اوضاع سیاسی امارات عربی متحده

چهره سیاسی امارات عربی متحده امارات عربی متحده، اتحادی از هفت دولت کوچک است که بعد از استقلال این شیخ نشین ها از بریتانیا در سال ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت.

اگرچه هر یک از این امیرنشین ها - ابوظبی، دوبی، عجمان، فجیره، راس الخیمه، شارجه و ام القوین – از استقلال فراوانی برخوردارند، اما امارات عربی متحده به عنوان یک کشور توسط شورای عالی حکمرانان که متشکل از هفت امیر است، اداره می شود و این نهاد نخست وزیر و کابینه را انتخاب می کنند.

قبل از کشف نفت در دهه ۱۹۵۰، اقتصاد امارات عربی متحده متکی بر ماهیگیری و صنعت رو به افول مروارید بود. اما از سال ۱۹۶۲ که ابوظبی به عنوان اولین شیخ نشین شروع کرد به صادر کردن نفت، وضعیت اجتماعی و اقتصادی این کشور متحول شد.

شیخ زاید، حکمران فقید ابوظبی و رئیس جمهور امارات عربی متحده در زمان تاسیس این کشور، به سرعت به ظرفیت ها و فوائد صنعت نفت پی برد. او توسعه کل امارات را رهبری کرد و درآمد حاصل از نفت را در ایجاد سیستم بهداشت، آموزش و پرورش و زیرساخت های ملی هزینه کرد.

index.php?url=awbd0HyXdyTAQGkJwkMDhGS6se

سیاست: امارات عربی متحده به نسبت سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس فضای بازتری دارد که در آن فرهنگ ها و اعتقادات دیگر معمولا تحمل می شوند. اولین انتخابات عمومی این کشور- برای گزینش یک نهاد مشورتی- در ماه دسامبر 2006 برگزار شد اقتصاد: مردم امارات عربی متحده متکی به درآمد نفت عموما از سطح رفاه خوبی برخوردارند، تنوع فعالیت های اقتصادی موجب شده تاثیرات ناشی از تلاطم در بازار نفت بر این کشور کاهش یابد، این کشور در دو دهه اخیر به مرکزی تجاری و توریستی بدل شده است.

صنعت نفت، باعث مهاجرت تعداد پرشماری کارگران خارجی شده و در مجموع با احتساب اتباع کشورهای غربی، سه چهارم جمعیت امارات را خارجیان تشکیل می دهند.

رشد بخش مالی- تجاری و صنعت جهانگردی به رونق ساخت و ساز در این کشور منجر شده و میلیاردها دلار در ساخت پروژه های بسیار مدرن و خیره کننده هزینه می شود. اکنون آسمانخراشها و هتلهای بسیار شیک سمبل معماری شهرهایی چون ابوظبی و دوبی هستند.

امارات عربی متحده به نسبت سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس فضای بازتری دارد که در آن فرهنگ ها و اعتقادات دیگر معمولا تحمل می شوند. تا دسامبر سال ۲۰۰۶ میلادی، امارات عربی متحده تنها کشور در منطقه بود که نهادی سیاسی با اعضای انتخابی نداشت.

اطلاعات و آمار کلی

نام کامل: امارات عربی متحده
جمعیت: 4.4 میلیون نفر ((منبع: سازمان ملل، سال 2007 )
پایتخت: ابوظبی
بزرگترین شهر: دوبی
مساحت: ۷۷۷۷۰۰ کیلومتر مربع
زبان رسمی: عربی
مذهب رسمی: اسلام
شاخص امید به زندگی: 77 سال (مردان)، ۸۱ سال (زنان) (سازمان ملل)
واحد پول: ۱ درهم = ۱۰۰ فلس
صادرات اصلی: نفت، گاز
سرانه درآمد ناخالص ملی: ۲۳۷۷۰ دلار (بانک جهانی، ۲۰۰۶)
آدرس حوزه اینترنتی: .ae
کد تلفن بین المللی: ۹۷۱+

رهبران سیاسی

رئیس جمهور، حکمران ابوظبی: شیخ خلیفه بن زاید

شیخ خلیفه کمی بعد از مرگ پدرش، شیخ زاید بن سلطان آل نهیان در نوامبر ۲۰۰۴ توسط شورای ائتلافی امارات به رئیس جمهوری منسوب شد. رئیس جمهور قبلی که ۸۶ ساله بود، وضع جسمانی مناسبی نداشت.


شیخ خلیفه جانشین پدر خود شد

گفته می شود شیخ خلیفه، ولیعهد ابوظبی از سال ۱۹۶۹، طرفدار زندگی مدرن به سبک غربی ها است.

شیخ زاید که غالبا به پدر ملت از او یاد می شود، در سال ۱۹۶۶ حکمران ابوظبی، جانشین برادرش شد و بخاطر توانایی در رهبری و تعهدش برای شکل دادن به اتحادیه، بعنوان اولین رئیس جمهور امارات عربی متحده در سال ۱۹۷۱ انتخاب شد.

با انتخاب مجددش هر پنج سال یکبار از ۱۹۷۱، شیخ زاید ارزش های مدارا کردن در مذهب و مساوات مخصوصا در مورد زنان را کم کم وارد سیاست های خودش کرد که باعث تاثیر مثبت عظیم آن در تثبیت کشور امارات عربی متحده شد.

معاون رئیس جمهور، نخست وزیر، حکمران دوبی: شیخ محمد بن رشید المکتوم
حکمران عجمان: شیخ حمید بن رشید النعیمی
حکمران فجیره: شیخ حماد بن محمد بن محمدالشرقی
حکمران راس الخیمه: شیخ صغر بن محمد القاسمی
حکمران شارجه: شیخ سلطان بن محمد القاسمی
حکمران ام القوین: شیخ رشید بن احمد المعلا

رسانه ها

دوبی مشتاق است تا در کنار مصر و لبنان، مرکز رسانه های منطقه ای و بین المللی و تلویزیونی شود. در سال ۲۰۰۰ یک نهاد ویژه برای جلب رسانه های منطقه ای و بین المللی تاسیس شد.

شهرک رسانه ها در دوبی و تاسیسات و مراکز مشابه در نقاط دیگر امارات دو مزیت بزرگ دارند: معافیت مالیاتی و آزادی بیان.

موسسات رسانه ای اصلی – شامل رویتر و سونی – و ناشران، هنرمندان و نویسندگان همگی از این فضا و امکانات استقبال کردند. شبکه تلوزیون ماهواره ای عرب زبان ام. بی. سی. مرکز فعالیت خود را از لندن به شهرک رسانه ای دوبی انتقال داد.

دیگر ایستگاه تلویزیون ماهواره ای و با نفوذ عرب زبان مستقر در امارات، تلویزیون ابوظبی است که از عملیات به رهبری آمریکا در سال ۲۰۰۳ در عراق پوشش گسترده ای داشت.

یک قانون مصوب سال ۱۹۸۸ انتشارمطبوعات را به داشتن جواز ملزم کرده و خطوط کلی موضوعاتی را که رسانه ها می توانند پوشش دهند مشخص می کند.

انتشارات خارجی قبل از پخش سانسور می شوند. روزنامه نگاران در مورد موضوعاتی که به سیاست حکومت و خانواده حکمرانان مربوط می شود، خودسانسوری می کنند.

استفاده از اینترنت گسترده است، تا سال 2007 امارات بیش از یک میلیون و هفتصد هزار نفر کاربر اینترنتی داشت.

مطبوعات:

البیان: غیر دولتی، روزنامه به زبان در دوبی
گلف نیوز: روزنامه به زبان انگلیسی، چاپ دوبی
خلیج تایمز: روزنامه غیر دولتی به زبان انگلیسی، چاپ دوبی

تلویزیون:

تلویزیون دوبی (دی. ام. آی): شبکه پان عرب که دو کانال در دوبی را اداره می کند
تلویزیون ابوظبی: شبکه ماهواره ای پان عرب
تلویزیون عجمان
تلویزیون شارجه
ام. بی. سی: شبکه ماهواره ای پان عرب مستقر در دوبی
العربیه: کانال خبری، توسط ام. بی. سی اداره می شود

رادیو

رادیو ابوظبی
رادیو آسیا: تجاری، به زبان های هندی، اردو و مالزیایی پخش می شود
رادیو راس الخیمه
اف. ام. العربیه: تجاری
دوبی ۹۲: به زبان انگلیسی
دوبی ۹۳.۹: به زبان عربی، خبر و گفتگو با محتوای اسلامی
سیتی اف. ام.: برنامه هایی به ربان انگلیسی و اردو

خبرگزاری:
آژانس خبری امارات (WAM): خبرگزاری رسمی

اوضاع سیاسی امارات عربی متحده

مطالب مشابه :

هتل ها و مراکز اقامتی بانه

معرفی بعضی مکانهای دیدنی استانبول (3)(20)

تدوین بررسی پیش نویس آیین نامه بیمه و بازنشستگی سردفتران و دفتریاران در اتاق فکر سردفتران و دفتریارا

لیست کاروان های مرحله اول عمره ۹۴-۹۳ استان آذربایجان غربی

ضوابط و اصول طراحی هتل و متل ( مجتمع های بین راهی )

استان آذربایجان غربی

اطلاعیه مدیریت حج و زیارت استان آذربایجان غربی

اوضاع سیاسی امارات عربی متحده

پنجمین دوره مسابقات ریتد اوپن نوروز اصفهان