کارل گوستاو یونگ/ انسان و سمبولهایش

به سرانجام رساندن سرنوشت، خود بزرگترین کامیابی بشر است و سودجویی گرایی باید جای خود را به رفع نیازهای روان ناخودآگاه بدهد. برای اینکه فرآیند فردیت تحقق یابد لازم است که انسان بجای فکر کردن به اینکه چه کاری «باید» بکند، یا مردم عموما چه کار می کنند، یا اینکه معمولا چه اتفاقی می افتد، آگاهانه به توانایی های ناخودآگاهش گردن نهد. تنها باید گوش فرا دهیم تا بفهمیم تمامیت درونی مان یعنی «خود» [سِلف/خویشتنِ خویش مان]، در هر لحظه و وضع خاص از ما چه میخواهد. ما باید به کشش اگرچه تقریبا نامحسوس، اما در عین حال نیرومندی که از تمایل شدید به تحقق منحصر بفرد و خلاق خویشتن خویش ناشی می شود، گردن نهیم. و در همین فرآیند است که چیزی را جستجومی کنیم و میابیم که برای هیچکس دیگری شناخته شده نیست. الهام ها و انگیزه ها، نه از «من/ایگو»، بلکه از تمامیتِ «من» یعنی «خود» تراوش می کند.
هر کدام از ما به شیوه ای کاملا منحصر به فرد انکشاف میابیم و بنابراین حتا نیم نگاهی به نحوه انکشاف دیگران هم، کاملا بیهوده است. در واقع هر کسی کاری را به سرانجام میرساند که با کار فردی دیگر کاملا متفاوت است و در انحصار خود اوست.

کارل گوستاو یونگ/ انسان و سمبولهایش

کارل گوستاو یونگ/ انسان و سمبولهایش

مطالب مشابه :

انسان و سمبولهايش

کارل گوستاو یونگ/ انسان و سمبولهایش

خوابی که تکرار می شود

نقض حقوق زنان در ایران (قسمت دوم)

مشکلات زنان جوان متارکه کرده ایرانی در جامعه