در حسرت شانزه لیزه! - باقری

سالها قبل من و یکی از همكارانم از گروه ترجمه اخبار ايرنا برای پوشش خبری اجلاس وزیران امور خارجه کشورهای عضو جنبش عدم تعهد به آکرا (پايتخت كشور افريقايي غنا) رفتیم و در پایان این ماموریت قرار شد که من و همکارم از هیات سیاسی جدا شویم و از مسیر زوریخ - پاریس به تهران برگردیم.

در طول پرواز در هواپیمای سوییس با خودم رويا بافي مي كردم:

زوریخ برای یک بار دیدن بد نیست اما باید وقتمان را هدر ندهیم و در پاریس در خیابان شانزه لیزه و در کافه های کوچک و پیاده روهای شهر قدم بزنیم . برج ایفل را از نزدیک ببینیم و چند عکس یادگاری هم بگیریم .از رود سن هم نمی شه گذشت و باید آن را از نزدیک ببینیم ووو.......... .....
وقتی در این رویای شیرین سير مي كردم، در حال ورق زدن برگ های گذرنامه بودم كه این رویا یک دفعه به کابوس شومی تبدیل شد.

تمام اوراق پاسپورت سفید ، سفید بود. سهو کوچکی اتفاق افتاده بود: جون در آغاز سفر با هيات سياسي بوديم، برای ما ویزا نگرفته بودند و سهو دیگر - و شاید بدتر - این بود که خطوط هواپیمایی سوییس بدون توجه به مساله ویزا برای ما بلیت صادر كرده بود. .
قدم زدن در شانزه لیزه و عکس یادگاری کنار برج ایفل را كلا فراموش كرده و فقط دعا می کردم: خدا ما را از این در به دری و سرگردانی نجات دهد.
هواپیما در فرودگاه زوریخ به زمین نشست و در فرودگاه به دلیل نداشتن ویزا در فرودگاه نیمه زندانی شدیم.

اجازه خروج از فرودگاه را به ما ندادند و برای دو روز، دو بن به ارزش 30 فرانک سوییس در اختيارمان گذاشته بودند و گفتند تا يافتن پروازي به سوي تهران و بعد از دو روز پول صبحانه ، نهار و شام را باید خودتان بدهید.

بعد ما را به مسافرخانه کوچکی در داخل فرودگاه بردند که صد رحمت به مسافرخانه های محله عرب های تهران! با اتاق هایی به اندازه یک سلول انفرادی وتخت هایی که روی هم قرار داشت و گفتند که حمام شما هم با دیگران مشترک است (نوعی گرمابه .......؟؟؟)

شما باید جای ما باشید تا رویای شیرین سفر به زوریخ و پاریس را حس کنید.

در فری شاپ فرودگاه بین المللی زوریخ وسوسه خرید چند شکلات و یادگاری را داشتیم اما فکر صبحانه و ناهار و شامی را که در روزهای آینده باید از جیبمان تقريبا خالي خود بپردازیم، می کردیم.
زندانیان فرودگاه زوریخ چند روز در داخل فرودگاه حبس بودند و می بایستی وقت بگذرانند.
ما که فرانسوی نمی دانستیم تازه اگر هم می دانستیم چه چیزی به مردمی که بی تفاوت و با عجله چمدان به دست در حال قدم زدن در داخل فرودگاه بودند، می تونستیم بگیم.

از اینکه مي بايست براي مدتی نامعلوم و بر اثر دو اشتباه کوچک زندانی باشيم ، حيران بوديم و به اين فكر مي كرديم دو روز حبس در فرودگاه را چگونه طي كنيم.

اما بعد از لحظاتي شروع کردیم به حرف زدن و خندیدن.

خنده ای که عصبی بود و به این سفر لعنتی که اولش خستگی بیش از حد و آخرش هم آوارگي بود، فحش مي داديم.
بالاخره مسوول فرودگاه زوريخ - البته با التماس هاي ما - لطف كردند و ما را مجاني از زرويخ به ژنو بردند و از آنجا با يك هواپيماي هما به تهران - باز هم مجاني - آوردند.

در آسمان پر از ستاره تهران به چيزي جز شانزه ليزه،‌برج ايفل،رود سن و... فكر نمي كردم كه هواپيما در فرودگاه مهر آباد به زمين نشست و مسافران حسرت به دل مانده را در آلودگي هاي اين شهر پياده كرد.

هنوز حسرت سياحت شانزه ليزه سالهاست بر دلم مانده است.
از قديم و نديم گفته اند خبرنگاري حرفه شيريني است......؟؟؟

محمد رضا باقري

مطالب مشابه :

مسافرخانه های تهران، مهمانپذیر در تهران، لیست آدرس و تلفن

یکی از انتخاب های مسافران در سفرهای کوتاه مدت و خصوصا کاری به تهران، اقامت در مسافرخانه ها و مهمانپذیرها است. مخصوصا زمانی که هزینه اقامت یکی از معیارهای اصلی باشد. در ادامه لیست کاملی از مسافرخانه های تهران به همراه آدرس و شماره تلفن آنها آماده کرده ...

مسافرخانه تهران

مسافرخانه های ارزان ایران - مسافرخانه تهران - ... مسافرخانه های ارزان ایران · مسافرخانه تهران. تهران مسافرخانه نیکو ۰۲۱۳۳۹۰۷۴۷۳. + نوشته شده در پنجشنبه شانزدهم شهریور 1391ساعت 14:19 توسط مسافر | نظر بدهید · صفحه نخست · پست الکترونیک

از هتل ها و مسافرخانه های ملارد چه خبر ؟

به دوستم گفتم: ديدي، هتل و مسافرخانه يوخدور، بنا بر اين همينجا مهمان هستي! دوستم نپذيرفت و گفت: ولي من راحت نيستم. حقيقت را بخواهي بخشي از اين اصرار به خاطر آسايش خودم هست. چند ساعت بعد، دوستم راهي تهران شد و در يکي هتل هاي اطراف ميدان ...

اخبار

گلچهره به دنبال او به تهران مي آيد و اين مساله سرآغاز ماجراهايي است که در سريال به تصوير کشيده خواهد شد. تصويربرداري اين سريال از 18 تيرماه در يکي از مسافرخانه هاي خيابان چراغ برق تهران آغاز شده است. «پايان نمايش» به تهيه کنندگي رضا انصاريان ...

سفري که اي کاش نمي رفتيم! و فقری که ای کاش نبود!

بگذريم و بيشتر از اين حالتان را خراب نکنم. صد رحمت به مسافرخانه هاي ميدان راه آهن تهران. به هر مصيبتي بود اين شب را صبح کرديم، که اگر مجبور نبوديم هيچ وقت به اين مسافرخانه ها نمي رفتيم. پنج شنبه را براي غار قوري قلعه، تاق بستان و بيستون ...