جاده جدید راهی به سوی توسعه آینده

بالاخره انتظار 40 ساله مردم کازرون به پایان رسید و جاده جدید کازرون به شیراز افتتاح گردید و کازرون از بن بست 40 ساله و استفاده عاریه‌ای از محورهای مواصلاتی دیگر تاحدودی رهایی یافت و علی‌رغم اینکه با وجود پروژه‌های راه سازی متعدد، ازجمله بزرگراه در دست احداث دشت ارژن تا قائمیه و قائمیه تا بابامیدان و نیز بزرگراه قائمیه - برازجان و برازجان به بوشهر و نیز آزادراه شیراز – فیروزآباد – عسلویه که هم‌زمان با این جاده به بهره برداری رسید و نقش پررنگی که این محورها پس‌از بهره‌برداری در حمل و نقل جاده‌ای ایفا می‌کنند نمی‌توان رونقی بیش از 10 سال با تاثیرگذاری بسیار بالا برای این جاده انتظار داشت، اما به هرحال افتتاح این جاده نقطه عطفی در ایجاد طرح‌های عمران و توسعه کازرون پس‌از انقلاب (وحتی قبل از انقلاب) محسوب می‌گردد که تاثیرات آن به تدریج در رونق اقتصاد، فرهنگ، توسعه و پیشرفت کازرون نمایان می‌گردد.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

برهمین اساس توجه مردم کازرون بایستی به این نکته ظریف معطوف گردد که نبایستی انتظار داشته باشند که در مدت یک‌ماه کازرون به واسطه افتتاح این جاده زیرورو شود و قطعا نمیتوان انتظار بیش از حد و فوق‌العاده و غیر معقولی از این جاده داشت و باز بایستی یادآور شد که اثرات توسعه‌ای این جاده به تدریج و در طول سال‌های آینده نمود خواهد یافت. از سوی دیگر نیز نباید این دیدگاه در ذهن مردم کازرون ایجاد شود که با افتتاح این جاده به همه‌ی قله‌های پیشرفت و توسعه رسیده و تنها می‌بایست دست برروی دست نظاره‌گر سرازیر شدن منافع آن بود؛ چراکه نه‌تنها این جاده، بلکه سایر پروژه‌ها و طرح‌های عمران و توسعه‌ای دیگر نیز به خودی خود سود دهی و رونقی ندارند و درحقیقت زیرساخت توسعه محسوب می‌گردند و میزان اثرگذاری آنها در معادلات پیشرفت و توسعه یک منطقه بسته به میزان بهره‌برداری و نوع مدیریت بهره‌وری دارد که تا چه میزان بتوان از آن زیرساختها به عنوان یک ابزار سود و منفعت در جهت توسعه شهر استخراج نمود.

اما آنچه‌که نگارنده در لابه‌لای این سطور در پی بررسی آن است، تحلیل کارآمدی و اثر بخشی جاده جدید کازرون به شیراز نیست؛ چراکه از زمان جدی شدن بحث پایان کار و افتتاح آن، خصوصا در سال جاری ونیز به موازات افتتاح آن و پس از آن، کارشناسان و صاحب‌نظران امر به آن پرداخته و قطعا خواهند پرداخت. بلکه هدف معطوف نمودن نظر خوانندگان محترم به این مقوله است که با افتتاح این جاده، تمرکز ذهنی مسئولین و خواسته‌ای مردم که نزدیک به 40 سال، بیشتر و اختصاصی‌تر متوجه و درگیر این مسئله و حواشی آن بوده آزاد گشته و افق جدیدی جهت تفکر و تمرکز بر برنامه‌های توسعه‌طلبانه پیش‌روی متفکران و علاقه‌مندان به پیشرفت کازرون گشوده می‌شود. به بیان دیگر، با نگاهی اجمالی به مطالبات مردم در طول 4 دهه گذشته، خصوصا سال‌های بعداز انقلاب و علی‌الخصوص در سالهای پس از جنگ و دوران سازندگی و توسعه کشور از مسئولین (از کانال‌های مختلف مانند حجم درخواست‌ها از مسئولین در سفرهای مقامات عالی رتبه کشوری به شهرستان، انعکاس‌های رسانه‌ای و محور قلم زنی مطبوعاتی وتحلیلی، تبلیغات انتخاباتی در حوزه‌های شهر و شهرستان و … ) به این مسئله خواهیم رسید که تنها موضوع جاده و به سرانجام رسیدن آن در بازه زمانی 40 ساله به طور مدام در صدر خواسته‌های تمامی مردم کازرون در تمام طول این سال‌ها قرار داشته و مردم نه‌تنها به صورت جدی به مطالبه سایر حوزه‌ها و بسترهای مناسب سرمایه‌گذاری و توسعه و عمران نپرداخته‌اند، بلکه حاضر بوده‌اند که کوتاه آمدن از برخی خواسته‌ها و طرح‌های عمرانی دیگر را به عنوان بهای معنوی دست یافتن به جاده و خروج از بن بست تقبل و پرداخت نمایند.

اما اکنون باید دید که پس از افتتاح این جاده و خصوصا در آستانه انتخابات مجلس و مطرح شدن عرصه‌های توسعه و عمران در محافل انتخاباتی، خواسته و انتظار مردم از مسئولین و دولتمردان در جهت توسعه و رونق کازرون بر چه عرصه‌هایی مترکز خواهد بود. که به اعتقاد نگارنده وقت آن رسیده که خواسته‌های مردم و برنامه مسئولین و مدیران شهر (همانند آنچه‌که در سطح ملی به صورت سند چشم انداز 20 ساله تعریف گردید) از سطح پروژه محوری به سمت حوزه محوری و چشم انداز محوری ارتقا یابد. بدین معنی که مثلا مطالبات مردم به جای اینکه به طور خاص تنها اجرای پروژه تونل بناف باشد و سالیان سال تمام توان وتمرکز فکری وعملی خود را درگیر آن کنند، به طور جامع‌تر و کامل‌تر توسعه حمل و نقل شهرستان در حد استانداردهای جهانی تعریف شده برنامه‌ریزی و درخواست گردد و همچنین این مطالبات را در کنار سایر خواسته‌های خود در حوزه‌های مختلف دیگر قرار دهند و نگاه تک بعدی را از توسعه در یک عرصه خاص بردارند.

بدین صورت و درقالب چنین مطالباتی ما شاهد آن خواهیم بود که اولا درحوزه حمل و نقل به پیشرفت‌های هم‌زمان در بخش‌های مختلف این حوزه از قبیل احداث بزرگ راهها، خط آهن، پایانه‌ها، افزایش ایمنی جاده‌ای و حمل و نقل، ناوگان حمل ونقل عمومی، زیرساخت‌های لازم و مناسب ترانزیت داخلی (یا بین‌المللی) کالا و نیز خدمات وابسته به آن خواهیم رسید و دوم اینکه داشتن مطالبات یکسان و هم‌زمان در بخش‌های مختلف این امکان را به شهرستان می‌دهد که همسو با توسعه همه‌جانبه در یک بخش، به توسعه همه‌جانبه و هم‌زمان در بخش‌های دیگر و سایر زمینه‌ها دست یابد و این مسئله باعث می‌گردد که از اثرات تورم توسعه‌ای در یک بخش و ضعف و عقب‌ماندگی در بخش‌های دیگر جلوگیری شود. نمونه و نمود این اثر تورمی آنجا ظاهر می‌گردد که تازه پس از افتتاح جاده، ذهن مردم و مسئولین متوجه این مقوله مهم گردیده که شهر فاقد کمربندی و خیابان‌های مناسب جهت تحمل بار ترافیکی و پشتیبانی تردد این جاده است و تازه ظرف ماه‌های اخیر مسئولین سراسیمه به سوی احداث جاده کمربندی برای شهر رفته‌اند و یا اینکه با وجود فراهم بودن ظرفیت‌های بالا، شهرستان کازرون پیشرفت قابل توجهی در عرصه‌هایی چون صنعت و کشاورزی به‌واسطه قرار نگرفتن در زاویه نگاه وتمرکز مطالباتی مردم نداشته است. در همین راستا ایجاب می‌کند که از همین امروز کارشناسان امر جدی‌تر از گذشته به بررسی وتحلیل استعدادها و پتانسیل‌های شهرستان کازرون جهت سرمایه‌گذاری و توسعه پرداخته و با تقسیم‌بندی آن‌ها در بخش‌های مختلف، حوزه‌های مطالباتی مردم و برنامه‌ریزی و مدیریتی مسئولین را مشخص و به صورت فرا پروژه‌ای در لیست پیگیری شهرستانی، استانی، و کشوری قرار دهند.

در پایان آنچه‌که می‌تواند موجبات نگرانی و دغدغه را (حداقل برای نگارنده) فراهم نماید، آن است که نگاهی اجمالی به تاریخ توسعه کازرون (حداقل طی نیم قرن گذشته) به خوبی نشان می‌دهد که مردم و مدیران کازرون در طول این مدت که عصر جدیدی در رویکردهای توسعه نوین شهری و اقتصادی و تکنولوژیک بوده، از سرمایه‌ها و زیر ساخت‌های شهرستان (که نگارنده طی سلسله مقالاتی با عنوان سرمایه های کازرون 1 و 2 و3 و 4 به معرفی گوشه‌هایی از آن پرداخت) به لحاظ عدم مطالبه و خواست و پیگیری مردم و خمودی مسئولین که آن‌هم بیشتر ریشه در بی تفاوتی مردم دارد، بهره مناسب و کامل نبرده‌اند و لذا بیم آن می‌رود که جاده جدید کازرون به شیراز نیز به همان دلایلی که ذکر شد و در ابتدای این نوشتار به عنوان هشداری مطرح گردید، نتواند تمامی نقش خود را با وجود پتانسیل‌های بالا در توسعه کازرون ایفا نماید. یا بهتر بگوییم تلاشی برای حداکثر بهره بردن از آن انجام نگیرد و با توجه به جو روانی و حساسیت فوق‌العاده مردم نسبت به افتتاح جاده و این حقیقت که جاده طی چند ماه نمی‌تواند اثرات شگرف و درحد رویای مردم را در معادلات توسعه‌ای کازرون ایجاد کند، موجب سرخوردگی و نوعی ناامیدی و دلزدگی درمردم شود و لذا اهم نظر نگارنده آن است که اولا مسئولین و صاحب‌نظران، دیدگاه و انتظارات مردم را در خصوص جاده از آرمانی و رویایی و تخیلات معجزه‌گونه به سمت دیدگاه منطقی و عقلانی و دست یافتنی سوق دهند و ثانیا به کمک مردم طوری برنامه‌ریزی نمایند که تدریجا حداکثر بهره‌وری از جاده و فواید و اثرات مثبت آن نصیب کازرون گردد. هم‌چنین به موازات آن برنامه‌ریزی کلان شهری نیز از این پس متمرکز بر توسعه کازرون درتمامی بخشها باشد و همان‌گونه که مقامات شهرستان نیز قبلا بدان اشاراتی داشته‌اند، چشم‌انداز توسعه‌ی کازرون تدوین و تحقق اهداف آن چشم‌انداز مصرانه در صدر مطالبات مردم از مقامات کشوری باشد.

جاده جدید راهی به سوی توسعه آینده

مطالب مشابه :

چرا شهردار شیراز و استاندار فارس نباید جزو رجال ملی باشند؟ + پی نوشت

آغاز عملیات اجرایی آزادراه بوشهر ـ برازجان ـ شیراز!!!!!

230 مصوبه حاصل سفر هیات دولت به فارس

اخبار شیراز ...

عسلویه در یک نگاه

بيوگرافي شهر شيراز

جاده جدید راهی به سوی توسعه آینده

wtc - ورزشگاه شیراز و سرمایه گذاری های شیراز , ...

فاصله خنج تا لامرد فارس 60 کیلو متر کوتاه تر می شود.