

آن ها در كنار آبگيري زِندِگي مي كردند.

مرغابي ها مجبور شدند از آن جا بروند.

لاك پُشت گُفت : مَن هم با شما مي آيم.

مرغابي ها با هم فكر كردند تا راهي پيدا كنند.

روز بعد ، كلاغ و جُغد ديدند كه دو مرغابي چوبي را به منقار گرفته اند و لاك پُشتي را با خود مي برَند.

اَمّا تا دهانش را باز كرد ، از بالا به زمين اُفتاد.

جيغ ـ پَرَنده ـ هَرَس ـ مُدَتّي ـ جواب نَدَهَد ـ غـ ـغـ ـغ غ

ديكته يِ شماره يِ 45 2/2/88

دو مرغابي وَ يك لاك پُشت و سه خَرگوش دَر كِنارِ آبگيري ، با هم زِندِگي مي كَردَند.

با گَرم شُدَنِ هوا ، آبگير هم خُشك شُد.

لاك پُشت به مرغابي ها گفت : مَن هم با شما مي آيم.

مرغابي ها به لاك پُشت گُفتَند :

تو كه نمي تواني مِثلِ ما پَرواز كُني.

دانِش آموزان خوب و با اَدب ، آيا مي دانيد لاك پُشت چِقَدر غمگين شُد؟!

مرغابي ها به لاك پُشت گُفته بودَند كه دَر راه ، هَر كَس هَر چه گُفت :

لاك پُشت به آن ها گوش نَكُنَد و به آن ها جواب ندَهَد.

براي شكل هاي مقابل دوجمع بنويسيد : = +

= +

ديكته يِ شماره يِ 46 9/2/88

در بازار دُكّان هاي بزّازي ، نجّاري ، كفّاشي و قنّادي را ديدم.

بَه بَه دريا بسيار بُزُرگ ، آرام ، زيبا و هم تماشايي است.

آيا مي دانيد پَرَندگان دريا ، ماهي هاي ريز و دَرَشت را شكار مي كنند؟

دوستانِ ، مَن تابستان گُذَشته با پِدَر ، مادَر و بَرادَرَم به مازندران رَفتيم.

علي و معصومه هميشه به ديگران سَلام مي كُنَند و دَر مي زَنند.

ثريّا گفت : مَن آن شبِ مَهتابي را فراموش نمي كنم.

ديكته يِ شماره يِ 47 12/2/88

از درس 1 تا 6 بخوانيم

دَرسِ 1 ـ آب ـ دريا ـ آبي ـ بـ ب ـ آ ا ـ باران ـ اَ َ ـ باد

دَرسِ 2 ـ اَبر ـ بادبادَك ـ اَمين ـ د ـ داد ـ مـ م ـ باران ـ دَريا

دَرسِ 3 ـ مَدرِسه ـ پرچم ـ ميز ـ مِداد ـ مُدير ـ نيمكت ـ دارَد ـ سـ س ـ كلاس ـ دَست ـ سَبَد ـ ياس ـ آزاده ـ او و

دَرسِ 4 ـ توت ـ هُلو ـ اَنگور ـ آلو ـ مادَر آمَد و مَرا بوسيد.

من بابا و مادرم را دوست دارَم.

بابا آن تاب را با دَست بَست. تـ ت ـ ر

دَرسِ 5 ـ مادَر دَر باران آرام آرام آمَد.

آن روز اَمين در دَست نان داشت.

بَه بَه اَبر آمَد و باران نَم نَم مي بارَد. ايـ يـ ي اي

دَرسِ 6 ـ مَن و اَمين ايران و ايراني را دوست داريم.

بَرادَرِ آزاده سَرباز اَست و او تير اَنداز اَست. ز

ديكته يِ شماره يِ 48 15/2/88

آن شَب مَن و پِدَرَم به آسمان نِگاه مي كَرديم.

دوستانِ مَن مي دانيد كه نورِ ماه هَم مِثل نور خورشيد باعث روشن شُدَنِ زَمين مي شَوَد.

آيا مي دانيد كه به حَلَزون ، « حيوانِ خانه به دوش » مي گويَند.

يك روز همراهِ پِدَرَم به مَسجِد رَفتَم ، كنارِ حوض وَضو گرفتم و نماز خواندَم.

ما هَر سال ، دهه يِ فَجر را جَشن مي گيريم.

دو مرغابي و يك لاك پُشت دَر كِنار آبگيري زِندِگي مي كَردَند.

يك ـ دو ـ سه ـ چهار ـ پَنج ـ شِش ـ هَفت ـ هَشت ـ نُه

بيست ـ سي ـ چِهِل ـ پَنجاه ـ شَصت ـ هَفتاد ـ هَشتاد ـ هَشتاد و هَشت ـ نَوَد

ديكته يِ شماره يِ 49 20/2/88

پَيامبَر ما ، حَضرَت مُحمَّد (ص) دَر شَهرِ مَكّه به دُنيا آمَد.

روزي كه پَيامبَر به دُنيا آمَد ، مادَرَش آمِنه خيلي خوش حال شُد.

ما مُسَلمانان روزِ مَبعَث را جَشن مي گيريم.

شَهرِ ما بُناب ، يكي اَز شَهر هايِ اُتان آذربايجان شَرقي اَست.

پِدَرَم هَر روز بعد اَز نَماز ، قُرآن مي خوانَد و براي هَمه دُعا مي كُنَد.

مَن ياد گرفتم كه هر سال دَوازدَه ماه ، چهار فَصل و هر فَصل سه ماه دارَد.

ما ياد گرفتيم فَصل هاي سال ، بهار ، تابستان ، پاييز ، زِمستان نام دارَد.

ما دانِش آموزان ، كِشوَرِمان ايران را از تَه دِل دوست داريم.

ديكته يِ شماره يِ 50 از همه جايِ ينويسيم 21/2/88

بابا با اَسب در باد و باران از آبادان آرام آرام آمَد.

آيا مي دانيد بَرايِ اَمين وآزاده بابا آن تاب را بَست؟

مَن دَر سَبَد آب ، بادام ، اَنار ، اَنگور ، كيف ، ياس ، گيلاس و سوت دارَم.

آن اَبر دَر آسمان به سويِ سَمتِ چَپ مي رَوَد.

ما مَردُمِ ايران ، كشورِ خود را دوست داريم.

زَري اَنار را از روي ميز بر مي دارَد.

مِدادِ اَمين دَر دَست آزاده نَبود ، آيا شُما مي دانيد كجاست؟

مَن دريايِ بُزُرگ ، آبي ، آرام ، پُر آب و پَرَندگان آن را خيلي دوست دارَم.

ديكته يِ شماره يِ 51 ، اَز كِتاب ِ بنويسيم 22/2/88

دَرسِ 8 ـ اين سيب دُرُشت اَست و آن بُز دَم دارَد.

اُميد دَر باران با مِدير تُند آمَد.

آيا مي دانيد زَنبور دَر كَندو وَ اُردَك دَر آب شِنا مي كُنَد؟

مَن مي دانَم كه اَنار ميوه يِ شيريني اَست.

اَمير ، كَريم و اَكبَر سه دوست با شادي ورزِش مي كُنَند.

دَرسِ 9 ـ پِدَرِ پَروانه نانوا اَست و نانِ تازه دَر تَنور مي پَزَد.

مادَربُزُرگِ نَرگِس دَر گُرگان يك گاوِ بُزُرگ دارَد.

هر سال دَر فَصلِ زِمستان فَرزانه و فِرِشته آدَم بَرفي دُرُست مي كُنَند.

دَه ـ بيست ـ سي ـ چِهِل ـ پَنجاه ـ شَصت ـ هَفتاد ـ هَشتاد ـ نَوَد

ديكته يِ شماره يِ 52 ، اَز كِتابِ بنويسيم 23/2/88

دَرسِ 9 ـ آيا مي دانيد مادَربُزُرگِ نَرگِس دَر گُرگان زِندِگي مي كُنَد؟

آدَم بَرفي ، كِتاب ، كَفش ، جوراب و مِداد نَدارَد.

دَرسِ 10 ـ شاخه اي اَز دِرَخت كِنارِ خانه يِ خَرگوشِ سِفيد اُفتاده اَست.

خُدا مَردُمِ خوب و آرام و دانا را دوست دارَد.

مادَر اَمين دَر دَست قاشُق و قوري دارَد.

بَه بَه ، بَهار آمَد و بُلبُل كِنار گُل لانه ساخت و آواز سَر داد.

دَرسِ 11 ـ آيا مي دانيد كه كِشاوَرز دَر شاليزار بِرِنج مي كارَد؟

مَن مي دانَم ، شَب ها نورِ ماه ، زمين را روشن مي كُنَد.

اي خُدايِ مِهربان ، مَن آسمان و ماه و ستاره هايت را دوست دارَم.

نَوَدُ و پَنج ـ نَوَدُ و شِش ـ نَوَدُ و هَفت ـ نَوَدُ و هَشت ـ نَوَدُ و نُه

ديكته يِ شماره يِ 53 ، اَز كِتابِ بنويسيم 28/2/88

مَن دَريايِ آرام ، آبي و زيبا را دوست دارَم.

كَبوتر روي بام ، اُردَك دَر اِستَخر شِنا مي كُنَد.

آيا مي دانيد آن سه دوست با شادي وَرزِش مي كُنند؟

فَرزانه و فِرِشته با هم آدَم بَرفي دُرُست مي كُنَند.

مَن مي دانَم خدا مَردُمِ خوب را دوست دارَد.

بَه بَه ، بهار آمَد ، گُل آمَد و بُلبُل آمَد.

رنگ هاي پرچم ايران ، سبز ، سِفيد و قِرمِز اَست.

همه مي دانَند كه فيل و گَوَزن دَر جَنگَل زِندِگي مي كُنَند.

مَن بنّا ، نقّاش ، كفّاش ، نجّار و قنّاد را دوست دارَم.

اَوَّلِ هَر كار نام خُدا را بگو.

ديكته يِ شماره يِ 54 ، اَز كِتابِ بنويسيم 29/2/88

ما هر كاري را با نامِ خُدا شُروع مي كُنيم.

ما دانِش آموزان بعد اَز دَرس ، وسايلِ خود را جمع مي كنيم.

بَه بَه ، آسمانِ صاف و آبي دَريا بسيار زيبا و ديدَني اَست.

يك روز جيرجيرك رويِ شاخه يِ دِرَختِ اَنار نِشَسته بود و زود پرواز كَرد.

همه بايَد بِدانند ، اَگَر به گُل آب نَرسَد ، پَژمُرده مي شَوَد.

مَن دو كتابِ فارسي ، بخوانيم وَ بنويسيم دارَم.

من بابا و مادرم را خيلي خيلي دوست دارَم.

سام دَر سَبَد ، بادام ، اَنار ، سيب ، كِتاب ، مِداد ، تَراش ، دَفتَر ، مِداد رَنگي ، نان و پَنير با گِردو دارَد.

ديكته يِ شماره يِ 55 ، اَز كِتابِ بنويسيم 30/2/88

مادَربُزُرگ به اَمين و آزاده داستان مي گُفت.

مَن زَنبور را دَر كَندو ، كبوتر را روي دِرَخت ديدَم.

گُرگ و گَوَزن دَر جَنگَلِ زيبا وَ سرسَبز با مِهرباني زِندِگي مي كُنَند.

دَر فَصلِ زِمستان كه هوا سَرد و بَرفي بود ، فَرزانه وَ فِرِشته آدَم بَرفي دُرُست مي كَردَند.

آيا مَلَخ را دَر رويِ دِرَختِ كاج ديده اي؟

مَن دَر شُمال ِ كِشوَرِمان شاليزار هاي فراوان ديدَم و لِذَّت بُردَم.

يك روز با پِدَربُزُرگ به كوه رفتم و دَر آن جا چَراگاه ، چوپان ، چادُر ، چِشمه ، قارچ وَ قوچ را ديدَم ، جايِ شما دوستان خالي بود.

پايان سال تحصيلي 88 ـ 87 والسّلام

دانِش آموزان عزيزم موفّق باشـــــيد : عمو جمشيد

تايپ و تنظيم از : نويد فهم فام

كپي اَز دفترِ ديكته ي دانش آموز عزيزم آقاي امير رضا صمدي

http://www.jamshidfahmfam.blogfa.com/

55 مورد متن ديكته ( املا ) اوّل ابتدایی

مطالب مشابه :

قابل توجّه كلاس اوّلي ها ، متن هاي جديد ديكته (املا) 92/91 نورمعلّم

در شب یلدا در خواست از والدین دانش آموزان ابتدایی ایران

«شناخت علل ناتوانی های یادگیری در دانش آموزان اوّل ابتدایی »

55 مورد متن ديكته ( املا ) اوّل ابتدایی

معرفي دبستان پسرانه غير انتفاعي نور معلّم (عمو جمشيد).

اشکالاتِ خواندن :

مفهوم تدريس و يادگيري ؛ عمو جمشيد.

رشد زبان برای دانش آموزان اوّل ابتدايي