دوبرمن Doberman

این نژاد در سال 1870 در آلمان و از آمیزش نژادهای گریت دین، ژرمن شپرد، پینکچر آلمانی، تریر منچستر و راتویلر توسط فردی به نام هرلوئیس دوبرمن که مسئول جمع آوری مالیات بود ایجاد شد. او به دنبال سگی می گشت تا به هنگام حمل زیاد پول، در مواقع خطر بتواند از او محافظت کند. این سگ به علت خصوصیات منحصر به فردش، به سرعت در میان دوستداران سگها جایگاه ویژه ای پیدا کرد. می توان گفت دابرمن تنها نژادی است که به خوبی می تواند از روی ایما و اشارات صاحبش و بدون نیاز به دستور، به هدف و مقصد او پی ببرد. همچنان که رشد می کند، ویژگی های نبوغ و توان یادگیری بالایش او را به یک سگ ایده آل برای عملیات پلیسی و جنگی تبدیل می نماید. به علت حس بویایی قویی که دارد در پلیس جنایی نیز کاربرد زیادی دارد، در امر شکار نیز از آن استفاده می شده است.

مشخصات ظاهری: دوبرمن سگی است با جثه متوسط، بدنی عضلانی و ورزیده با ظاهری مغرور و مخوف. دارای سر دراز و مثلثی با چشمانی بادامی شکل، به رنگ قهوه ای تا سیاه می باشد. پوزه کشیده و فکها کاملا قوی است و فضای زیر چشمها را پر می کند. گوشها به طور طبیعی بلند و آویخته است و بعضی از دارندگان آنها ترجیح می دهند با عمل عمل جراحی، آنها را کوتاه و راست کنند. پاها طویل و عضلانی بوده و دم اغلب توسط جراحی بریده می شود. متوسط قد نرها بین 65 تا 70 سانتیمتر و در ماده ها 60 تا 66 سانتیمتر می باشد و وزنی در حدود 30 تا 40 کیلو گرم دارند. رنگ بدن اغلب سیاه تا بلوطی تیره با لکه های آتشی و خرمایی بویژه در حواشی پوزه، جلوی سینه و انتهای دست و پاها و گاه خاکستری (آبی) و برنزه می باشد. موها نیز، صاف، کوتاه، ضخیم و درخشنده است.

خصوصیات رفتاری: سگ دوبرمن حیوانی باهوش، وفادار و حامی است و در صورتی که به خوبی تربیت شود، بدون نیاز به تنبیه خواهد دانست که چه موقع پارس کند و در ضمن همیشه به صاحبش وفادار می ماند. در مقابل دشمنان بسیار خطرناک و درنده بوده، برای پاسبانی و محافظت بی نظیر است. از این رو به آن لقب ژاندارم نیز داده اند. این حیوان در برابر تنبیه نابجا از طرف صاحبش اغلب درصدد تلافی بر خواهد آمد. خیلی زود عصبانی می شود، به طوری که داد و فریاد و درگیری بین دو نفر را نمی تواند تحمل کند. در پایگاه های نظامی، گاه از این حیوان جهت حفاظت از منطقه نظامی استفاده می شود. در جنگ جهانی دوم این نوع سگ، دشمن سرسختی برای گروه متفقین به حساب می آمد. این حیوان تا جان در بدن دارد به دشمن حمله می کند و سنگر را خالی نمی کند. اغلب ترجیح می دهد که ماموریت خود را همراه صاحبش انجام بدهد. در هنگام حمله نیز اغلب گردن و یا قسمت بالای بدن دشمن را گاز می گیرد. دوبرمن تمایل به تحرک و جست و خیز زیادی دارد و با این کار، رفتارهای مخرب و نابجایش تا حدود زیادی کاهش می یابد. همچنین علاقه زیادی دارد که همراه دوچرخه بدود. از روی موانع بخوبی می پرد و از شکلک در آوردن نیز بدش می آید. طول عمر این حیوان در حدود 12 سال می باشد.

دوبرمن Doberman

مطالب مشابه :

دوبرمن Doberman

روش تربیت های نگهبانی برای سگ

جرمن شپرد German Shepherd

سگ ژرمن شپرد (German Sheperd)