اخلاق در شعر حافظ (1)

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن                     منم که دیده نیالودم به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم               که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات    بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن
مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست               به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب        که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن
به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه           کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن
عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس         که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن
ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب                    که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن
مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ         که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن

۱-عشق پاک به مخلوقات خدا

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

۲-بد نگاه نکردن به کائنات و حفظ حد اعتدال

منم که دیده نیالودم به بد دیدن

۳- وفای به عهد

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن

۴-پوشیدن عیب همنوعان

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن

۵-لذت بردن و درس گرفتن از آفرینش پروردگار

مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن

۶-نداشتن غرور و خود پرستی

به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن

۷- عالم با عمل بودن

عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن

۸-عشق به خدا

ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن

نوشته: سیاوش پورافشار

اخلاق در شعر حافظ (1)

مطالب مشابه :

اخلاق در شعر مولوی 1

اخلاق در شعر حافظ (1)

اخلاق عملي در شعر سعدي

6حدیث از امام علی درباره اخلاق

اخلاق در شعر حافظ(2)

اخلاق در شعر سهراب سپهری(2)

شعر "اخلاق روابط عمومي"

جشنواره ی سمنان شعر اخلاق شهر فرهنگ

اخلاق در شعر سهراب سپهری 2

گفتار بزرگان (اخلاق)