سیر آموزش و پرورش در میگون

قبل از ورود نظام آموزش و پرورش کلاسیک، ابتدا میگون هم مثل سایر آبادی ها، آموزش روخوانی قرآن کریم و آموزش دینی مکتب خانه ای، برای پسران و در مواردی هم برای دختران انجام می گرفت. به نقل از جناب آقای حسن کیارستمی که خود ایشان هم از اولین آموزگاران استخدامی آموزش و پرورش است، اولین کسی که اقدام به یاد دادن روخوانی قرآن به فرزندان میگونی نمود، جناب "اصغر" کیارستمی بود. اندکی بعد از ایشان یا شاید همزمان با شخص یاد شده در سال 1205 آقای مشهدی قاسم سالارکیا مبادرت به تعلیم روخوانی قرآن نمودند. در سال 1307 سرکار خانم بتول حیدری به آموزش قرآن و آقابزرگ حیدری اقدام به آموزش قرآن، علوم دینی و همچنین حساب برای پسران و دختران می نمایند. آموزش ها بیشتر از نوع خواندن بود نه نوشتاری. این افراد در ازای آموزش قرآن، مسایل دینی و روخوانی هزینه ای از خانواده ها دریافت نمی کردند. شاید برخی از والدین در ازای آموزش فرزندان خود در حد توان از داشته هایشان چیزی را برای تعلیم دهندگان می فرستادند. معمولاً در این ایام مکان آموزشی هم در منازل تعلیم دهندگان بود. خانم سیده ساره ی میر محمدی از اولین کسانی است که به آموزش نوشتاری برای مردم می پردازد. از سوی دیگر یک فرد غیر بومی با نام فامیل بهرامی، اقدام به تاسیس مدرسه خصوصی از سال 1318 در میگون می کند. سی نفر پسر در این آموزشگاه خصوصی شرکت نموده و ماهانه از هر دانش آموز مبلغ چهار تومان دریافت می گردید. مکان این آموزشگاه خصوصی واقع در کیامحل، بلور شاهد - کوچه دانش یک - نرسیده به جوشکاری آقای ناصر سالارکیا بود. این آموزشگاه قریب به دو سال فعالیت داشت. در شهریور 1320 معتمدین و بزرگان محلی وقت، همانند آقایان: سید علی اکبر میرمحمدی، سید مسلم میراسماعیلی، سبز علی کربلایی محمد میگونی و حاج آقا کیارستمی تصمیم می گیرند مدرسه به سبک نظام آموزش و پرورش جدید (دولتی) را وارد میگون نمایند. معتمدین میگونی حاج آقا کیارستمی را مسوول پی گیری این موضوع در تهران می نمایند. نتیجه این رایزنی ها و تلاش ها موجب شد تا آموزش و پرورش وقت، معلمی را با شرایطی به میگون بفرستد. در این شرط می بایست تهیه ی مکان مدرسه، مکان سکونت و زندگی آموزگار توسط اهالی تامین شود. حقوق معلم از طرف آموزش و پرورش پرداخت می شد. اولین معلمی که از سوی اداره مربوطه به میگون اعزام شد، شخصی به نام آقای حسن سپاسی بود. برای این معلم مجرد، در کنار حیاط مدرسه واقع در "جورباغ " خانه ای مهیا می شود. مردم از هیچ کمکی برای معلم یاد شده دریغ نکرده و وی را در تمام مراسم شادی و غم های خود شریک می کردند. در آن زمان برای اینکه تعداد دانش آموزان به حد نصاب برسد، قرار شد شرایطی فراهم شود تا افراد 7 تا 15 ساله بتوانند در مقطع کلاس اول شرکت کنند. از اولین دانش آموزان مدرسه دولتی می توان از آقایان: حسن کیارستمی، سید علی رضا میراسماعیلی، سید زاهد میرمحمدی، علی بهرامی، حسین کیارستمی، محمد هادی حیدری، سید جواد سید علی لواسانی، فتح الله خان احمدی و علی کیارستمی نام برد. در آن ایام بزرگان و معتمدین محلی در جهت ترغیب والدین و فرزندان آنها به ضرورت دانش و سوادآموزی، نقش بسزایی ایفا کردند. این مدرسه تا چند سال در همین مکان دایر و بعد به مکانی در محله ی شمس الدینی ها در منزل آقای کربلایی شیخ علی حیدری انتقال می یابد. ساختمان جدید دارای هفت اطاق و محصلین دختر و پسر مختلط بودند. در سال 1325 اولین مدرسه ابتدایی میگون برای دختران افتتاح می شود. قبل از آن امر تفکیک جنسیتی دانس آموزان دختر و پسر رعایت گردید و دختران صاحب مدرسه ای جداگانه می شوند. علت ادغام دختران و پسران در طی این سال ها، کمبود مکان کافی و تعداد کم آموزگاران بوده است. لازم به یادآوری است که قبل از انتقال پسران و دختران به مدرسه دولتی، حدود 6 سال دختران ابتدایی در منزل حاج آقاجان سالارکیا و پسران ابتدایی در منزل مرحوم حاج زین العابدین سالارکیا تدریس می کردند. در سال 1326 معلمی به نام محمد تقی لطفی هم به جمع معلمان میگون اضافه شد. خانم آقای لطفی هم آموزگار بود و هر دو برای آموزش فرزندان میگونی تلاش می کردند. این معلم به اتفاق خانواده اش در میگون خانه ای اجاره و ساکن می شود. بعد از سه سال تدریس، آقای لطفی در اثر بیماری سل فوت می کند و در قبرستان قدیمی میگون "نرم خاکک" در نزدیکی مکان فعلی مدرسه ی پسرانه آزادگان مدفون می شود. در سال 1328 مدرسه ای دولتی در ایستگاه میگون ساخته می شود. این مدرسه دارای 10 کلاس در دو طبقه بنا شد. در ادامه مدرسه به همین مکان منتقل می شود. حدود سه سال این مدرسه فعالیت داشت. به علت مشکلاتی از قبیل نداشتن راه از طبقه بالا به پایین، دستور خراب شدن این مدرسه صادر می شود. اولین دبیرستان برای آموزش افرادی که اینک به کلاس دهم رسیده بودند در حدود سال 1332 از سوی اداره آموزش و پرورش با اجاره ی مکانی نزدیک به بانک ملی واقع در جنوب میدان اصلی میگون محقق و تا حدود 5 سالی ادامه داشت. در این سالها اداره آموزش و پرورش در گلندوئک لواسان دایر بود. بعداً مکان دبیرستان به منزل مرحوم حاج مظفر الهوردی و سپس منزل حاج هدایت کربلایی محمد میگونی منتقل می شود.

سال 1339 در ادامه ی تحولات آموزشی در میگون، مدرسه دو طبقه با حدود هشت اطاق در ضلع شمال غربی ایستگاه میگون ساخته می شود. با راه اندازی این مدرسه دبیرستانی های میگونی به این مکان دولتی منتقل می شوند. در انتها مدرسه راهنمایی و دبیرستانی با نام خواجه نصیر طوسی در سال 1351 ساخته و توسط وزیر آموزش و پرورش آن زمان سرکار خانم دکتر فرخ روی پارسا طی یک مراسمی افتتاح می گردد. با به بهره برداری رسیدن این مدرسه، دانش آموزان مقطع راهنمایی و دبیرستان به این مکان منتقل می شوند. تنها رشته ای که در دبیرستان میگون آموزش داده می شد، رشته علوم انسانی (ادبی) بود. دانش آموزان دیگر روستاها هم به این مدرسه می آمدند. مدرسه مستقر در ایستگاه میگون به دانش آموزان پسر ابتدایی تعلق می گیرد. نام این مدرسه در آن زمان نظامی گنجوی بود.

اولین آموزگاران میگونی آقایان: سید عظیم میراسماعیلی و مرحوم محمد علی گشتاسبی بودند که در نقاط مختلف رودبارقصران خدمت می کردند. آنها چند سالی روزانه پیاده برای تدریس به مدارس شمشک و فشم می رفتند و بر می گشتند. سرانجام پس از شش سال مدیریت مدرسه پروین اعتصامی که برای دانش آموزان دختر در مقطع ابتدایی در سال 1325 ساخته شده بود، به آقای سید عظیم میراسماعیلی واگذار شد. ایشان هفت سالی را به سمت مدیر مدرسه خدمت کرد. در همان زمان اولین و آخرین سری از سپاهیان دانش که تعداد شش نفر بودند و همگی را زنان تشکیل می دادند، برای خدمت به مدت دو سال به مدرسه پروین اعتصامی معرفی شدند. این سپاهیان دانش موظف به حضور و تردد با لباس رسمی و مخصوص سپاهیان دانش در مدرسه و در کلاس بودند. پس از اتمام دوره دو ساله خدمت قانونی آنها، چهار نفر به استخدام اداره آموزش و پرورش در آمده که دو نفر هم به تهران باز می گردند. در اینجا لازم است از جناب آقای دشتی، که مدتی به سمت آموزگار و مدتی هم به عنوان معاونت مدرسه پسرانه ابتدایی میگون خدمت می کردند، یاد کنیم. ایشان در حدود سال 1333 وارد میگون شدند و با خانمی از میگون وصلت می کنند. آقای دشتی در امر سواد آموزی و حتی ترغیب و تشویق فرزندان میگون به امر ورزش، بسیار تلاش و دلسوزی کردند.

آقای حسن کیارستمی به دلیل شوق و علاقه شخصی خودشان، 25 سال آموزگار کلاس اول باقی می ماند و بعد از آن چند سالی به مدیریت مدرسه نایل و سپس بازنشسته می شود.

آقای سید عظیم میراسماعیلی که اولین آموزگار بومی است، در سال 1328 پس از اخذ مدرک دیپلم، جذب آموزش و پرورش شده و پس از مدت 25 سال خدمت بازنشسته می شود.

از آموزگاران قدیمی میگون می توان از آقایان: نجف الهوردی و خسرو صفری هم یاد شود. از بین خانمها، اولین کسانی که موفق به کسب مدرک ششم متوسطه می شود، سرکار خانم زینب الهوردی و ... هستند.خانم ها شهین میرمحمد میگونی، محبوبه میرمحمد میگونی و شهین خشرو از نخستین آموزگاران زن میگونی هستند که بسیاری از آنها هم اینک بازنشسته شدند. از چند دهه قبل میگون دارای مدرسه ی پسرانه و دخترانه ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان مستقل بوده است. امروزه در پنج نقطه میگون اماکنی برای مدرسه و تدریس دولتی اختصاص دارد. (تهیه: داوود کربلایی محمد میگونی)

بعد از انقلاب سیر مدرسه سازی در میگون گسترش یافت. برخی از افراد خیّر میگونی با وقف زمین هایی برای ساخت مدرسه اقدام و با همت مسوولین و مردم مدارسی در میگون نوسازی و ساخته شد. در این زمینه می توان از مدرسه ی پروین اعتصامی که در ابتدای انقلاب بنا گردید اشاره کرد که در این زمینه بسیج و انجمن اسلامی میگون فعالیت چشمگیری داشتند. بعد از آن مدرسه ی راهنمایی آزادگان میگون و سپس ملکی که مرحوم حاج زین العابدین سالارکیا در بالامحل میگون وقف مدرسه نمود از جمله ی این بناهای فرهنگی است. با انتصاب جناب آقای رحمت اله سلیمان میگونی به عنوان نماینده آموزش و پرورش بخش رودبارقصران سیر ساخت و ساز مدرسه شدّت بیشتری به خود گرفت. جناب آقای سلیمانی چون خود یک نفر بومی بود، در ارتباط با آموزش و پرورش تلاش وافری از خود نشان داد که جای تقدیر و سپاس است

ba tashakor az saeid fahandezi.

سیر آموزش و پرورش در میگون

مطالب مشابه :

برنامه سالانه مجتمع آموزشی و پرورشی پیامبراعظم (ص)

فهرست پایان نامه های گروه زبان وادبیات عرب

دروس عمومی را چگونه بخوانیم؟

زندگینامه نظامی گنجوی به زبان ساده

مسابقه‌ی « حفظ اشعار دیوان لیلی و مجنون نظامی»

اسامی تعدای از قبولین امتحان شهریور ماه

اسامی قبولین در امتحان اسفند ماه 1388

آشنایی با دانشگاه علامه طباطبايي تهران

سیر آموزش و پرورش در میگون