جملات و سخنان اهورایی و بر آمده از دل از دکتر علی شریعتی
سخنی از حقیقت سرشار است که هیچ مصلحتی آن را ایجاب نمی کند
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در اوج آگاهی، آدمی خود را زندانی چهار “زندگی” مییابد: “طبیعت”، “تاریخ”، “جامعه”، و “خویش”! و سخن گفتن از “معانی و عواطف” و “دردها و نیازها” ی آدمی است، که در هر یک از این چهار زندگیش، بر گونه ایست: گاه در “هستی” سخن میگوید، سخنش فلسفه است، گاه در تاریخ و سخنش انسان است؛ گاه در جامعه و سخنش سیاست و گاه در خویشتن و سخنش شعر.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وحشی ترین « غرور» های پولادین و طوفانی ترین « عصیان » های آتشین ، در اوج صعو دش ، در آخرین نقطه جستنش ، فواره ای است که پس از گریختن از تنگنای تاریک جبر ، در جستجوی آرام یافتن ،به دعوت جاذبه ای ، سر فرود می آورد تا خود را در دامان خویشاوندش محو کند و رها گشته از بند هر بیگانگی ، از حیرت دردناک رهایی در پیوند خویشاوندش رها گردد. - از دکتر علی شریعتی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای کاش در آن لحظه که تقدیم تو شد هستی من
می سپردم که مراقب باش جنس این جام بلور است
پراز عشق و غرور است .مبادا بازیچه شود .
می شکند.
از دکتر علی شریعتی دفترهای سبز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گر باطن را نمی توان ساقط کرد می توان رسوا ساخت اگر حق را نمی توان استقرار بخشید.می توان اثبات کرد وبه زمان شناساند و زنده نگاه داشت. - از دکتر علی شریعتی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جهان را ما ، نه آنچنانکه واقعا هست می بینیم ، جهان را ما آنچنانکه ما واقعا هستیم ، می بینیم. - از دکتر علی شریعتی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مردی بوده ام از مردم و میزیسته ام در جمع و اما مردی نیز هستم در این دنیای بزرگ که در آنم و مردی در انتهای این تا ریخ شگفت که در من جاری است و نیز مردی در خویش و در یک کلمه مردی با بودن و در این صورت دردهای وجود، رنج های زیستن، حرف زدن انسانی تنها در این عالم ، بیگانه با این «بودن» - از دکتر علی شریعتی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صمیمانه ترین نامه ها نامه هایی است که به هیچکس مینویسیم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شهرت طلبی برای فراموش کردن خود در دیگران است یا یافتن کاذب خویش در دیگران
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شرم از خویش ، عالیترین اوج خودآگاهی است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رهایی برای آنکه آشیانی ندارد، آزادی برای آن که نمی داند چگونه باید باشد، کشنده است!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه دشوار است به پایان همه راه های این جهانی رسیدن!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کسی که عشق رهایش می کند، بودنی است که نمی داند چگونه باید باشد!؟
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه هراسی بالاتر از اینکه کسی خود را در درون خویش گم کرده باشد!؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرگی که ضرری برای هیچ کس نداشته باشد، بی ارزش ترین مرگ هاست!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر کس که بیشتر و عالی تر نیازمند است، هم او بیش تر مضطرب و دردمند است!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کسی که غصه می خورد، کسی است که عشق دارد به آنچه که هست؛ و چون ندارد غصه می خورد. کسی که غم دارد، کسی است که عشق دارد به آنچه که نیست؛ و چون آن را ندارد غم می خورد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رقّت بار ترین منظره ای که مرگ را نیز می گریاند، التماس یک گرگ است!؟ ناله های عاجزانه یک شیر است!؟ نه! گریستن یک مرد است!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
و چه زشت و سرد و بی شور است زندگی کردن برای خویش، بودن برای خود! ... و چه سخت است!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مجهول ماندن رنج بزرگ روح آدمی است. یک روح هرچه زیباتر است و هرچه داراتر، به آشنا نیازمندتر است!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
روح های بزرگ را دو جا می توان شناخت: یکی از نیاز بیشترشان و یکی از دردهای بیشترشان.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صمیمی ترین و شدیدترین و لطیف ترین و اهورایی ترین نیاز من نخستین آدمی، نیاز به فهمیده شدن است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان به اندازه ای نیازمند است که همه هستی و طبیعت از برآوردن نیازش عاجزند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دلی را که دین و سری را که شمشیر کارگر نمی افتد، مردانگی به آسانی در بند می کشد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان چرا بر خلاف همه جانوران بر روی دو پا ایستاده است!؟
.
.
.
.
.
ایستاده است تا به آسمان بنگرد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کسی چه می داند که هفته هایی هست که از آغاز تا پایان ابدیت است. هفته هایی هست که گویی همیشه است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آه که چقدر فاصله ما دور است! فکر می کنم هیچ وقت نرسی و من در کنار این دنیا تنها بمانم و تو همیشه منظره من باشی!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مگر غرورها را برای آن نمی پروریم تا بر سر راه مسافری که چشم به راه آمدنش هستیم قربانی کنیم!؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرغ پروازی آسمان، به کدام خانه، دل می تواند بست!؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انتظار یکی از زیباترین و عمیق ترین جلوه های روح فراری و بی آرام انسان است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آدمی زاد هرچه انسان تر می شود، چشم به راه تر می شود. این یک حقیقت زیبایی است که همواره می درخشد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تماشای آب، رود و دریا، به خصوص غروب ها و شب ها، خیال را بیدار می کند و همه خاطره های خفته را بر پا می دارد. چه دامنی می کشد خیال! چه گسترشی می گیرد روح!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشقی فراتر از انسان و فروتر از خدا نیز هست؛
و آن دوست داشتن است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دوست داشتن از عشق برتر است
و من هرگز خود را
تا سطح بلند ترین قله عشق های بلند ، پایین نخواهم آورد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شنیدم سخن ها ز مهر و وفا ، لیک
ندیدم نشانی ز مهر و وفایی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
و اکنون تو با مرگ زفته ای ؛
و من این جا ، تنها به این امید دم می زنم که با هر نفس ، گامی به تو نزدیک تر می شوم
این زندگی من است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
غریقی در طوفان تنها مانده است
آخرین فریادهای خسته اش را
که تو را می خواند ـ بشنو ، بشتاب ، او را دریاب
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
همچون شمع که در گریستن خویش ، قطره قطره می میرد
ذوب می شوم و محو می شوم و پایان می گیرم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه دشوار شده است دم زدن !
در این جا که هر درختی مرا قامت تفنگی است
و صدای هرگامی غمم !
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو می دانی که من
از میان همه نعمت های این جهان ، آن چه را برگزیده ام و دوست می دارم
تنهایی است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای که تو آن من دیگرمی
ای تو که آن توی دیگرتم
زاد سفر برگیر و قدم در راه نِه
که من در پایان راه
بی صبرانه منتظر رسیدن توام
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای که هوای من شده ای
دم زدن د تو حیات من است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر کسی را نه بدان گونه که « هست »، احساس می کنند
بدان گونه که « احساسش » می کنند ، هست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
زیبایی همواره تشنه دلی است که به او عشق ورزد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بر من بگری
که زنده ام
و بی تو زنده مانده ام
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تا بی پناه نگردم ، پناهم نخواهی داد
تا نیفتم ، دستم را نخواهی گرفت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وقتی عشق فرمان می دهد،
« محال» سر تسلیم فرود می آورد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق در اوج اخلاصش ،
به ایثار رسیده است
و در اوج ایثارش ،
به قساوت !
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
می دانم تشنه ای اما …
اما این دریا را در کوزه نمی توان کرد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تنهایی ، آرامگاه جاوید من است
و درد و سکوت ، همنشین تنهایی من!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به پریشانی یک آرزوی آشفته
چه می دانم چگونه ؟
از تنهایی اتاق گریختم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من چیستم؟
لبخند پر ملامت پاییزی غروب در جستجوی شب
که یک شبنم فتاده به چنگ شب حیات ، گمنام و بی نشان
در آرزوی سر زدن آفتاب مرگ
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه امید بندم در این زندگانی
که در نا امیدی سر آمد جوانی
سرآمد جوانی و ما را نیامد
پیام وفایی از این زندگانی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق تنها کار بی چرای عالم است ، چه ، آفرینش بدان پایان می گیرد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آیا در این دنیا کسی هست بفهمد
که در این لحظه چه می کشم ؟ چه حالی دارم؟
چقدر زنده نبودن خوب است ، خوب خوب خوب
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از دیده به جاش اشک خون می آید
دل خون شده ، از دیده برون می آید
دل خون شد از این غصه که از قصه عشق
می دید که آهنگ جنون می آید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چو کس با زبان دلم آشنا نیست
چه بهتر که از شکوه خاموش باشم
چو یاری مرا نیست همدرد ، بهتر
که از یاد یاران فراموش باشم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دلی که عشق ندارد و به عشق نیاز دارد،
آدمی را همواره در پی گم شده اش،
ملتهبانه به هر سو می کشاند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مهربانی جاده ای است که هرچه پیش می روند ، خطرناک تر می گردد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر جا که - حتی در تصور- جهان پایان می یابد، احساس و فکر انسان ادامه می یابد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان از محسوسات و معلوماتش بیشتر است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ملت مجموعه افراد انسانی است که یک درد مشترک را احساس می کنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بسیار کم اند از آدمی زادگان که انسان اند یا انسان می شوند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نابینایان تصادف نمی کنند، درست مثل بینایان. کوربینانند که همیشه فاجعه به بار می آورند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هیچ مصلحتی به اندازه خود حقیقت، مصلحت نیست.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آدم یک مهاجر ابدی در خویش است؛ اگر ایستاد، دیگر نیست.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فقط کسانی می توانند از دل دریا خبر گیرند که از ساحل به داخل دریا آیند و گوشه ای از یخ را بشکنند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان معجزه ای است که از سنگ سر می زند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آدمی بودی مرگ را که می شنود، صمیمی می شود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مردن نیز خود هنری است و همچون هر هنری باید آن را آموخت.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بسیار کم اند مردانی که زیبا مرده اند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آن ها که می دانند چگونه باید مرد، می دانسته اند که چگونه باید زیست!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صحرا بزرگترین الهام بخش انسان است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انجام ندادن بهتر است از نفهمیده انجام دادن.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
امتیاز انسان حتی بر فرشته ها در دانستن است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هر کس بر حسب جهان بینی ای که دارد، زندگی می کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مسئله اساسی برای انسان امروز، خود انسان است که چیست!؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جهان فردا جهان است که ما شرقی ها در آن دخالت داریم.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فلسفه علم است، منتها علمی ماورای علم!!!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در راه حل های اجتماعی نباید به کوتاه ترین راه اندیشید؛ بلکه باید به درست ترین راه فکر کرد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نیمی از انسان در گذشته است و نیم دیگرش در آینده.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تاریخ، علم شدن انسان است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان یک بودن نیست، یک شدن است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انتظار به معنی اعتقاد به تغییر وضع موجود است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان، تنها موجودی است که هیچ گاه آن چنان که باید باشد، نیست!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اگر انسان نباشد، خیر و شر هم نیست.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان همیشه در جهت آینده است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کسی آینده دارد که فردایش با امروزش متفاوت است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان موجود متناقضی است که در حال شدن است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عالی ترین احساس و حالتی که یک انسان می تواند به خود بگیرد، حالت تأمل است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
انسان بزرگ کسی است که فن زیستن در خویش را بداند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
امروز دست ها را از سرها برداشته اند و در جیب ها فرو برده اند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
استعمار غربی به اسکیموها هم یخچال فروخته است!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به میزانی که به خود می اندیشیم، از اندیشه دیگران غافل می شویم.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نداشتن هاست که به ما هدف می دهد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آدم باید در تلاطم ساخته شود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تخصص، انسان را یک بعدی می کند!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فقط در حالت شکست است که انسان می تواند تجربه کند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای خدای بزرگ! تو چه باشی و چه نباشی، من اکنون سخت به تو نیازمندم. تنها به این نیازمندم که تو باشی.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خدا یک مفهوم مشترک در ذهن همه است. یک عده با آن مخالفیم و یک عده معتقد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خدا مطلق است، بی جهت است. این تویی که در برابر او جهت می گیری.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خدایا! تو در آن بالا، بر قله بلند الوهییت، تنها چه می کنی!؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه خانه سرد و احمق و بی روحی است طبیعت که خدا از آن رفته باشد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
غیبت خدا هستی را قبرستان بی کرانه ای می کند که انسان، خود را در آن تنها می یابد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خدا تنها به معنی آفریننده هستی نیست، بلکه معنی هستی نیز هست.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تاریخ هر جا از انسان سراغی دارد، خدا را در کنارش دیده است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تنها با حضور خداست که به جهان و انسان معنی می توان داد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ای که همه هستی از تو است، تو خود برای که هستی!؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خدا به عنوان عاملی است که به انتخاب انسان، معنی و قید می دهد.
مطالب مشابه :
جملات و سخنان اهورایی و بر آمده از دل از دکتر علی شریعتی
روزگار غریبیست - جملات و سخنان اهورایی و بر آمده از دل از دکتر علی شریعتی ... و رها گشته از بند هر بیگانگی ، از حیرت دردناک رهایی در پیوند خویشاوندش رها گردد.
جملات دردناک حضرت علی علیه السلام هنگام دفن فاطمه زهرا علیهاالسلام
از سوز دل مولا(عليه السلام) به هنگام دفن حضرت فاطمه زهرا. (عليها السلام) حكايت مى كند. درد دلى است پر سوز و گداز كه مولا علی(عليه السلام) با پيامبر اكرم. (صلى الله عليه
جملات قشنگ و نیش دار
عآشــــــــــــــقــــانـــــــــه❤ - جملات قشنگ و نیش دار - ❤ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ ... دردناك ترين جدايي ها آنهايي هستند كه نه كسي گفت چرا و نه كسي فهميد چرا... .
برچسب :
جملات دردناک