بازیافت كيسه هاي پلاستيكي
نايلون بمب كشنده نيست، اما براي زمين خطرناك است، آنقدر خطرناك كه اگر شما
كيسه اي را بي جهت و شايد هم با هدف روي زمين رها كنيد، 500 سال زمان مي
برد تا آثارش از روي زمين پاك شود، در اين مدت اما چه اتفاقي مي افتد، يك
بحران ايجاد مي شود به نام بحران زيست محيطي كه اگر مهار نشود يك فاجعه رخ
مي دهد، اين مسئله البته از آن جهت فاجعه ناميده مي شود كه نه فقط خاك را
كه شما را هم به عنوان يك انسان درگير مي كند، حيات شما را به خطر مي
اندازد و با از بين بردن طبيعت و توليد گازهاي گلخانه اي بلايي به سرتان مي
آورد كه از اين كيسه هاي به ظاهر سبك و شفاف بعيد به نظر مي رسد، با اين
توصيف آيا بايد كمر به قتل تك تك اين كيسه ها بست و از چرخه طبيعت به طور
كامل حذف شان كرد يا بايد جايگزيني براي آن پيدا كرد و...
قائم
مقام اتحاديه صنايع بازيافت، اما در اين ميان معتقد است كه جمع آوري همه
كيسه هاي نايلوني و پلاستيكي تا زماني كه جايگزين مناسبي براي آنها پيدا
نشده است صحيح نيست و كار به جايي نخواهد برد.
كاميار فيلسوفي با
اشاره به اينكه با جمع آوري نايلون ها مخالفم تاكيد مي كند كه ما اول بايد
جايگزيني براي آنها معرفي كنيم، ضمن اينكه اين جايگزين ها را نيز از نظر
منطقي و اصولي بسنجيم، استفاده از كيسه هاي نخي به جاي نايلوني، اين نخستين
جايگزيني است كه اين كارشناس باريافت با رد آن درباره نامناسب بودنش
اينگونه توضيح مي دهد: «اگر قرار باشد كه ما كيسه هاي نخي را جايگزين كيسه
هاي نايلوني كنيم بايد براي به حداقل رساندن ضررهاي آن هم از نخ كاملاً
خالص در فرآيند توليد استفاده كنيم وگرنه تركيب نخ با الياف پوليستر نتيجه
مطلوبي نخواهد داشت و دوباره اين الياف مصنوعي به طبيعت بازمي گردد و براي
از بين رفتن به 500 سال زمان نياز دارد، متاسفانه اين فرآيند در توليد كيسه
هاي نخي در كشور اتفاق مي افتد.» اما چرا توليدكنندگان از نخ كاملاً خالص
استفاده نمي كنند؟! گران بودن نخ طبيعي پاسخي است كه فيلسوفي در برابر اين
سوال مي دهد. او معتقد است كه از نظر اقتصادي براي توليدكنندگان استفاده از
نخ طبيعي به صرفه نيست و اين هم دليلي مي شود تا در توليد خود باز هم از
الياف پوليستر استفاده كنند كه در نتيجه جايگزيني را غيرمنطقي مي كند.»
استفاده
از كيسه هاي مقوايي به جاي كيسه هاي نايلوني دومين گزينه جايگزيني است كه
وي درباره آن مي گويد: «اين جايگزيني هم چندان دوام نمي آورد، چرا؟ چون
كيسه هاي كاغذي براي ماندگاري بيشتر به روكش ضدآب نياز دارند تا مثلاً اگر
در كيسه خريد شما ميوه هاي تازه است آب ناشي از آنها موجب پارگي كيسه ها
نشود. خب در صورتي هم كه بخواهيم از روكش ضدآب استفاده كنيم بازهم مجبوريم
كه در فرآيند توليد از پلاستيك كه به نوعي نگهدارنده است، بهره ببريم. آيا
اين جايگزيني هم فرقي به حال طبيعت مي كند؟ ضمن اينكه ما براي توليد اين
كيسه هاي كاغذي مجبوريم درختان را هم قطع كنيم» به گفته وي، هر 17 اصله
درخت يك تن كاغذ مي دهد كه براي باروري هر درخت بايد 20 سال زمان طي شود،
يعني شما اگر اين 17 اصله درخت را قطع كنيد در خوشبينانه ترين حالت براي به
دست آوردن دوباره اش بايد دو دهه به انتظار بنشينيد! و جالب اينكه براي
برطرف كردن نيازمان بايد همه سطح كره زمين را درخت بكاريم، علاوه بر اينكه
مهمترين خاصيت منفي كاغذ، جذب آلودگي هاي محيطي است، در حالي كه پلاستيك در
دماي 140 تا 150 درجه كاملاً ذوب مي شود و آلودگي باقي نمي گذارد!
يك
راهكار ديگر كه البته هم اكنون نيز به شكل محدود در بعضي شهرهاي بزرگ كشور
مثل تهران اجرا مي شود، استفاده از نايلون تجزيه پذير و گياهي به جاي
پلاستيك و نايلون است. آيا اين روش بهترين جايگزين محسوب مي شود؟!
كاميار
فيلسوفي در اين باره به نكات قابل توجهي اشاره مي كند. او مي گويد: اگر
اين كيسه ها صددرصد گياهي باشد تا خطر تجزيه آن به صفر برسد براي
توليدكننده و در نهايت مصرف كننده بسيار گران تمام مي شود كه به مرور زمان
به صرفه نبوده و عملاً از چرخه توليد حذف مي شود، اما در صورتي كه بخواهيم
هزينه توليد را منطقي تر كنيم بايد مقداري ناخالصي به نام نايلون هم به آن
اضافه كنيم كه نتيجه مي شود همان چيزي كه نبايد بشود! پس كيسه هايي كه
اكنون به نام گياهي به دست مصرف كننده مي رسد صددرصد خالص نيست و ناخالصي
هاي آن بازهم به طبيعت آسيب مي زند.
وي همچنين درباره يكي ديگر از
معضلات كيسه هاي گياهي مي گويد: شما در نظر بگيريد كه ما از ساقه ذرت كيسه
گياهي بسازيم، خب اين ساقه ذرت هم آلودگي بالايي را جذب مي كند و هم به
راحتي صدمه ديده و مثلاً آتش مي گيرد، بنابراين نمي توان به سادگي به اين
جايگزيني هم دلخوش كرد. در شرايطي هم كه بخواهيم پيوندي ميان پليمر و گياه
برقرار كنيم و يك كيسه نيمه گياهي و نيمه پلاستيكي بسازيم (موضوعي كه الآن
رايج است) بايد منتظر يك نتيجه جالب توجه باشيم. پليمر براي از بين رفتن به
حداقل 300 سال زمان نياز دارد، اما يك كيسه گياهي در ظرف يك ماه مي پوسد و
اين پوسيدگي موجب مي شود تا حلقه اتصال از بين رفته و باز پلاستيك باقي
بماند، با اين تفاوت كه حالاپلاستيك هم تجزيه شده و در دل خاك نفوذ كرده و
نمي توان ديگر آن را از سطح خاك برداشت!
با اين وجود چرا در سراسر
دنيا همواره منع كيسه هاي پلاستيكي و نايلون تبليغ مي شود و براي يك روز
بدون نايلون صدها جشنواره و همايش برگزار شده و در باب محاسن آن نيز حرف
هاي زيادي زده مي شود!
آيا غربي ها كه در اين زمينه پيشگام ساير كشورها هستند به مضرات جايگزين هاي ديگر پي نبرده اند؟!
فيلسوفي
در اين زمينه مثالي مي زند كه ممكن است جواب بسياري از اين سوالات باشد.
او توضيح مي دهد: «فرض كنيد كه نفت بشكه اي 100 دلار است، اگر همين نفت
تبديل به پلاستيك شود به بشكه اي 200 دلار مي رسد، يعني ارزش آن دو برابر
مي شود، پس توليد آن به پلاستيك هزينه بيشتري را مي طلبد، پس تنها در صورتي
مقرون به صرفه خواهد بود كه شما نفت زيادي در اختيار داشته باشيد!
بنابراين
از آنجا كه كشورهاي غربي دسترسي كمتري به نفت دارند اعلام مي كنند كه ما
از پلاستيك استفاده نمي كنيم، چون برايشان بسيار گران تمام مي شود، بر اين
اساس در قالب يك سري حركات نمايشي استفاده از پليمر را منع مي كنند! اما
آيا در واقعيت هم اين اتفاق در كشورهاي غربي مي افتد، آيا پلاستيك در اين
كشورها كاملاً حذف شده است؟! نه، آنها از كيسه هاي كاغذي استفاده مي كنند.
چون برايشان به صرفه تر از كيسه هاي نايلوني است! وگرنه روز بدون نايلون و
پلاستيك، روز مرگ طبيعت است، چون همه به جان درختان مي افتند تا كاغذ و
مقوا درست كنند، ما هم در ايران به تقليد از كشورهاي غربي قبل از اين كه
جايگزين مناسبي پيدا كنيم به تبليغ اين روز روي آورده ايم. در حالي كه
كاملاً نمايشي است و فقط بازار نايلون و پلاستيك را دچار نوسان مي كند!
با
اين توصيفات ممكن است شما استفاده از كيسه هاي نايلوني را منطقي تر دانسته
و همچنان به رويه قبلي خود ادامه دهيد، با اين تفاوت كه حالانگراني هم
بابت استفاده بيش از حد خود از كيسه هاي پلاستيكي و مثلاً بطري هاي آب
معدني نداريد، اما دست نگه داريد! اين كه هنوز جايگزين مناسبي براي كيسه
هاي پلاستيكي پيدا نشده است دليلي بر «سالم بودن» آنها نيست، چرا كه
حالاافراد با پائين ترين سطح از آگاهي مي دانند كه تجزيه يك كيسه نايلوني
در خاك 500 سال زمان مي برد و اين يعني آن قطعه از خاك كه مي تواند فضايي
براي توليد محصولات كشاورزي باشد تا اين مدت زمان بلااستفاده خواهد ماند و
شايد هم ديگر جاني براي نفس كشيدن دوباره پيدا نكند، پس مسئولان و
كارشناساني كه تاكيد مي كنند بايد كيسه هاي نايلوني از سطح شهرها و روستاها
جمع آوري شود هم بيراهه نگفته اند، اما راه حل نه قدغن كردن پلاستيك و
مثلاً استفاده از كاغذ كه چيز ديگري است...
قائم مقام اتحاديه
صنايع بازيافت كشور «بازيافت كيسه هاي نايلوني و پلاستيك» را بهترين راهكار
براي كاهش آلودگي هاي محيطي مي داند و معتقد است كه بايد به جاي همه
شعارها در باب جمع آوري نايلون و پلاستيك، از يك سياست منطقي در اين زمينه
پيروي كرد.
اجراي قانون مديريت پسماند كه هنوز حتي يك بخش كوچك آن
هم اجرايي نشده است همان سياست منطقي است كه به گفته فيلسوفي بايد به ميدان
شعارها و تبليغات كاذب بيايد.
وي تاكيد مي كند: «تا زماني كه يك
جايگزين مناسب براي نايلون پيدا مي كنيم بايد در جلوي هر خانه و كوچه يك
سطل زباله بازيافت بگذاريم و به مردم آموزش دهيم كه به جاي دورانداختن
پلاستيك، آن را به واحدهاي بازيافتي تحويل دهند.
آيا اين اتفاق در
سطح جامعه در حال افتادن است، شما در كدام منطقه سطل هاي جداسازي پسماند را
مي بينيد، كدام بيمارستان قانون مديريت پسماند را اجرا مي كند، آيا از
صنعتگران بازيافت به خاطر سختي كار حمايت ويژه مي شود، در همه دنيا به اين
افراد وام بلاعوض داده مي شود، اما در ايران وام بلاعوض نمي خواهند حداقل
وام بدون بهره بدهند...
هم اكنون تنها در تهران سالانه 5/2 ميليون
تن زباله خشك توليد مي شود كه اگر صرفاً 30درصد آن بازيافت شود، 357
ميليارد ارزش ريالي ايجاد مي كند، در اين صورت آيا نبايد حداقل به خاطر
صرفه اقتصادي هم كه شده زباله ها را از هم جدا كرد و به طبيعت آسيب
نرساند!»
فيلسوفي با بيان اين كه نايلون بمب كشنده نيست، اما طبيعت
را ويران مي كند، مي گويد: از نايلون خطرناك تر، روغن اتومبيل است، هم
اكنون يك بشكه 4 ليتري روغن موتور مي تواند يك ميليون ليتر آب زيرزميني را
آلوده كند. اما جلوي آن گرفته شد؟ از آن آلوده تر پسماند بيمارستان است كه
متاسفانه هيچ كاري براي آن انجام نشده است، باتري قلمي بمب كشنده است، پس
مي توان نتيجه گرفت كه خطرناك تر از نايلون هم هست، اما كسي براي جمع آوري
آنها دل نمي سوزاند! در حالي كه ما مي توانيم با بازيافت كيسه هاي نايلوني
از ضرر آنها هم جلوگيري كنيم و اين راه بسيار ساده و راحت است فقط لازم است
براي دريافت نايلون از دست مردم قوانين حمايتي ويژه اي وضع شود و مثلاً در
ازاي هر كيلو نايلون، يك بسته نايلون بازيافتي به مصرف كننده اهدا كرد.
مطالب مشابه :
ساخت كره زمين از خمير كاغذ
ساخت كره زمين از كاردستي كودكان . همه چسب ارد واب و رنگ براي خود يك كره زمين
طرز ساخت مولد واندوگراف
طرز ساخت مولد جرقه و بار الكتريكي، به طرف كره متصل به زمين (يا اگر شما خيلي نزديك آن باشيد
گرمايش زمين و پيامدهاي مخرب آن
ساخت و راه اندازي زمين و پيامدهاي و تكامل يافته بر روي كره زمين زندگي مي كنند كه تاكنون
گرمایش زمین و حفظ محيط زيست
ساخت و راه اندازي آيا فكر مي كنيد تنها عوامل جوي اين مشكلات را به وجود آورده يا كره زمين
كره از خمير كاغذ
ღ دانش آموزی از کاشان ღ - كره از خمير كاغذ دوست داري روي زمين چه کاره باشي؟
بازیافت در مدرسه
ساخت و راه اندازي خطوط كره زمين ظرفيت محدودي دارد. كاردستي
بازيافت زباله ها ، محیط زیست ، گرم شدن زمین
ساخت و راه اندازي اگرچه علت اين امر جاي بحث دارد كه گرم شدن كره ي زمين حقيقتي كاردستي
انرژی های تجدید پذیر
خطر گرم شدن كره زمين ناشي از پديده افزايش دماي زمين را نيازمند كاردستي
بازیافت كيسه هاي پلاستيكي
نايلون بمب كشنده نيست، اما براي زمين خطرناك است همه سطح كره زمين را درخت كاردستي
كرم‌هاي زباله‌خوار - ورمی کمپوست و بیو کمپوست
ساخت و راه اندازي سال اراضي موجود در سطح كره زمين را در كمال آرامش و سكوت، زير كاردستي
برچسب :
كاردستي ساخت كره زمين