رمان من یه پسرم

بهار آب دهنش رو قورت داد ونگاهی به تایمر ماشین انداخت.ساعت00:00دقیقه یا به عبارتی همون 12 شب بود..!!! به تابلو های کنار جاده نگاه کردم: -به کاشان خوش آمدید... رو به بهار گفتم: -توی خود اصفهان زندگی میکنید دیگه؟ به آرومی گفت: -آره -الان کاشانیم..شهر گل وبلبل لبخندی زد وگفت: -خیلی کاشان رو دوست دارم..مخصوصا قمصرش رو -منکه تا حالا نرفتم...ان شالله بعدا با همدیگه میریم با لکنت پرسید: -الان..تو...حالت...خوبه؟ -آره عزیزم...چطور مگه؟ بهار دستش رو روی دستم که روی دنده بود،گذاشت وگفت: -یعنی مهیار دروغ گفت؟ -می خواست باهات شوخی کنه..دیدی که ،با منم لج کرده بود... نفسش رو باصدا بیرون داد وگفت: -آخیش..راحت شدم و با لحن مهربون تری گفت: -ماهانی جونم؟ -جونم؟؟!!! بهار-من خوابم میاد..خیلی -چرا زودتر نگفتی؟برو راحت عقب بخواب بهار-ازت میترسیدم ماشین رو کنار جاده متوقف کردم وگفتم: -خب...حالا برو بخواب از بین دوتا صندلی جلو،هیکل ظریفش رو رد کرد وروی صندلی عقب دراز کشید وگفت: -مرسی به طرف جلو چرخیدم وگفتم: -خوب بخوابی... . . . تقریبا ساعت4:30بود که وارد خود اصفهان شدم.واقعا خوابم می اومد.دیگه توان رانندگی نداشتم.به هتلی که جلوم بود نگاه کردم و واردش شدم. -سلام مرد جوونی پشت یه میز نشسته بود که با دیدنم لبخندی زد وگفت: -سلام..امرتون؟ -یه اتاق میخواستم چشمهاش رو ریز کرد وپرسید: -تنهایید؟ -تقریبا ابرویی بالا انداخت وگفت: -یعنی چی؟ به بیرون اشاره کردم وگفتم: -یه دختر بچه هم،همراهمه... با بی خیالی گفت: -متاسفم..اجازه ندارم بهتون اتاق بدم «به درک» -باشه..مرسی اومدم از هتل خارج بشم که صدام زد: -خانم..یه لحظه صبر کنید به طرفش چرخیدم وگفتم: -بله؟ یه جور خاصی سرتا پام رو نگاه کرد وگفت: -اگه دختر خوبی باشی،شاید بتونم برات کاری کنم. به چشمهاش زل زدم وبا انزجار گفتم: -من توی خیابونم بخوابم،از آدم وقیحی مثل تو کمک نمیخوام... وبا عصبانیت از هتل خارج شدم وسوار ماشینم شدم.سنگینی نگاهی رو حس کردم و به طرف هتل چرخیدم.دست به سینه وایساده بود درحالی که یه تای ابروش بالا بود،نگام میکرد.سوییچ رو چرخوندم پام رو محکم روی پدال گاز فشردم وباسرعت از اونجا دور شدم..داشتم همینطوری دور خودم میچرخیدم.خیلی هم خوابم می اومد که نمیتونستم حواسم رو جمع کنم.نگاهی به اطراف انداختم..هوا گرگ ومیش بود.کنار یه پارک نگه داشتم وقفل مرکزی رو زدم.سرم رو روی فرمون گذاشتم وچشمهام رو بستم.. با صدای جیغ بهار از جام پریدم: -آخ جون...رسیدیم -چته دختر؟زهرم ترکید... در حالی که روی صندلی عقب بالا وپایین میپرید،داد زد: -هورا...هورا..هورا... دو طرف سرمو چسبیدم و گفتم: -ساکت از بین صندلی ها رد شد وکنارم وایساد و با خوشحالی گفت: -مرسی ماهان جونم ومحکم گونه امو بوسید -خواهش میکنم خانمی صدای معده ام بلند شده بود..با لودگی گفتم: -من گشنمه بهار-منم همینطور به دوروبرم نگاه کردم.یه پارک بزرگ بود وچند تا خونه..روبروم هم یک فروشگاه بود -بریم یه چیزی بخریم بخوریم شالم رو مرتب کردم ودستی به موهام کشیدم.بدنم خشک شده بود.به زور از ماشین پیاده شدم.چشمم به بهار افتاد که داشت بهم میخندید.با اخم پرسیدم: -چیه؟ بهار-شبیه پیرمردای1000ساله از ماشین پیاده شدی...! -هرهرهر...راحت روی صندلی عقب دراز کشیدی،منم عین اوسگولا نشسته خوابیدم!!! وارد فروشگاه شدیم.. فروشنده-سلام..صبح بخیر؛میتونم کمکتون کنم؟ -سلام..یخچال کدوم سمته؟ به سمت راستش اشاره کردوگفت: -از این سمت با لبخند ازش تشکر کردم وبه طرف یخچال راه افتادم -با خامه ومربا چطوری بهاری؟ بهار-دوست دارم یه بسته خامه ویه شیشه مربای توت فرنگی برداشتم.نگاهی به اطراف انداختم... بهار-دنبال چی میگردی؟ -نمیشه که اینا رو بمالیم رو دستمون وبخوریمشون..نون تست میخوام.. چنان جیغی زد که سه متر پریدم بالا: -اوناهاش...پیداش کردم زیر لب گفتم: -مرگ..دختره جیغ جیغو...قلبم افتاد کف پام..! صدایی از پشت سرم گفت: -اتفاقی افتاده خانم؟ به طرفش چرخیدم...همون فروشندهه بود..لبخند زورکی زدم وگفتم: -نه...مرسی بهار به سمتم اومد وگفت: -دیگه هیچی نمیخوای؟ نگاهی به دستاش انداختم.دو تا بسته نون تست،یه بسته بزرگ پفک،یه ویفر،چند تا تی تاپ،دوتا بسته های بای،دوتا شیر کاکائو... با تعجب گفتم: -توچی؟می خوای مغازه رو برات بار بزنم؟ با پرروئی به سمت صندوق رفت وگفت: -نه..همینا بسه...! دنبالش رفتم و بهش کمک کردم تا همه وسایلو روی میز بذاره...پسره هم اومد و بسته بندیشون کرد.پولشو دادم وگفتم: -ممنون...با اجازه... با بهار تا ماشین مسابقه گذاشتیم...در ماشینو باز کردم وتوش ولو شدم.در حالی که نفس نفس میزدم گفتم: -چقدر هوای اصفهان خوبه..! بهار-آره..اشتهای آدمم باز میکنه.. نگاهی به پلاستیکی که مانی برامون گذاشته بود،انداختم.خدارو شکر،قاشق وچاقو برامون گذاشته بود... . نفس عمیقی کشیدم وگفتم: -نمیدونستم اینقدر گشنه بودم بهار-آره... منم همینطور... نگاهی به اطراف انداختم وگفتم: -خب...خونه تون کدوم وره؟ با دستپاچگی گفت: -من از اینجا بلد نیستم... -یعنی چی؟حالا ما چه کار کنیم؟مثلا از کجا بلدی؟ کمی فکر کرد وگفت: -برو سی وسه پل...از اونجا بلدم در حالی که ماشینو روشن میکردم،گفتم: -من موندم تو چطور آدرس خونه تون رو بلدی،ولی یه شماره تلفن یادت نیست... سرش رو تکون داد وگفت: -سخت بودآخه... -بی خیال...پیش به سوی سی وسه پل با کلی پرس وجو،بالاخره زاینده رود وسی وسه پل رو پیدا کردیم.بهار با خوشحالی از ماشین پیاده شد وگفت: -خیلی دوستت دارم ماهانی...ازت ممنونم... -هنوز که به خونوادت نرسیدی..صبر کن،آخرش تشکر کن! قیافه اش جدی شدو بادقت به اطراف نگاه کرد.بعد از چند دقیقه گفت: -اونطرفه...فکرکنم -پس سوار شو بریم بهار-اگه اشتباه بودچی؟ -برمیگردیم،دوباره نگاه میکنی....اما من مطمئنم درسته نگاهی به ساعتم انداختم.9صبح بود.گوشیمو برداشتم و رو به بهار گفتم: -یه زنگ بزنم خونه...حتما تا الان نگران شدن... شماره رو گرفتم چند لحظه بعد،صدای مضطرب مانی تو گوشم پیچید: -کجایی تو دختر؟نمیگی ما نگرانت میشیم؟
-سلام مانی...چرا اینقد نگرانی تو آخه؟ مامان-از صبحه دارم بهت زنگ میزنم...آنتن نمیده..دیوونه شدم دیگه از دست تو..همش تقصیره این حمیده که اجازه داد تو بری... -مانی عزیزم...انقد حرص نخور برات بده...صورتت چروک میشه،حیفی آخه عزیز دل من...بده تو این سن کم پوستت خراب باشه... با صدایی که ته خنده داشت؛گفت: -نمیری تو دختر..حالا کجا هستی؟ -روبروی زاینده رود...سلام میرسونه... انگار حواسش نبود،چون گفت: -سلامت باشه...! یکدفعه متوجه حرفی که زده بود،شد..داد زد: -ماااااااااهااااااااان.... با خنده گفتم: -تسلیم بابا...تسلیم.... مامان-گوشی رو بده با بهار حرف بزنم تو که اعصاب واسه آدم نمیذاری... گوشی رو به طرف بهار گرفتم وبه آسمون نگاه کردم..آبی آّبی بود ..دستم رو توی جیب مانتوم کردم و ضربه ای به سنگریزه جلوی پام زدم...چند قدم جلوتر وایساد...دوباره بهش رسیدم وضربه دیگه ای بهش زدم...نا خود آگاه،تصویر هلیا وعلی رو با هم دیدم...هلیا واسم خیلی عزیز بود..مثل یه خواهر...دلم نمیخواست علی بینمون جدایی بندازه...نامرد حتی یه سراغی هم ازم نگرفت...اصلا تا وقتی بهم زنگ نزنه،طرفش نمیرم.. توی همین افکار بودم که با صدای بهار متوقف شدم... -کجا میری ماهان؟ به سمتش چرخیدم وگفتم: -هیچ جا...بریم؟ سرشو تکون داد وبه سمت ماشینم دوید..یه دلهره داشتم..یه احساس بی دلیل.... *** بهار با بغض گفت: -حالا من چه کار کنم؟ خودمم نمیدونستنم...همسایشون گفت: -میخواین بهار بمونه پیش ما؟ سریع گفتم: -نه...نه...باید خودم برسونمش... بهار-حالامامانم کجاست؟ همسایه-مثل اینکه بیمارستانه بهار زد زیر گریه.. -نمیدونید کدوم بیمارستان؟ کمی فکر کردوگفت: -نه...امافکر کنم خانم رحیمی بدون....صبر کنید یه لحظه.. و به سمت یکی از خونه ها رفت.نگاهی به بهار انداختم که آروم آروم گریه میکرد.توی آغوشم گرفتمش.بریده بریده گفت: -من...مامانمو...میخوام... دستم رو روی موهاش کشیدم وگفتم: -آروم باش عزیزم..الان میریم پیشش بهار با پشت دست اشکاشو پاک کرد وگفت: -حالش خوبه...مگه نه؟ لبخند اطمینان بخشی زدم و به طرف خانم رحیمی چرخیدم.. -سلام خانم رحیمی-سلام..حالتون چطوره؟ -مرسی...میدونین مادر بهار کدوم بیمارستانه؟ ابرویی بالاانداخت وگفت: -شما چه نسبتی با بهار دارین؟من تا حالا شما رو ندیده بودم... با عصبانیت گفتم: -از اقوام هستم..میگید یا نه؟ نفس عمیقی کشید وگفت: -من نمیتونم به شما اعتماد کنم... دیگه داشت موتور سواری میکرد..شیطونه میگفت یه فریاد اونم از نوع"ماهانیش"بزنم واسش...! نفسمو با حرص بیرون دادم وگفتم: -بهار خیلی وقته پیش منه..نظر شما هم اصلا مهم نیست..لطفا بگید کدوم بیمارستانه.... و با اخم به چشمهاش خیره شدم به آرومی گفت: -حالا چرا عصبانی میشید؟بیمارستان(!!!!)از همین خیابونی که اومدی برگردی،دور میدون از هرکسی بپرسی،بهت میگه... به زور لبخندی زدم وگفتم: -ازت ممنونم... وبه طرف ماشین رفتم.بهار هم با حالت دو دنبالم اومد...در رو براش باز کردم وخودمم سوار شدم. بهار-عصبانی میشی ازت میترسم -یه مدتیه خیلی زود جرقه میزنم...اعصابم ضعیف شده..ولی الان که خوب بود...وگرنه آدرس بی آدرس! . . . به طرف پذیرش رفتم وگفتم: -خانم سمیرا احمدی کدوم اتاقن؟ پرستاره نگاهی بهم انداخت وگفت: -مشکلش چیه؟ -نمیدونم نفس صداداری کشیدوخواست چیزی بگه که با صدای جیغ بهار،به عقب برگشتم: -بهرام.....! و به سمت یه پسر جوون دوید.قد بلند بود با موهای مشکی وپوست برنزه..بهار رو توی آغوشش گرفت وغرق بوسه اش کرد. بهار-دلم برات تنگ شده بود بهرام-وای...اصلا باورم نمیشه....بهار تو سالم سالمی؟اتفاقی برات نیفتاده؟ بهار-نه دادشی...خوب خوبم... بهرام-چطوری برگشتی؟ بهار نگاهی به من انداخت وگفت: -ماهان منو آورد... بهرام بلند شد وبا یه اخم به سمت من اومد... -سلام بهرام-سلام...شما؟ -من ماهان هستم..ماهان امین... بهرام با بی اعتمادی پرسید: -اینجا رو چطور پیدا کردید؟ به بهار اشاره ای کردم وگفتم: -بهار خیلی باهوشه..آدرس خونه تون رو بلد بود دوباره بهار رو توی آغوشش گرفت وگفت: -فکر میکردم دیگه نمیبینمت... بهار-مامان چی شده داداش؟ بهرام-توکه گم شدی،حالش بد شد بهار-اما منکه خوبم...میشه مامانو ببینم؟ بهرام-آره...امااز پشت شیشه... و دست بهار رو گرفت وبه سمت پله ها رفت....خواستم باهاشون برم که با صدای زنگ گوشیم وایسادم...هلیا بود... -سلام هلیا-سلام بی معرفت...چطوری؟ -مرسی...خوبم هلیا-بی خبر میری مسافرت نامرد؟ دلم براش تنگ شده بود،اما یه جورایی ازش دلخور بودم...با ناراحتی گفتم: -یدفعه پیش اومد...نشد بهت بگم هلیا-آره جون عمت..منم که پشت گوشام مخملیه... حوصله حرف زدن باهاشو نداشتم...چشمم به بهرام افتاد که از پله ها پایین می اومد.سریع گفتم: -من باید برم هلیا...خدافظ وبدون اینکه منتظر جواب باشم،قطع کردم.بهرام دیگه بهم رسیده بود.با شک گفت: -میشه باهاتون صحبت کنم؟ به چشمهای آبی تیره اش نگاه کردم وگفتم: -باشه...قبوله... به در اشاره رد وگفت: -بریم یه چیزی بخوریم؟ -پس بهار چی؟ بهرام-پیش مامانمه...نیومد...به پرستارا سپردم مراقبش باشن... سرم رو تکون دادم وشونه به شونه اش راه افتادم..بوی عطر تلخش مستم کرده بود... بهرام-بهار رو چطور پیدا کردی؟ -توی خیابون(!!!!).اومد پیشم وبهم گفت گم شده...منم بردمش خونه...حتی به پلیس هم خبر دادم که پیداش کردم...ولی هیچ خبری از شما نشد..چرا؟ بهرام-از ترس آبرو...ما نمیدونستیم چه بلایی سرش اومده...اونم تو تهران نا امن... -شما میدونید تو این مدت بهار چقدر عذاب کشید؟فکر میکرد از قصد ترکش کردین...فکر میکرد فراموشش کردین... بهرام-فراموشی؟هه...مادرم از نگرانی وغم دوریش سکته کرد،بابام هم خودشو توی اتاق حبس کرده...با هیچکس حرف نمیزنه...این وسط منم داشتم از پا در می اومدم.... -آخه چرا؟ بهرام-مثل اینکه توی تهران مامانم وبابام دعواشون میشه...برای همین کاملا از بهار غافل میشن...بیشتر این اتفاقا هم به خاطر عذاب وجدان اوناست...-خدارو شکر حالا که بهار صحیح وسالمه... با همدیگه وارد کافی شاپ شدیم.صندلی رو برام عقب کشید وخودش رو به روم نشست...دستام رو زیر چونه ام گذاشتم وبهش خیره شدم.معلوم بود از نگاه خیره من عصبی شده..با اومدن گارسون نگاهمو ازش گرفتم گارسون-چی میل دارین؟ -من آب هویج بستنی می خوام... لبخندی زد وگفت: -دوتا آب هویج بستنی لطفا... دوباره بهش خیره شدم.اونم متقابلا تو چشمهام نگاه کرد بهرام-تو این هوای سرد،سردت نمیشه؟ -پس چرا خودتم سفارش دادی؟ بهرام-رسم ادب رو به جا آوردم... ابرومو بالا انداختم وگفتم: -نه...سردم نمیشه...من عاشق بستنی ام... بعد از چند لحظه سکوت،گفت: -تنها آومدی؟ دلم میخواست بگم: -پ ن پ؛با خانم بچه ها برای امر خیر خدمت رسیدیم...! اما گفتم: -آره بهرام-چطور خانوادت اجازه دادن؟ -اونا به من اعتماد دارن... بهرام-ولی منکر ترسش که نمیشه شد... -خدایی قبول کنین این کار شما هم ببخشیدا ولی بی عقلی بود... بهرام-خودمم به این نتیجه رسیدم...بهار که اذیتتون نکرد؟ -نه...دختر شیرینیه.... بهرام-بازم ازت ممنونم.... . . . نگاهم به بهار افتاد که دستاشو تو هم حلقه کرده بود وچشمهاشو بسته بود...سرم رو چرخوندم وبه آقای ارجمند نگاه کردم.اشک توی چشمهاش جمع شده بود...دعا کردم زودتر مامان بهار برگرده...همشون ناراحت بودن،منم این اولین سال تحویلی بود که پیش خونواده ام نبودم... بهرام هم داشت زیر لب دعا زمزمه میکرد.توی چشمهای آبیش پر از غم بود...چهره مردونه جذابی داشت...همینطور بهش خیره شده بودم که سرشو بالا آورد وبا نگاش غافلگیرم کرد.نتونستم نگاهمو ازش بگیرم... لبخندی زد وبا حرکت لب پرسید: -چی شده؟ سرمو به علامت هیچی تکون دادمو رو مو برگردوندم... ایندفعه اون نگاهشو نگرفت.زیر نگاه خیره اش معذب بودم...نگاش کردم.داشتم تو دریای چشمهاش غرق میشدم که صدای توپ از تلویزیون بلند شد. آقای ارجمند-سال نو همگی مبارک -سال نو شما هم مبارک بهرام چشمکی به بهار زد وگفت: -ما یه تصمیمی گرفتیم.... با استفهام نگاهش کردم... بهرام-امشب میریم شهر بازی... لبخندی زدم وگفتم: -ایول...عالیه.... آقای ارجمند-شما برید...من نمیام هرسه تامون با هم گفتیم: -نهههههههههههه و بعدش زدیم زیر خنده... بهار-نمیشه بابایی،توهم باید بیای آقای ارجمند نگاهی به ما انداخت وگفت: -چه کارتون کنم؟میام....!

لبخندی زدم وخواستم چیزی بگم که گوشیم زنگ خورد.معذرت خواهی کردم وبلند شدم وبه سمت حیاط رفتم.از خونه بود... -سلام...عیدتون مبارک بابا-سلام دخترم...عید تو هم مبارک...چه خبر؟ -فعلا که هیچی...هنوز حال مامان بهار فرقی نکرده... آهی کشید وگفت: -خدا شفاش بده... بابا-قصد داری بمونی؟ -آخه وضع بهار یه جوریه که نمیتونم تنهاش بذارم... بابا-خودمم میخواستم همینو بهت بگم...تنهاش نذار... -چشم بابایی مهربون خودم... بابا-گوشی با مامانت...مواظب خودت باش... -خدافظ بابایی مامان-سلام دخترم... -سلام مانی جونم..عیدت مبارک...دلم برات تنگ شده... مامان-از توهم همینطور...چه کار میکنی دختر؟ -هیچی...شب میخوایم بریم شهربازی مامان-خوش بگذره عزیزم.زود بیای ها! -باشه...قندهار که نرفتم...همین بغلم.نگران نباشید مامان-سعیم رو میکنم دخترم....خدافظ -خدافظ مانی گوشی رو قطع کردم و به سمت خونه دویدم... ا دلهره گفتم: -نه...من سوار نمیشم بهار به سمت ترن هلم داد وگفت: -به جای منم جیغ بزن... بازوی بهرام رو بین پنجه هام گرفتم وگفتم: --بی خیال شو بهرام...من میترسم... دستم رو گرفت ومنو به سمت اولین کابین هل داد... داد زدم: -خیلی نامردی... خنده نمکینی کرد وگفت: -میدونم.... کمربندم رو برای بار هزارم چک کردم وخودم رو به خدا سپردم...توی سرپایینی ها خیلی وحشت کردم؛طوری که بی هوا،دستم رو،روی دست بهرام گذاشتم ومحکم فشردم... بهرام با نگرانی گفت: -چه سردی تو... چشمهام بسته بود...آروم گفتم: -دارم سکته میکنم بهرام... متوجه شدم دست راستش رو دور بازوم حلقه کرد وگفت: -نگران نباش...اینا امنه...حالا چشماتو باز کن ولذت ببر.... با آرامش چشمهام رو باز کردم...خیلی بالا بودیم...ترن یه لحظه از حرکت وایسادوبعد.... باسرعت به سمت پایین حرکت کرد...بهرام فشار کوچیکی به بازوم آورد...لذت ناشناخته ای همه وجودمو گرفت...نمی دونم به خاطر چی بود اما با دست آزادم شروع به سوت زدن کردم... دیگه از اونهمه سرعت،اونهمه ارتفاع نمی ترسیدم هیچ،برام جالبم بود...! *** تقریبا همه عیدو اصفهان بودم...حال مامان بهار بهتر شده بود،اما هنوز از بیمارستان مرخص نشده بود...منم نمیتونستم بهار رو تنها بذارم...خیلی بهم عادت کرده بود...آقای ارجمندم خیلی شوخی میکرد ومیخندید.به قول بهرام،انگار به زندگی برگشته بود! اونا از ترس آبروشون،گم شدن بهار رو به کسی اطلاع نداده بودن...همسایه ها هم فکر میکردن پیش یکی از فامیلاشون توی تهرانه... با صدای بهار،از فکر بیرون اومدم: - -ماهااااااااا ااااااان...گوشیت خودشو کشت.... گوشی رو ازش گرفتم...هلیا بود...طبق معمول میخواست غرغربکنه که چرا برنمیگردم... -الو...سلام هلیا-سلام ومرگ...سلام وکوفت...سلام ودرد..کدوم گوری گور به گور شدی تو؟؟؟؟!!!! خندیدم وگفتم: -اینا از دلتنگیه دیگه؟ هلیا-واسه چی نمیای تهران؟ اومدم جوابشو بدم که متوجه شدم بهار با کنجکاوی بهم خیره شده... -یه لحظه گوشی با لبخند از جام بلند شدم و وارد حیاط شدم وگفتم: -خب..میگفتی... هلیا-کی بر میگردی؟مگه تو کار و زندگی نداری؟چهار روز دیگه تعطیلیا تموم شد،میخوای چه گهی بخوری؟...موندی اونجا چه کار؟ -نمی تونم بیام هلی..بهار واقعا به من عادت کرده..الانم مامانش وضعیت خوبی نداره...نمیتونم تنهاش بذارم... هلیا-خب با بهار برگرد... -کوفت...فکراتو واسه خودت نگه دار..ازت میدزدنشون...اونا دخترشونو چطور به یه غریبه بسپارن؟ هلیا-همونطور که فعلا خونواده تو،تورو به اونا سپردن... -نمیدونم هلی...پاک گیج شدم هلیا-منم نمیفهمم..14 فروردین تهرانیا... آه عمیقی کشیدم و به عقب برگشتم و با دیدن بهرام که دست به سینه بهم خیره شده بود،جا خوردم..اونم همینطور...هول هولی خدافظی کردم وبااستفهام بهش گفتم: -عادت داری به حرف بقیه گوش بدی؟ بهرام-تو چی؟عادت داری جای بقیه تصمیم بگیری؟ -منظورت چیه؟ بهرام-شما دیگه غریبه به حساب نمیاین .ماهان خانم... با خوشحالی گفتم: -یعنی میذاری بهار هم بامن برگرده؟ بهرام-آره...اگه مزاحمت نباشه... -مزاحم چیه پسر؟ناراحت شدم... بهرام-خیلی خب...معذرت میخوام....! با صدای بهار،از فکر بیرون اومدم: -ماهان...گوشیت خودشو کشت.... گوشی رو ازش گرفتم...هلیا بود...طبق معمول میخواست غرغربکنه که چرا برنمیگردم... -الو...سلام هلیا-سلام ومرگ...سلام وکوفت...سلام ودرد..کدوم گوری گور به گور شدی تو؟؟؟؟!!!! خندیدم وگفتم: -اینا از دلتنگیه دیگه؟ هلیا-واسه چی نمیای تهران؟ اومدم جوابشو بدم که متوجه شدم بهار با کنجکاوی بهم خیره شده... -یه لحظه گوشی با لبخند از جام بلند شدم و وارد حیاط شدم وگفتم: -خب..میگفتی... هلیا-کی بر میگردی؟مگه تو کار و زندگی نداری؟چهار روز دیگه تعطیلیا تموم شد،میخوای چه گهی بخوری؟...موندی اونجا چه کار؟ -نمی تونم بیام هلی..بهار واقعا به من عادت کرده..الانم مامانش وضعیت خوبی نداره...نمیتونم تنهاش بذارم... هلیا-خب با بهار برگرد... -کوفت...فکراتو واسه خودت نگه دار..ازت میدزدنشون...اونا دخترشونو چطور به یه غریبه بسپارن؟ هلیا-همونطور که فعلا خونواده تو،تورو به اونا سپردن... -نمیدونم هلی...پاک گیج شدم هلیا-منم نمیفهمم..14 فروردین تهرانیا... آه عمیقی کشیدم و به عقب برگشتم و با دیدن بهرام که دست به سینه بهم خیره شده بود،جا خوردم..اونم همینطور...هول هولی خدافظی کردم وبااستفهام بهش گفتم: -عادت داری به حرف بقیه گوش بدی؟ بهرام-تو چی؟عادت داری جای بقیه تصمیم بگیری؟ -منظورت چیه؟ بهرام-شما دیگه غریبه به حساب نمیاین .ماهان خانم... با خوشحالی گفتم: -یعنی میذاری بهار هم بامن برگرده؟ بهرام-آره...اگه مزاحمت نباشه... -مزاحم چیه پسر؟ناراحت شدم... بهرام-خیلی خب...معذرت میخوام....! ***
راستی راستی...منظورم از زیر آبی،در رفتن از درس خوندن بودااا،فکر بد نکنین...! ========================= به زور خودمو از ترانه جداکردم و با شقایق دست دادم وگفتم: -عیدت مبارک شقایق-دلم برات تنگ شده بود -منم همینطور..تعطیلی رو چه کار کردی؟ شقایق-عین خر درس خوندم -خرا که درس نمیخونن....توهم استثنایی یکی محکم زد پس گردنم و گفت: -ناخوشی...بهت رو دادم پررو شدی...! دست هلیا رو گرفتم ودر حالی که به سمت صندلیم میرفتم گفتم: -تو خفه... هلیا با ناز گفت: -بسه دیگه...الان خانم میاد... روی صندلیم ولو شدم...یه احساس بدی داشتم...خیلی وقت بود عادت نشده بودم... هلیا با نگرانی نگام کرد وگفت: -چته؟ -فکر کنم پریود شدم... هلیا-نوار بهداشتی داری؟ سرم رو تکون دادم وبا عجله از کلاس بیرون اومدم و وارد دستشویی مدرسه شدم...اما... ایندفعه هم مثل دفعات قبل،اشتباه حدس زده بودم...یه مدت بود،ترشحاتم زیاد شده بود،به قدری که حس میکردم عادت شدم...

رمان من یه پسرم

مطالب مشابه :

دانلود رمان طواف و عشق(جاوا ،آندروید،تبلت و pdf)

رمان نگاه مبهم تو

رمان نگاه مبهم تو

دانلود رمان جدید الهه ناپاک

دانلود رمان عشق و احساس من از fereshteh27

رمان آسانسور

دانلود رمان گناهکار از fereshteh27

رمان من یه پسرم

رمان محیا