داستان انقراض دایناسور ها

بر خلاف آنچه تا کنون تصور می رفته است ,عامل اصلی انقراض دایناسورها و هم عصرانشان شهاب سنگ معروف "چیکسولوب"* نمی باشد. به اعتقاد برخی فسیل شناسان اصابت شهاب سنگهای متعددبه زمین, آتشفشانهای مهیب و پرقدرت شبه قاره هند و نهایتا تغییرات آب و هوایی در پایان دوره" کریتاسیوس" همگی در نابودی دایناسورها نقش داشتند.

بیش از 65 میلیون سال پیش دراواخر دوره کریتاسیوس ,شهاب سنگ عظیم الجثه ای به قطر 10 کیلومتر به زمین اصابت کرد.در اثر این اصابت حفره ای عظیم در دل زمین ایجاد شد که با استفاده از ابزارهای زمین شناسی وجود آن در یک کیلومتری زیر سطح زمین کشف شد .مکان این اصابت یاکوتان در پنینسولا واقع در مکزیکو بود .

هنگامی که چیکسولوب به زمین اصابت کرد شوک عظیمی ناشی از انتقال انرژی به زمین بوجود آورد با این اتفاق 5.0×1023 ژول انرژی تقریبا برابر با 100000 گیگا تن تی ان تی انرژی آزاد شد .این مساله یک سونامی عظیم در همه جهات به وجود آورد که به خصوص جزایر کارائیب را به شدت در هم نوردید همچنین موجب بروز زمستان هسته ای شد که زمین را بر ای سالها با ابر غلیظی پوشاند.

در اینجا بود که در دهه هفتاد میلادی نظریه انقراض دایناسورها توسط این شهاب سنگ از سوی فیزیکدانی به نام لوئیس آلوارز و پسرش والتر که یک زمین شناس بود مطرح شد .این نظریه به طورگسترده ای از سوی جوامع علمی با استقبال روبرو شد و مورد پذیرش قرار گرفت.بر اساس این نظریه ایریدیوم تا پیش از اصابت چیکسولوب در زمین وجود نداشته است و توسط این شهاب سنگ به زمین آورده شده است.

اما تحقیقاتی که به تازگی صورت گرفته است و با نمونه برداری از رسوبات اعماق دریا در محل اصابت چیکسولوب و نیز در تگزاس در طول رودخانه "برازوس" و از صخره های عظیم الجثه در شمال مکزیکو نشان می دهد که چیکسولوب به تنهایی نمی تواند عامل انقراض دایناسورها در کره زمین باشد چراکه اصابت این شهاب سنگ 300000 سال پیش از نابودی کامل حیات به زمین رخ داد که پس از آن بسیاری از گونه های جانداران دریایی سالهابه حیات خود ادامه می دادند.

بر اساس این تحقیقات حفره به جا مانده ازاین شهاب سنگ تنها یکی از هزاران آثار باقیمانده از انواع مشابه خود بر روی کره زمین است و شاید چیکسولوب کوچکترین و جز اولین سری از شهاب سنگهایی باشد که حیات برروی کره زمین را برای بیش از 50000از بین برد.

در تمامی مکانهای بالا محققین میکرو فسیلهای موجود را مورد بررسی قرار دادند اما هیچ گونه تاثیرات زیست محیطی که منجر به پدیده انقراض شود رانیافتند .بعبارتی هیچگونه رابطه ای بین انقراض و اصابت چیکسولوب به زمین وجود ندارد.

در نهایت بزرگترین و آخرین ضربه نامشخص در 65.5 میلیون سال رخ داد و این فاجعه دو سوم از انواع گونه های گیاهی و جانوری را به ورطه نابودی و انقراض کشاند. در واقع آن ضربه بود که باعث شد تا فلز ایریدیوم به کره زمین آورده شود و اکنون در همه سنگها و صخره ها در همه جای دنیا دیده شود. این خود از نشانه های آن ضربه کاری است که منجر به نابودی عصر خزندگان گردید.

به این ترتیب با کشف حلقه ها ی گمشده داستان واقعی انقراض دایناسور ها این داستان را می توان این گونه ادامه داد و به پایان بردکه چیکسولوب علی رغم شدت و قدرت اصابت همراه با فعالیتهای آتشفشانی بلند مدت و شدید در شبه قاره هند که طغیانهای بازالتی به همراه داشت مقادیر بسیا رانبوهی از گازهای گلخانه ای را به اتمسفر زمین متصاعد کرد در طی یک دوره بیش از یک میلیون سال با تغییرات جوی گونه های جانوری را به پرتگاه نیستی سوق داد و در نهایت با سقوط دومین شهاب سنگ عظیم الجثه همه چیز به پایان رسید.

اما این داستان با یک سوال به پایان می رسد و آن این است که رد پای آخرین شهاب سنگ عظیم الجثه را در کدام نقطه این کره خاکی باید جستجو کرد؟

* چیکسولوب در فرهنگ لغت مایا به معنای "رد پای شیطان" است که نام شهاب سنگ مربوطه نیز از آن اقتباس شده است.

دانشمندان به این نتیجه رسیدند که دایناسور ها در اثر سقوط سیارک ها نابود شده اند
طی چندین سال دانشمندان بر سر علت انقراض کلی که در 65 میلیون سال قبل دایناسور ها طی آن نابود شدند، بحث و گفتگو هایی داشتند. حالا یک هیئت متشکل از 41 کارشناس بین المللی بصورت رسمی می گوید: یک سیارک با قطری تقریبی 15 کیلومتر که به محلی بنام چیکسوکلب در مکسیکوی امروزی برخورد نمود مقصر اصلی این رویداد تاریخی است. بعد از بررسی یک سلسله شواهد متعدد برای نظریه های مختلف، این هیئت میگوید که شواهد آشکار این است که ساختار ها در قسمت های درونی این حفره حفظ شده است. نمونه های کمپیوتری پیش بینی نموده که چه مقدار سنگ در اثر برخورد تبخیر و یا به بیرون پرتاب شده اند. دکتور پنی بارتون که این گروه را سرپرستی می کند می گوید " این تلاش به ما اجازه داد تا رویداد های هیجان انگیزی که چند ثانیه بعد از برخورد بوجود آمد، مجسم بسازیم. وقتی قسمت جلویی سیارک زمانی با زمین برخورد کرد دم آن هنوز در اتموسفیر بالایی قرار داشت و یک سوراخی را در میان اتموسفیر زمین بوجود آورد."

انقراض این دوره که بنام (Cretaceous-Paleogene extinction) یاد میشود، یکی از بزرگترین رویداد برخورد ها در تاریخ زمین می باشد که در لایه های سنگ نشانه های آن کشف شده است. با اینکه این رویداد بصورت گسترده به مثابه عامل اصلی انقراض نسل ها شمرده میشود، اما بعضی از منتقدین مخالف می گویند که فوسیل های کوچک بدست آمده از خلیج مکسیکو نشان داد که این برخورد مدتها قبل از انقراض نسل ها صورت گرفته و دلیل اصلی نابودی دایناسور ها نمی باشد.

دوره آتشفشان های عظیم که سیفون های دیکان هند را در همان دوره های ساخته نیز به مثابه عامل اصلی انقراض ها مطرح شده است. ( سیفون های دیکان در حقیقت یک منطقه عظیم آتشفشانی است که در قسمت های مرکزی – غرب هند قرار دارد). اما در بررسی این هیئت شبیه سازی های کمپیوتری چنان رویداد های زمین ساختی را ترکیب داد که از نظریه برخورد سیارک ها حمایت میکند. شبیه سازی ها نشان داد که چنین یک برخورد باعث ایجاد تکان های شدید مخرب، ضربه عظیم و داغ و یک سونامی بزرگ در سراسر زمین شده است.

بیشتر از آن این برخورد مقدار زیاد غبار و ذرات و گاز ها را به هوا بلند کرد که به مدت طولانی سطح زمین را پوشانید و باعث کاهش تابش نور، یخ بستن اقیانوس ها و سرد شدن سطح زمین شد و در نتیجه تلفات زیادی را به پروسه فتوسنتز (جذب نور توسط گیاهان و گونه های حیاتی) شد که به نور و انرژی خورشید وابسته بودند.
به باور دانشمندان این سیارک با نیروی یک میلیارد بار قویتر از بمب منفجر شده در هیروشیما با زمین برخورد نموده است. بنابرین سنگ و خاک و هرچه در اطراف محل برخورد بوده با قوت و سرعت بسیار زیادی به اتموسفیر پرتاب شدند و در اثر آن یک سلسله عواملی بوجود آمد که به بروز زمستان سراسری در زمین گشته و بیشتر گونه های حیات را در طی چند روز نابود ساخت.

دکتور بارتون میگوید " وقتی سیارک به شکل انفجاری بخار شد یک حفره یا گودالی با عمق 30 کیلومتر و با قطری 100 کیلومتر ایجاد نمود که به بلندی کوه های هیمالیا میرسید. در ضمن طی دو دقیقه لبه های حفره به درون یعنی عمیق ترین جاهای حفره سقوط نمود که در نتیجه یک گودال یا حفره کم عمق را بوجود آورد.
این رویداد وحشتناک چنان تاریکی و زمستان سراسری را بوجود آورد که در نتیجه آن بیش از 70 درصد گونه های حیات شناخته شده را از بین برد. یک نوع پستاندار کوچک و زرنگی که در آن زمان وجود داشت، توانست با محیط خود را سازگار سازد، اما دایناسور های سنگین و بزرگ نتوانستند چنین شرایط دشوار را تحمل کنند که نابودی این موجودات عظیم الجثه راه را برای گسترش پستانداران و در نتیجه پیدایش انسان در زمین هموار ساخت.

داستان انقراض دایناسور ها

داستان انقراض دایناسور ها

مطالب مشابه :

یادتومه؟

ثبت در گوگل

داستان انقراض دایناسور ها

نگهداری از سنجاب

حالت های درست و نادرست خوابیدن

نژاد سایبرین هاسکی

عجیب‌ترین مادران حیات وحش ..