علوم تجربی--- علوم پزشکی--- پزشکی؟

سلام

این مطلب رو به درخواست دوستان برای راهنمایی در انتخاب رشته نوشتم و امیدوارم کمک کننده باشه :)

اول اینکه دوستان عزیز حتما برای انتخاب پزشکی، داروسازی ودندانپزشکی یا هر رشته ی دیگه ای حتما با چند تا از فارغ التحصیل های اون رشته صحبت کنید. من در حد سواد و تجربه ی خودم راهنماییتون میکنم

دوم اینکه مشورت رو از همه ی اطرافیان و پدر و مادر بگیرید ولی در نهایت خودتون انتخاب کنید، اگر به رشته ای علاقه ای ندارید به هیچ وجه اون رو انتخاب نکنید چون اگر به رشته ای علاقمند باشید اگر تو دورترین نقطه ی ایران هم باشه با اشتیاق و علاقه اون رو دنبال میکنید؛ بحث انتخاب رشته در حد این رشته ها ، صرف 6-7 سال از بهترین سال های عمرتون هستش پس دانشجو دقت کن ! :))

سوم اینکه هدف خودتون رو از اون رشته مشخص کنید—فقط پول یا پرستیژ یا شهرت یا علم یا همش؟

دندانپزشکی

دوره ی تحصیلیش 6 سال هستش و رشته ی زودبازدهی هستش و الان هم پرطرفدار شده و نیاز به رتبه ی بهتری برای قبولی داره

یک دندانپزشک خوب میتونه با همین مدرک عمومی یک زندگی خوب و متوسط به بالا داشته باشه البته با تلاش دانشگاه های دولتی و آزاد این رشته هم در حال اشباع شدنه ولی مثل پزشکی نیست که چندین سالی هست که اشباع شده

این رشته 12 تا تخصص داره که تقریبا درآمد 10 تاشون عالیه

مثل داروسازی 4 ترم علوم پایه دارن که درس هایی تدریس میشه که کاربرد زیادی در دوره ی کلینیک نداره

از نظر درسی راحت ترین درس ها رو در بین این سه رشته داره که البته بیشترش عملی هستش تا تؤری و در نهایت کسی در این رشته موفق میشه که کار عملی و به اصطلاح کار دستش خوب باشه

تابستون ها کلا دانشکده حتی برای رزیدنت ها(دانشجویان تخصص) تعطیل هستش البته به جز رشته ی جراحی فک و صورت که کارشون بیشتر در بیمارستانه.

دانشجویان این رشته میتونن در ترم های پایانی در مطب ها کار کنن و پول دربیارن

پزشکی

اگر از خون، مریض، مدفوع، ادرار، معاینه ی تمام اعضای بیمار، ناله ی مریض، استفراغ مریض، توبیخ استاد، مرگ بیمار میترسید یا بدتون میاد، ممکنه! پزشکه خوبی نشید :)

طول دوره 7 تا 7.5 سال بسته به دانشگاه هستش.. 5 ترم علوم پایه ی پزشکی و 20 واحد دروس عمومی میخونین و بعدش امتحان کشوری میدین که اکثر بچه ها قبول میشن(جای نگرانی نداره)

1تا 2 ترم فیزیوپاتولوژی میخونین که بسیار مهم هستش و بیشتر درسهاش تؤری هستش به جز سمیولوژی که نحوه ی شرح حال گرفتنه که واحد عملی هم داره

حدود 2 سال هم مرحله ی کارآموزی هستش که باید در بیمارستان حضور بهم رسانید و درس های تؤری و عملی رو بگذرونید

پزشک موفق کسی هستش که ساعات زیادی درس بخونه و ساعات زیادی رو هم در بالین مریض باشه( حداقل 4 سال دوم رو از تفریحاتش بزنه)... در واقع در این دوره هستش که تازه میفهمید که پزشکی چی چی هست :)

18 تا 24 ماه هم طول دوره ی کارورزی یا همون اینترنی هست که بسته به دانشگاه و سیستم آموزشی فرق داره

بیشترین فعالیت یک دانشجوی پزشکی عمومی گرفتن شرح حال از مریض، معاینه و نهایتا اگر خدا و اساتید قبول کنند، تشخیص بیماری هستش J در دوره ی عمومی تنها مجاز به درمان بیماری های ساده و شایع و اورژانس هستید نه بیشتر ! ولی اگر در بیمارستان های ریفرال( که اکثرا در تهران و مراکز استان ها هستن) مقدار زیادی بیماری تخصصی و فوق تخصصی که به شما مربوط نیست رو می بینید و درمانشون رو هم مشاهده میکنید....

از شروع دوره ی کارآموزی فقط تعطیلات شما، تعطیلات نوروز میباشد و تابستان ها هم به بیمارستان تشریف میارید

از شروع دوره ی کارورزی کشیک ها شروع میشه و باید به صورت شبانه روزی در بیمارستان حضور داشته و در روند تشخیص و درمان بیماران حضور فعال داشته باشید... در این دوره هستش که خواب برای شما گوهر نایابی میشه... در این دوره هستش که ممکنه به سیگار روی بیارید... در این دوره هستش که دیگه حالتون از مریض بهم میخوره.... در این دوره هستش که تازه با واقعیت پزشکی آشنا میشید.... در این دوره هستش که که بیشترین اندازه ی عمرتون مینویسید( شرح حال-خلاصه پرونده-مشاوره ...)... در این دوره هستش که صبح ها باید در مورنینگ و راندبرای اساتید مریض رو معرفی کنید و اگر خطا کنید فقط خدا میتواند به دادتان برسد.... در این دوره هستش که بیشترین گذاشتن سوند، لوله ی معده، پانسمان و ... را انجام میدهید...... در این دوره هستش که دیگه نمیتوانید جیم بزنید :) در این دوره هستش که دیگه مسافرت و تفریحات معمولی، معجزه و لذاتی دست نیافتنی هستند...

توصیه ی من به شما : اگر نمیتونید از خوابتون بزنید، آدم تنبلی هستید، صبح ها نمیتونید زود از خواب بیدار شید، دارای شخصیت اضطرابی هستید، آدم صبوری نیستید، وارد این رشته نشید!!

در مورد رفرانس : تمام مطالب به صورت ترجمه موجود هستش و نیازی به خوندن تکست ( متن انگلیسی) نیستش مگر در موارد بسیار محدود... ولی اگر قصد خروج از کشور یا خفن شدن را دارید، احتیاط واجب این است که تکست بخوانید...

آینده ی شغلی رشته ی پزشکی عمومی : پس از پایان دوره همه ی افراد باید 2 سال رو به عنوان طرح یا سربازی طی کنند و بعد از اون مجاز به شرکت در دوره ی دستیاری هستند(البته یک سری افراد نخبه میتونن مستقیما امتحان بدن)

قبولی در تخصص هم سخت تر از خود پزشکی هستش چون هر سال حدود 15000 داوطلب شرکت میکنن و رفرانس امتحانی اون هزاران صفحه هستش و برای قبولی حداقل باید 1 سال خوب درس بخونید و در آزمون ها و کلاس های مختلف شرکت کنید...

ما حدود 80000 پزشک عمومی در کشور داریم ...متاسفانه با این سیستم بهداشتی درمانی وضعیت اقتصادی قریب به اتفاق پزشک های عمومی زیر متوسط و نهایتا متوسط هستش... خیلی از اونها شغل های دیگه ای دارن.... کسایی هم که چند شغله نیستن باید در چند جا کار کنن تا یه زندگی قابل قبولی داشته باشن...

ولی اکثر رشته های تخصصی و فوق تخصصی درآمد خوبی دارن که البته سختی ها و مشقات بسیار ی دارند که مجال سخن نیست ...

در کل با هدف کسب درآمد به این رشته وارد نشید که قطعا پشیمون میشید، چون هم دیر به پول میرسید، هم پزشک خوبی نمیشید، هم خودتون اذیت میشید و رشته های دیگه ای هستند که خیلی زوتر به پول میرسید بدون دغدغه ی کمتر ( یک جراح قلب تا مریض رو عمل کنه و مریض خوب بشه خودش صدبار سکته میکنه؛ بگذریم که آمار سکته در اونها بالاتره)

بالاخره اینکه جون آدم ها در دست پزشک هستش و چیز شوخی برداری نیست...

از مزیت های این رشته هم پرستیژ و جایگاه اجتماعی هستش که البته الان کمتر شده--- مهم ترین مزیت اون حس ارضا شدن خود فرد از درمان یک فرد بیمار هستش و البته آشنایی با علم پزشکی که هیجان انگیزه... شهرت هم در جای خود که البته نصیب طبیبان حاذق میشه(10 تا 20 درصد پزشکان ، تبدیل به افراد به اصطلاح خفن میشن که اونا هم آی کیو بالایی دارن و هم از سایرین تلاش بسیار بیشتری میکنن مثل خوندن زیاد کتاب های تکست...)

داروسازی

اطلاعات من درباره ی این رشته به اندازه ی دندون نیست :)

مدت زمان تحصیل حدود 6 سال هستش و 4 ترم علوم پایه داره

در ترم های اول دروسی مثل ریاضی و فیزیک هم داره... پایه ی این رشته شیمی هستش و اگر به این درس علاقه ندارین که هیچی دیگه ....

در کل میشه گفت بیشتر وقت دانشجویان در دانشکده و آزمایشگاه هستن... البته واحد کارآموزی داروخانه هم دارن....... وقتی هم که حدود 130 واحد بگذرونن، بهشون کارت انجمن داروسازان داده میشه که میتونن در داروخانه کار کنن و پول دربیارن

در مورد سختی دروس، به دلیل خاصیت دروس شیمی و تیؤری، دروس این رشته در نوع خودش کمرشکن هستش...

آینده ی شغلی : پس از گذراندن 2 سال طرح، داروساز میتونه به عنوان مسول فنی در داروخانه کار کنه... برای کسب پروانه ی داروخانه، باید در نوبت قرار گرفت و هفت خان رو گذروند و پول خوبی هم نیاز داره و اونطور که من میدونم گرفتن پروانه در تهران بسیار سخته (مجوز مطب در صورت داشتن پول راحت تره)

در ایران ، گرفتن تخصص داروسازی از نظر اقتصادی و صرف زمان، به صرفه نیست مگر داشتن اهداف خاص مثل تدریس در دانشگاه؛ چون با داشتن مدرک عمومی میشه هم در داروخانه و هم در کارخانه های داروسازی و شرکت های دارویی کار کرد..

یک مساله که در شغل داروسازی آزاردهنده هستش، روزمرگی داروخانه و عدم تنوع هستش که برای بعضی افراد آزار دهنده هستش ولی از یک طرف از 2 شغل دیگه راحت تره :)

نکته : تقریبا کل رشته های علوم پزشکی بعد از اتمام درسشون باید 2 سال طرح یا سربازی برن در مناطق محروم... حتی دوستان دانشگاه آزاد..

در پایان اگر بخوام این سه رشته رو در سطح عمومی و تخصصی مقایسه کنم به شرح زیره :

عمومی

درجه ی استرس بالینی : پ<<<دن< دا

حجم دروس : پ< دا<<< دن

درآمد : دن<< دا< پ

مشارکت مستقیم در درمان : پ = دن > دا

تنوع دروس : پ >> دا>دن

راحتی در زمان تحصیل : دن>>> دا> پ

کاربرد علوم پایه در بالین : دا >> پ>دن

تخصص

درآمد : پ>> دن>> دا

تنوع رشته : پ>>> دن> دا

درجه ی سختی : پ >>> دا>> دن

نکته : مشکل عشق نه در حوصله ی دانش ماست حل این نکته بدین فکر خطا نتوان کرد

علوم تجربی--- علوم پزشکی--- پزشکی؟

مطالب مشابه :

یک مقایسه جالب میان درآمد پزشکان متخصص در ایران و غرب

پردرآمدترین و کم‌درآمدترین مشاغل پزشکی

رشته های دانشگاهی با بیشترین میزان درآمد

بررسی ادامه تحصیل پزشکی ( تخصصِ پزشکی ) در کشور کانادا

آینده ی شغلی ، در آمد و بازار کار مهندس پزشکی:

ادامه‌ی تحصیل پزشکی در کانادا

علوم تجربی--- علوم پزشکی--- پزشکی؟

بازار کار

معرفی رشته های پزشکی و پیراپزشکی از نگاه دانشجویان و کارشناسان