داروسازی و تفاوتهایش با پزشکی

- دوره تحصيل براي رشته داروسازي حداقل 1 سال كمتر از پزشكي است ضمن اينكه شما ميتونين بدون گذروندن دوره سربازي در امتحانات تخصص شركت كنيد تخصصها شامل : داروسازي باليني . داروساي هسته اي . فارماكوگنوزي . داروسازي صنعتي . آرايشي - بهداشتي . شيمي دارويي . فارماكولوژي . سم شناسي . هستند شما بايستي حد نصاب لازم در آزمونهاي تافل يا ielts رو هم كسب كرده باشيد .

- اعتبار و وجهه عمومي پزشك از داروساز بالاتر هست و هنوز خيليها در اين كشور نمي دونن كه داروسازي دكتري هست و نه ليسانس!

- در رشته پزشكي بهد از استجري ديگه كم كم بايد كار عملي رو ياد بگيريد و بخشها رو تجربه كنيد در حالي كه در داروسازي تقريبا هميشه بايد سر كلاسهاي دانشكده بنشينيد.

-عموما دیده میشه که براي بيمار چندان تفاوتي نمي كنه كه دارو رو از كدوم داروخانه تحويل بگيره ولي انتخاب پزشك براش مهمتره . علت این مساله رو میشه در عدم درک جایگاه داروساز توسط بیماران و کم کاری داروسازان برای ایفای بهتر نقششون در نظام سلامت دید.

- چون اكثر دانشجوهاي داروسازي ميبينن كه چندان از معلوماتشون نميتونن در داروخانه استفاده كنند درسها رو براي رفع تكليف ميخونن و اونايي كه انگيزه هاي علمي بالاتري دارند به تخصص فكر ميكنند با اينحال تفاوت مادي داروساز عمومي با تخصص اونقدري كه در پزشكي مشخصه در داروسازي نيست. حداقل معيشت داروساز ار حداقل معيشت پزشك به اعتقاد من بهتره ولي سقف درآمد داروسازي خيلي محدود تر از سقف درآمد پزشكه

- درسهاي داروسازي خيلي متنوع و بعضيهاش واااقعا سخته خصوصا اگه استادتون دكتر خلج باشه... اما توي رشته پزشكي بارها و بارها مطالب به طرق مختلف تكرار ميشن . شما در داروسازي با چيزهايي آشنا ميشين كه شايد در عمرتون حتي يك بار هم نياز به فكر كردن دروردشون پيدا نكنيد ..نمونش تفسير طيف NMR و IR

- دانشجويان داروسازي بعد از پاس 140 واحد ميتونن بعد از معرفي به انجمن داروسازان و دريافت كارت انجمن در داروخانه به عنوان قائم مقام مشغول كار بشن و كسب درآمد و تجربه كنند . با ابنحال اكثر كساني كه روز وارد اين قسمت تجاري ميشن كلا بيخيال نمره و درس ميشن..

- اگه بعد از چندين و چند سال كسب امتياز و البته سرمايه موفق به تاسيس داروخانه شخصي بشيد تازه اول دردسره . خريد اقلام دارويي كه خوش هنريه . مريض اگه چند بار بياد داروخانه و ببينه كه داروهاش رو كامل ندارين احتمالا دفعه بعد از جاي ديگه تهيه ميكنه . تاريخ مصرف داروها كه بايستي مدام بهشون توجه بشه . قرارداد بستن با انواع سازمانهاي بيمه گر و قبول كردن انواع ناز و كرشمه اونها . بايد بدونين كه عرف معمول در بازپرداخت حق داروخانه حدود 4 تا 5 ماه هست . ضمن اينكه هر ماه هم كلي از طلبتون رو به هزار و يك جور بهونه ازتون كم ميكنن. پرسنل سالم پيدا كردن خودش هنريه و پرسنل رو سالم نگه داشتن كه از اون هم سختتره . خريدها رو ميتونين در ماههاي اول اعتباري انجام بدين و معمولا چك چند ماهه ميديد . حساب دفتر منظمي بايد داشته باشيد كه سر رسيد چك ها با موجودي بانكتون بخوره . خريد نقدي هم كه تخفيفهاي خودش رو داره. 2 جور بازرس به شما مراجعه ميكنن بازرس بيمه و بازرس دانشگاه . چون قاعدتا پرسنل داروخانه رو بيمه ميكنيد نمي تونين به همين راحتي عذرشو بخواين حتي اگه براتون ... مسجل شده باشه . هزينه اداره داروخانه خيلي بيشتر از مطب هست و همينطور بايد بدونين كه براي هر نسخه مبلغ ناچيزي به عنوان حق فني دريافت ميكنيد كه قابل قياس با هزينه ويزيت نيست .

وقت آزاد كمتري داريد . و طبعا فرصت مطالعه كمتري داريد . كمتر به مسافرت ميتوانيد برويد .

با اينحال آشنايان فراواني خواهيد داشت و اگر واقعا نسبت به سلامت بيمارانتان توجه نشان دهيد هم كار داروخانه لذت بخش تر ميشود و هم اعتبار بيشتري كسب مي كنيد . در برخورد با بيماران هميشه خود را جاي آنها بگذاريد به قول پدرم بيمار هر چي هم بگه باز بيماره نبايد دلخور شد يا انتظار خاصي داشت . براي خود ما هم اتفاق افتاده مواقعي كه بيمار هستيم از لحاظ روحي هم حساستر و مستعد نا‌آرامي ميشويم.

- معمولا پزشكان تحمل انتقاد نسبت به كارشان را ندارند . براي ايجاد همدلي و رفع سو تفاهم بهتره رابطه معقول و دوستانه اي ايجاد كنيد همانطور كه شما در داروخانه مرتكب اشتباه ميشويد اونها هم اشتباه ميكنند . پس بهتره هواي خودتون و مريض رو داشته باشيد و ايرادات رو توي سر هم نكوبيد!

از لحاظ مسئوليت حرفه اي استرس پزشكان بيشتر از داروسازان است چون مسئوليت مستقيم درمان بعده آنهاست .

- اگه يك روز يكي از پرسنل شما سر كار حاضر نشود كل كار كند پيش ميرود اما كار منشي مطب آنقدر حياتي نيست

- يك پرسنل بد ميتواند كلي شما را به دردسر بيندازد اما يك منشي بد خيلي هم خرابكاري نمي تواد بكند!

- شما براي اينكه در يك شهر بزرگ مثل تهران به عنوان داروساز بلافاصله داروخانه تاسيس كنيد لازمه پروانه داروساز ديگري را خريداري كنيد و بعد مكان و داروها

اما به عنوان پزشك شما نمي توانيد پروانه مطب خريداري كنيد و مجبوريد در درمانگاه يا بيمارستان استخدام شويد. در مورد داروساز هم كه ميتواند به صورت قائم مقام و يا با سپردن پروانه مشغول به كار شود.

يكي از دوستان در مورد ترديدش در مورد انتتخاب رشته داروسازي و يا پزشكي سوالي پرسيده بود ؛ من نكاتي كه از ديد خودم قائل به توجه هستند رو ذكر ميكنم

- اگه بخوايم فاكتور ميل رو كنار بذاريم تفاوتها تقريبا زياد هستند

- دوره تحصيل براي رشته داروسازي حداقل 1 سال كمتر از پزشكي است ضمن اينكه شما ميتونين بدون گذروندن دوره سربازي در امتحانات تخصص شركت كنيد تخصصها شامل : داروسازي باليني . داروساي هسته اي . فارماكوگنوزي . داروسازي صنعتي . آرايشي - بهداشتي . شيمي دارويي . فارماكولوژي . سم شناسي . هستند شما بايستي حد نصاب لازم در آزمونهاي تافل يا ielts رو هم كسب كرده باشيد .

- اعتبار و وجهه عمومي پزشك از داروساز بالاتر هست و هنوز خيليها در اين كشور نمي دونن كه داروسازي دكتري هست و نه ليسانس!

- در رشته پزشكي بهد از استجري ديگه كم كم بايد كار عملي رو ياد بگيريد و بخشها رو تجربه كنيد در حالي كه در داروسازي تقريبا هميشه بايد سر كلاسهاي دانشكده بنشينيد.

لیست واحدهایی که در رشته داروسازی باید بگذرانید(دانشکده داروسازی دانشگاه تهران)
لیست درسهایی که در هر ترم باید بگذرانید(دانشکده داروسازی دانشگاه تهران)

- در مورد آينده شغلي هر كدام با قطعيت نمي توان نظر داد چون در اين كشور هر روز يك شاهد سياست متفاوت هستيم!

بايد اينو هم بگم كه برادر و خواهر خودم پزشك هستند و من سعي كردم ديد منصفانه اي داشته باشم به طور كلي احساس من اينه كه نگرانيهاي يك داروساز نسبت به آينده كمتر از يك پزشك است.
به نظر من اگه بتونين با بدترين شرايط هر رشته كنار بياين به سمت اون حركت كنيد!
اين لينكها رو هم ببينيد . بي ارتباط نيستند.

http://pezeshk.info/view.asp?catId=66&id=4156

و

http://tahsily-shogly.persianblog.com/#4513712
كه صحبتهاي چند تن از اساتيد دانشكده داروسازي است .