کویر مرنجاب

سه شنبه 16/8/90

ساعت 4 صبح اقلید را به قصد اصفهان ترک کردیم.صبحانه شهرضا بودیم . آقای مرتضوی در بهارستان و آقای علی خواستی در اصفهان به ما ملحق شدندو مسیر ما به سمت کاشان و از آنجا هم به سمت آران و بید گل ادامه یافت.نهار را در جوار امامزاده هلال آران و بیدگل صرف کرده و پس از خرید مایحتاج ساعت 3 بعد از ظهر آران بیدگل را ترک کردیم.

از آران و بید گل 50 کیلومتر راه خاکی تا رسیدن به کاروانسرای مرنجاب در پیش داریم. هوا ابری ست و روز قبل هم باران زیادی باریده. شنها کاملا مرطوب و در جاهایی از جاده نیز آب جمع شده است. اما به علت تردد کامیونهایی که نمک را از کویر به کارخانه حمل می کنند جاده سفت است. درخت های سبز که اغلب شن و گز هستند در دو طرف جاده خاکی همراهیمان می کنند. بعضی جاها آنقدر درخت ها انبوه هستند که یکی از دوستان می گوید اشتباهی به جای کویر به جنگل نیامده ایم. جلوتر که رفتیم دریاچه نمک از دور مشاهده شد.شن های روان با درختانی که جلوی پیش رویشان را گرفته اند گویی کاملا سازگار شده اند و زندگی مسالمت آمیزی را در کنار هم سپری می کنند.صدای موتور مینی بوس مانند سازی است که برروی تصاویری که در دو طرف جاده از جلوی چشمهایمان می گذرند لحظه ای از نواختن نمی ایستد.

جاده به پیش می رود و ما هم در تعقیب او. با پیچ و تاب و پستی و بلندیش نمی تواند جلوی پیش روی مارا بگیرد.دکل بزرگی که در آسمان تک و تنها همه جا را زیر نظر خود دارد،از دور پیدا می شود و این یعنی به کاروانسرا نزدیک می شویم.در راه به گروههای زیادی برخورد کردیم که از کاروانسرا بر می گشتند. چون فردا روز غیر تعطیل بود و اینکه هوا هم ابری و بارانی بود، در کاروانسرا فقط ما بودیم و گروهی از بهبهان. اتاقی در درون کاروانسرا به مبلغ 20 هزار تومان(10 هزارتومان تخفیف) برای یک شب کرایه کردیم و در آن مستقر شدیم.شام خوردیم و برای ساعتی پیاده روی شبانه کاوانسرا را ترک کردیم. با همراهی آسمان پر ستاره چرخی در اطراف کاروانسرا زدیم و بر گشتیم به اتاقمان و در انتظار فردا و صحنه ایی که مدتهاست انتظارش را می کشیدیم به خواب رفتیم.

چهارشنبه 17/8/90

دیشب باران باریده و نم نم باران صبحگاهی نیز هوا را دلپذیر تر ساخته.برنامه امان این است که پس از بازدید از چند قنات و عبور از دریاچه نمک به جزیره سرگردان برویم و بعد از آن پیاده روی نیز بر روی تپه های پوشیده شده از شنهای روان داشته باشیم.چون زمان زیادی را در اختیار نداریم با مینی بوس تا کنار قنات می رویم و از آنجا پیاده رویمان را آغاز می کنیم.وارد دریاچه نمک می شویم .نمکها کاملا مرطوب هستند. و این باعث شده وزش ملایم باد نتواند گردو خاک و نمک را در هوا پراکنده کند.

اشکال زیبایی که بر روی زمین ایجاده شده هر بیننده ای را مات و مبهوت خود می کند. براستی کدام نقاش چنین طرحهای زیبایی را بر روی زمین به وجود آورده .در هر لحظه خداوند را سپاس می گوییم که جلوه های دیگری از آفریده هایش را بر ما نمایان ساخت.

تا جزیره سرگردان برنامه را آزاد می گذاریم که هرکس آنطور که مایل است پیاده روی کرده و از مناظر لذت ببرد.در نگاه اول جزیره سرگردان خیلی نزدیک به نظر می رسد. اما هرچه می رویم به او نمی رسیم گویی با هر قدم ما دورتر می شود.دریاچه بی آب و علف تا چشم کار می کند نمک هست و سپیدی.دوستانی که با ما فاصله دارند از دور مثل نقاط سیاهی هستند بر روی یک صفحه کاغذ سفید.

پس از دو و نیم ساعت پیاده روی به جزیره سرگردان می رسیم و بر روی قله آن قرار می گیریم.جی پی اس ارتفاع 848 متر را نشان می دهد. دریاچه نمک کاملا پیرامون جزیره را احاطه کرده است.این تپه ها به این علت جزیره سرگردان نام گرفته اند که تنها سیاهی هستند در میان دریاچه نمک ، یا بهتر بگویم زمانی که دریاچه زیر آب بوده تنها خشکی منطقه بوده اند.با استراحتی که بر روی جزیره سرگردان داریم بچه ها یکی یکی می رسند. عکس یادگاری می گیریم و با جزیره سرگردان خداحافظی کرده تا با عبور دوباره از دریاچه نمک در مسیر برگشت ساعتی هم بر روی شنهای روان پیاده روی داشته باشیم.

در میان درختانی که تپه های شنی را با اشکال مختلف تزیین کرده اند شتر هایی مشغول چرا هستند. انگار از حضور ما زیاد راضی نیستند و از ما فاصله می گیرند.

این هم دو نفر شتر سفید و زیبا

در نزدیکی هایی قنات مینی بوس که از جاده اصلی بیرون رفته در شنها چپیده بود که با همکاری و تلاش کلیه دوستان مینی بوس را بیرون آورده و به کاروانسرا بر می گردیم. چون وقت کم داریم . سریع آخرین نگاهها و وداع امان را با کاروانسرای مرنجاب انجام می دهیم و راه برگشت را پیش می گیریم.

تا آران و بیدگل گویی جلوی چشمانمان پرده سینمایی قرار گرفته که صحنه هایی که امروز دیده ایم را در سکانسهایی مختلف نمایش می دهد و در ذهنمان ثبت و بایگانی می کند. نهار و شام را باهم در آران و بید گل صرف می کنیم و مسیر برگشت را ادامه می دهیم. در اصفهان از دوست راهنمایمان آقای علی خواستی وهمچنین آقای مرتضوی که ساکن اصفهان هستند خداحافظی کرده و مسیر اقلید را پی می گیریم ،تا در ساعت 12 شب با رسیدن به اقلید این برنامه جذاب و به یادماندنی را به اتمام برسانیم. (با عرض پوزش از تاخیر گزارش – میرقادری)

گزارش:رحیم میرقادری

پایان

کویر مرنجاب

مطالب مشابه :

خودتان موتور مینی جت بسازید

سفر با موتورسیکلت هوندا125

موتورسیکلت های مینی

دانلود دو جلد کتاب طراحی موتورهای مینی جت

موتور مینی جت سیمرغ

اطلاعات فنی مینی بوس هیوندای (کروٍس)

طبقه بندی موتور سیکلت ها

آلودگی موتور دوزمانه

راهنمای محل شماره های موتور و شاسی در بازدید اولیه انواع اتومبیل اتوبوس و مینی بوس

کویر مرنجاب