LED مخفف واژه Light Emitting Diode و به معنای دیود ساطع کننده نوراست. دیودهای ساطع‌کننده نور در واقع جزو خانواده‌ دیودها هستند و دیودها نیز زیر گروه نیمه هادی‌ها به شمار می‌آیند. خاصیتی که LEDها را از سایر نیمه‌‌هادی‌ها متمایز می‌کند این است که با گذرجریان از آنها مقداری انرژی به صورت نور ازآنها ساطع می‌شود. LEDها تا اواخر دهه گذشته فقط می‌توانستند سه نور آبی، سبز و قرمز تولیدکنند که این موضوع باعث کاربرد محدود آنها بود، اما این اواخر LEDهایی با رنگ آبی وارد بازار شده‌اند که می‌توانند نور سفید با هاله‌ای از رنگ آبی تولید کنند. به همین دلیل می‌توان از این تکنولوژی در تولید تلویزیون و مانیتور استفاد کرد. LEDها فاقد پرتوهای مادون قرمز و فرابنفشی هستند که سایر صنایع روشنایی ایجاد می‌کنند برای همین LEDها به سلامت چشم و محیط آسیب نمی‌رسانند. LEDهای سفید قابلیت تولید همه رنگ را داشته و علاوه بر آن از انرژی بسیار کمی در مقایسه با سایر لامپ‌ها و LEDهای قدیمی، برای تولید روشنایی استفاده می‌کنند. کارشناسان معتقدند استفاده لامپ‌های LED نسبت به لامپ‌های فلورسنت و ... مزایای بیشتری دارد و مزیت مهم آن برگشت‌پذیری به چرخه طبیعت است زیرا که در آنها به جای جیوه از عناصر دیگری مانند گالیوم و آرسنیک استفاده شده.

در LCDهای معمولی برای روشن کردن کریستالهای مایع (Backlight) از لامپ​های مختلفی از جمله لامپ​های نور سفید (Incandescent light bulbs) و یا لامپ های فلورسنت سرد (Cold Cathode Fuorescent Lamps / CCFL)، لامپ های فلورسنت گرم (Hot Cathode Fluorescent Lamps / HCFL) استفاده می​شود ولی تلویزیون​های LCD جدید به جای لامپ​های یاد شده به چراغ‌های LED برای روشن کردن کریستالهای مایع مجهز شده​اند‌. در حقیقت وقتی صحبت از تلویزیون LED به میان می​آید منظور همان تلوزیونها LCD هستند که روشنایی پشت کریستال​های مایع آنها به وسیله نورافشانی LEDهای پیشرفته و بسیار کوچک تامین می​شود و نمایشگرهای واقعی تمام LED همچنان برای نمایشگرهای بزرگ در استادیوم​ها، تلویزیونهای غول​پیکر شهری و اهداف تجاری و تبلیغاتی استفاده می​شود. پس تعجب نکنید اگر جایی با کلمه LED LCD مواجه شدید! ولی ما در این راهنمای خرید از آن با نام LED یاد می​کنیم.

مقایسه بین نمایشگر LED و LCD:

تصویر در LED بسیار روشنتر است و کنتراست بسیار بهتری دارد و نقاط سیاه در آن عمیق​ترند.
با سیستم نوردهی Edge-LED ضخامت آنها بسیار کم است، بطوریکه LED های موجود در بازار کمی بیش از 25 میلیمتر هستند!
آنها برق بسیار کمتری مصرف می کنند. در مقایسه بین LED و LCD هم سایز، مصرف برقشان 40 درصد کمتر است.
طیف رنگ در آنها وسیع تر است بخصوص وقتی از تکنولوژی نوردهی RGB-LED استفاده شده باشد.
فرکانس تغییر تصویر در آنها بالاتر است.
آلودگی محیط زیستی کمتری دارند.
به دلیل سرعت خاموش و روشن شدن بالای LED، خاموش و روشن شدن تصویر در این نمایشگرها بسرعت انجام می​گیرد در نتیجه می​توان به Response Time یا زمان پاسخگویی پایینتر دست یافت، این باعث می​شود محوی و تاری که هنوز هم به طور جزئی در تصاویر پر تحرک در LCDها دیده می​شود باز هم کاهش پیدا کند.

در تصویر روبرو یک تلویزیون غول پیکر تمام LED را مشاهده میکنید که در حقیقت پیکسل​های آن همان لامپ​های LED است. این نوع از تلویزیون​ها دارای کاربردهای خاص می​باشند و با تلویزیون LED که در این مقاله بررسی کردیم متفاوت است.

راهنمای خرید تلویزیون​ ال سی دی - راهنمای خرید LCD

Full HD LCD TV Buyers Guide

LCD یا Liquid Crystal Display  یک نمایشگر نوری است که بر پایه خصوصیات نوری کریستال مایع در ولتاژهای مختلف ساخته شده است. کریستال مایع که حالتی از ماده با خصوصیات دوگانه جامد و مایع است ما بین صفحات شیشه​ای پلاریزه شده قرار می​گیرد و نور را با توجه ولتاژ وارده از خود عبور می دهد. کریستال مایع به کار رفته در بین سطوح LCD سمی است. در صورت تماس دست با کریستال مایع درون LCD شکسته، باید بی درنگ دست ها را با آب و صابون شست.

TFT چیست؟

TFT مخفف Thin Film Transistor بوده و تکنولوژی به کار رفته در LCD ها برای نمایش تصاویر با کیفیت بالا است. امروزه این تکنولوژی تقریبا در تمام LCD های تلویزیونی، کامپیوتری، نمایشگرهای موبایل، کنسول های بازی قابل حمل و بسیاری دیگر از محصولات مشابه به کار گرفته می شود. موضوع این تکنولوژی بیشتر نحوه ارسال تصویر و آدرس دهی برای نمایش تصاویر روی LCD می باشد.

تکنولوژی LCD

صفحه‌های LCD از نور پشتی لوله‌های فلورسنت استفاده می‌کنند که از میان یک شاتر کرکره‌مانند عبور می‌کنند

در تلویزیون LCD ذرات و مولکولهای کریستال مایع در میان صفحات شیشه پلاریزه شده و فیلترهای رنگی قرار دارند. همچنین یک لایه الکترود بسیار باریک کار تحریک کریستال مایع را بر عهده دارد. نور سفید خارج شده از یک لامپ واقع در پشت صفحه LCD بعد از عبور از لایه اول شیشه پلاریزه می​شود. اختلاف پتانسیل خاصی نورهای اصلی موجود در نور سفید را جهت می​دهد و بعد از عبور از فیلترهای آبی، سبز و قرمز اگر نور حاصل در راستای جهت پلاریزه شیشه دوم بود از آن عبور می کند.

نمایشگرهای درخشان

در LCD ها به صورت کلاسیک در بیرونی ترین لایه، صفحه​ای مات و غیر صیقلی قرار می​گرفت تا از انعکاس نور محیط به چشم مخاطب جلوگیری نماید و در نتیجه دید بهتری حاصل گردد. در عین حال این روش اثرات جانبی از جمله پراکندگی و تفرق نور، تاری تصویر، کاهش کنتراست، شدت رنگ و زاویه دید را به همراه داشت. برای رفع این مشکلات به جای لایه مات در تکنولوژی های جدید از لایه ای صیقلی و شفاف استفاده می شود. برای کاهش انعکاس نور در این روش، یک پوشش رنگی بسیار ملایم روی لایه صیقلی وجود دارد. با این حال بازهم قدری انعکاس اجتناب ناپذیر است.

به این ترتیب با این تکنولوژی اشباع رنگ بیشتر، سیاه تیره تر و سفید روشن تر، و در نهایت تصویری شفافتر نسبت به گذشته حاصل میگردد، و تماشای عکس و فیلم را لذت بخش تر می​کند. سازندگان نمایشگرهای LCD و سازندگان محصولاتی که دارای نمایشگر LCD هستند، مانند سازندگان لپ تاپ، نوت بوک، نت بوک، کامپیوتر All In One و قاب عکس دیجیتال، تکنولوژی نمایشگرهای درخشان با استفاده از لایه صیقلی را تحت نام های تجاری مختلفی به بازار عرضه کرده اند، اما در نهایت تکنولوژی به کار رفته در تمام آنها از اصولی که شرح آن در بالا آمده پیروی می کند. به عنوان مثال شرکت Acer از نام تجاری CrystalBrite، شرکت Apple از Glossy Display، شرکت ASUS از Color Shine، شرکت Dell از TrueLife، شرکت IBM از VibrantView، شرکت Sony از XBRITE و شرکت TOSHIBA از نام تجاری TruBrite برای معرفی این تکنولوژی در محصولات خود استفاده می کنند.

پیکسل سوخته

پیکسل سوخته یا Dead pixel اصطلاح عامیانه از پدیده​ای با عنوان Defective Pixels یا پیکسل های معیوب می​باشد. پیکسل​های معیوب همانگونه که از نام آنها پیداست پیکسل هایی هستند که به دلایلی، کارآیی مطلوبی ندارند. مرکز استاندارد جهانی ISO استانداردی با عنوان ISO 13406-2 تدوین نمود تا میزان پیکسل های معیوب قابل قبول در نمایشگرهای LCD کلاس بندی و مرجعی برای تولید کنندگان و مصرف کنندگان گردد. بر اساس این استاندارد 3 نوع پیکسل معیوب برای LCD ها در نظر گرفته شده است:

1. Hot Pixel که بطور ثابت سفید رنگ است
2. Dead Pixel که بطور ثابت تیره است
3. Stuck Pixel که به یکی از رنگ​های قرمز، سبز یا آبی ثابت مانده است

برخی از سازندگان LCD بر اساس این استاندارد محصولات خود را در "کلاس دو" میزان پیکسل های معیوب قابل قبول معرفی کرده​اند. به این معنا که به ازای هر یک میلیون پیکسل تا 2 hot pixel و 2 dead pixel، همچنین تا 5 stuck pixel قابل اغماض است. با این حال تولید کنندگان دستگاه های مجهز به نمایشگر های LCD، مانند تولید کنندگان نوت بوک، هر یک سیاست خود را در قبال این موضوع دارند. مثلا گفته می شود برای تعویض LCD نوت بوک های Dell باید دست کم 6 پیکسل معیوب در محدوده مرکزی LCD وجود داشته باشد. شرکت Sony هم دست کم 8 پیکسل برای LCD های 15 اینچ و 13 پیکسل معیوب برای LCD های 17 و 19 اینچ در نظر گرفته است.

مزایای LCD به پلاسما :

LCD ها قادر به نمایش پیکسل بیشتری نسبت به پلاسماهای هم اندازه خود می باشند، علاوه بر آن مصرف برق LCD ها حدود 30% کمتر از پلاسما است. از اینها گذشته وزن آنها نیز بسیار کمتر از پلاسما است که این موضوع مساله حمل و نقل و نصب دیواری آنها را آسانتر می کند.

طول عمر LCD ها نیز حدود 5.1 برابر بیشتر از رقیب پلاسمای خود می باشد. (لازم به یادآوری است که طول عمر یک صفحه نمایش زمانی است که روشنایی صفحه آن به نصف مقدار اولیه کاهش یابد)

نکته نهایی در مورد ضعف پلاسما در قبال LCD پدیده ای به نام جا افتادگی تصویر (Burn-In) است که در طی آن اگر تصویری به مدت طولانی بر روی صفحه ثابت بماند، سایه این تصویر تا مدتها بر روی صفحه نمایش باقی می​ماند که به لطف پیشرفت فناوری و ویژگی های پلاسماهای جدید (مانند استفاده از Screen Saver) این موضوع به حداقل رسیده است.

 به هر حال اگر در انتخابتان مساله مالی اهمیت دارد و در عین حال خواهان تکنولوژی برتر هستید مطمئنا پلاسما انتخاب بهتری خواهد بود. ولی اگر قیمت در درجه اهمیت بعدی قرار دارد و کیفیت بالای تصویر، حمل آسان و مصرف انرژی پایین برایتان مهم تر است بدون شک به LCD فکر کنید.

به خاطر طریقه ساطع‌ شدن نور از  صفحه‌های پلاسمایی، کیفیت و وضوح رنگ از این صفحه‌ها تاثیر بسیار بیشتری در بینندگان در اتاقی ایجاد می‌کند که نور محیطی آن کمتر است مثلا در اتاق نشیمن. اما برعکس اگر می‌خواهید تلویزیونی را برای یک محل پرنورتر مثلا آشپزخانه‌تان بخرید، کارآیی LCD بسیار بیشتر است.

راهنمای خرید تلویزیون​ پلاسما - راهنمای خرید PLASMA

Full HD PLASMA TV Buyers Guide

در تلویزیون‌های پلاسمایی نور از سلول‌هایی منفرد ساطع می‌شود و می‌تواند با ظرافت سایه‌های رنگ‌ها را با جزئیات بیشتری نشان دهد،

در تلویزیونهای پلاسما تکنولوژی شکل​گیری تصویر نسبت دوری با اتفاقی که در لامپهای فلوئورسنت رخ می دهد دارد. بدین نحو که صفحه نمایش از چندین سلول تشکیل شده است که در میان دو صفحه شیشه ای مجزا محصور شده​ند. در شکاف بین شیشه​ها ترکیب گاز زنون و نئون قرار میگیرد که در حین ساخت به صورت پلاسما در آمده است. در هنگام کار این پلاسمای باردار شده توسط الکترونها تحریک شده و تولید نورهای قرمز، آبی و سبز را می نماید که این نیز در نهایت موجب شکل گیری تصویر می گردد.

 مزایای پلاسما به LCD

شاید بزرگترین عامل برتری پلاسماها (علاوه بر فاکتور قیمت) توانایی خاص آنها در به نمایش در آوردن کامل رنگ مشکی باشد. چیزی که بزرگترین عامل ضعف LCD ها می​باشد، تا جاییکه تقریبا هیچ LCD پیشرفته​ای قادر به نمایش کامل رنگ مشکی نیست و در هر حال مقداری از نور پس زمینه به بیرون تراوش می کند. بر خلاف ال سی دی، در پلاسما نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خود نور مورد نیاز را تولید می کند. بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مربوطه می توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به خاطر همین موضوع کنتراست تصویر ( درجه اختلاف میان تاریک ترین و روشن ترین رنگ) در پلاسما بسیار بیشتر از ال سی دی است و از این جهت پلاسما برنده است. به همین خاطر در محیط های پر نور و در فضای آزاد ممکن است دیدن تصاویر تلویزیون​های پلاسما اندکی سخت تر باشد. به همین جهت اکثراً از ال سی دی به عنوان تلویزیون​های تبلیغاتی یا در محیط های پرنور استفاده می کنند. (به همین خاطر اگر محیط اتاق نشیمنتان تاریک است LCD کمی به مشکل برمی خورد).

دومین عامل برتری پلاسماها زاویه دید نسبتا بالای آنها در مقابل رقیب LCD خود است که در اینجا با زاویه گرفتن نسبت به یک پنل LCD کیفیت تصویر به نمایش درآمده کم کم رو به افول می رود در حالیکه این موضوع در مورد پلاسما تقریبا ثابت است.

سومین مورد تفاوت پلاسماها در توانایی نمایش با کیفیت  بالای رنگهاست جاییکه باز هم همان تراوش نور از پس زمینه LCD ها بر کیفیت رنگهای به نمایش در آمده تاثیر منفی دارد. البته ممکن است این نکته را هم شنیده باشید که LCD ها در توانایی دنبال کردن تصاویر سریع  (مثلا در یک فیلم حادثه​ای با فریم​های سریع) کُند عمل می​کند و سایه تصویر قبلی بر روی تصویر فعلی تاثیر​گذار است که این نکته مربوط به صفحه نمایش​های قدیمی LCD بوده که با کاهش زمان پاسخگویی LCD ها (Response Time) این نکته نیز تا حدودی مرتفع شده است.

و اما اصلی ترین عامل برتری پلاسما بر رقیب خود LCD که آن هم مطمئنا چیزی نیست مگر قیمت! پلاسماها خصوصا در اندازه های بالا قیمت بسیار کمتری را نسبت به LCD ها ارائه می کنند. مثلا یک پلاسمای 42 اینچی در حدود 30% بزرگتر از LCD با اندازه 37 اینچ است در حالیکه هر دو قیمتی تقریبا برابر (حدود 2 میلیون تومان) دارند. به عبارت دیگر اندازه ساخت پلاسما در اندازه های کوچک چندان به صرفه نیست. به همین خاطر شما مدل های پلاسما را در اندازه های بالای 42 اینچ مشاهده می​کنید. برعکس آن ساخت ال سی دی در اندازه های بزرگ هم هزینه بسیار بیشتری را می طلبد. به همین خاطر برای اندازه های زیر چهل اینچ ال سی دی و برای اندازه های بالا شصت اینچ پلاسما انتخاب می شود.

وضوح: هر دو فناوری وضوح های بالا را پشتیبانی می کنند, با این تفاوت که در ال سی دی هایی با اندازه کوچک هم امکان ایجاد وضوح​های بالا بیشتر وجود دارد. در پلاسما وضوح هایی همانند 1080p تنها در اندازه​های بزرگ پنجاه اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که ال سی دی حتی در مدل های 42 یا 45 اینچ هم شاید این وضوح را بیابید.

عمق تصویر: به خاطر فناوری ساخت (به خصوص وقتی شما از تصاویر HD برای پخش استفاده می کنید) نتیجه حاصل روی پلاسما سه بعدی و عمیق تر به نظر می​آید، تصاویر در تلویزیون​های ال سی دی اندکی تخت تر به نظر می رسند. هر چند این مسئله هم تا حدی به سلیقه و البته مدل تلویزیون بستگی دارد.

تغییر ارتفاع در کار ال سی دی ها اختلالی ایجاد نمی کند. به همین خاطر است که شرکت های هواپیمایی در هواپیماهای خود از ال سی دی استفاده می کنند. در ارتفاع های بالاتر از 6500 با کم شدن فشار هوا باعث ایجاد نویز در تلویزیون های پلاسما می شود که ممکن است چندان مورد پسند نباشد. به همین خاصر در ارتفاع​های بالا سعی می شود از تلویزیون های ال سی دی استفاده شود.

برنده نهایی

به نظر می رسد که هر دو رقیب در امتیازها با هم مساوی هستند. در دنیای واقعی نیز شرایط به همین گونه است و با قطعیت نمی توان گفت که کدام یک بر دیگری برتری دارد. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی هستید، LCD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده​اند. اما اگر دنبال یک تلویزیون با اندازه بزرگ و کیفیت عالی برای یک سالن کنفرانس، سالن​های عمومی و سالن بزرگ خانه خود می گردید، پلاسما را توصیه می کنیم. اولویت​های شما تعیین می کند که از کدام یک استفاده کنید و کدام یک بر دیگری برتری دارد!

راهنمای خرید تلویزیون سه بعدی - راهنمای خرید 3D TV

Full HD 3D TV Buyers Guide

تلویزیون 3D تلویزیونی است که باعث ایجاد تصاویر سه​بعدی در فیلم‌ها، عکس‌ها و بازی‌ها می شود. تفاوتی که این تلویزیون‌های نسل جدید با تلویزیون‌های معمولی دارند، این است که بعد سوم در آنها شکل می‌گیرد.

به طور ساده، اساس این تکنولوژی بر فاصله دو چشم انسان از یکدیگر و زاویه دید متفاوت هر چشم با یکدیگر بنا شده است. این تلویزیون‌ها دو تصویر جداگانه از یک صحنه را با زاویه متفاوت به طور همزمان به سمت بیننده می‌فرستند، یک تصویر برای چشم چپ و یک تصویر برای چشم راست. این دو تصویر با گونه‌ای فریب مغز و با کمک عینک مخصوص عملا به صحنه بعد می‌بخشند که به ایجاد تصویر سه‌بعدی می‌انجامد. به همین دلیل اگر بیننده در هنگام دیدن فیلم یا صحنه سه‌بعدی یکی از چشمان خود را ببندد عملا تصویر حالت سه‌بعدی خود را از دست می‌دهد. این تکنولوژی می​تواند روی LCD، Plasma و یا LED ارائه شود. در حال حاضر دو نوع تلویزیون سه بعدی در بازارهای جهانی وجود دارد. تلویزیون‌های ACTIVE و تلویزیون‌های PASSIVE.

همان‌طور که تلویزیون‌های 3D به دو دسته تقسیم شده‌اند، عینک‌های مخصوص برای دیدن تصاویر سه بعدی هم در دو نوع PASSIVE و ACTIVE در بازار موجودند که عینک‌های PASSIVE قیمت کمتری نسبت به عینک‌های ACTIVE دارند و در مقابل تلویزیون‌های PASSIVE قیمتی به مراتب بالاتر از تلویزیون‌های ACTIVE سه بعدی دارند. البته در بازار داخلی تنها نمونه‌های ACTIVE تلویزیون‌های سه بعدی موجودند.

به غیر از این، تقسیم بندی دیگری در زمینه تلویزیون‌های سه بعدی وجود دارد که شامل تلویزیون‌هایی می‌شود که تصاویر دو بعدی را به طور سه‌بعدی نشان می‌دهند و تلویزیون‌هایی که تصاویر سه بعدی را سه بعدی نشان می‌دهند که تلویزیون‌های سه بعدی سامسونگ تصاویر دو بعدی را به وسیلهعینک سه‌بعدی نمایش می‌دهند، ولی برندهایی مانند ال جی، پاناسونیک و … تصاویر سه بعدی را سه بعدی نشان می‌دهند. البته باید توجه داشت که فیلم​های سه بعدی می​بایستی از همان بدو تولید به کمک دوربین​های سه بعدی فیلمبرداری شوند.

تلویزیون‌هایی که تصاویر دو بعدی را به طور سه بعدی نشان می‌دهند 3D محض نیستند. تلویزیون‌هایی را که تصاویر دو بعدی را به طور سه بعدی نشان می‌دهند، نمی‌توان سه بعدی نامید، البته این تلویزیون‌ها می‌توانند تصاویر سه‌بعدی ایجاد کنند، ولی شرط ایجاد این تصاویر این است که تصویر با فرمت HD یا FULL HD موجود باشد. به گفته وی، قرار بر این است که تکنولوژی تبدیل تصاویر دو بعدی به سه بعدی وارد بازار شود.

معمولاً بهمراه این نوع تلویزیون یک و یا دو عدد عینک سه بعدی و یک حلقه دیسک بلو-ری (Blu-ray Disk) ارائه می​شود. بدیهی است که دستگاه پخش بلو-ری (Blu-ray Player) نیز باید خریداری شود.

زمان خرید

تا ابنجا به معرفی تکنولوژی​ها و مدل​های مختلف تلویزیون پرداختیم ولی اکنون زمان آن رسیده که همراه خانواده خود به سمت بازار بروید و از بین انبوه مدلها با انبوهی از امکانات یکی را انتخاب کنید و به منزل بیاورید، البته فراموش نکنید که پول هم همراهعه خود ببرید!

اما قبل از رفتن به سمت بازار باید نکاتی را در مورد تلویزیون​ها بدانید که ما در اینجا بطور کامل به آنها اشاره کردیم. دانستن این نکات باعث می​شود که فروشندگان نتوانند شما را با انواع اصطلاحات تخصصی بمباران کنند، اصطلاحاتی که گاهاً خودشان نیز با آنها نا آشنا هستند و فقط برای ترقیب شما به خرید، از آنها استفاده می​کنند. پس این اصطلاحات را بخوبی یاد بگیرید تا خودتان برای خریدتان تصمیم بگیرید نه فروشنده!

قیمت تلویزیون:

مهم‌ترین نكته‌ای كه توانایی شما را در خرید یك تلویزیون مشخص می‌كند، مبلغی است كه می‌توانید برای خرید یك تلویزیون هزینه كنید. در واقع این مسئله تمام موارد دیگر به خصوص اندازه تلویزیون را تحت شعاع قرار می‌دهد. تلویزیون‌های LCD كه معمولاً با اندازه 32 اینچ شروع می‌شوند، قیمتی در حدود هفتصد هزار تومان دارند. مدل های 37 اینچی 1 تا 1.5 میلیون تومان و 40 اینچی در حدود 2 میلیون تومان قیمت دارند. بنابراین حداقل بودجه شما بایدهفتصد هزار تومان باشد. در کنار آن برخی هزینه های جانبی مانند خرید میز، حمل و نقل و احتمالاً نصب را نیز باید در نظر بگیرید.

محدوده قابل رویت صفحه نمایش (Viewable Size / Active Display Area):

سایز یا اندازه صفحه نمایش، اندازه قطر پنل LCD، LED یا PLASMA است که با واحد اینچ سنجیده می​شود. در حال حاضر تلویزیون های LCD از اندازه 26 اینچ تا اندازه 108 اینچ تولید شده​اند و پلاسما​ها هم اندازه​ای میان 42 تا 150 اینچ دارد. اندازه صفحه نمایش یکی از مهمترین نکته​ها در هنگام خرید یک تلویزیون محسوب می​شود که تعیین کننده قیمت و کیفیت و بسیاری دیگر از نکات است. این ایده که بزرگترین اندازه سازگار با بودجه را بخرید، همیشه بهترین شیوه نیست. نکته دیگری که می​تواند اندازه تلویزیون شما را تعیین کند، مکانی است که قرار است تلویزیون در آن قرار بگیرد و فاصله متوسط محل نشستن بینندگان از صفحه نمایش است. در جدول زیر می توانید اطلاعاتی را ببینید که بر اساس آن اندازه صفحه نمایش خود را با توجه به محیط انتخاب کنید. البته این جدول کاملاً تجربی است و هیچ استانداردی در این زمینه وجود ندارد بهتر است با توجه به ابعاد اتاقی که می خواهید تلویزیون را در آن قرار دهید و مراجعه به این جدول، سایز مناسب تلویزیون خود را بدست بیاورید. مثلاً اگر برای یك اتاق خواب كوچك می‌خواهید مدلی را انتخاب نمایید، بهتر است همان مدل‌های 32 اینچ و حتی كوچك‌تر را در نظر بگیرید ولی برای یك سالن پذیرایی بزرگ قاعدتاً باید مدل‌های بزرگ‌تر را بخرید پلاسما یا ال‌سی‌دی

تفکیک پذیری یا وضوح (Resolution):

اندازه واقعی افقی و عمودی نمایشگر بر اساس تعداد پیکسل​ها است. IBM استاندارد هایی برای Resolution های متداول وضع کرده است که گاهی سازندگان این نوع نمایشگرها برای نشان دادن میزان تفکیک پذیری محصول خود از این استانداردها استفاده می کنند. معروفترین استاندارد های تفکیک پذیری صفحه نمایش در زیر آمده است:

CGA        640×200 
VGA         640×480
DVD         720x576, 720x480 
SVGA        800×600 
WXGA       1280×720 - 1280×800 - 1440×900 
SXGA         1280×1024 
HD             1280×720 
SXGA+       1400×1050 
WXGA+      1440×900 
WSXGA+    1680×1050
WUXGA      1920×1200
FULL HD      1920×1200
QXGA         2048×1536
QWXGA      2048×1152 
WQXGA      2560×1600 
QSXGA       2560×2048 
WQSXGA    3200×2048 
QUXGA       3200×2400 
ULTRA HD      3840×2160
HXGA          4096×3072
WHXGA       5120×3200 
HSXGA        5120×4096 
WHSXGA     6400×4096 
HUXGA        6400×4800 
WHUXGA    7680×4800

كیفیت رزولوشن​های دیجیتال فعلی در یكی از فرمت​های زیر ارائه می شود: 720p (HD)، 1080i (Full HD interlaced scan) و 1080p (Full HD progressive scan). با توجه به تفاوت قیمت ناچیزی كه میان مدل های 720p و 1080p وجود دارد، ما به شما توصیه می كنیم كه از بین این دو مدل، 1080p را انتخاب كنید. به هر حال تلویزیون وسیله​ای است كه می خواهید سالیان دراز از آن استفاده كنید بنا براین بهتر است از همین حالا سرمایه گذاری مطمئن و درستی بر روی آن داشته باشید.
قدری مهم: اندازه صفحه نمایش

تلویزیون وضوح بالا (FULL HD) چیست؟

وضوح بالا یا FULL HD به معنای سیگنال‌های تلویزیونی است که که با وضوح بیشتری نسبت به قالب‌های سنتی پخش می‌شوند و در نتیجه تصاویر واضح‌تر و زنده‌تری را بوجود می‌آورند.تلویزیون‌های FULL HD چند برابر بیشتر نسبت به تلویزیون‌های معمولی اطلاعات ویدئویی را  به نمایش می‌گذارند. اما بسیاری از افراد نمی‌دانند که خریدن یکی از این سیستم‌ها ضرورتا به معنای نشان ‌دادن خودکار تصاویر با وضوح بالا نیست. چرا که در حال حاضر تنها مشترکین تلویزیون‌های کابلی و ماهواره‌ای و صاحبان سیستم بلوری (Blu-Ray Player)، کانال‌ها و فیلم​های با کیفیت HD را در اختیار دارند. به عقیده کارشناسان تا زمانی که پخش تلویزیونی زمینی به شکل FULL HD درآید یک الی دو سال دیگر باقی است. پس از هم​اکنون به فکر تهیه یک تلویزیون Full HD باشید زیرا امكان تعویض تلویزیون در یکی دو سال دیگر سخت خواهد بود.
(Blu-Ray نسل جدید لوح​های فشرده است که بعد از DVD به بازار ارائه شده و فیلمهای با کیفیت FULL HD را باید با این فرمت خریداری نمود، به عبارت دیگر فیلم​های ارائه شده روی DVD به هیچ وجه دارای کیفیت FULL HD نمی​باشد)

Dot Pitch:

فاصله بین مرکز دو پیکسل همجوار. کمتر بودن این فاکتور باعث کاهش میزان دانه دانه بودن تصویر و در نتیجه شفافیت بالاتر است.

زمان پاسخگویی (Response Time):

حداقل زمان لازم برای تغییر رنگ یا روشنایی یک پیکسل. زمان پاسخگویی کمتر از 5 میلی ثانیه برای بازی های گرافیکی کفایت می​کند. اختلاف زمان پاسخگویی کمتر از 5 میلی ثانیه برای چشم انسان بسادگی قابل تشخیص نیست. اگر زمان پاسخگویی در ال‌سی‌دی‌ها بالا باشد، باعث می‌شود در صحنه‌هایی كه دارای حركت سریع هستند، شبحی از فریم قبلی روی فریم جدید بیافتد. البته این مشكلا‌ت در بسیاری از مدل‌های جدید مرتفع شده است.

میزان بازسازی تصویر (Refresh Rate):

میزان بازسازی تصویر به تعداد تصاویر متوالی از یک فیلم یا ویدئو اطلاق می​شود كه در یک ثانیه روی صفحه تلویزیون نقش می​بندد. هر جه این تعداد بیشتر باشد تصویر تلویزیون لرزش کمتری خواهد داشت و چشم نیز کمتر خسته می​شود. هم اکنون اغلب تلویزیون​ها دارای نسبت بازسازی 100Hz هرتز و یا بالاتر می​باشند.

زاویه دید (Viewing Angle):

به انحراف زاویه افقی و یا عمودی که بیننده قادر به مشاهده تصاویر بدون کاهش کیفیت رنگ و شفافیت تصویر باشد، زاویه دید گفته می شود. به عبارتی اگر به اندازه زاویه دید به صورت افقی یا عمودی از مرکز نمایشگر منحرف شویم کنتراست، وضوح و روشنایی تصویر قابل قبول بماند.

روشنایی (Brightness):

میزان نور قابل ساطع شدن از نمایشگر. این فاکتور شاخصی برای سنجش میزان درخشندگی تصاور می​باشد. واحد اندازه گیری روشنایی cd/m2 بوده که نشانگر قدرت نور ساطع شده نیز می​باشد. میزان روشنایی در ال‌سی‌دی‌ها كه با واحد كاندلا بر‌ متر‌ مربع (cd/m2) اندازه‌گیری می‌شود، معمولاً در حدود 500cd/m2 است. این مقدار در پلا‌سماها كمتر است.

نسبت کنتراست (Contrast Ratio):

این فاکتور را شاید بتوان نسبت تفکیک روشنایی دانست. به این معنا که اگر یک پیکسل را از تیره ترین حالت خود یعنی مشکی، تا روشن ترین حالت یا همان سفید تصور کنیم، تعداد حالت نوری بین این تیرگی و روشنایی نسبت کنتراست نمایشگر را مشخص میکند. برای مثال نمایشگری که کنتراست آن 1 به 8000 است (8000:1) میتواند به ازای هر رنگ از تیره​ترین حالت تا روشن​ترین حالت آن 8000 رنگ را نمایش دهد.

نسبت تصویر (Aspect Ratio):

نسبت عرض به ارتفاع نمایشگر. بطور مثال 4:3، 5:4، ،16:9، 16:10. فیلم​های VCD معمولاً با نسبت تصویر 4:3 و فیلمهای DVD و Blu-Ray و برنامه​های تلویزیونی HD معمولاً با نسبت تصویر 16:9 تولید و پخش می​شوند. در حقیقت اگر شما یک فیلم با نسبت تصویر 16:9 در اختیار داشته باشید و آنرا در یک تلویزیون با نسبت تصویر 16:9 پخش کنید، دیگر خبری از خطهای سیاه بالا و پایین تصویرنخواهد بود و شما از تمامی سطح تلویزیون خود یرای دیدن فیلم استفاده کرده​اید. در عین حال نسبت تصویر فیلم​های قدیمی و تصاویری که کانال​های تلویزیونی در حال حاضر پخش می​کنند 4:3 است که هنگام پخش در تلویزیون​های دیجیتال اندکی تصاویر کشیده می شوند.

ورودی​ها و خروجی​ها:

داشتن مجموعه ورودی​های کامل به شما اطمینان می​دهد که هر دستگاهی را هر چند قدیمی یا جدید می​توانید به تلویزیون خود متصل کنید. در حال حاضر اکثر پخش کننده​ها از ورودی کامپوننت استفاده می​کنند، این ورودی دارای سه فیش Y (سبز)، Pr (قرمز) و Pb (آبی) برای انتقال تصویر HD می​باشد. از ورودی​های قدیمی​تر می​توان به ورودی كامپوزیت اشاره کرد که در اکثر دستگاه​ها یافت می​شود، این ورودی دارای یک فیش زرد رنگ برای انتقال تصویر و دو فیش دیگر به رنگ​های سفید و قرمز برای انتقال صدای دو کاناله استریو می​باشد. اما دستگاه های جدید و کنسول های بازی از ورود HDMI برای انتقال اطلاعات سود می​برند، این ورودی انتقال همزمان صدا و تصویر با کیفیت بالای HD را تضمین می​کند. بنابراین سعی کنید تلویزیونی که می خرید حداقل سه ورودی HDMI داشته باشد، (شركت های بزرگ تولیدی برای این ورودی نام انحصاری و تبلیغاتی مخصوص به خودشان را انتخاب می​كنند، به عنوان مثال توشیبا نام CE-Link و سامسونگ نام Anynet را برای خود انتخاب كرده است). اگر هم برخی اوقات می خواهید کامپیوتر خود را به تلویزیون وصل کنید داشتن ورودی DVI یا VGA به شما کمک می​کند. وجود اسلات کارت​های حافظه و پورت USB هم می تواند بسیار مفید باشد. البته هم​اکنون تکنولوژی بلوتوث Bluetooth نیز به عنوان یک ورودی بیسیم به بازار معرفی شده که از جذابیت​های خاصی برخوردار است. برخی از تلویزیون های HD نیز شامل پرت​های اینترنت (RJ45) هستند تا كاربر بتواند از طریق تلویزیون خود به اینترنت نیز دسترسی پیدا كند.

صدا

داشتن صدای خوب و شفاف به هنگام تماشای تلویزیون لذت دیدن را دو چندان می‌سازد. بر عكس در صورتی كه بلندگوهای تلویزیون كیفیت چندان مناسبی نداشته باشند، دیدن یك فیلم را می‌تواند به تجربه ناراحت‌كننده‌ای تبدیل كند. در تلویزیون‌های HD صدا را می‌توان به دو شیوه پخش كرد: یكی از طریق بلندگوهای مجزایی است كه به سینمای خانگی معروف شده‌اند (چند بلندگو مجزا كه در اطراف چیده می‌شوند). این مجموعه از بلندگوها را باید جداگانه تهیه و به تلویزیون متصل نمایید. البته برخی از شركت‌ها هم در صورت خرید مدل‌های خاص یك دستگاه سینمای خانگی رایگان به شما می‌دهند.

روش دیگر كه البته بیشتر هم مرسوم است و همه حداقل در ابتدای كار از آن استفاده می‌كنند، شنیدن صدا از طریق بلندگوهای خود تلویزیون است. صدای خود تلویزیون و كیفیت آن تنها با شنیدن و البته در طولانی مدت مشخص می‌شود. در این مورد خاص سعی كنید در فروشگاه‌ها فروشنده را راضی به شنیدن صدا كنید. دراین هنگام بیشتر به شفافیت صدا دقت كنید.

تصویر در تصویر

یكی دیگر از امكانات تلویزیون پخش تصاویر كانال‌ها یا ورودی‌های دیگر به صورت تصویری كوچك در گوشه تصویر اصلی است. برخی از مدل‌ها دارای دو تیونر مجزا هستند كه به شما امكان می‌دهند همزمان دو كانال را مشاهده كنید. یكی به صورت تصویر اصلی و دیگری به صورت تصویر كوچك شده است. در حال حاضر قابلیت دو تیونر تنها در مدل‌های معدودی موجودند و در صورتی كه اصرار به خرید این مدل‌ها فقط به خاطر دو تیونر بودن آن‌ها دارید، حداقل باید از مدل‌های 40 اینچ به بالا شروع كنید. مدل‌های یك تیونر با دو تصویر در حال حاضر بسیار عمومی‌تر بوده و اكثر مدل‌ها دارای این مشخصه هستند.

تله‌‌تكست

البته در حال حاضر اكثر مدل‌ها دارای این امكان هستند. ولی از قابلیت پشتیبانی آن از زبان فارسی مطمئن شوید. چون برخی از مدل‌های وارداتی چندان با این مسئله سازگار نیستند.

توجه به ریموت كنترل (کنترل از راه دور)

ابتدا ببینید كه ریموت كنترل مورد نظر دارای سنسور تاریكی هست كه در فضای تاریك حسگرهای آن فعال شده و چراغ های روی ریموت روشن شوند تا بتوانید آنرا به سرعت و بدون نیاز به روشن كردن محیط پیدا كنید. بعد ببینید كه آیا به طور حسی (چشم بسته!) می​توانید جای كلیدهای مختلف را پیدا كنید. نهایتاً سری به صفحه تنظیمات بزنید و ببینید كار كردن با آن برایتان ساده است یا خیر.

Burn-In و پیكسل سوخته

Burn-in جزو مشخصه‌های تلویزیون‌های پلاسما محسوب می‌شود. در صورتی كه یك تصویر برای مدت طولانی بدون تغییر روی صفحه‌ نمایش ثابت بماند، شبحی از آن در تلویزیون دیده خواهد شد. این موضوع در بسیاری موارد برای لوگوهای شبكه‌ها كه در گوشه تلویزیون به شکل ثابت نشان داده می‌شوند، اتفاق می‌افتد. البته تلویزیون‌های پلاسمایی كه امروزه تولید می‌شوند، از این جهت بسیار پیشرفت كرده‌اند ولی همچنان این مسئله می‌تواند به وجود بیاید. در كنار آن، مسئله پیكسل سوخته است كه در ال‌سی‌دی‌ها وجود دارد. پیكسل سوخته یعنی پیكسل‌هایی كه ترانزیستور آن