صنعت حمل و نقل وترانسپورت

بسمه تعالی

باسلام وتشکر از توجه وعلاقه شما نسبت به وضعیت حمل ونقل باید عرض کنم عصر شکوفایی ورشد حمل ونقل متأسفانه به پایان رسیده زمانی این صنعت ثبات وامنیت شغلی داشت یک کامیون خرج چند خانواده را می داد دو نفراز سراب آذربایجان به تهران می آیند وبه شغل شریف کارگری مشغول میشوند.بعداز دوسال کارگری یکدستگاه کمپرسی لیلاند میخرند.وشروع میکنند به خاکبرداری وضایعات ازخیابانهای تهران بمرور بطور نقد قسط به تعداد دستگاها اضافه نمودن درسال ۵۶و۵۷که خودم ایام تعطیلی مدارس آنجا کار میکردم حدود سه دستگاه لودر وپانزده دستگاه کمپرسی ده چرخ داشتن وعلاوه بر پیمانکاری خاکبردای در اقصا نقاط تهران بورس بود ساختمان سازی انجام می دادند.ولی درحال حاظر نتیجه برعکس است تازمانی که واردات آزاد بود وکمپانیهای داخلی وخارجی رقابت می کردن افرادی جرأت داشتند٬ باکمترین سرمایه بهترین دستگاههای روز را خریداری وکار می کردن واقساط آنرا هم براحتی پرداخت می نمودن.باتوجه به اینکه تعرفه ها پایین بود ولی کار به اندازه کافی بود هرکسی که وارد این شغل می شد می بایست از شاگردی شروع بعد از دست کم ۶ الی ۷ سال بعد از پایه دو گرفتن برای پایه یک طبق معمول بعد از گذشت دوسال اقدام مینمود٬ که حد اقل دو الی سه سال طول می کشید.واقعاً گرفتن پایه یک از گرفتن دکترا سختتر بود.کسانی را خودم دیدم بیش از دوازده سال مرتب امتحان تپه می داد که خودش تریلی ماک داشت٬ باهم بایک کامیون چهارتن امتحان دادیم ولی باز هم قبول نشد راننده پایه یک زیر ۳۰ سال وجود نداشت جعل گواهینامه وپارتی بازی جایگاهی نداشت .در نتیجه خروجی پایه یک کمتر از انبوع کامیونهای که در بنگاهها خوابیده بودن بود .وتقاضای کار٬ بیشتر از کامیونهای موجود در کشوربود این امر باعث می شد تا افراد زیادتری به این شغل روی بیاورند .کسی که موفق به گرفتن پایه یک می شد از رانندگی برای دیگران شروع ودر ادامه شریک ودر نهایت صاحب کامیون می شد وزندگیش از زیر خط فقر به بالای خط وخیلی بلاتر قرار می گرفت. در آن زمان تعرفه ای نبود ولی انصاف وجود داشت کسی بخود اجازه نمی داد بیش از عرف کرایه در یافت کند .همه چیزبنا بر اعتماد متقابل بود . نه بار نامه ای بود ونه صورت وضعیت٬معاینه وجود نداشت ولی هر رانندهای خود را مؤظف می دانست سالی یک بار ماشین را به گاراژ ببرد ٬تمام قسمتهای آنرا چک وارسی نماید.هر ماشینی که از گاراژ بیرون می آمد بدون عیب نقص و شرایطی ایده آل داشت.افرادی هم که در گاراژها کار می کردن واقعاًاستاد کار ماهر بودن هیچگاه ماشینی که از گاراژبیرون می آمد٬تاسال بعد مراجعه به گاراژ را نداشت.بعداز انقلاب اسلامی وباشروع جنگ تحمیلی وتحریمهای اقتصادی تمام معادالات بهم ریخت . شرایط برای دولت دشوار شد .کمبود لوازم یدکی باعث شد٬مقداری لوازم باقیمت مناسب در تعاونیها توزیع نماید ومقداری هم تجار باقیمت آزاد.وارد بازار نمودن و این امر سرمنشاء انحراف وسر در گمی مردم شد.در این بین فرصت طلبان وارد میدان شدن.جنسهای تعاونی سر از بازار آزاد درآورد و باقیمت جند برابر بفروش می رسید کار بجایی رسید ارگانهای دولتی هم که مأموریت جنگی داشتند برای در یافت سهمیه پنهانی به انبار دارها کادویی میدادن تا سهمیه در یافت کنند.جنگ ومشکلات آن باعث شده بود نظارت در جامعه ضعیف شود .در این میان اگر راننده ای پارتی داشت چیزی گیرش می آمد والا می بایست باقیمت چند برابر از بازار آزاد استفاده نماید.لاستیک لوازم یدکی حتی فیلترجات هم کمبود داشتیم.ورود و تولید کامیون متوقف واز طرف دیگر برای نیاز راننده در جنگ آزمایشهای رانندگی را باارفاق بعمل می آوردن وبقول معروف گواهینامه های کوپنی واز طرف دیگر رشد جوانان بیکار باعث هجوم برای گرفتن پایه یک شد.وتعداد رانندگان در جامعه بیشتر از کامیونها شد وهر روز هم به این تعداد افزوده می شد.دولت همزمان با کمبود بودجه مواجه شد .این امر باعث شد تا کامیونهای اسقاطی ادارات را به مزایده بگذارند.در این میان اوراق فروشها وارد میدان شده وشروع به باز سازی وفروش آنهم با قیمتهای گزاف این تابوتهای متحرک وارد زنجیره حمل ونقل نمودن وافراد بیکار بافروش تمام داشته های شان وقرض و وام شروع بخریدن کامیونهای خارج از رده نمودن بامید اینکه درآمدی کسب نموده واز عهده مایحتاج زندگی بر آیند.ولی ابتدای حرکت آنها اول خرج تراشی وقرضی به قرضهایشان اضافه می شد.این را هم بگویم که خیلیها دونفره یک دستگاه را خریده بودن چون این دستگاها ظاهری خوب داشتند همیشه راننده مورد سوء ظن شریک قرار می گرفت که باعث دعوا واختلاف می شد.سازمان پایانه ها و نیروی انتظامی هم دلشان برای بیکاری رانندگان خیلی می سوخت قبل از اینکه قوانین را با وسایل نقلیه موجود وجادهها تطبیق دهند تند تند قانون وضع می نمودن از کارت آمار -کارت نوبت-برگ نوبت -قبض پارکینگ-عدم خلافی-بیمه شخص ثالث ودیه که هر روز سرسام آور بر مبلغ آن افزوده میشد-مالیات-عوارض-لوازم ایمنی-انواع واقسام علائم وپلاکهای دستنویس-بغل نویسی-وراهنمایی ورانندگی باانواع جرائم هنگفت یکطرفه بدون در نظر گرفتن توان رعایت وایجاد زمینه مناسب برای رعایت مقررات .برای مثال:مسئله محدودیت سرعت اگر همه مؤظف برعایت شوند داخل شهرهای بزرگ وجادههای کم عرض وبزرگ راهای پر ترافیک بافاجعه جبران ناپذیری مواجه خواهیم شد.باتوجه به اینکه میزان عبو ر از جاده هاچند برابر ظرفیت آنها میباشد.حالا بیایم سرعتها را کند کنیم زمان تردد را افزایش دادیم هراندازه سرعت کم شود هرلحظه به تعداد خودروهابین مبدأ ومقصد افزایش یافته وهر لحظه متراکمتر وکلاً تردد قفل خواهد شد.در این بین اگر حادثه ای پیش بیاید نیاز به امداد نجات باشد نه آمبولانسی قادر به حرکت خواهد بود ونه آتش نشانی توان حرکت دارد .الان اگر جاده هایمان باز است به همت کسانی است که محدودیت سرعت را رعایت نمی کنند .سریعتر به مقصد میرسند وجا را برای بقییه خود روها باز می کنند.خیلی از قوانین ومقرراتی که از جوامع دیگر بعاریه گرفته شده چون مطابق باقالب آن جوامع طراحی وساخته شده است متناسب باقالب جامعه ما نیست.ای کاش می رفنتند. وباکشورهای موفق ارتباط برقرار نموده از نقطه ای که آنها شروع کرده تا نتیجه مطلوب٬ در کلیه زمینه های حمل ونقلی اطلاعات کسب می کردن وبه همان شکل ویا معادل آن در کشورز به اجرا می گذاشتند.وقتیکه ما بستر سازی بروز ومناسب انجام نداده ایم ٬چگونه میتوانیم توقع اجرای قانون بروزدنیا را داشته باشیم.تا وقتی که هنوز در جاده های ما کامیونهای ۴۰ الی۵۰سال سن در حرکتند ٬وجاده هایمان بیست سال از جاده های روز عقب هستند.اعمال قانون و مقررات نیز میبایست بر گردد به بیست سال قبل اگر بخواهیم عدالت را رعایت نموده باید مبلغی یارانه بخاطر بیست سال عقب ماندگی به کامیونداران بپردازند.واقعأ بعضی از این کامیونهاکابین شان از زندان گوانتانامو بدتراست.آخر جای سئوال است چگونه کشور ترکیه بدون داشتن (ذخایرعظیم نفت که ما داریم )توانسته با قیمت ارزان ناوگان حمل ونقل خود را بروز کند .وترانزیت خاور میانه واروپا را قبظه کند. وبیشترین درآمد را نصیب کشورشان کنند.رانندگان ما نگاه می کنند وقبطه می خورند. مقصر کیست .

مسائل ومشکلات رانندگان متولی دلسوز ندارد .واگرمی داشت تا بحال مشکلاتشان حل شده بود.اگر صاحبی داشتند. نمی گذاشت کارخانه های وطنی کشنده های ولو إف هاش وبنز اکتروس را با قیمتهای سر سام آور با تبلیقات خیره کننده به رانندگان واگذار کنند. الان اکثرآنانازعهده قسط آن بر نمی آیند.وبر سر دوراهی مانده اند.اگر بفروشند حدود ۲۰ملیون ضرر میکنند اگر کار کنند قدرت پرداخت وام را نارند . کسی را سراغ دارم که یکملیاردت از همین کشنده ها خریداری نموده همزمان ۳۰میلیون ت یک قطعه زمین خرید.بعد شش سال قیمت کشنده های یک میلیاردیدقیقأ شده نصف وآن قطعه زمین شده بالای ۳۰۰میلیون ت با توجه به این مسئله آیا رغبت برای سرمایه گذاری در صنعت حمل ونقل می ماند.اگر زمینه کار حتی حمالی وجود داشته باشد .کسی هوس ماشین داری را نمی کند.

آفت هایی که این صنعت را تهدید می کند ٬عبارتند:۱-عدم تناسب قیمت انواع کامیون با در آمد

۲-تورم غیر قابل کنترل لاستیک ٬باطری ٬روغن خوب وفیلترجات٬بیمه راننده ٬بیمه شخص ثالث ودیه و....

۳-جرائم رانندگی

۴-صاحب بارهای بموقع بار گیری وتخلیه را انجام نمی دهند٬یک الی دو روز وقتشان تلف میشود ضمناً برخورد بدی دارند٬ توقعهای بیجا دارند

۵-باربریهاانصاف ندارندوکمسیون های نجومی دریافت میکنند.

۶-سازمانهای بیمه بایک کارت یک تکه آهن را بیمه میکنندوپول دریافت می کنند ودر مواقع خسارت سعی میکند به هر نحوی که شده شانه خالی کند بهانه های مختلف می گیرد

۷-قوانین ومقرراتی که در مورد شرکتهای حمل ونقل وجرائم رانندگی که بعضی جاها حرفش را می زنند اگر به اجرا بگذارند .مشکلات این قشر را چند برابر می کند.برای مثال:راننده دوم برای کامیونها محدودیت تردد در اجرای ساعت کار راننده و...

صنعت حمل و نقل وترانسپورت

مطالب مشابه :

آماده به کار | راننده

استخدام راننده

خاطرات یک راننده تریلی(قسمت دوم)

جویاى کار راننده پایه یک

شغل رانندگی

صنعت حمل و نقل وترانسپورت

هوس یک راننده آژانس حتی به دختر 6 ساله رحم نکرد!

حادثه رانندگی منجر به فوت و دیه

دعوت به همکاری در شرکت صنعتی داداش برادر