گزارش صعود به قله دماوند از مسیر یال داغ

دماوند

دماوند، نامش را مي‌گويند از "دما" گرفته شده است: دم به معني نفس و باد: كوهش كه غرش باد در آن جريان دارد و يا به يك نظريه‌ي ديگر: دنب Donb يا دم Dum به معني رأس و قله و دماوند: كوهي با دم فراوان و يا به قول كسروي: دنبادم ــ كوهي كه دنباله داشته باشد.

اما بهترين وجه شايد نظر «آيلرس» باشد كه «دماوند» را از Dhuma به معني دود و بخار مي‌داند: يعني كوهي پر از دود و بخار.

نامش در تواريخ كهن بسيار آمده است و هم در شاهنامه‌ي فردوسي و در متون كهن تر «يشت‌ها» زردتشتي: «هواي دماوند افراشته و درخشان با بال‌هاي فراوان، جايي كه نه شب و نه تاريكي در باد سرد و نه باد گرم نه امراض كشنده ... حاكم است. جايگاه ميترا خداي آفتاب است». (يشت‌ها 10/50- 49)

در متون كهن‌تر جغرافيايي هيأت بطلميوسي كمتر اين نام به چشم مي‌خورد و شايد به اين دليل باشد كه كمتر در دوران گذشته بر سر راه تجارت قرار داشته است. اما در نوشته‌هاي ابن حوقل (سور البلدان)، اصطخري (المسالك و الممالك) نام دماوند آمده است. در شاهنامه نيز، البته جاي سيمرغ است و ملجاء زال پدر رستم.

از لحاظ جغرافيايي: مربوط مي‌شود به: بخش لاريجان، شهرستان آمل 62 كيلومتر جنوب غربي آمل، 69 كيلومتر شمال خاوري تهران، 26 كيلومتر شمال و شهرستان دماوند. ارتفاع 5628 متر.

مطابق آخرين تحقيقات گيتاشناسي، اگرچه غالب كتاب‌هاي جغرافيايي ارتفاع دماوند را 5671 نوشته‌اند ولي عمليات فتوگرامتري سال‌هاي اخير رقم 5628 را نشان مي‌دهد. كوه دماوند بلندترين قله‌ي فلات ايران و بالطبع مرتفع‌ترين كوه كشور با قله‌اي مخروطي و آتشفشاني و خاموش است. كه البته دوره‌ي چهارم زمين شناسي فعال بوده است. بيش از 70 دهانه‌ي آتشفشاني دارد كه يكي از آنها از لايه‌ي ضخيم گوگرد پوشيده شده است با دهانه‌ي به قطر 400 متر.

اين كوه مركز يك منطقه‌ي زلزله‌اي است كه در سراسر مازندران كشيده شده است. در دامنه‌اش چشمه‌هاي آب گرم و آب معدني فراواني در جوشيدن هستند كه از آن جمله‌اند: چشمه‌ي آب گرم اسك، تلخ رود و لاريجان، چشمه سارهاي آن نيز جملگي به رود هراز مي‌ريزند كه از آن جمله است: تلخ رود، آب رزان و آب مشك عنبر همچنين رودخانه لار نيز از كوه‌هاي غرب دماوند سرچشمه مي‌گيرد.

روستاهاي دامنه‌ي اين كوه نيز كم نيستند پلور، اسك، گزانه، ملار، گزنك، خيره دلارستاق، تينه، كرف، شنگلده، حاجي دلا، ناندل و رينه.

گياهان دماوند: از جمله گياهان اين منطقه ميتوان به دغدغك البرزي، پلاخور بوته‌اي، گالش انگور تيره گل، نسترن وحشي، قفقازي، رز گردآلود اشاره کرد.

در ارتفاعات 3200 تا 3500 متري در مرز برف منجمد به محيط زيست باز و آزادي بر مي‌خوريم كه در آن جلگه‌ي علف و تپه‌هاي بلند و خاردار به شكل موزاييك به هم پيوسته‌اند. برف منجمد تا قله البته يك پارچه نيست در كنار علف‌ها تا ارتفاعات 4000 متري گياهاني از جمله چمن آراراتي، چمن گندمي آسياي مركزي، جاروي علفي بامي، علف قرمز و مليكاي بي زبانك ديده مي‌شوند.

در ارتفاعات بين 2200 تا 2700 متري: درمنه‌ي كوهي در 3900 تا 4000 متري درمنه شرقي. بوته ها خاردار "كلاه ميرحسن دماوندي" و خارپشتي و گونه‌هاي هزار خار مانند گون و گل سنگي نيز در ارتفاعات 3000 تا 3600 تري براي سوخت مورد استفاده قرار مي‌گيرند.

مسیرهای اصلی صعود:

برای رسیدن به قله دماوند، مسیرهای مختلفی وجود دارند که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها این جبهه‌ها هستند:

• جبهه شمالی؛ مسیر صعود این جبهه از میان دو یخچال سیوله (سمت راست) و دوبی سل (سمت چپ) صورت می‌گیرد.

• جبهه شمال شرقی؛ پناهگاه تخت فریدون در این مسیر قرار دارد.

• جبهه غربی؛ پناهگاه سیمرغ در این مسیر قرار دارد.

• جبهه جنوبی؛ از سمت جنوب شرقی کوه. پلور، رینه، گوسفندسرا و بارگاه سوم در این مسیر قرار می‌گیرند.

آسان‌ترین این مسیرها جبهه جنوبی و سخت‌ترین آنها جبهه شمالی است. سه جبهه شمالی، جنوبی و شمال شرقی در نزدیکی روستاها قرار گرفته‌اند و همچنین همگی دارای جان‌پناه در میان راه هستند. در مسیر جنوبی، آبشاری وجود دارد که همه سال یخ‌زده‌است و تنها در تابستان‌های بسیار گرم، جاری می‌شود که به همین دلیل به آن آبشار یخی گفته می‌شود. این آبشار با قرار داشتن در ارتفاع ۵۱۰۰ متری، از نظر ارتفاع از سطح دریا مرتفع‌ترین آبشار خاورمیانه ‌است.

پناهگاه‌ها:

• پناه‌گاه گوسفندسرا (کوهپایه) در ارتفاع ۲۹۵۰ متری.

• بارگاه سوم (یال جنوبی) در ارتفاع ۴۱۵۰ متری.

• پناه‌گاه سیمرغ (یال غربی) در ارتفاع ۴۱۵۰ متری.

• پناه‌گاه تخت فریدون (یال شمال شرقی) در ارتفاع ۴۳۶۰ متری.

• جانپناه فلزی (جبهه شمالی) در ارتفاع ۴۰۰۰ متری

• جانپناه فلزی (جبهه شمالی) در ارتفاع 4650 متری

یخچال‌های معروف:

• یخچال سیوله (جبهه شمالی)

• یخچال دوبی سل (جبهه شمالی)

• یخچال عروسکها (جبهه شمالی)

• یخچال دره یخار (شمال شرقی)

• یخچال خورتاب سر

• یخچال شمال غربی

• یخچال غربی

صعود قله دماوند ( مسیر یال داغ - شب مانی روی قله )

تاریخ : 15/05/92 الی 19/05/92

سرپرست و عکاس: جاوید کاظم زاده

گزارش نویس: زهرا عبدالهی

همنوردان: کیوان زمانی _ جاوید کاظم زاده _ زهرا عبدالهی

شرح گزارش

روز اول سه شنبه 15/05/92

روز سه شنبه بعد از ظهر ساعت 7 از ترمینال کاوه بعد از خداحافظی ازدوست و همنورد خوبمون بیژن غلامی به همراه کیوان زمانی و جاوید کاظم زاده با اتوبوس شرکت لوان نور از جاده هراز به سمت روستای ناندل حرکت کردیم.

روز دوم چهارشنبه 16/05/92

پس از عبور از پلور، گزنک، تونل وانا، بائیجان و پاسگاه آن که در سمت چپ جاده قرار داشت، ساعت 4:30 بامداد پس از گذشتن از تونل آیو (شماره 8) در سمت مخالف، جاده ای فرعی قرار دارد که ورودی روستای ناندل بود، آقای صالحی با ماشین نیسان خود منتظر ما بودند. همچنین 3 کوهنورد از سنندج نیز همسفر ما بودند و قصد آنها صعود قله از مسیر شمالی بود. هوای صبح کاملا مه آلود بود و نم بارانی نسبتا خنکی به استقبال ما آمد و نوید سفری مملو از وزش باد غرب به شرق را میداد .پس از گذشتن از روستای ناندل و جاده های خاکی متمادی و پیاده کردن همنوردان در کنار سنگ بزرگ که مبدا صعود آن ها محسوب میشد. قابل ذکر است از کنار سنگ بزرگ میتوان دو پناهگاه های 4000 و 5000 هزار مسیر شمال شرفی را دید. (بعد از سنگ بزرگ عملا جاده خاکی مناسبی نیست)

بالاخره ساعت 7 صبح به دشت چمن بن در ارتفاع 3140 رسیدیم. پس از بستن کوله ها و تعویض لباس و نرمش ساعت 7:30 شروع به حرکت کردیم

پس از گذشتن از شیب های ملایم و 2 ساعت کوه پیمایی دردشتی زیبا و تماشای قله از دور دست در ارتفاع 3640 به چشمه ای رسیدیم و آب خوردیم و به مسیر خود ادامه دادیم. در همین زمان هلیکوپتری نیز در مسیر تخت فریدون میدیم و حرکت میکرد به سمت قله و روز آخر متوجه شدیم که یک نفر توریست بر روی قله دچار حادثه شده و هلکوپتر برای امداد آمده بوده اما نتوانسته بود امدادرسانی کند. در ارتفاع 4030 حدود ساعت 1 ناهار خوردیم و استراحت حدود ساعت 2:15 ازدره سمت راستمان حرکت کرده و به روی یالی که منتهی میشد به یال اصلی به مسیر خود ادامه دادیم.

در مسیر تا ارتفاع حدود 4300 آب یخچال را داشتیم.

حدود ساعت 7:30 پس از گذشتن از شیب های تند و وزش باد در ارتفاع 4700 کمپ زدیم. قابل ذکر است که در این ارتفاع مکان های مسطحی برای شب مانی وجود دارد و جای 5 یا 6چادر میباشد و در ارتفاع های بالاتر نیز به صورت منفرد چند جای مسطح دیگر هم وجود دارد که جای 1 چادر میباشد.پس از برقراری و محکم کردن آن و خوردن شام استراحت کردیم.

روز سوم پنج شنبه 17/05/92

ساعت 7 بیدار شدیم و کوله ها را جمع کردیم و ساعت 7:50 شروع به حرکت کردیم. در طول مسیر باد نسبتا شدیدی از غرب به شرق می وزید و کمی حرکتمان را کند میکرد. قابل ذکر است که حدودا هر 1 ساعتی 100 متر ارتفاع زیاد میکردیم وهر 2 ساعت در کنار سنگ هایی که جان پناهی در مقابل باد بود حدود 10 دقیقه استراحت میکردیم.

در طول مسیر کمی با سنگ درگیری داشتیم و شیب های نسبتا تندی بدون پاکوب مناسب و همچنین از سنگ های کاملا ریزشی عبور میکردیم. .ساعت حدودا 2 از بین 2 یخچال در ارتفاع 5100 گذشتیم و برای اینکه باد کمتر اذیتمان کند از کنار یخچال به حرکت خود ادامه دادیم و ساعت 6 پس از گذراندن تمام سختی ها و لذت های مسیر به روی بام ایران ایستادیم و پس از تبریک گفتن در درون کاسه کنار یخچال کمپ دوم خود را زدیم.شام و نوشیدنی گرم خوردیم و استراحت کردیم.در طول شب باد می وزید اما در نیمه شب حدود 2 ساعتی وزش باد قطع شد .

روز چهارم 18/05/92

ساعت 7 بیدار شدیم و پس از بست کوله ها و جمع کردن چادر به پیش گوسفندان یخ زده بر روی قله رفتیم و عکسی به یادگار گرفتیم و از مسیر جنوبی به سمت بارگاه سوم شروع به حرکت کردیم.

در طول مسیر برعکس روز های صعود که هیچ همنوردی را به جز چوپون گوسفندان در دشت چمن بن ندیده بودیم مسیر جنوبی شلوغ بود و همنوردان بسیار زیادی درصدد تلاش برای صعود قله بودند.باد کمتری در سمت جنوبی می وزید و هوا مه آلود بود. حدود ساعت 12:30 به پناهگاه رسیدیم و استراحت کردیم و ساعت 3 به سمت گوسفند سرا به راه افتادیم و حدود ساعت 6 به آنجا رسیدیم و پس از خوردن چایی در کنار آقا مسعود (مسئول قاطر های مسیر جنوبی) و تماشای قله و مسیر هایی که پیموده بودیم ساعت 7 به همراه بچه برادر مصطفی لاریجانی دوست عزیزمان با نیسانی که از قبل هماهنگ کرده بودیم به سمت منزل او حرکت کردیم. بعد از جاده خاکی خود مصطفی به استفبال ما آمده بود و به همراهش به منزلش که میزبان تمام کوهنوردان در تمام فصول می باشد رفتیم.در خانه مصطفی کلاهی که مهدی عمیدی با آن اورست را صعود کرده بود و همچنین گزارش برنامه های همنوردانی که در فصول مختلف از مسیر های مختلف قله دماوند را فتح کرده بودند را دیدیم و خواندیم و شام مختصری را که سرپست درست کرده بود را خوردیم(تخم مرغ و گوجه) و پس از خداحافظی و تشکر از مصطفی عزیز حدود ساعت 10 با آژانسی سر جاده پلور رفتیم و با همان اتوبوسی که آمده بودیم به سمت اصفهان حرکت کردیم و صبح روز شنبه ساعت 7 به ترمینال کاوه رسیدیم و به امید صعودی دیگر بدرود به یکدیگر بدرود گفتیم.

ذکر دو نکته در انتها حائز اهمیت به نظر می رسد:
1- کنترل تجهیزات نفرات پیش از برنامه هایی از این قبیل بسیار حائز اهمیت است، چنانکه با جدا شدن تخت کفش یکی از همنوردان در روز اول، ادامه برنامه برای ایشان مشکل گردید.
2- با توجه به وزش شدید باد و نگرانی از آسیب جدی چادر تصمیم بر آن شد که در پائین ترین نقطه کاسه چادر برپا شود، در حالی که این نقطه در صورت قطع وزش باد می تواند موجب تجمع گازهای سمی و بروز مسمومیت با گاز H2S گردد . (همانطور که این اتفاق در این برنامه رخ داد) بنابراین توصیه می شود از چادری در این برنامه استفاده گردد که امکان مقابله با بادهای شدید در قله را داشته باشد و بتوان از محلی مناسب تر برای برقراری چادر بهره گرفت.

گزارش صعود به قله دماوند از مسیر یال داغ

مطالب مشابه :

آتش گرفتن یک دستگاه اتوبوس اسکانیا در محور اصفهان – نایین

باز هم یک اتوبوس اسکانیا آتش گرفت

گزارش صعود به قله دماوند از مسیر یال داغ

روسیه 2.6 میلیون دالر به کودکان مهاجر افغانستان در ایران کمک کرد

نشانی خانه های معلم و مراکز اسکان

کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش

کربوهیدرات ها ( بیوشیمی )

نشانی خانه های معلم و مراکز اسکان

یک نمونه طرح درس ریاضی مربوط به همکاران پایه دوم