انتقاد شماره 14

قصد نداشتم مطلبی تقریر کنم ولی با تمام مشغله ها و وقت کمم دلم نیومد مطلب به این مهمی که بیشترین ستم از لحاظ توجه بهش شده رو بیان نکنم.

قبلشم بگم من مطمئنم آقای دکتر ولد آبادی اگه تا حالا این قضیه رو مدیریت نکردن حتما به خاطر مشغله زیاد اول انتقالشون بوده و یا اصلاً متوجه موضوع نشدن. و ما هم انتظارمون از ایشون بالاتر از ماسبق هست (که همه شاهد بودن و من خودم بی واسطه شنیدم که گفت: من اگه استاد دانشگاه نمیشدم حتماً بساز بفروش میشدم )

مطلبی که میخوام بهش بپردازم در ظاهر شاید کوچیک باشه ولی در بطن بسی عمیقه. حضور حضرات عارضم که با انتصاب ریاست جدید شاهد تغییراتی در ظواهر دانشگاه بودیم و هستیم من جمله نرده هایی که تو سالن غذاخوری آقایون که هم تغییر شکل داد و هم تقویت شد ، منحرف نشید نمیخوام از کیفیت بد غذا و امکانات و خدمات کمش بگم میخوام یه کم راجع به همین نرده ها تحلیل داشته باشم که خواهید دید چه قضایایی در پشت فلسفه وجودی همین نرده ها نهفتست .

علت وجود نرده در سالن غذاخوری : خب مسلمه همتون چه دانشجو و چه مسئول پاسختون اینه که کسی داخل صف نشه و از هرج و مرج و به هم خوردن صف جلوگیری کنه و در نهایت حقوق افرادی که تو صف وایستادن رعایت بشه.

اگه ما دانشجو رو انسان و انسان رو دارای شعور و اختیار تلقی کنیم دیگه چه احتیاجی به نرده های قطور فلزیه که بیشتر در گاوداری ها و برای دام ازش استفاده میکنن ؟ و اگه کسی از اولیه ترین آموزش های اجتماعی برخوردار نیست دلیل بر نداشتن اختیار و شعوره یا اینکه باید یه مرجعی آموزشش بده ؟ و بازم سوال اینجاست که چه کسی مسئول آموزش ماهاست ؟ خب معلومه یه فرد حدوداً ۲۰ ساله دیگه ازش گذشته که از خانواده تربیت پذیری داشته باشه و تنها و آخرین آموزشگاهش قبل از ورود به جامعه همین دانشگاهه .

با وجود این نرده ها فردی که از تربیت خانوادگی و اجتماعی کم یا بی بهره بوده مانع ورودش به وسط صف یا تجاوزش به حقوق دیگران رو همین نرده ها خواهد دید و کاری میکنه که حتی دام در دامداری نمیکنه با این تفاوت که اون حیوان پر فایده از روی جبر نمیتونه این کار رو بکنه ولی اون انسان با عنوان جوینده ی دانش و با وجود اختیار و با لباسای گاه شیک از روی نرده ها میپره جوری که انگار از موانع دو میدانی المپیک پریده پیش خودشم میگه چقدر زرنگما . بعد اگه کسی به همون بظاهر انسان بگه گاو فکر میکنه بهش فحش داده ولی در صورتی که بر عکس روز قیامت باید دنبال همه گاوا برای حلالیت بگرده بخاطر نسبت دادنشون به اون موجود.

اما وقتی که همون فرد مشارٌ الیه هیچ مانعی جز احترام به دیگران و یا ترس از اعتراض دیگران نبینه و مثل بقیه تو صف غیر محصور با حصار های آهنی بایسته خیلی با حالت بالا فرق میکنه.شاید با برداشتن نرده ها اوایل یه خورده هرج و مرج ایجاد بشه ولی بالاخره خیلی بهتر از نادیده گرفتن شخصیت دانشجوهاست.

سوال اینجاست که آیا این نرده ها این هدف رو محقق کرده ؟ از مسئولین که در راسشون آقای ولدآبادیه یا بالاتر آقای جاسبی میخوام که ببینن چه وضعیت اسفباری تو این سالن ها در جریانه.

اصلاً به فرض که یه دانشجو مثلاً از امریکا بیاد و این وضعیت رو ببینه (که لازم نیست بیاد اینجا خدا بده برکت گوشی دوربین دار و سایت youtube رو) چه قضاوتی در مورد ما میکنه که اسم دانشگاهمون به دینمون وصل کردیم ؟ می دونم که اگه اونجا یا همردیف از لحاظ توسعه همچین نرده هایی بگذارن هیچ دانشجویی از روی تحریم لب به غذاش نمیزنه چون با آزادی و شخصیتشون منافات داره اگه میگید نه تحقیق کنید (کاری که من خودم تو دانشگاهمون خواهم کرد نه برای اعتراض برای شخص خودم چون حاضرم یه روز کامل گشنگی بکشم ولی پامو تو اونجا نذارم و او صحنه های دهشتناک رو نبینم ).

به هر حال من شرح مطلب کردم و اینم بگم که خداییش دلم برای دانشگاهمون،مملکتمون،وجهه ی جامعه مون تو دنیا و دینی که پرچم همه کارامون کردیم،میسوزه و گرنه انقدر کار دارم که ازشون لذت ببرم اما نوشتن این مطلب رو ترجیح دادم چون نگفتنش وجدانمو عذاب میداد، چون وظیفه خودم نسبت به خودم و دیگران میدونم .

انتقاد شماره 14

مطالب مشابه :

دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس

از اول تا الآن

اهل دانشگاهم

سوالات فصل6 و پاسخ (گروه2) تئوری حسابداری2 ویلیام اسکات

سوالات فصل 4 و پاسخ (گروه1) تئوری حسابداری2 ویلیام اسکات

سوالات فصل 1 و پاسخ (گروه1) تئوری حسابداری2 ویلیام اسکات

سوالات فصل 7 (گروه1) تئوری حسابداری2 ویلیام اسکات

سوالات فصل 1 (گروه2) تئوری حسابداری2 ویلیام اسکات

انتقاد شماره 14