يادنامه اي بر خودم

سلام
چه جالبه امروز آخرين روز دوران دانشجويي از نوع كارشناسي براي منه البته و صد البته انشالله؛ روز يكشنبه ۱۶/۱۰/۸۶ خيلي با حاله وخيلي ...ولش كن الان يه جملاتي به ذهنم مي ياد كه...
مثل روز ورود به داشكده مثل سفر به بم براي كمك رساني به مردم بم مثل طرح هاي هجرت مثل بسيج مثل كلاس هاي دودره ي دانشكده و دودره تر از اون حضور ملكوتي ما و .و.و.مثل نعمت عزيز ،برادر خوبم نعمت خان پيغان كه امروز پيشوندي مقدس نامش رو خوشگل كرده شهيد نعمت پيغان و چه زود نعمت عزيز رو در هيئت يك پوستر مي بينيم و مثل محسن محمدي عزيز و خانمش كه در مسجد ارك آسماني شد شهيده بهرامي و ياد طرح هجرت يادواره ي شهدا . ياد حامد شاملومشهدي تهراني ، مجيد شيخ بهايي،حسين غلامي فردوسي،مهدي صادقي اصفهاني،محمد خداياري شيرازيو،احمد رحيمي بردسكني،محمد حسين كلهر شابدالظيمي،حامد جوكار ساوه اي ،مهدي شفاياني مشهدي،مجيد خدابخش دچاني تهراني و بالاخره سيد محمود اوحدي رفسنجاني .حسين عربي كاشمري ،محمدحسين استواري و... و خواهراني از همين قبيله . هيچكدام از همكلاسي هايم را فراموش نخواهم كرد البته انشالله.
امروز شديدا تهران سفيد پوش شده و اين سرما و برف من را ياد كردستان و شهداي آنجا مي اندازد راستي چه اردو هايي!!! و چه اردوي غربي! ميهمان بوديم ميهمان شهيدي در حاشيه ي جاده اي غريب ميهمان شهيداني بر فراز ارتفاعي در پاوه و ميهمان سيد احمد حسيني و شهيد محسن حاجي بابا و البته سردار شهيد عبدالحسين برونسي