نقد و بررسی کتاب " هفتاد سنگ قبر "

تکنیک مسلط زبان در هر مصراع ، ضعف کم رنگ بودن تخیل و تصویر را از بین می برد. چون شعر به شدت تکنیکی است . اصل پذیرش برای اعتلای شعر با آن همه طاق و رواق ، زیبایی و معرفت ومعنا – شناسی شعر می شود و پدیدار شناسی مرگ بهترین تجربه را از زندگی برابر مخاطب قرار می دهد . تا نگاه خود را در فضا سازی متن مستقر کنند . زیرا شکل گیری فرم در ارائه ی شعر ، برون زبانی

( حاشیه ) و درون زبانی ( متن ) بافت پیوسته دارند .

به این صورت اگر شعر نبود ، طرح روی سنگ بستر ساز متن نبود . واگر گستره ی سنگ حضور نداشت حاشیه ها بی طرح می شدند . به همین دلیل است که در شرح حاشیه ها ، شاعر از زبان شطح

بهره می گیرد ، بخشی که سطح زبان را می سازد .

همیشه آن که می رود کمی از ما را / با خویش می برد / کمی از خود را ، زائر / با من بگذار /

( سنگ شاد . ص 133 )

آن جا که فرم در شرایط تابعیت تکوین پیدا می کند ، توازی وجودی بین زبان و فکر ایجاد می شود .

( بحران ساختار + بحران زبان ) که هر کدام محور های خاص خود را دارند و کانون زاویه ی دید ، تشخیص مخاطب را در کشف رابطه ها آسان می کند . این هم خوانی سبب می شود که فاکتور اعتلایی

در رسیدن به " علت غایی " بر سه اصل استوار شود .

الف : غیاب ب : دیدار ج : طلب

همزاد کردن آن ها طلیعه ی تازه ی زبانی در این کتاب است .

ابعادی که طبیعت در زبان شاعر ساکن کرده است .

یک دفعه مرگ / بر من که افتاد ، دیدم / او خود ، یک دفعه است/ خود دفعه

( سنگ بایزید . ص 70 )

در این شعر ( غیبت ) زمینه ساز پرتاب به سوی ( طلب ) شده است . کشف خلاقیت و تفکر شاعرانه ، تأویل متن را آسان و سمت مناسبات تازه را برای ( دیدار ) فراهم کرده است . تا در فاصله ی سرلوحه و متن ، رؤیت های خود را از جهان مرگ بهتر دریافت کند

کثرت گسترده از حضور فیزیکی بدل به وحدتی از حضور متافیزیک در جهان دیگر ؟

" مرگ نام " یا " نام مرگ " روی سنگ نوشت .

تخاطب اجرایی برای شناخت شخصیت های غیر حقیقی که مشخص نیستند ، اما " نام مرگ " یا " مرگ نام " را روی سنگ نوشت به حود گرفته اند ، حضور شعر را چند شخصیتی کرده است .

و این کثرتی است که به سمت وحدت می رود . پدیده های تکامل یابنده که روایت انسان می کنند . اگر چه خود راوی اند ، راویانی با چند صدا ، نگاه وریتم متفاوت بیان در وزن و آهنگ کلمات با

حفظ هویت مستقل اشخاص .

وقتی از متن به حاشیه ی روی سنگ می رویم . آن جا که شاعر روایت کلام می کند . نکته ی غیاب در شعر به سادگی قابل درک می شود . این جا است که زبان به سوی آن حقیقت غایی پیش می رود .و شعر در موقعیت جدید خود فرم و ساختار تازه پیدا می کند .

زبان علیه زبان

عادت به ابداع روایت و تمهیداتی برای رفتن به سمت فرا روایت ، نکته ی تازه ای است در شعرکه زبان علیه زبان تحریک می شود . شعری که از نظر زبان سرشار از ابهام آسان است وایجازی که ایجاد پرسپکتیو در شعر می کند و شاعر با استفاده از امکانات بیان ، سبک

و قدرت زبانی خود شعر را به ژرف ساخت زیبا هدایت می کند تا مخاطب به متن اثر راه پیدا کند . بدون ارجاعات درونی وحتی بیرونی متن که گاه مخل فصاحت زبانی هستند .

در این شعر ، اثر با ارجاع به سنگ و رو خوانی سنگ نوشت کمترین نشانه ای نمی توان یافت . چگونه شعر وشرح بدون ارجاع پیوستگی خود را حفظ می کنند ؟

انگار با دو گونه زبان در متن روبه رو هستیم ( گردشی در زاویه ی دید ) که حاکی از نگاه هوشمندانه و برخورد کلیدی با کلمه در شعر و پا نوشت آن است . نمونه ها :

/ اذن = دیوار / ، / آستانه = تردید / ، / علامت = گذشته / ، / دعا = زبان دست /

که در حضور "زبان" حذف حضور دنیا بود . غیبت دنیا بود .

که در دعای تنها یان بود . سنگ زرتشت : ص 128

فردا که نیست ، مرگ با لب من می خندد . سنگ لعیا : ص123

مرگ های من ، این جا با منند . سنگ خواجه بهمن : ص 121

سن = وقت / ، / گور = جا / ، / وقت = جا / سنگ شهاب : ص 96

هنوز نمی دانم از کجا / می آیم سنگ مهدی : ص67

طرحی برای منظری از آن که منتظر خویش است ، با صدای مهدی که در خطاب به خود گفت : ای غین ، ای سین ، ای همیشه همین .

( برای امام زمان ) و تزیین مقبره با غیبت وسکون . این نمونه ها بود که گفتم مخاطب را در حوزه ی زبانی دیگر می اندازد .

حتی خوانش این دو زبان انگار تفاوت های دیگر دارند . ( ظاهر متن + مطالعه ی متن ) تعویض فضا در دو زبان ، جسارت های زبانی هرکدام و اجزای عناصر سازنده ی آن ها ( دو عنصر متفاوت زبانی ) است که حاصل تفکر جدید رویایی در کتاب "هفتاد سنگ قبر" است .

فراخوان حاصل جمعی از زندگی به سوی مرگ ، از توقف تا پرواز و از دوایرظلمت تا هزار شعاع منور جهت ایجاد تلاطم تصویری ، برای تجمع تصاویر ، تا تکرار متن از حقیقت شخصی بدل به فراخوان جمعی شود . کثرت

نماد ها و نشانه ها

برای ایجاد پرسش های ذهنی و پیش زمینه برای درک و در یافت جدید وایجاد سرعتی در مکانیزم اثر ، علامت ها و نشانه هایی وجود دارد تا یک موقعیت در موقعیت دیگر خلق شود

و شعر در کل پیکره چشم شود تا اجزای سازنده ی شعر ، دیدن

و این هر دو تابع جنون ماندگار در تفویض و پاس شعر از حوزه ای به حوزه ی دیگر هستند

"من" که زمانی بودم / حالا هستم / پس آن که بود کیست که دیگر نیست / و آن که نیست کیست که دیگر هست .

سنگ شهاب : ص 143

سکوت عادت ما می شود / و خواب ، سعادت ما / و در این هردو ، ما / چهار می شویم .

سنگ رابعه

هیچ کس هیچ نگفت / و یا که هیچ کسی هیچ نگفت / در گوشه ی اطاق عزیز/ وقتی که گوشه ی لبانش / از آخرین واژه بالا رفت . گوری برای مادر : ص 110

رویایی ابتدا با ساخت زمینه ها ی مناسب در سر لوحه به شرح نام پرداخته ، آن گاه پیام خود را به شیوه ی هنر کلامی در شعر به مخاطب انتقال داده است . نشانه یا دلالت های ویژه که درزبان پنهان شاعر نهفته است ( سرشت حقیقی شاعر در نهانی های بود ) آشکارا به چشم می خورد . نام ها و نماد های روی سنگ خبر از جهان مرگ می دهد که با همین نشانه ها درک می شود . و مخاطب از کشف معنای ظاهری به درک حقیقی از زندگی صاحب نام در روی سنگ آ شنا می شود آن گاه برای درک باطنی و کشف معنا های بی شمار به ضمیر خود نفوذ می کند تا با دیدن خویشتن به درک درون و درون مایه ی شعر برسد .و به شاعر

شرح خود را پیدا کن / اگر می جویی / باید که بنشینی / ای دیگر ای خجل / در تََرک اسم / در شکستن نام از نام /

سنگ "خورشید" : ص 138

نقد و بررسی کتاب " هفتاد سنگ قبر "

مطالب مشابه :

نوشته سنگ قبر و شعر سنگ قبر

بررسی سنگ نبشته های مزار شهدا

متن سنگ قبر افراد مشهور دنیا

نقد و بررسی کتاب " هفتاد سنگ قبر "