قرار نبود 2

شیشه عطر کو کو رو برداشتم و از سرتاپایم خالی کردم بوی شیرین و مست کننده اش اتاق را پر کرد. آخرین نگاه را در آینه به خودم انداختم. مانتوی تنگ مارک گوچی که نقش های کمرنگ طلایی داشت پوشیدم بودم با شال مشکی که ریشه های طلایی داشت. شلوارم هم هدیه پدرم از آخرین سفرش به لندن بود چرم مشکی لوله تفنگی با کفش های طلائی پاشنه بلند. کیف طلائی و سوئیچ ماشین را برداشتم از در خارج شدم. بالای پله ها که رسیدم بی خیال نرده ها شدم چون هم شلوارم و هم مانتویم تنگ بود و ممکن بود جر بخورد. از پله ها پایین آمدم و به آشپزخانه سرک کشیدم. عزیز هنوز هم بابت قبول نشدنم دلخور بود و حسابی سرش را گرم آشپزی کرده بود تا یادش برود ولی باز هم در حین کار غر می زد:
- حالا انگار فقط بچه من زیادی بود ...
رفتم داخل و با شادی گفتم:
- عزیز جونم من دارم می رم.
عزیز به طرفم برگشت با تحسین نگاهم کرد و گفت:
- کجا می ری مادر؟ مهمونی؟
- نه عزیز قراره شام با دوستام برم بیرون
- نه نه خودت یه زنگ بزن به بابات من حوصله داد و قالشو ندارم می یاد شروع می کنه به غر زدن.
- چشم
نشستم پشت میز و با گوشیم شماره بابا را که به اسم ددی سیو کرده بودم گرفتم. بعد از چهار بوق صدای با صلابت بابا توی گوشی پیچید:
- سلام دخترم
- سلام بابایی خوفی؟
- خوبم دخترم ... تو خوبی بهتر شدی؟
صبح وقتی بعد از گرفتن نتایج با خانه برگشتم پدرم تماس گرفت تا از نتایج آگاه شود. من هم که حسابی دلم پر بود با شنیدن صدای پر مهر پدر گریه ام گرفت و با بغض گفتم که قبول نشدم. پدرم نزدیک بیست دقیقه با من کلنجار می رفت و دلداریم می داد. حالا هم برای همین حالم را می پرسید. گفتم:
- آره بابا بهترم شما خوبی؟ خسته نباشی
- مرسی خانوم گلم.
- بابا ...
- جانم؟
- باباییییییی ...
بابا مردانه خندید و گفت:
- چیه دختر خوب؟ باز چی می خوای؟ پولت ته کشیده؟
با غیض گفتم:
- مگه همه چی پوله؟
- اوه چه توپت هم پره!
- بابا امشب می خوام با دوستام برم بیرون.
بابا جدی شد و گفت:
- کجا؟
- شبنم به مناسب قبولیش می خواد شام مهمونمون کنه.
- شما هر پنج شنبه به یه بهونه ای باید برین شام بیرون؟
- آخه بابا شما که سر کاری ... اون آتوسای گور به گوری هم که ...
- راجع به خواهر بزرگت درست صحبت کن!
- اوه ساری! اون آتوسا خانم قبر تو قبری ...
یهو بابا خنده اش گرفت و غش غش خندید. خودم هم خندیدم و گفتم:
- برم بابا؟
- نگفتی آتوسا چی؟
- سرش گرم شوهر شده یادش رفته یه خواهر تنها هم داره.
- خیلی خب برو ولی یادت باشه تا قبل از یازده باید خونه باشی.
- چشم... و یه چیز دیگه ...
- دیگه چیه؟ اینبار حتما پول می خوای ...
- نخیر ... ماشین مامانو ...
- حرفشم نزن ... چرا همیشه تو ماشین می بری؟ شد یه بار اون دوستات بیان دنبال تو؟
- آخه ددی جونم اونا که مثل ما یه ماشین تو خونه اشون خاک نمی خوره. شبنم اینا دو تا ماشین دارن یکیش مال داداشیه اون یکیش هم یا دست باباشه یا مامانش. بنفشه اینام یه ماشین دارن که هیچ وقت معلوم نیست کجا هست.
- در هر صورت نمی شه. تو رانندگیت خرکیه.
- رانندگیم خرکی باشه بهتره تا اینکه خودم خرکی باشم.
- تهدید می کنی؟
- من سگ کی باشم آقای رادمهر بزرگ رو تهدید کنم. یعنی گفتم قدر منو بدونین که اینقدر گلم.
- خیلی خب لوس نشو ...
- ببرم؟
- بار آخرته ها.
از پشت گوشی محکم بوسیدمشو گفتم:
- چشم الهی قربون بابای خوش تیپم بشم.
گوشی را قطع کردم و بعد از بوسیدن عزیز از خانه خارج شدم. سوار ماشین شدم و قبل از حرکت سی دی تتلو و طعمه رو توی ضبط چپوندم. از در رفتم بیرون و در را با ریموت بستم. شبنم و بنفشه را که در حد مرگ جلف شده بودند شوار کردم و به سمت پاتوق رفتیم. بنفشه که طبق معمول جلو نشسته بود سرم را به سمت خوش برگردوند و گفت:
- اوا ... حداقل یه سورمه تو این چشات می کشیدی که اینقدر بی روح نباشی! یا یه ریمل به این مژه های بورت می زدی یه کم رنگ بگیری. آخه این چه وضعشه؟
- اولا به تو ربطی نداره دوماً دیدم تیپم به اندازه کافی تو چشم هست دیگه اگه آرایشم می کردم که هیچی!
یه نگاه به خودش و شبنم انداخت و دوتایی هر هر خندیدند. خنده هم داشت اینقدر ریمل و سایه و خط چشم زده بودند که چشمانشان از سنگینی داشت می افتاد کف ماشین. ولی من عقاید خاص خودم را داشتم. یا تیپ ساده می زدم و آرایش می کردم یا تیپ آن چنانی می زدم ولی آرایش نمی کردم. بابا هم به خاطر همین به ظاهرم هیچ وقت ایراد نمی گرفت. برعکس آتوسا که همیشه بابا به او گیر می داد. حتی حالا که با مانی ازدواج کرده بود. ماشین را توی پارکینگ پاتوق پارک کردم هر سه پیاده شدیم. هیمنطور که داشتیم به طرف در رستوران می رفتیم صدای جیغ شبنم بلند شد:
- ااااااااااااااااااا فراریییییییییییییییییییی!
نگاهش را دنبال کردم و چشمم به فراری قرمز رنگ فوق العاده ای افتاد که کنار پارکنگ پارک شده بود و برق می زد. هر سه با دهان باز نگاهش می کردیم. بنفشه به سمت ماشین رفت دستی روی بدنه اش کشید و گفت:
- خدای من! چشمام درست می بینه؟ این فراریه؟!
من گفتم:
- فراری چیه؟ بگو عروسک!
بنفشه خودش را به غش زد و روی ماشین تشنج کرد. من و شبنم از حال و هوای گیجی در آمدیم و زدیم زیر خنده. دست بنفشه را گرفتم و در حالی که از روی ماشین می کشیدمش پایین گفتم:
- پاشو خجالت بکش ندید بدید!
- یعنی مال کیه؟ مال هر کی باشه می خوام تورش کنم.
- حتی اگه مال یه پیرمرد 90 ساله باشه
- کاش مال یه پیرمرد باشه که زودتر بکشمش این بشه مال من.
- ولی خره تصور کن مال یه توتو باشه! از اون توتو خوردنیا!
- عمراً یه توتو بتونه همچین ماشینی بخره.
- بیخیال بابا ولمون کنین. بیاین بریم تو تا روده کوچیکه بزرگه رو میل ننموده.
دست هر دو را کشیدم و وارد شدیم. همیشه همینطور بودم هر چیزی در همان لحظه اول برایم جذابیت داشت ولی بعد خیلی زود خودم را جمع و جور می کردم. دوست نداشتم کسی مرا ندید بدید بداند. برای همین هم همیشه همه مرا مغرور می دانستند. سقلمه های بنفشه و شبنم پهلویم را سوراخ کرد. بی توجه به حالت بهت زده آنها داد کشیدم:
- اوووووییی پهلومو سوراخ کردین! چه مرگتونه؟
بنفشه همینطور که نیشگونی از پهلویم می گرفت گفت:
- زهرمار ... گربه ها اینجان.
با کنجکاوی چشم گرداندم و گفتم:
- کیا؟
- دردو کیا! گربه ها رو یادت رفته. همونا که تا یه ماه پیش اینجا پاتوقشون بود. بعد یه مدت دیگه نیومدن! حالا دوباره اینجان. نگاه کن اون وسط نشستن.
اینبار نگاهم به سمت میز بزرگی که درست در وسط سالن نیمه تاریک رستوران قرار داشت چرخید. چهار پسر دور تا دور میز نشسته بودند و در حال هر هر و کر کر بودند. نگاه سه تا از آنها رو به ما میخکوب شده بود و بنفشه و شبنم هم از خدا خواسته مشغول دلبری بودند. نگاهم بی اراده کشیده شد به سمت پسری که سرش پایین بود. از همان روزهای اولی که دیدمش متوجه روحیه عجیبش شدم. خیلی وقت بود که خبری از آنها نبود حالا هم که آمده بودند درست مثل قبل بودند. 4 پسر فوق العاده جذاب و خواستنی که عین مانکن های ایتالیایی می درخشیدند. خوش هیکل ... خوش تیپ ... زیبا و خوش قیافه. اما ... یکی از آنها با سه تای دیگر فرق داشت. وقتی بحث خنده داری به وجود می آمد او فقط لبخند می زد در حالی که بقیه غش غش می خندیدند. وقتی دختری وارد می شد سه نفر دیگر نگاه می کردند ولی او حتی نیم نگاهی هم نمی انداخت. همین کارهای عجیبش مرا کم کم داشت نسبت به شخصیت او جذب می کرد. البته نه اینکه از او خوشم بیاید بلکه فقط کنجکاوم می کرد. دست بنفشه و شبنم را کشیدم و به زور سر میز نشاندم بنفشه در حالی که هنوز یک وری به آنها نگاه می کرد گفت:
- نگاه کن تو رو خدا ... حقا که لقبشون برازنده شونه!
شبنم هم با هیجان گفت:
- گربه های چشم رنگی! عین گربه ملوسن!
- و مشخصه عین گربه هم وحشی هستن و پنجول می کشن
خندیدم و گفتم:
- همه پسرا عین گربه وحشی هستن و پنجول می کشن هر چی هم بهشون خوبی کنی آخرش بی چشم رو ان.
بنفشه گفت:
- برعکس دخترا که عین سگ وفادار و عین اسب نجیبن!
شبنم غش غش با صدای بلند خندید و گفت:
- جونم دخترا! از کی تاحالا؟
- شک داری؟
- آره والا ...
- یه نیگا به این ترسا بنداز ... خداییش عین سگ و اسب نیست.
در حالی که جلوی خنده امو می گرفتم گفتم:
- هوی اسب و میمون و هر چی حیوونه خودتی و هفت پشت جد و آبادت از جمله عمه ات.
- بیشعور آشغال عوضی ... من کی گفتم میمون؟ خجالت نمی کشی بهتون می زنی؟
شبنم با هیجان گفت:
- کارای خدا رو نگاه کن! عسلی ... آبی ... سبز ... طوسی.
با تعجب گفتم:
- هان؟
- چشمای این تخم سگا رو می گم بابا! هر کدوم یه رنگن!
- خدا ببخشه به نه نه اشون.
- حالا نمی شه یه گوشه اشو هم ببخشه به من؟ من به یه گوشه اش هم راضیم.
بنفشه خندید و با خباثت گفت:
- البته اگه اون گوشه از پایین مایینا باشه بهتره. آره؟
شبنم خواست کیفش را توی سر بنفشه بکوبد که گارسون آمد و مجبور شد صاف بنشیند. بعد از سفارش غذا و رفتن گارسون بحث دوباره شروع شد. بنفشه گفت:
- دارم می میرم بدونم اینا اسماشون چیه؟
- حالا همه چیشونو می دونی فقط مونده اسماشون؟
- خره اسم مهم تره ... مگه نشنیدی می گن اسم بیانگر شخصیته!
- اوهو خانوم روانشناس!
- درد بگیرین ... اصلا به شما چه؟ شماها از اون زنایی هستین که تا آخر عمر به شووراتون می گین آقا!
شبنم گفت:
- فکر کن اسماشون به ترتیب اکبر ... قلی ... اصغر ... غلام باشه. چه شود!
بنفشه اوقی زد و گفت:
- اونوقت اگه به دست و پامم بیفتن محاله بهشون پا بدم.
شبنم- نه تو رو خدا!
بنفشه – تو رو کفن کردم.
شبنم- نه نه اتو کفن کنی.
- هی هی با نه نه هم چی کار دارین. اسمشون هر کوفتی می خواد باشه باشه. بحث بهتر از این سراغ ندارین. آخه پسرا اصلاً لیاقت دارن که بخوای واسه فکر کردن روشون وقت تلف کنی؟
شبنم- باشه یه چیز دیگه می گیم. تو بگو بنفشه.
بنفشه- به نظرتون اینا چی کاره ان؟
من و شبنم همزمان گفتیم:
- اهههههه ول کن دیگه!
صدای کشیدن شدن صندلی روی زمین حواس هر سه نفرمان را معطوف به آن سمت کرد. یکی از پسرها با قد بلند هیکل ورزیده ولی ظریف که تیپ خاکستری شیکی هم زده بود از پشت میز برخاسته وداشت به سمت دستشویی می رفت. ناگهان یکی دیگه از پسرها از پشت او را خطاب قرار داد و گفت:
- فربد مواظب باش زیادی خودتو تخلیه نکنی که اونوقت می ترسم ما گشنه بمونیم. در حدی خالی کن که فقط یه ذره غذا جا داشته باشی بخوری.
یه دفعه بنفشه عین کسایی که کشف بزرگی کردن کوبید رو میز و گفت:
- ایول این از اولی ... فربد ... گربه چشم خاکستری ... سن ... حدودا می زنه بیست و شش باشه. تیپ ... بچه پولدار. قد... بلند. هیکل ... دختر کش!
شبنم خندید و گفت:
- این از اصغر که پرید. قصد داشتم واسه بنفشه تورش کنما.
- خب حالا تورش کن.
- نه دیگه حالا با کلاس شد به تو نمی خوره.
- بمیری !
این را گفت و از روی مانتو سینه سمت چپ شبنم را محکم فشار داد. جیغ شبنم بلند شد و همزمان نالید:
- بچه ام بی غذا شد!
داشتیم از زور خنده کف رستوران پلاس می شدیم. زیر چشمی نگاهی به میز پسرها کردم. گربه مزبور سرش پایین و مشغول بازی با سالادش بود. ولی دو نفر دیگر باز هم میخ ما بودند. برای اینکه خودم را کنترل کنم از جا بلند شدم و گفتم:
- من می رم دستشویی.
بنفشه سریع گفت:
- تو حلقت بمونه اگه بخوای فربودو تورش کنی.
- بمیر بابا!
خرامان خرامان به سمت دستشویی راه افتادم. با ناز راه رفتن ادایم نبود بلکه در خونم بود. هر چه هم تمرین می کردم که مثل آدم راه بروم یا در هنگام حرف زدن آنقدر عشوه نداشته باشم باز هم نمی شد. در دستشویی را باز کردم و وارد شدم. فربد جلوی آینه مشغول حالت دادن به موهایش بود. با دیدن من خودش را کنار کشید و با لبخند جذاب و دختر کشی گفت:
- ببخشید ... بفرمایید.
از جلوی در دستشویی که کنار رفت بدون اینکه حتی تشکری بکنم رفتم تو. من که دستشویی نداشتم فقط می خواستم برق لب روی لبهایم بمالم که کمی رنگ بگیرد. این تنها آرایش من بود. صبر کردم تا بیرون برود ولی انگار فایده ای نداشت و حضورش را هنوز هم پشت در دستشویی حس می کردم. زیر لب غرغر کردم:
- گمشو بیرون دیگه بابا اه! حالا اگه من اسهال شده بودم و می خواستم با سر و صدا اینجا یه کارایی بکنم چه خاکی تو سرم می ریختم؟
هر چه صبر کردم دیدم فایده ای ندارد. ناچار شیر آب را باز کردم و چند لحظه بعد بیرون رفتم. با ژست خاصی به دیوار روبروی دستشویی تکیه داده بود. نگاهی به دیوار انداختم و پوزخند زدم. خاک بر سر به چه دیواری هم تکیه داده خدا می دونه چقدر بخار جیش و پی پی روش نشسته. از فکر خودم خنده ام گرفت. خواستم دستم را بشورم که گفت:
- می شه بپرسم به چی خندیدین؟
با حالتی خاص که توامان دارای غرور و خشم بود نگاهش کردم و سرم را تکان دادم یعنی جان؟! انگار حساب کار دستش آمد آب دهانش را قورت داد و گفت:
- عذر می خوام شما و دوستاتون هر پنج شنبه اینجایین؟ من قبلا هم شما رو دیدم.
با همون لحن گفتم:
- عذر می خوام این رستوران مال شماست؟
- نه ... واسی چی می پرسین؟
- ما باباتونه؟
- بازم نه.
- مال اقوام درجه یکتون چطور؟
- این سوالا واسه چیه؟ معلومه که نه. منم اینجا یه مشتریه معمولی ولی دائمی هستم.
- پس به شما مربوط نیست.
این را گفتم و سریع از دستشویی خارج شدم. در حالی که حالت گیج شده او را درک می کردم که پشت سرم خشک شده بود. وقتی سر میز برگشتم بنفشه و شبنم عین شترمرغ گردن کشیدن و بنفشه گفت:
- خوردیش؟
- چیو؟
- چیو نه ! کیو! پسره رو بلعیدی؟
- وا! اصلا به این دهن ظریف می یاد پسر به اون گندگی رو ...
یهو شبنم خم شد رو صورتم و با یه لحن کشدار و خاص در گوشم زمزمه کرد:
- بخورم اون لبارو ...
کوبیدم تو سرش و گفتم:
- اه خاک بر سرت حالمو بد کردی! عین این پسر خرابا چرا حرف می زنی.
بنفشه و شبنم غش غش خندیدن و یهو شبنم گفت:
- بنفشه اومد بیرون.
بنفشه هم متوجه فربد شد و گفت:
- اه اه این وقتی می رفت تو دستشویی که بشاش بود! چرا حالا اینقدر اخمالوئه.
خندیدم و گفتم:
- خب اونوقت شاش داشت که بشاش بود ...
شبنم و بنفشه هر دو با هم جیغ کشیدند:
- کوفت ...
و من غش غش خندیدم. فربد نگاه خصمانه ای به میز ما کرد و نشست. لابد پیش خودش فکر می کرد که دارم برای بچه ها تعریف می کنم چه جوری کنفش کردم. بنفشه گفت:
- اوهو ترسا چه بد نگات کرد! راستشو بگو تو دستشویی چه سکانسی رخ داد که از چشم من پنهان ماند؟
- فضولو بردن جهنم ...
- بله بردن جهنم گفت چرا اینجا خنکه؟
شبنم هم با کنجکاوی گفت:
- راستی اون تو چه خبرا بود؟ کاری نکردین؟
- لا اله الا الله ... چرا کارامونم کردیم تموم شد دو روز دیگه صدا وق وق بچه هم ...
شبنم و بنفشه زدن زیر خنده. خودمم خنده ام گرفت و وسط خنده براشون قضیه رو تعریف کردم. شبنم کوبید تو سرم و بنفشه با حالت گریه گفت:
- خاک تو سرت کونم من الهی ... چرا لگد به بخت ما زدی آخه. بخت خودت که خشک شد رفت به ما چی کار داری؟
- وا مگه من با شما کاری کردم؟
- خب عین یابو جفتک پروندی تو صورت پسره ... از اخماش پیداست! بمیرم مادر برای غرورت که این دختر پنجول کشید روش ... بیا بیا بغل خودم یه ذره آرومت کنم.
- بی حیا!
- قربون تو با حیا! حالا ببین من بی حیا زودتر شوهر می کنم یا توی آفتاب مهتاب ندیده.
شبنم گفت:
- آره واقعاً که آفتاب مهتاب ندیده. نمی بینی رنگ و روش پریده؟
بالاخره غذا رو آوردن و روی میز چیدن. غذای پسر ها رو زودتر آورده بودن و اونا بی خیال از همه جا مشغول خوردن بودن. خداییش این پسرا حرف شکمشون که بیاد وسط دینشون رو هم می فروشن. نگاهی به بنفشه و شبنم انداختم که دیدم با کلی کلاسو پرستیژ دارن غذاشونو می خورن. خنده ام گرفت و خیلی راحت مشغول خوردن شدم. با کلاس تر از همه خودم بودم که بقیه برام اهمیت نداشتن. شبنم با دیدن من اخم کرد و گفت:
- اه اه لب و لوچه اتو جمع کن. خاک تو گورت با این چیز خوردنت.
با دهان پر گفتم:
- چشه مگه؟
- درد بچه اشه!
- وا!
- واکمن...
- زهرمار ... آخه شما به غذا خوردن من چی کار دارین.
- نمی گی می بینن زشته.
نگاهم به آن سمت کشیده شد. انها بدتر از من مشغول به نیش کشیدن مرغ بودند. فقط آن پسر مرموز خیلی ارام با قاشق و چنگال غذایش را می خورد. شبنم و بنفشه هم عین من متوجه او شدند و شبنم گفت:
- این پسره قاطی اینا وصله ناجوره!
- چرا؟
- آخه مثل اینا گاتوری نیست. نگاشون کن دارن عین شتر چیز می خورن ولی اون نه ...
شبنم گفت:
- از همه لحاظ هم از اونای دیگه یه سر و گردن بالاتره. با کلاس تره مغرورتره مرموز تره خوشگل تره. چهره اش خیلی خاصه ... پوست برنزه ... موهای بلوطی .... چشمای عسلی...
غریدم:
- غذاتونو بخورین.
بنفشه گفت:
- نه جون من نگاش کن. دختر کشه دختر کشه! هیکلش دو ساعته رفته رو اعصاب من. تازه نکبت برای من یقه اشم تا رو شکمش باز گذاشته که عضله های برجسته سینه اشو نشون بده. چقدرم پوستش شفافه. گردنبندشو نگاااااا غلط نکنم طلا سفیده!
شبنم با هیجان گفت:
- داره آستیناشو می زنه بالا ...
یک لحظه نگاهم به او افتاد. پیراهن اسپرت قهوه ای رنگ تنگش در حال ترکیدن بود. حق را به بنفشه دادم هیکل خفنش بدجوری روی اعصاب راه می رفت. آستینش را تا آرنج بالا زد که کثیف نشود و آن وقت تازه ما دستان پر مو و عضلانی اش را دیدیم. رگ های دستانش حسابی برجسته شده و دلبری می کرد. مچ دستش قوی و ستبر بود و دستبند چرمی دور آن بسته شده بود. به مچ دست راستش هم ساعت بزرگ استیلی بسته بود که پیدا بود مارک دار است ولی مارکش را نمی دیدم. بنفشه زمزمه کرد:
- یا امام موسی بن باقر ... من غش!
من و شبنم نگاهی بهم کردیم و زدیم زیر خنده. بنفشه گفت:
- دردو مرض! خنده داره؟
شبنم که از زور خنده اشک از چشماش می یومد گفت:
- امام موسی بن باقر امام چندم ماست؟
- چه می دونم گیر دادینا.
او حرص می خورد و ما می خندیدم. غذای پسر ها زودتر از ما تمام شد و از جا برخاستند. شبنم نالید:
- نرین تو رو خدا .... زوده حالا!
از زیر میز پاشو لگد کردم که آخش بلند شد. فربد رو به پسر چشم سبز گفت:
- بهراد به خدا محاله بذارم تو حساب کنی.
بهراد هم گفت:
- دفعه قبل تو حساب کردی فربد ... مگه سر گنج نشستی اینبار نوبت منه.
پسر چشم آبی در حالی که دندان هایش را به آرامی خلال می کرد گفت:
- به من نگاه نکنینا! اصلا هم فکر نکین دارین با هم تعارف تیکه پاره می کنین من مرام می ذارم وسط و می رم حساب می کنم. خودتون با هم کنار بیاین.
فربد با خنده گفت:
- بله آرسام خان هفته آینده که گذاشتیمت وسط اونوقت می فهمی یه من ماست چقدر خامه می ده.
- اون کره است ...
آنها در حال کلنجار رفتن با هم بودند که پسر چهارم از جا برخاست و به سمت صندوق رفت. بدون چک و چانه زدن با دوستانش بی سر و صدا پول غذا را حساب کرد. کیف پولش چشمم را گرفت. چرم خالص با طرحی از فروهر. شبنم کنار گوشم نالید:
- پرستیژت تو حلقم.
بنفشه هم با چشمان گشاد شده گفت:
- این منو کشت رفت ... من الان می رم خواستگاریش ... یا نه! خودم برم زشته ... فردا که جمعه ام هست مامانمو می فرستم در خونه اشون.
خندیدم و گفتم:
- پاشین بریم که دیره.
شبنم نگاهی به ساعتش کرد و گفت:
- تازه ساعت ده و نیمه کجا بریم؟
- خانم گل من که مثل شما آزاد نیستم تا ساعت 1 بتونم بیرون بمونم. بابام فقط تا 11 اجازه داده.
بی حرف از جا برخاستند. شبنم رفت پول غذا را حساب کند و من و بنفشه از رستوران خارج شدیم.لحظاتی بعد شبنم هم به همراه گله پسرها خارج شد. از رنگ و روی سرخش فهمیدم چه زجری را متحمل شده وقتی مجبور شده جلوی آن چهارنفر به سمت در گام بردارد. حالا خوبه زمین نخورد یا دست و پاش تو هم نپیچید!
وقتی پسرها از کنارمان رد می شدند بهراد گفت:
- بچه ها شنیدین یه سری بچه تو شهر گم شدن پلیس دنبالشونه؟
فربد ادامه داد:
- تازه می گن به جرز دیوارم می خندن!
آرسام هم دنباله حرف را گرفت و گفت:
- وقتی هم می خندن کلی زشت می شن! شنیده بودیم هر صورتی با لبخند خوشگل تره ولی اینا تا می خندن شبیه شتر می شن.
لجم گرفته بود. می خواستم برم بکوبم توی صورتاشون. به اونا چه که ما می خندیم؟ قبل از اینکه بتونم حرفی بزنم پسر چهارم با اخم گفت:
- ببندین فکتونو ...
علاوه بر آن سه نفر من هم ماست هایم را کیسه کردم و حرف در دهانم ماسید. شبنم و بنفشه هم یکی یک قدم عقب رفتند و پشت من پناه گرفتند. سر جایم ایستادم تا پسرها فاصله گرفتند. نمی خواستم جلوی آنها سوار ماشین بشویم. می ترسیدم با ماشین دنبالمان بیفتند و بخواهند اذیت کنند. من هم کله خراب ... اگر کل کل پیش می امد تا دم مرگ پیش می رفتم. از جان خودم نمیترسیدم بابت بنفشه و شبنم نگران بودم. بنفشه با حرص گفت:
- اینا به ما گفتن بچه؟
شبنم ادامه داد:
- به ما گفتن به جرز دیوار می خندیم؟
پوزخندی زدم و گفتم:
- بله همه اشو با ما بودن ... حتی شترو!
- اه چرا من لال شدم نرفتم یه چیزی به این بچه پروها بگم؟
- همینو بگو انگار هر سه تامون لال شدیم.
- این آخری خواستم برم بکوبم تو دهن اون آرسام زاغول که یهو گربه چهارمیه رم کرد.
- حقا که گربه کمشه! باید به این یکی بگیم یوز پلنگ!
- وای خیلی آقاست دیدین چطور دوستاشو دعوا کرد؟پیداست خیلی ازش حساب می برن.
من اصلاً تو حال و هوای حرف های آنها نبودم و بی حرف به سمت ماشین رفتم. حتی نمی دونستم اسم اون پسر چیه؟! ولی قیافه اش خیلی برام آشنا بود. حس می کردم قبلا جایی دیدمش. هر سه سوار شدیم و راه افتادم. تا خودم خانه شبنم و بنفش بر سر پسر چشم عسلی دعوا می کردن و توی سر و مغز هم می زدن. برام مهم نبود. فقط دوست داشتم سر از کارش در بیارم. اینهمه غرورو از کجا آورده بود؟!
همین که پا را داخل ساختمان گذاشتم باد خنک کولر حالم را جا آورد اساسی. شالم را از سرم کشیدم و گفتم:
- اههه شهریور و اینقدر گرما؟!!! یعنی داریم می ریم تو پاییزا...
صدای پدرم حرفم را قطع کرد:
- به به دختر وقت شناسم! چه به موقع برگشتی ...
نیشم گشاد شد و به سمت بابا که روی کاناپه جلوی تلویزیون نشسته بود رفتم. بابا مردانه با من دست داد و جایی کنار خودش برایم باز کرد. نشستم و نفسم را با صدای بیرون دادم. بابا گفت:
- خوش گذشت؟
- آره ددی جاتون خالی خیلی خوب بود.


مطالب مشابه :


عشق و سنگ15

رمان,دانلود رمان,رمان مخصوص موبایل,رمان با صدای آیلین بدون این که سرمو بچرخونم برای



رمان پرتو39

رمان,دانلود رمان,رمان مخصوص موبایل,رمان رمان,دانلود رمان,رمان چه کشکی؟؟؟؟؟؟!! عشق



رمان ازدواج صوری-2-

رمان,دانلود رمان,رمان مخصوص موبایل,رمان تنها باشم پس چطوره یه نهار مشتی برای خودم



رمان طعم چشمان تو

رمان,دانلود رمان,رمان مخصوص موبایل,رمان اصلا قفل کرده بودم باورم نمیشد کشکی کشکی



قرار نبود 2

ღرمان برای موبایل رمان عشق کشکی خــط



برچسب :