سوخو تی 50

سوخوی پک فا یک هواپیمای جنگنده نسل پنجم است که توسط شرکت هواپیمایی متحد در روسیه طراحی و ساخته می شود. شرکت سوخو پیمانکار اصلی ساخت این جنگنده است. نمونهٔ آزمایشی این هواپیما که سوخوی ت-۵۰ ‪ نام دارد، نخستین پرواز آزمایشی خود را در روز ۹ بهمن ۱۳۸۸ (۲۹ ژانویه ۲۰۱۰) با موفقیت انجام داد. تولید این جنگنده در سال ۲۰۱۰ آغاز شده و نخستین نمونه های عملیاتی آن در سال ۲۰۱۳ به نیروهای مسلح روسیه تحویل داده خواهد شد و تولید انبوه آن از سال ۲۰۱۵ آغاز خواهد گشت. نام پک فا کوتاه شده نام روسی این جنگنده و به معنای «هواپیمای تاکتیکی پیشرفتهٔ آینده» است. این هواپیما با نامهای سوخو ت-۵۰، برنامه-۷۰۱ و ‪جنگنده-۲۱ نیز شناخته می شود.
جنگنده پک فا پس از ورود به ارتش روسیه، جایگزین جنگنده های میگ-۲۹ و سوخو-۲۷ خواهد شد. مدل صادراتی این هواپیما نیز در دست ساخت است. نخستین مشتری خارجی این هواپیما نیروی هوایی هند است که در فرایند توسعهٔ مدل صادراتی ت-۵۰ با سوخو همکاری می کند.
این جنگنده همتراز جنگندهٔ آمریکایی اف-۲۲ و جنگندهٔ آمریکایی-بریتانیایی اف-۳۵ است. طراحان سوخو معتقدند که پک فا از نظر توانایی فنی و صرفهٔ اقتصادی بر رقبای غربی خود برتری خواهد یافت و در بازار جهانی محبوبیت زیادی پیدا خواهد کرد.
یشینهٔ طرح سوخو پک فا به دوران جنگ سرد باز میگردد. اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی، شوروی به دنبال ساخت جایگزینی برای هواپیماهای میگ-۲۹ و سوخو-۲۷ برای عملیات در خط مقدم نیروی هوایی بود. طرح این هواپیمای جنگنده بین شرکتهای هوافضای شوروی به مناقصه گذارده شد. علی رغم تاخیر ناشی از فروپاشی شوروی و مشکلات اقتصادی روسیه در دهه ۹۰، فرایند پژوهش و توسعهٔ این جنگنده ادامه یافت. در سال ۲۰۰۰ طرح سوخو-۴۷ و میگ ۱٫۴۴ از میان طرحهای پیشنهادی انتخاب شدند و در سال ۲۰۰۲ شرکت سوخو به عنوان سازنده جنگنده پک فا انتخاب شد. هواپیمای پک فا از فناوریهای نوین به کار رفته در میگ ۱٫۴۴ و سوخو-۴۷ استفاده می کند.
جنگندهٔ پک فا در کلاس هواپیماهای جنگندهٔ سنگین (۳۲-۳۷ تُن) قرار دارد. روسیه برنامه دیگری را برای ساخت جنگنده نسل پنجم کلاس سبک نیز پیش می برد که جانشینی برای هواپیمای میگ-۳۵ خواهد بود.
ویژگیهای دقیق جنگنده سوخو پک فا هنوز کاملا روشن نیست و برخی از مشخصات آن در حال حاضر از اسرار نظامی محسوب می گردد؛ اما پرواز در تمامی ساعات شبانه روز، پرواز طولانی با سرعت مافوق صوت، آلودگی صدایی پایین، رادارگریزی، بهره گیری از مواد ترکیبی جدید، امکان چندین بار سوختگیری هوایی در طی یک پرواز، استفاده از موشکهای نسل آیندهٔ هوا به هوا، هوا به زمین و هوا به دریا، استفاده از رادار پیشرفته، امکان فرار از تله های اپتیکی و فروسرخ، بهره گیری از هوش مصنوعی در پرواز و حمله و سامانه های دفاعی خودکار نمونه هایی از امکانات این جنگنده هستند. این هواپیما مجهز به دو دم عمودی است و برخلاف جنگنده های متعارف، تمامی بدنهٔ دم قابل حرکت است.

نمونه آزمایشی جنگنده سوخو ت-۵۰ به یک جفت موتور جت ۱۱۷-اس مجهز است که هرکدام نیروی پیشرانه ای برابر ۱۴٫۵ تُن-نیرو تولید میکند. این موتورها نمونه پیشرفته تر موتورهای به کار رفته در میگ ۱٫۴۴ هستند. نمونه نهایی هواپیمای پک فا به موتورهای جدیدتری با پیشرانه ۱۷٫۵ تُن-نیرو مجهز خواهد شد.

اولین اخبار پیرامون پروژه پاک فا در اوایل قرن بیست و یکم میلادی درشرایطی منتشر شد که روسها در دو طرح پیشین خود برای دستیابی به یک جنگنده نسل پنجم که بتواند هماوردی برای جنگنده آمریکایی لاکهید F-22 رپتور باشد، عملا ناکام مانده بودند.
جنگنده های MiG-29 و SU-27 ساخته شده توسط میکویان و سوخو، برای سالهابدنه اصلی نیروی هوایی شوروی و روسیه فدرال کنونی را تشکیل می دادند؛ اماظهور طرح های جدید غربی برای جنگنده های نسل جدید از اواخر دهه هشتاد و حتی پیش از فروپاشی شوروی این شرکتها را واداشت تا به دنبال جانشینی شایسته برای ساخته های موفق خود باشند. بر همین اساس در ژوئن 1986 پس از تحقیقات اولیه از سوی دولت، دو مزایده طراحی جنگنده نسل بعدی یکی برای یک جنگنده سنگین موسوم به MFI و درخواست دیگری برای یک جنگنده سبک LFI ارائه شد.
میکوبان برای پروژه MFI طرح MIG1.42 را به دست گرفت که اولین و تنها نمونه آن (تحت عنوان 1.44) در 1944 تکمیل گردید؛ اما در شرایطی که تنها دو پرواز آزمایشی پروژه آن هم با تاخیر بسیار در آوریل سال 200 انجام گرفت، برنامه متوقف گردید. از سوی دیگر سوخو نیز برای برنامه LFI طرح S-32 را بر اساس سازه اصلی جنگنده های خانواده های خانواده فلانکر در دستور کار قرار داد؛ اما ازآنجا که پروژه LFI در اوایل دهه 90 متوقف گردید، از آن پس این طرح نیز ازرقبای MFI به شمار می رفت.
سوخو برای این طرح که بعد ها S-37 تغییر نام پیدا کرد (رسما این جنگنده راSU-47 برکوت نیز می نامند) با برگزیدن شیوه نامعمول بالهای پیشگرا پول بیشتری را نیز صرف برنامه نمود. این جنگنده هم اگرچه تاکنون بیش از 200پرواز آزمایشی و نمایشی را پشت سر گذاشته؛ اما تنها توانست عنوان اثبات گرفناوری و جنگنده پایه برای تکمیل پاک فا را برای خود دست و پا کند.

در مرحله بعد پس از متوقف خوانده شدن هر دو برنامه، پروژه پاک فا توسط سوخو در قالب دو فاز به دولت پیشنهاد شد که شامل یک جنگنده دو موتوره سنگین با توان خروجی 180 کیلو نیوتن و یک جنگنده تک موتوره سبک که قراربود مجهز به موتوری با بیشینه رانشی برابر با +200 کیلو نیوتن باشد، می گردید اما نظر وزارت دفاع با توجه به محدودیتهای بودجه جنگنده ای میان وزن با ترکیبی از خواص هر دو جنگنده بود.
در نهایت پس از موافقت سوخو، قرار داد اولیه پروژه پاک فا در فوریه سال2002 بسته شد و به دنبال آن طرح پیشنهادی سوخو تا آوریل همان سال موردتایید دولت قرار گرفت و بدین گونه داستان جنگنده نسل پنجم روسیه رنگی دیگر به خودگرفت.

تهیه اولین طرحها و بحث و بررسیهای اولیه با نیروی هوایی بر سر چگونگی جنگنده نسل بعدی میان سوخو و نیروی هوایی دستکم دو سال به طول انجامید تا سرانجام در اواخر سال 2004 میلادی اولین طرحهای T-50 بر روی کاغذ مورد قبول نیروی هوایی روسیه واقع شد و سخنگوی نیروی هوایی روسیه اعلام کرد که پروژه PAK FA وارد مرحله بعدی خود و گسترش پژوهش بر سر ساخت اولین پیش نمونه جنگنده نسل پنجم گردیده است.
اگرچه رسما طرح کلی پروژه T-50 در دسامبر 2004 قطعی شده بود؛ اما مجموعه نیازها و مفاهیم برنامه همچنان در حال تغییر بود. در ژانویه 2006 ژنرال ولایدمیر میخاییلوف یکی از فرماندهان نیروی هوایی روسیه درخواست نمود بیشینه سرعت جنگنده که در طرح پیشنهادی 2.15 ماخ پیش بینی شد به 2 ماخ کاهش یابد. در این حالت اگرچه جنگنده پیچیدگی کمتری می یافت؛ اما مشکل اینجا بود که این موضوع بر کارایی رزمی نیز تاثیر گذار بود. در فاصله کمتر از یک ماه از این اظهار نظر، مدیر عامل شرکت سوخو میخاییل پوگوسیان تایید کرد که این موضوع نیاز به انجام بررسیهای بیشتر به منظور بهسازی طرح اولیه دارد؛ چرا که می بایست برای تغییر بیشینه سرعت در زمینه ابعاد و وزن جنگنده تغییراتی صورت گیرد.

طرح پاک فا از زمان شکل گیری تا پیاده سازی در چندین نوبت دچار تغییر شد و عملا تا زمان رونمایی از طرح نهایی هیچ کس از ماهیت واقعی ظاهر پاکفا اطلاع نداشت. اگرچه هنوز اطلاعات بسیار محدودی در زمینه مراحل طراحی پاکفا منتشر شده؛ ولی امروزه به درستی می توان حدس زد که بسیاری از این طرحهاعملا قابلیت اجرایی نداشتند. زمانی که بحث طراحی اولیه پاک فا پس از اتمام برنامه های MFI و LFI مطرح گردید، اولین نگرش طراحی جنگنده براساس دو طرح پیشین بود که البته در نهایت گرایش بیشتری به سوی طراحی بر پایه طرح اثباتگر فناوری S-37 سوخو بدون بالهای پیشگرا که در ابتدا با بالهای صلیبی شکل و بعد ها با بالهایی با پسگرایی نسبتا کم ارائه گردید، قرار داشت؛ اماتقریبا هیچیک از طرحهای ارائه شده نتوانست موفقیت لازم را کسب نماید، تا در نهایت بر اساس ترکیبی از مزایای هر یک و همچنین نگاهی به طرح جنگندههای سوخو 27 طرح نهایی تهیه گردید.
مراحل طراحی و تکمیل اولین پیش نمونه T-50 تقریبا در سکوت کامل خبری دنبال شد؛ گرچه در سال 2007 چندین عکس گرافیکی از نمای احتمالی پاک فا توسط NPOSaturn انتشار یافت که به ظاهر کنونی سوخوی T-50 بسیار شباهت داشت. هر چند تا آن تاریخ نیز هنوز اطلاعات دقیقی در زمینه برنامه در دسترس نبود.

بودجه:

تا سال 2005 میلادی 40 درصد از کل هزینه های برنامه بر عهده شرکت سوخو و 40 درصد دیگر نیز توسط شرکتهای پیمانکار تولید کننده تجهیزات جانبی (مانند رادار) تامین می گردید. 20 درصد باقی مانده نیز مستقیما توسط وزارت دفاع پرداخت گردیده بود که البته به دنبال افزایش چند نوبته هزینه ها تا سال بعد بخش کوچکی از این بودجه توسط وزارت صنایع و معادن روسیه نیز تامین گردید.
در سال 2007 به دنبال اظهار تمایل هندوستان برای پیوستن به برنامه جنگنده نسل پنجم روسیه موافقت نامه ای میان طرفین به امضا رسید که براساس گزارش آسیا تایمز، میخاییل پوگوسیان اظهار نموده بود که قرار است بودجه برنامه به صورت 50 -50 میان روسیه و هند تقسیم گردد که بر این اساس مجموع سهم هر دوسرمایه گذار تا پایان پروژه به 8 تا 10 میلیون دلار بالغ می گردید و از این رو هندوستان خواستار مجموعا 250 فروند از جنگنده نهایی پاک فا شد که بیشتر آنها می بایست نمونه دو سرنشینه سفارشی مخصوص نیروی هوایی هند باشد.

در سال 20010 مشخص شد که صنایع هواپیمایی هند (HAL) سهمی 20 درصدی ازطراحی پاک فا را نیز از آن خود نموده که این سهم شامل سهیم بودن در طراحی کامپیوتر عملیات و تجهیزات ناوبری، نرم افزار های مورد نیاز و نمایشگرهای چند حالته کابین می گردید.
بر اساس برنامه بودجه ای که شرکتهای درگیر پروژه پاک فا به موافقت دولت رسانده اند قرار است پاک فا رسما تا 2015 پس از اتمام تمامی آزمایشها واردخدمت گردد. هرچند تا همین امروز هم این پروژه تاخیر های زیادی را تجربه نموده است. چرا که در ابتدا پیش بینی تکمیل اولین نمونه برای سال 2007 شده بود که نهایتا تاریخ رسمی پایان کار 2009 اعلام شد، آن هم در شرایطی که الکسی فدرووف مدیرعامل شرکت متحد هوانوردی در مورد آماده شدن پیش نمونه پاک فا تاپایان 2009 برای انجام اولین تستهای پروازی ابراز تردید نموده بود و سرانجام در اواخر 2009 وزیر دفاع جمهوری فدرال روسیه ،سرگی ایوانف، در یک مصاحبه مطبوعاتی اظهار امیدواری کرد که اولین پرواز جنگنده نسل پنجم این کشور در اوایل سال 2010 میلادی صورت پذیرد. به هر شکل ظاهرا سوخو و شرکتهای درگیر در پروژه با وسواس تمام توانسته اند تا حدودی خود را به برنامه از پیش تعیین شده برسانند. آن هم در شرایطی که بسیاری از پروژه های تولید جنگنده امروزه به کندی پیش می روند. گرچه پاک فا هنوز تا ورود به خدمت راهی دراز در پیش دارد.

طراحی:

پروژه پک فا از بدو شکل گیری به عنوان جایگزین برنامه های ناکام قبلی در رقابت با برنامه جنگنده های نسل پنجم جدید آمریکا F-35 و به خصوص F-22 پا به میدان رقابت گذاشت. در نتیجه بسیاری از هم اکنون در حال تحلیل شانسهای این طرح جدید در برابر جنگنده های ساخت شرکت لاکهید مارتین آمریکاهستند. اما سوخوی T-50 یا آن طور که ناتو بر آن نام نهاده فایرفاکس(روباه آتشین) چگونه جنگنده ای خواهد بود؟ فایرفاکس جنگنده ایست کشیده تر از F-22 رپتور٬ با دهانه بال بزرگتر اما مساحت بال یکسان در عین حال سبکتر. وزن خالی T-50 برابر با 18,500 kg اعلام شده یعنی چیزی بیشتر از یک تن سبکتر از وزن خالی اعلام شده برای رپتور. بر این اساس پیشبینی می شود از نظر طراحی ظاهر جنگنده از بسیاری جهات به طرح اولیه رپتور شباهتهای بسیاری داشته باشد، با این تفاوت که ساختار کلی آن شدیدا از جنگنده های پیشین Su-27 نشات گرفته است. در واقع می توان به نوعی T-50 را یک SU-27 نسل پنجمی دانست. ازنظر کلی می توان گفت که پک فا با جنگنده Su-35S نکات مشترک زیادی دارد، هرچند در مفهوم پایه ای.

این جنگنده از دو دم عمودی تمام متحرک نسبتا کوتاه (با استانداردهای روسی) استفاده می کند که در ویدئوی انتشار یافته از پرواز جنگنده از نظر کلی بسیار شبیه به شیوه مورد استفاده در رقیب ناکام جنگنده رپتور (YF-23) دیده می شود. لبه حمله متحرک بالها نیز توسعه داده شده که مانند یک کانارد (پیش بال) برای جنگنده عمل می نماید. پیشنمونه ای که در 29 ژانویه پرواز آزمایشی 40 دقیقه ای خود را برای اولین بار پشت سر گذاشت به یک جفت موتور توربوفن بهسازی شده AL-31F مجهز بود. این در حالیست که از ابتدا قرار بود اولین پروازهای پیش نمونه اولیه با موتورهای 117S ناپو ساترن صورت پذیرد. در نتیجه مشخص است که موتورهای جنگنده هنوز به بهره برداری نرسیده اند.

گفته می شود پک فا در دو زمینه مشخصا از رپتور برتر خواهد بود: در درجه اول T-50 جنگنده ایست به نسبت چابکتر و دوم آنکه سوخو از هم اکنون مدعیست پک فا توانایی حمل مهمات بیشتری نسبت به رپتور را داراست؛ اما در مقابل آمریکاییها مدعی هستند که احتمالا ضریب رادار گریزی T-50 به نسبت قابل توجهی از رپتور پایینتر است. هر چند این موضوع چندان هم به دور از واقعیت نیست. چرا که اگرچه در بدنه جنگنده روسی عمدتا از کامپوزیت استفاده شده؛ اما در عین حال همچنان در بسیاری نقاط فلز به کار رفته و مشخص نیست که آیا درنمونه نهایی این موارد اصلاح خواهند شد یا خیر. همچنین ورودیهای هوای بزرگ موتور و شکافهای هوای اضافی به سبک جنگنده های فلانکر به علاوه شکل کاناپی به همراه ردیاب مادون قرمز جلوی کابین از مهمترین مواردی هستند که به راحتی باعث افزایش سطح مقطع راداری جنگنده می گردد.

از نظر جنگ افزاری گفته می شود پک فا دارای 10 جایگاه داخلی و دوجایگاه خارجی جنگ افزار است که بر این اساس خواهد توانست تا 8 فروند موشک راداری فعال R-77 آدر یا دو بمب لیزری 1500 کیلوگرمی (ویا ترکیبی از هردو) را در محفظه داخلی تسلیحات خود حمل نماید. این در حالیست که رپتور به صورت استاندارد می تواند در محفظه داخلی خود 6 فروند موشک میانبرد امرام و 2 موشک کوتاه برد سایدوایندر را با خود حمل نماید. از این نظر هر دو جنگندهت قریبا در یک مرتبه قرار می گیرند، جز آنکه به صورت کلی، برد تایید شده آدر نسبت به امرام بیشتر است. به جز موارد ذکر شده تقریبا در باقی موارد T-50 درمقام برابری با F-22 قرار می گیرد. به عنوان نمونه هر دو جنگنده از بیشینه بردی برابر با دو هزار کیلومتر و بیشینه سرعتی برابر با 1.8 ماخ برخوردارند.

هنوز اطلاعات خاصی از کابین T-50 انتشار نیافته؛ اما بر اساس تصاویرمنتشره این کابین به دو نمایشگر کریستال مایع به ابعاد 22.9 در 30سانتیمتر به همراه یک نمایشگر سربالای IKSh-1M و سه نمایشگر کوچک در اطراف کابین مجهز است. این جنگنده همچنین از یک رادار آرایه فازی با ماهیتی نامشخص و برد احتمالی جستجو و رهگیری 350 تا 400 کیلومتر استفاده خواهدنمود که انتظار می رفت اولین نمونه تکمیلی آن در اواخر سال 2010 میلادی آماده یکپارچه سازی با پک فا گردد.
در هر حال اگر چه سوخو امید بسیاری دارد که جنگنده خود را برای 2015 به تولید انبوه برساند؛ اما این دیدگاه را می توان بسیار خوشبینانه در نظر گرفت، چراکه به عنوان مثال اولین پرواز نمونه آزمایشی جنگنده آمریکایی F-22 در 1990 صورت گرفت و دستکم 15 سال برای تکمیل تا ورود به خدمت آن در سال 2005 فاصله افتاد و این در حالیست که بسیاری از ملزومات جنگنده روسی همچون موتور و رادار آماده یکپارچه سازی با جنگنده برای آزمایشهای پروازی و زمینی نیست.به هر شکل کمی دیرتر یا زودتر پک فا نوید دور جدیدی از رقابت های فناورانه میان روسیه و غرب با محوریت آمریکاست که می تواند چرخهای بسیاری از شرکتهایی را که در گرداب رکود اقتصادی گرفتارند، به حرکت در آورد.

آینده برنامه

سوخو در نظر دارد دستکم 5 پیش نمونه از فایرفاکس را برای آزمایشهای تکمیلی تولید نماید. هرچند رسما اعلام شده که تا 2013 فایرفاکس آماده ورود به خدمت خواهد بود، اما در حقیقت روسها امیدوارند که بتوانند پاک فا را تاسال 2015 برای ورود به خدمت و تولید انبوه آماده نمایند و نیروی هوایی روسیه نیز در نظر دارد تا تعداد 200 فروند نمونه تک سرنشینه و 50 فروندنمونه دو سرنشینه آموزشی خریداری نماید؛ اما هنوز مشخص نیست که آیا نیروی هوایی روسیه بودجه کافی برای خریداری این تعداد جنگنده در یک فاصله زمانی کوتاه خواهد داشت یا خیر. به خصوص که قیمت هر فروند پاک فا امروزه چیزی درحدود 100 میلیون دلار برآورد شده که دست کم دو برابر جنگنده MIG-29K تولید2009 بحساب می آید.

از سوی دیگر هندوستان برخلاف روسیه تاکید بیشتری بر روی نمونه دوسرنشینه پاک فا به عنوان یک جنگنده ضربتی چند منظوره دارد. از این روخواهان 200 فروند گونه دو سرنشینه و تنها 50 فروند گونه تک سرنشینه است؛ البته بر اساس اظهارات اعلام شده گونه دو سرنشینه ضربتی پاک فا زودتر ازسال 2017 به تولید نخواهد رسید. در هر شکل T-50 یا هر آنچه پس از این نام خواهد گرفت، شروعی است جدید در بازارهای جنگ افزار جهانی که روسیه امیدواراست با توجه به هزینه های پایین تر آن نسبت به رقیب غربی صادراتیش F-35 و همچنین توانایی اعلام شده بالاتر آن شانس بیشتری برای یافتن مشتری داشته باشد. از دیگر سو روسیه نگاهی نیز به مشتریان قدیمی جنگنده های قبلی خوددارد تا بلکه پیشاپیش بازاری مطمئن برای این جنگنده نسل پنجمی فراهم آورد. با وجود تمامی این پیشبینیها هنوز بسیار زود است تا نظری قطعی در باب پاک فاT-50 پیش از افشا شدن اطلاعات بیشتر و یا حضور در نمایشگاه های هوایی ارائه کرد.

مشخصات عمومی
•خدمه: ۱ نفر
•طول: ۲۲ متر (۷۲ پا)
•پهنای بال: ۱۴.۲ متر (۴۶.۵ پا)
•ارتفاع: 6.05 متر (19.8پا)
•بال: مساحت 78.8 متر۲ (848.1 پا)
•وزن خالی: ۱۸۵۰۰ کیلوگرم (۴۰۷۸۵ پاند)
•وزن بارگیری: ۲۶۰۰۰ کیلوگرم (۵۷۳۲۰ پاند)
•بار مفید: ۷۵۰۰ کیلوگرم (بارجنگی) (۱۶۵۳۴ پاند)
•بیشینه وزن برخاست: ۳۷۰۰۰ کیلوگرم (۸۱۵۷۰ پاند)
•پیشرانه: ۲× موتور جدید نامگذاری نشده تولید انپیاو ساتورن و FNPTSMMPP سالیوت هر یک ۱۷۵ کیلونیوتن
•بیشینه وزن سوخت: ۱۰۳۰۰ کیلوگرم ۲۲۷۱۱ پاند
عملکرد
•سرعت بیشینه: ۲۶۰۰ کیلومتر بر ساعت (2.45ماخ) (در ارتفاع ۱۷۰۰۰ متری) (۱۶۱۵ مایل بر ساعت (در ارتفاع ۴۵۰۰۰ پایی))
•سرعت پیمایش: ۱۳۰۰-۱۸۰۰ کیلومتر بر ساعت (۸۰۸-۱۱۱۸ مایل بر ساعت)
•برد: ۴۰۰۰ تا ۵۵۰۰ کیلومتر (۲۵۰۰-۳۱۰۰ مایل)
•سقف پروازی: ۲۰۰۰۰ متر (۶۵۶۱۶ پا)
•نرخ اوجگیری: ۳۵۰ متر بر ثانیه (۱۱۸۴ پا بر دقیقه)
•بارگیری بال: ۳۳۰-۴۷۰ کیلو بر متر مربع(۶۷-۹۶ پاند بر فوت مربع)
•نسبت نیرو به وزن: ۱/۴
•بیشینه بار جی : +۱۰/۰ - +۱۱/۰ جی
جنگ افزار
•توپها: ۱×۳۰ میلیمتری جیش-۳۰-۱
•جایگاهها: ۱۰×داخلی، ۶×خارجی برای موشکهای آر-۷۴ام و آر-۷۷ام

پی نوشت: پک فا (PAK FA) مخفف انگلیسی هواپیمای تاکتیکی پیشرفتهٔ آینده می باشد.

سوخو تی 50

مطالب مشابه :

علامه امینی ساقی الغدیر

بازدید مدیر کل نوسازی مدارس همراه خیرین مدرسه ساز از ساختمان در حال احداث هنرستان

الکترواستاتیک چیست؟

سوخو تی 50

علامه امینی ؛ شیدای ولایت

علامه امینی کیست؟

علامه امینی(ره) صاحب کتاب الغدیر رابهتر بشناسیم