کارت تبریک

تنها چيزي كه از اوگرفته ام يك كارت تبريك تولد است كه در سن ده سالگي به من داده است . او، من و مادر و خواهرم را زماني كه فقط سه سال داشتم به حال خودمان رها كرد و رفت. مامان هيچ موقع راجع به او صحبت نمي كند ولي خواهرم او را به خاطر مي آورد.
پرسيدم: پدر چه شكلي بود؟
با چشم هاي خواب آلودش از ميان تاريكي به من نگاه كرد. موهايش را از جلوي چشم هايش كنار زد.بازوهايش دلمه زخم داشت، مثل اينكه از لوله اي زنگ زده بالا رفته باشد و ناگهان ليز خورده باشد و بدنش خراشيده شده باشد.
_هان؟
_ميگم پدر چه شكلي بود؟
لبخند زد و من فهميدم كه او هنوز هم در حال و هواي خودش است و بهتر است زماني كه حالش بهتر است از او سئوال كنم.در هر حال تنها چيزي كه تا به حال من از پدرم گرفته ام كارت تبريك روز تولدي است كه در ده سالگي به من داده است. نوشته بود: تولدت مبارك ميكي! در داخل كارت هم يك شعر بود :

اكنون ده ساله اي
با قدي رعنا
اما...
كافي نيست
نگاهم به توست تا بزرگتر شوي
مرد شوي
با بازوهاي مردانه*

روي كارت تصويري كارتوني از پسر بچه اي در مزرعه بود كه عرق چين بر سر داشت و تراكتوري را مي راند. اما در اين ميان چيزي كه برايم مهم است اين است كه او از كجا مي دانست كه من بزرگ شده ام؟ راستش را بخواهيد از اينكه او مي دانست من كجا هستم غافلگير شده بودم.ما خيلي قبلتر جابجا شده بوديم.
اما كشنده ترين بخش اين كارت پانوشت شعر بود،نوشته بود:
به خاطر داشته باش، هيچ كس گذشته تو را درك نكرد.
پدرت

من اين كارت را بارها و در شرايط مختلف خواندم، تلاش مي كردم بفهمم كه پدرم مي خواسته به من چه بگويد.
_لورا، پدر چه شكلي بود؟
سه ساعت گذشته بود و او داشت ظرف ها را مي شست. دختر وظيفه شناسي است. بالا را نگاه كرد و چند لحظه اي به سئوال من فكر كرد و سپس گفت: "هنوزهم دوستش دارم"
_من ازش متنفرم.با اين حال مي خواهم بدانم چه شكلي بود.
_ عبوس
_ عبوس؟
_نميگم سخت گير بود، ميشه گفت خيلي جدي بود.مثل تو، البته فقط يه ذره..اون باهوش تر و قد بلند تر و خوش تيپ تر بود.
خنديد و بهم سقلمه زد و گفت : ظرف ها را خشك كن.
خيلي خنده دار است. من چيزهاي زيادي از خواهرم ياد گرفتم، مثلا اينكه بجاي نوشتن حروف به شكل كج آنها را مرتب و كتابي بنويسم ولي اين مهم نيست چيزي كه مهم است اين است كه او زماني كه عصباني نيست و يا نمي لرزد بسيار باهوش است و بهتر است بگويم كه او هسته مركزي خانواده و مايه استحكام خانواده ماست.
باور كنيد يا نه ، بايد بگويم كه اين لورا هست كه ما را در كنار يكديگر نگه مي دارد.
من، پانزده ساله، زرنگ و باهوش و آينده دار..اين را آنها مي گويند، هرچند خودم فكر مي كنم كه آينده اي ندارم، علتش را بعدا مي گويم.
و مادرم، راستگو، اهل كار و معقول(دنبال دوست پسر جورواجور و اينطور چيزها نيست).
و لورا. نوزده ساله، هروئيني، ولي خانواده را در كنار هم نگه مي دارد. چون مامان فراموشكار و از كار افتاده است و من كارهاي ناتمام زيادي دارم، از همه نظر؛ مالي، تحصيلي، اجتماعي، اخلاقي و... نمي توانم ادامه بدهم.
لورا يك چيز دارد كه باعث پيشرفتش مي شود و آن هم صداقتش است. و به خاطر همين صداقتش، بيشتر از آنچه كه بايد مي بيند و در نتيجه بيشتر از آنچه كه بايد مي فهمد، و من و مادرم را در كنار هم نگه مي دارد.
مامان..
صبر كن ..معلم انگليسي ام –خانم رايت- گفته كه بايد نشان دهم ، نبايد فقط بنويسم، بايد بيشتر شرح بدهم.او به من گفته(بيشتر نشان بده).خب شايد بهتر باشد تشريح خانواده ام را تمام كنم و در عوض نشان دهم كه چه اتفاقاتي افتاد ولي آرام آرام به آن مي پردازم، مثل موقعي كه حرف مي زنم.
بسيار خوب. و مامان. مادر من. سي و هفت ساله و فراموشكار.در يك كلمه ضعيف و كم بنيه. آنها بايد يك فيلم مستند از زندگي مادر من بسازند:
چگونه بچه هاي خود را بزرگ نكنيم.
چگونه براي آينده مان هيچ چيز ذخيره نكنيم.
چگونه يك كار خوب پيدا نكنيم.
چگونه يك دوست پسر خوب پيدا نكنيم.

چرا..يكي از اين كارها را كرد. يك دوست پسر خوب پيدا كرد.آره. من تمام مجله هاي زنان را كه او مي خريد مي خواندم. دوستي اش آنقدرها به درازا نكشيد.
يك روز به من گفت: او مهربان ، با ملاحظه و خوش تيپ است، كار و ماشين خوشگلي پيدا كرده(يه ماشين خوشگل جگري ،مطمئنم دلت مي خواد يكي اش را داشته باشي، يه كمپرسور، يعني پول، معركه است،آلمانيه، پت معركه است...)
در هر حال،با آن حرف ها من به فكر فرو رفتم ولي مامان..تو در دام يك كله شق بي سروپا افتادي كه دربان كلوپ شبانه بود يا شايد هم يك فروشنده فرش به اسم "واين".. به من گفتي جرقه اي نبود.مي توان اين حرف تو را اينطور معني كرد:عشق برابر است با درد و علاقه برابر است با اندوه.فكر مي كردي خوب بودن در نامرئي بودن است..صادق باش..خواهش مي كنم صادق باش..همانطور كه انتظار مي رفت پت به سفر رفت؛به همراه كمپرسور و بقيه چيزها..
بعد از آن مارك..پانزده سال كوچكتر از مامان و دائم الخمر،عياش و خوشگذران..
خجالت آور بود.اين جنايتي بود كه هيچ پدر و مادري در حق بچه هايش نبايد مي كرد.آن سر و صدا ها..

ساعت دوازده بود.لورا شانزده ساله بود. امتحانش را خراب كرده بود. در "سيف وي" كار مي كرد و از كارش راضي بود. حقوق خوبي داشت و كم كم داشت به خريدن آپارتمان شخصي و دوست پسر فكر مي كرد و آخرين چيزي كه لورا مي خواست اين بود كه مامان و مارك ساخت آن بالاخانه نيمه كاره را تا عصر يكشنبه تمام كنند.
بس است ديگر ..مامان..مادر باش.نه يك فراموشكار،افسرده نباش.خواهش مي كنم.
وقتي بعد از ظهر يك روز مارك براي لورا نقشه كشيد..مامان، تو به يك اشاره لورا همه چيز را فهميدي. جيغ زد : "پايين" و تو سريع به سمت زير پله ها دويدي.لورا نيمه لخت بود. وقتي او را ديدي به صورتش سيلي زدي.وقتي شنيدي كه او در مورد مارك چه مي گويد و در ميان گريه هايش گفت كه با او چه كرده ..باز هم يك سيلي ديگر..

من آدم خشني نيستم. واقعا نيستم..حتي وانمود هم نمي كنم كه خشن هستم اما تو فكر مي كني يكي از اين دو تا در من وجود دارد.اما من واقعا خشن نيستم.وقتي تو طرفدار لورا نشدي ، نتوانستم ببينم كه مارك در زندگي ما سر تيشه بند كرده و مي خواهد مال و اموال خانواده را بالا بكشد. بنابر اين روي اولين پله نشستم و به تمام حرف هاي شما گوش دادم.
يكي از آن عصرهاي تاريك بود و ابرهاي تاريك و خاكستري با وزش باد بر فراز خانه حركت مي كردند. (حركت تند و سريع ابرها درست همان طور كه در رمان هاي واقعي مي نويسند.)روي پله درب جلويي خانه مان نشسته بودم و پرواز و چرخش مرغ هاي دريايي در باد را تماشا مي كردم. آرزو كردم كه بتوانم انجامش دهم.
به عقيده من دنيا يك دشت هموار است كه ما روي آن ايستاده ايم ولي براي پرنده ها دنيا تخته سنگي است كه روي آن مي نشينند و با بال هاي بزرگشان از روي آن مي پرند و در هوا سر مي خورند. من به اينجا پرت شده ام و چيز ديگري را به ياد ندارم جز اينكه مي دانم كه چطور اين ماجرا تمام شد.

فرداي آن روز صبر كردم تا مارك از خانه بيرون برود و بعد با تلفن مامان به اداره پليس زنگ زدم و گفتم كه مارك بيست گرم كوكايين و ماري جوانا در كيسه اي در زير پله ها مخفي كرده است.
خودشه
كاري كه مي خواستم انجام شد.
همان طور كه گفتم من آدم خشني نيستم. نيازي نيست خشن باشم وقتي پنج پليس و يك سگ آموزش ديده آلماني درب را مي شكنند و مارك را تا رسيدن به ماشين پليس روي زمين مي كشند و فرياد مارك را در مي آورند.

در هر حال ..اين كارت را من از پدرم گرفته ام و در آن نوشته:"هيچ كس گذشته تو را درك نكرد" مثل همين چيزهاي كمي كه من مي دانم و بقيه اش را فراموش كرده ام.يا مثل اينكه قبلا از اطرافيانم مي خواستم كه گذشته ام را به من بدهند و بعد مي فهميدم كه آنها هيچ چيزي از حرف من را نفهميده اند.
پدر..خواهش مي كنم پدر..من نمي دانم كجايي؛كه هستي، يا چه كار مي كني..خواهش مي كنم .. براي يك دقيقه پدر باش.فقط چند لحظه.. به همان اندازه كه براي نوشتن آن جمله برايم وقت گذاشتي پدر باش..
من فقط ده سال داشتم پدر .
برايم بنويس دلم برايت تنگ شده ، يا وقتي بزرگتر شدي همديگر را مي بينيم، يا بچسب به درس و مشقت؛اصلا يك پيشنهاد ..برايم كارت تبريك نفرست.
خواهش مي كنم..
برايم نفرست.
مسخره تر از آن، آن تصوير مضحك و احتمالا يك شعر آشفته..

اما خودمانيم حق با اوست.
هيچ كس گذشته من را درك نكرد.

*پ.ن: در ترجمه شعر را به اين صورت باز سرايي كرده بودم:

چگونه مرد شدي اي طفل ناز و ده ساله
كه راضي ام نكند اين سياق خُردانه
ببايدت كه شوي پاكزاد و دلير
شريف و محترم و نيك پيّ و فرزانه

در كل، ترجمه نوشته هاي منظوم به روش برگردان و يا بازسرايي انجام مي شود و هر دو روش به نوعي درست هستند. ولي پس از ترجمه پايان متن و اشاره ميكي به اين مسئله كه شعر درون كارت يك شعر آشفته بوده ترجيح دادم برگردان فارسي شعر را در متن قرار دهم.

ترجمه در تاريخ 4/9/89 - نوا

کارت تبریک

مطالب مشابه :

كارت تولد

شعر و متن كارت عروسي

13 آذر تولد آرمان جونه !!!!! تولدت مبارك - هووووووووووووووووووررررا + كارت دعوت ابتكاري جشن تولد

متن کارت عروسی سری جدید | متن کارت عروسی

کارت پستال نیمه شعبان

خرید بهترین هدیه برای تولد

متن زيبا براي كارت عروسي - شعر كارت عروسي

کارت تبریک