پوشش های کاذب وجداکننده ها

پوششهاي كاذب

مهمترين پوششهاي كاذب عبارتند از:

ـ سقفهاي كاذب

ـ كفهاي كاذب

سقف كاذب

سقف كاذب سقفي است كه به اسكلت ساختمان متصل بوده و بار آن به سازه اصلي، ساختمان وارد مي‌شود. بدين ترتيب بين سقف مذكور و قسمت زيرين سازه اصلي، فضاي خالي به وجود مي‌آيد. اين سقفها مي‌توانند، صاف و يا به شكلهاي مختلف ساخته شوند. سقف كاذب بايد با مصالح سبك ساخته شده و قاب‌بندي آن به نحو مناسبي به اسكلت و يا كلاف‌بندي ساختمان متصل گردد تا ضربه تكانهاي ناشي از زلزله در آنها، موجب خرابي ديوارهاي مجاور نگردد

كفهاي كاذب، گستره و دامنه كاربرد

كف كاذب كفي است كه در سالنها، مراكز كامپيوتر و مخابرات، اطاقهاي فرمان، برج مراقبت، ديسپاچينگ[1]، ماهواره، رادار و غيره مورد استفاده قرار مي‌گيرد و برابر مشخصات خصوصي هر پروژه اجرا مي‌شود

انواع جدا كننده‌ها

مهمترين جدا كننده‌ها عبارتند از:

ـ ديوارهاي جدا كننده با آجر توپر

ـ ديوارهاي ساخته شده با آجر توخالي سفالي و يا بلوكهاي سيماني

ـ ديوارهاي ساخته شده با قطعات پيش‌ساخته گچي

گستره و دامنه كاربرد سقف كاذب

مهمترين دلايل استفاده از سيستم سقف كاذب را مي‌توان به ترتيب زير برشمرد:

الف: ايجاد رويه‌اي براي پوشش قسمت زيرين سقف ساختمان

ب: ايجاد فضايي براي جاسازي تأسيسات و تجهيزات سبك وزن

پ: بهبود عايقبندي صوتي و يا حرارتي سقف هر طبقه از ساختمان

ت: حفاظت از اسكلت ساختمان و بخصوص اسكلتهاي فولادي در برابر حريق

ث: ايجاد امكاناتي براي كنترل صوت و جذب آن

ج: ايجاد سقفي كوتاه‌تر براي فضاهاي داخلي ساختمان

انواع سقفهاي كاذب

به طور كلي مهمترين سقفهاي كاذب را از لحاظ پوشش مي‌توان به شرح زير تقسيم‌بندي كرد:

الف: سقف كاذب با رابيتس و اندود

ب: سقف كاذب از ني فشرده شده (كانتكس)

پ: سقف كاذب با لمبه آلومينيوم

ت: سقف كاذب با لمبه چوبي

ث: سقف كاذب با قطعات پيش‌ساخته گچي

ج: سقف كاذب با ورقهاي آزبست و سيمان صاف

چ: سقف كاذب با انواع آكوستيك

اجراي سقفهاي كاذب

سقفهاي كاذب از آويزهاي فلزي قائم، پروفيلهاي اصلي افقي و در برخي از موارد پروفيلهاي فرعي افقي و پوشش زيرين تشكيل مي‌شود كه اين پوشش مي‌تواند از يك نوع مصالح مانند لمبه چوبي و يا دو نوع مختلف مانند رابيتس و اندود گچ ساخته شده باشد. آويزها در سقفهاي با اسكلت فلزي اعم از خرپا، طاق ضربي و يا غير از اينها به سازه اصلي ساختمان متصل مي‌گردند.

در مورد سقفهاي بتن‌آرمه بايد در موقع بتن‌ريزي پيش‌بينيهاي لازم براي جاگذاري آويزها صورت پذيرد. در سقفهاي بتني چنانچه هنگام بتن‌ريزي آويزهاي قائم تعبيه نشده باشند، مي‌توان از چكشهاي فشنگي براي نصب آويزها استفاده نمود. در اين صورت بايد نحوه عمل و نوع فشنگ مورد استفاده به تصويب دستگاه نظارت برسد.

آويزهايي كه بموقع پيش‌بيني شده‌اند

براي آويزهاي قائم مي‌توان از مصالح زير استفاده كرد:

الف: ميلگردهاي فولادي (آرماتور) به قطر حداقل 6 ميليمتر

ب: سيمهاي فولادي گالوانيزه كه قطر آنها حداقل 1/3 ميليمتر باشد.

پ: تسمه‌هاي فولادي زنگ‌نزن كه سطح مقطع آنها حداقل 10 ميليمترمربع و ضخامت آنها حداقل 5/1ميليمتر باشد.

ت: اگر از آويزهاي فلزي ديگري به جز آويزهاي مذكور در فوق استفاده شود، اين آويزها از لحاظ مقاومت و ضد زنگ بودن، بايد مشابه آويزهاي مذكور در بندهاي الف و ب و پ باشند.

تعداد آويزهاي قائم در هر مترمربع و فاصله آنها از يكديگر بستگي به نوع پوشش سقف كاذب بخصوص قابليت تحمل و تغيير شكل آنها دارد. تعداد اين آويزها متناسب با نوع سقف مشخص خواهد شد. آويزها حتي‌المقدور بايد به فواصل مساوي از يكديگر قرار گرفته، شاقولي و صاف باشند. براي اتصال آويزها به سقفهاي با اسكلت فلزي، بايد از پيچ و مهره يا جوش استفاده شود. اتصال به غير از پيچ و مهره يا جوش، موقعي قابل قبول است كه به تأييد دستگاه نظارت برسد. پس از جوشكاري، محل جوش بايد به وسيله مواد ضد زنگ پوشانيده شود.

در سقفهايي كه اسكلت چوبي دارند، اتصال آويزهاي قائم به وسيله پيچ يا قلاب انجام مي‌شود. پيچ و قلاب بايد حداقل 50 ميليمتر در چوب وارد شوند. از وارد كردن پيچها با ضربه چكش، بايد خودداري گردد.

آويزهايي كه پس از ساختن سقف بتن فولادي به وسيله اتصالات فلزي يا مفتولهاي فلزي به سقف متصل مي‌شوند.

رعايت نكات زير در مورد اين آويزها الزامي است:

الف: مقاومت 28 روزه بتن بايد حداقل برابر 30 مگاپاسكال و ضخامت آن دست كم يكصد ميليمتر باشد.

ب: بارهاي وارد بر سقف بتن‌آرمه نبايد از بار مجازي كه سقف بر اساس آن محاسبه و اجرا شده است، تجاوز نمايد.

پ: قطر ميله‌هايي كه به كار مي‌روند، بايد حداقل 4/3 ميليمتر باشد و آويزها حداقل 25 ميليمتر در بتن وارد شوند.

ت: تمام اتصالات بايد مورد بازرسي واقع شوند تا از استحكام آنها اطمينان حاصل شود.

ث: حداقل تعداد آويزها براي هر نوع سقف كاذب مطابق نقشه‌هاي اجرايي و توضيحات بعدي اين فصل خواهد آمد.

ج: در تيرهاي باربر بتني، اتصالات بايد در سطوح جانبي و حداقل در فاصله 12 سانتيمتر از ضلع زيرين تير، كار گذاشته شوند.

چ: در مورد استفاده از چكشهاي فشنگي (تپانچه) براي اتصال آويزها، بايد از دستورات كارخانه سازنده چكشها تبعيت نمود و بخصوص اين نكته را در نظر داشت كه تحت هيچ شرايطي، نبايد از فشنگهاي مخصوص يك نوع چكش براي چكشهاي ديگر استفاده شود.

ح: فشنگها نبايد در داخل سوراخهاي موجود شليك شوند.

خ: هنگام استفاده از چكشهاي فشنگي براي نصب آويز، حداقل فاصله تا لبه قطعات بتني به نوع تپانچه و دستورات دستگاه نظارت بستگي دارد.

د: به هنگام شليك، ابزار را بايد عمود بر سطح كار نگاه داشت.

ذ: چون فشنگ تپانچه‌ها توسط رنگ آنها از يكديگر متمايز مي‌شوند، بايد افرادي كه اين ابزارآلات را مورد استفاده قرار مي‌دهند، به بيماري كوررنگي مبتلا نباشند.

ر: به افراد كمتر از 18 سال، نبايد اجازه استفاده از اين ابزارها داده شود.

ز: در موقع كار براي اجتناب از حوادث ناشي از كمانه كردن يا شكستن و يا برگشت ميخها، به جز فرد مسئول و كمك او، نبايد افراد ديگري در محدوده شليك حضور داشته باشند. اين افراد بايد به وسايل ايمني مجهز باشند

پروفيلهاي اصلي و فرعي افقي

بسته به اينكه پروفيلهاي اصلي و فرعي از چه مصالحي باشند، دو حالت متمايز مشخص مي‌گردد.

الف: چنانچه جنس پروفيلهاي اصلي و فرعي افقي از فولاد يا فولاد گالوانيزه باشد بايد:

1- سطح مقطع اين پروفيلها توسط دستگاه نظارت تعيين گردد، ولي حداقل مقاومت اين مقاطع براي پروفيلهاي اصلي و فرعي به ترتيب نبايد از مقاومت آرماتور به قطر 10 و 6 ميليمتر كمتر باشد.

2- در محل برخورد سقف كاذب به ديوار، توصيه مي‌گردد كه حداقل از يك نبشي 2×20×20 استفاده شود.

ب: چنانچه جنس پروفيلهاي اصلي و فرعي از آلومينيوم، چوب يا ساير مصالح باشد:

1- در صورتي كه در مورد پروفيلهاي اصلي و فرعي به جاي فولاد از چهارتراش چوبي استفاده مي‌شود، چوب مورد نظر بايد از نوع چوب نراد خارجي (روسي يا مشابه) باشد. ابعاد قطعات چوبي ياد شده براي قطعات اصلي و فرعي، حداقل و به ترتيب برابر 6×4 و يا 4×4 سانتيمتر خواهد بود.

2- در خصوص استفاده از آلومينيوم و يا ساير مصالح نيز ابعاد پروفيلها بستگي به محاسبات انجام شده دارد، ولي به هر حال مقاومت پروفيلهاي اصلي و فرعي از هر لحاظ، نبايد به ترتيب از مقاومت ميلگردهاي فولادي نمره 10 و 6 كمتر باشد.

علاوه بر نكات فوق سقفهاي كاذب بايد در مقابل نيروهاي جانبي مقاوم بوده و چنانچه تأسيسات حرارتي نظير كانال و لوله در زير سقف اصلي قرار مي‌گيرند (حد فاصل سقف اصلي و سقف كاذب)، ايجاد درز انبساط در اطراف سقف به منظور تأمين جا براي تغيير مكانهاي حرارتي، ضروري است. چنانچه براي سقف كاذب دريچه بازديد در نظر گرفته شده باشد، بايد اين دريچه با دقت كافي و در محل مناسب ايجاد گردد.

پوشش زيرين سقف كاذب

الف: رابيتس

در مورد رابيتس چنانچه در ملات ماسه سيمان استفاده مي‌شود، توصيه مي‌گردد رابيتس از نوع فولاد سياه و اگر از ملات گچ استفاده مي‌شود، بهتر است رابيتس از نوع گالوانيزه باشد. رابيتس بايد در فواصل معين به وسيله مفتول مناسب به آهن‌بندي بسته شود، به قسمي كه هيچ‌گونه برجستگي يا فرورفتگي در سطوح تمام شده ديده نشود. فاصله پروفيلهاي اصلي از يكديگر چنانچه از رابيتس نمره 2 استفاده مي‌شود، بايد حداكثر برابر 35 سانتيمتر و در مورد استفاده از رابيتس نمره 3 اين فاصله حداكثر برابر 50 سانتيمتر مي‌باشد. براي بستن پروفيلهاي فرعي افقي به پروفيلهاي اصلي و اتصال رابيتس به پروفيلهاي فرعي، از مفتول دولاي سيمي به قطر حداقل 7/0 ميليمتر استفاده مي‌شود. تعداد آويزهاي قائم اين نوع پوشش در هر مترمربع حداقل 3 عدد مي‌باشد. به علاوه نكات مذكور در 18-3-1-1 و 18-3-1-2 و 18-3-1-3 نيز بايد رعايت گردند.

ب: كانتكس

تمام نكات فني ذكر شده در مورد رابيتس از لحاظ آويزها، پروفيلهاي اصلي و فرعي افقي، فواصل و حداقل ابعاد، در مورد كانتكس نيز صادق است. چنانچه در نقشه‌هاي اجرايي طريقه خاصي براي جلوگيري از آسيب‌رساني موريانه و يا ساير حشرات مزاحم به كانتكس پيش‌بيني نشده باشد، در اين صورت بايد روي حصير كانتكس، دوغاب گچ و يا آهك بريزند، به قسمي كه اين دوغاب تمام سطح را پوشانده و قشر نازكي بر روي كانتكس تشكيل دهد.

پ: لمبه آلومينيوم

در اين پوشش مراحل اجراي كار به شرح زير است:

1- پروفيلهاي ناوداني آلومينيوم را در ارتفاع سقف كاذب به ديوارها وصل مي‌كنند.

2- تسمه‌هاي آويز را كه از جنس فولاد گالوانيزه است، به سقف متصل مي‌نمايند. فاصله اين آويزها در امتداد ورقهاي لمبه، حداكثر 20/1 متر و در جهت عمود بر ورقهاي مذكور، حداكثر برابر 35/1 متر مي‌باشد. هر تسمه مجهز به يك بست قابل تنظيم[1] مي‌باشد.

3- پروفيلهاي ناوداني گالوانيزه را به تسمه‌ها وصل مي‌كنند. فاصله اين پروفيلها از يكديگر، حداكثر 20/1 متر است و فاصله اولين پروفيل تا ديوار، نبايد از 30 سانتيمتر تجاوز نمايد.

4- قطعات لمبه آلومينيوم طوري به سقف وصل مي‌شود كه يك سر آن در داخل ناوداني چسبيده به ديوار و سر ديگر آن در ناوداني متصل به آويزها قرار مي‌گيرند.

اجراي كار در مورد اين پوشش به شرح زير است:

1- قبل از اجراي لمبه‌كوبي، بايد دور سقف را با چهارتراش مناسب، كلاف‌كشي و تراز كرد.

2- قطعات باربر افقي فرعي را بايد از چوب و قطعات باربر اصلي را از پروفيل فولادي يا چهارتراش چوبي، تهيه و به آويزهاي از پيش نصب شده متصل نمود.

3- لمبه‌ها را كه از قبل تهيه شده است، بايد با چسب و ميخ به چهارتراشها متصل كرد.

لازم به يادآوري است كه بايد لمبه‌ها را با ماشين لمبه‌زني و يا به طرق ديگر كه به صورت فاق و زبانه داخل يكديگر شوند، آماده نمود، به طوري كه چفتها نمايان باشند. وجود چفت براي آنست كه در مواقع انقباض، لبه درزها به صورت نامناسبي درنيايند. چوب مورد مصرف در لمبه‌ها، بايد چوب نراد خارجي (روسي يا مشابه) باشد. حداقل تعداد آويزها در هر مترمربع 3 عدد مي‌باشد،

ث: قطعات پيش‌ساخته گچي

ابتدا بايد در كنار ديوار در ارتفاع تعيين شده براي سقف كاذب نبشيهاي آلومينيوم را نصب كرده و پس از نصب سيمهاي آويز گالوانيزه به سقف و وصل قطعات سپري آلومينيوم، قطعات سقف پيش‌ساخته گچي را در داخل آنها قرار داد. ابعاد سپري و سيمها برابر نقشه كارخانه سازنده و با تأييد دستگاه نظارت مي‌باشد. تعداد آويزها در هر مترمربع حداقل 3 عدد و نكات ياد شده در18-3-1-1 و 18-3-1-2 و 18-3-1-3، لازم‌الاجرا مي‌باشد.

ج: ورقهاي آزبست و سيمان صاف

صرف نظر از ابعاد ورقهاي آزبست و سيمان كه توليد مي‌شود، بنا به ملاحظات استاتيكي ابعاد اين ورقها كه در سقف كاذب به كار مي‌رود، اكثراً 125×60 و يا 100×60 سانتيمتر مي‌باشند. به منظور نصب اين ورقها ابتدا يك شبكه متعامد از چوب روسي به شكل سپري يا سپري فولادي، اعم از توخالي يا توپر در محل مورد نظر اجرا مي‌شود. در كناره‌ها به جاي قطعات سپري ياد شده، از نبشي با همان جنس استفاده مي‌شود و پس از آن ورقها را روي سپري قرار داده و در قسمت فوقاني آن بسته به اين كه جنس سپريها از پروفيل توپر يا توخالي فولادي يا چوبي باشد، به فواصل 30 سانتيمتر يك عدد پيچ خودكار و يا پيچ و مهره مناسب با واشر و يا پيچ چوب با واشر مخصوص به كار مي‌رود. ابعاد و تعداد آويزها با محاسبه مشخص مي‌شود.

چ: انواع آكوستيك

آكوستيكها به دو گروه معمولي و نسوز تقسيم مي‌شوند.

1- آكوستيك معمولي

در مورد اين آكوستيك قطعات باربر افقي از چوب نراد خارجي (روسي يا مشابه) بوده و قطعات باربر اصلي مي‌توانند از پروفيل فولادي يا چهارتراش چوبي باشند. براي نصب آكوستيك بايد ميخ همرنگ با آكوستيك و چسب مناسب به كار برده شود. در پيرامون سقف كاذب اجرا شده، يك نبشي آلومينيوم به ديوار نصب مي‌گردد.

2- آكوستيك نسوز

قطعات باربر اصلي و فرعي افقي در مورد آكوستيك نسوز، پروفيل آلومينيوم است. در تمام انواع آكوستيك در هر مترمربع، حداقل 3 عدد آويز مورد نياز است

18-3-2 اجراي انواع جدا كننده‌ها

18-3-2-1 اجراي جدا كننده‌ها با آجر توپر

در مورد اين جدا كننده‌ها مصالح مورد مصرف عبارتند از آجر فشاري، آجر ماسه آهكي، آجر ماشيني و آجر سيماني به ابعاد آجر فشاري، كه به طور اختصار آن را آجر سيماني مي‌ناميم. ديوارهاي جدا كننده با آجر توپر داخل ساختمان داراي دو نامگذاري مختلف مي‌باشند.

ـ تيغه‌ها

ـ ديوارهاي نيم‌آجره توپر (ده سانتيمتر ضخامت)

الف: طرز اجراي تيغه‌ها

چنانچه در نقشه‌هاي اجرايي به هر دليل تيغه آجري پيش‌بيني شده باشد، بايد در اجراي آنها نهايت دقت را به عمل آورد. ضخامت اين تيغه‌ها حدود 4 سانتيمتر است و با ملات گچ و خاك اجرا مي‌شوند. آجر مورد مصرف مي‌تواند فشاري، ماسه آهكي، ماشيني و يا سيماني باشد.

ب: ديوارهاي نيم‌‌آجره توپر (ده سانتيمتر ضخامت)

ضخامت اين ديوارها حدود 10 سانتيمتر است و مي‌توانند با آجر فشاري، ماسه آهكي ماشيني و يا سيماني اجرا شوند. ملات مورد مصرف در مورد انواع آجرهاي ياد شده، ملات ماسه سيمان 1:3، باتارد 1:2:8، ماسه آهك 1:3 و يا ملات گچ و خاك مي‌باشد.

مصرف ملاتهاي ضعيف ماسه گل و يا گل آهك، مجاز نمي‌باشد. به علاوه مصرف ملات ماسه آهك در نقاط كم‌رطوبت (نقاط خشك)، موكول به تأييد دستگاه نظارت بوده و با رعايت احتياط صورت مي‌گيرد.

قبل از اجراي آجركاري بايد آجر را زنجاب نمود تا ضمن از بين رفتگي گرد و غبار روي آن پس از مصرف نيز باعث جذب آب ملات نگردد. بايد توجه داشت كه سطح جدا كننده‌هاي داخلي كاملاً افقي و تراز بوده و آجرها كاملاً قفل و بست شوند و درزهاي قائم روي هم قرار نگيرند. عمل تراز كردن به كمك ريسمان صورت مي‌گيرد، ضمناً بايد مرتباً روي ديوار شاقول گذاشت تا نبشها و كنجها كاملاً قائم باشند. سطوح جدا كننده‌هاي اجرا شده با ملات ماسه سيمان، باتارد و ماسه آهك در 3 فصل از سال، بايد حداقل تا 3 روز مرطوب بمانند، ولي در تابستان تعداد روزها از 3 روز افزايش يافته و بسته به نظر دستگاه نظارت خواهد بود. علاوه بر مطالب ياد شده رعايت نكات زير در مورد جدا كننده‌ها الزامي است:

الف: حداكثر طول مجاز ديوار جدا كننده بين دو پشت‌بند، كوچكترين دو مقدار زير است:

ـ چهل برابر ضخامت ديوار يا تيغه

ـ شش متر

ب: پشت‌بند بايد به ضخامت حداقل معادل ضخامت ديوار و به طول حداقل بزرگترين دهانه طرفين پشت‌بند باشد، به جاي پشت‌بند مي‌توان ستونكهاي قائم فولادي، بتن‌آرمه و يا چوبي در داخل تيغه يا ديوار قرار داده و دو سر ستونكها را به طور مناسبي در كف و سقف مهار نمود.

پ: حداكثر ارتفاع مجاز ديوارهاي غيرباربر و تيغه‌ها از تراز كف مجاور، متر مي‌باشد، در صورت تجاوز از اين حد بايد با تعبيه كلافهاي افقي و قائم به طور مناسبي به تقويت ديوارها مبادرت گردد.

ت: تيغه‌هايي كه در تمام ارتفاع طبقه ادامه دارند، بايد كاملاً به زير پوشش سقف مهر شوند، يعني رگ آجر تيغه با فشار و ملات كافي در زير سقف جاي داده شود.

ث: لبه فوقاني تيغه‌هايي كه در تمام ارتفاع طبقه ادامه ندارند، بايد با كلاف فولادي، بتن‌آرمه و يا چوبي كه به سازه ساختمان و يا كلافهاي احاطه كننده تيغه متصل مي‌باشد، كلاف‌بندي شود.

ج: لبه قائم تيغه‌ها نبايد آزاد باشد. اين لبه بايد به يك تيغه ديگر يا يك ديوار عمود بر آن، يكي از اجزاي سازه يا ستونكي كه به همين منظور از فولاد، بتن‌آرمه يا چوب تعبيه مي‌شود با اتصال كافي تكيه داشته باشد. ستونك مي‌تواند از يك ناوداني نمره 6 و يا معادل آن از فولاد، بتن‌آرمه و يا چوب تشكيل يابد. چنانچه فاصله لبه آزاد تيغه از پشت‌بند كمتر از متر باشد، اين لبه مي‌تواند آزاد باشد.

چ: در صورتي كه ديوار و تيغه متكي به آن به طور همزمان و يا به صورت لاريز و يا به صورت هشتگير چيده شوند، اتصال تيغه به ديوار، كافي تلقي مي‌گردد، ولي چنانچه تيغه بعد از احداث ديوار و بدون اتصال به آن ساخته شود، بايد در محل تقاطع در داخل ملات بين رگها با ميلگرد به قطر 8 ميليمتر (يا تسمه فولادي معادل آن) كه حداقل در طول 25 سانتيمتر در داخل ديوار، 50 سانتيمتر در داخل تيغه قرار مي‌گيرد، به فواصل حداكثر 60 سانتيمتر تيغه را به ديوار مهار نمود. در غير اين صورت لبه كناري تيغه، آزاد تلقي شده و بايد برابر بند «ج» ستونكي در اين لبه تعبيه گردد. دو تيغه عمود بر هم بايد با يكديگر قفل و بست شوند.

18-3-2-2 جدا كننده‌ها با بلوكهاي توخالي سفالي يا سيماني

ملات مورد مصرف در مورد بلوكهاي مجوف توخالي سفالي و يا سيماني، منحصراً ملات ماسه سيمان 1:3 مي‌باشد. تمام نكات ياد شده در بند 18-3-2-1 ب در مورد اين ديوارها نيز بايد در نظر گرفته شود. چنانچه از طرف دستگاه نظارت دستور پر كردن بلوكهاي سيماني توخالي داده شود، ولي نوع مواد پركننده مشخص نشده باشد، مي‌توان با بتن ريزدانه، ملات ماسه سيمان و يا بتن سبك، بلوكها را پر كرد. با توجه به اينكه در بلوكهاي توخالي سفالي، طرز اجرا به نحوي است كه حفره‌ها به طور افقي دنبال يكديگر قرار مي‌گيرند و طبعاً پر كردن آنها ميسر نيست، براي اينكه فضاي خالي اين قبيل بلوكها به مركز رشد حشرات مزاحم و ميكروبها بدل نگردد، توصيه مي‌شود كه مصرف آنها در نقاط مرطوب با احتياط صورت گيرد. بديهي است بندكشي اين بلوكها بايد با نهايت دقت صورت گيرد.

18-3-2-3 تيغه‌هاي ساخته شده از ديوار گچي

قبل از نصب ديوار گچي در ساختمان بايد كف آن تراز باشد، نصب ديوار گچي با اتصال صفحات به وسيله كام و زبانه و افزودن گچ مخصوص درزبندي انجام مي‌شود و به علت گيرش سريع اين گچ مي‌توان ديوارها را تا ارتفاع مجاز بالا برد.

نصب اين ديوارها تا متر ارتفاع و 6 متر طول، احتياج به استفاده از هيچ نوع وسيله تقويت كننده ندارد و چنانچه لازم باشد ابعاد ديوارها افزايش يابد، بايد از وسايل محكم كننده افقي و عمودي استفاده گردد. لوله‌هاي آب، كابلها و سيمهاي گوناگون ساختمان در داخل شيارهايي كه در صفحات گچي به وسيله ابزار مخصوص ايجاد مي‌گردد، قرار داده شده و بعداً روي شيارها با گچ مخصوص مسدود مي‌شود. در صورتي كه لوله‌ها، ضخيم و يا تعدادشان زياد باشد، بايد از ديوارهاي گچي دوجداره، استفاده و لوله‌ها بين دو جدار واقع شوند. اشياء سبك و كوچك از قبيل قاب عكس، جالباسي و غيره را مي‌توان با وسايل محكم كننده معمولي مثل قلاب و پيچ و غيره به ديوار نصب كرد، ليكن اشياء سنگين بايد به وسيله قطعات متصل كننده كه در پشت ديوار تعبيه مي‌گردند، نصب شوند.

در نقاطي كه رطوبت دائمي دارند، نصب اين صفحات با احتياط صورت مي‌گيرد و به همين منظور بايد قبلاً با شركت توليد كننده، مشورت لازم به عمل آيد.

اتصال ديوار گچي به سقف، كف و ساير ديوارها بايد با دقت لازم و توسط كارگران مجرب انجام گردد. چون بدنه، پايه‌ها، حمالها و سقفها غالباً نيروهاي قابل ملاحظه‌اي به نقاط مختلف ديوارهاي گچي وارد مي‌آورند، توصيه مي‌شود هنگام اتصال ديوارها به قسمتهاي مزبور براي ايجاد اتصال قابل ارتجاع يا لغزان، از نوارهاي قابل ارتجاع يا پروفيل استفاده شود. از نظر صرفه‌جويي در هزينه و وقت بهتر است قبلاً وضعيت اتصالات، مطالعه و نقشه‌هاي اجرايي تهيه گردند. نصب ديوارهاي گچي و اتصال آنها به قسمتهاي باربر و پايه‌ها به سه روش لغزان، قابل ارتجاع و مستقيم انجام مي‌شود.

الف: اتصال لغزان

اين اتصال معمولاً با استفاده از پروفيل T شكل و در برخي از موارد با پروفيل U شكل صورت مي‌گيرد.

ب: اتصال قابل ارتجاع

اين نوع اتصال با استفاده از نوار قيراندود مخصوص يا الياف معدني كه از مواد خيلي نرم نباشد، اجرا مي‌شود. اين نوارها بين ديوار و قسمت اصلي ساختمان قرار مي‌گيرند.

ج: اتصال مستقيم

در اين روش ديواره گچي به كمك گچ به قسمتهاي مستحكم ساختمان متصل مي‌گردد.

در اين روش اتصالات جانبي مي‌توانند مستقيماً روي سطوح ناصاف و اندود نشده، صورت گيرند. چنانچه امكان انحنا و خميدگي سقف وجود ندارد، ديواره‌ها را مي‌توان به روش مستقيم متصل نمود.

در اشكال زير نحوه اتصالات سه‌گانه ياد شده مشاهده مي‌شود.

اتصال ارتجاعي (با نوار مخصوص) اتصال لغزان (با پروفيل) اتصال مستقيم

1- ديواره گچي

2- گچ

3- نوار مخصوص (كه با گچ درزبندي متصل شده است)

4- برش ايجاد شده روي گچ با ماله بنايي يا گچبري

پوشش های کاذب وجداکننده ها

مطالب مشابه :

سقف کاذب- انواع پوشش سقف

سقف های کاذب

سقف کاذب

آشنایی با انواع سقف کاذب

سقف کاذب

پوشش های کاذب وجداکننده ها

اجرای سقف کاذب

انواع کناف

پوشش های کاذب وجداکننده ها

اجرای سقف های کاذب