استعداديابي در ورزش



فوايد استعداديابي

استفاده از معيارهاي ويژه براي استعداديابي فوايد و امتيازات متعددي دارد :
1 زمان لازم براي رسيدن به اجراهاي ورزشي بهينه توسط ورزشکاران برگزيده را کاهش مي دهد.
2 صرف کار ، انرژي ، استعداد و توانايي هاي مربي را کاهش مي دهد. ورزشکاراني که داراي توانايي هاي بالاتري هستند، موجب افزايش کارآيي برنامه هاي تمريني مربي مي شوند.
3 توانايي شرکت در مسابقه و نيز تعداد ورزشکاراني را که به اجراهاي ورزشي بهينه دست مي يابند افزايش مي دهد. در نتيجه تيم ملي هماهنگي به وجود خواهد آمد که در مسابقات بين المللي توانا و قدرتمند ظاهر خواهد شد.
4 اعتماد به نفس ورزشکار را بالا مي برد ، چراکه اجراهاي ورزشکار نخبه در مقايسه با ورزشکاران هم سن انتخاب نشده به طور قابل توجهي بالاتر است .
5 کاربرد تمرينات علمي را ميسر مي سازد و بدين طريق متخصصان و کارشناسان علوم ورزشي با انگيزه بيشتري کار خود را ادامه خواهند داد .

والدين و استعداديابي

مشخص است که والدين به عنوان حامي ورزشکار نقش مهمي در گرايش يا عدم گرايش يک فرد به يک ورزش خاص دارند . درگيري و انتظارات والدين با موفقيت و لذت و همچنين فشار و استرس مرتبط است `بلوم` اعتقاد دارد والدين مي خواهند در سال هاي اول شرکت بچه ها در مسابقات (و همچنين تمرينات) نقش حمايت کننده داشته باشند آنها تصميم گيرنده اصلي هستند . در اواسط، والدين و ورزشکاران نقش مشارکتي بيشتري از خود نشان مي دهند و در اواخر ، ورزشکاران خود را به بهبود اجراي کامل ملزم مي کنند در حاليکه نقش والدين کاملا محدود مي شود و صرفا حمايت مالي را انجام مي دهند .

بچه ها بايد تصميم بگيرند که يک ورزشکار نخبه شوند نه والدين

مطلوب نيست که والدين تصميم بگيرند که زندگي يک کودک (نوجوان) بايد در جهت يک ورزشکار نخبه شدن يا يک ورزش خاص باشد (خود کودک بايد تصميم گيرنده اصلي باشد). ممکن است والدين عليرغم ميل باطني يک نوجوان تصميم بگيرند او را در ورزش دلخواهشان شرکت دهند . اين موضوع مي تواند علاوه براتلاف وقت، سبب سرخوردگي و کناره گيري فرد از آن رشته ورزشي شود و چه بسا او را نسبت به محيط ورزش بدبين کند. فرصت هاي ورزشکار نخبه شدن کاملا محدود است لذا بر اساس اين واقعيت نمي توان به طور خودخواهانه با تصادفي کودک را به سمت يک ورزش خاص سوق داد .

مستعد بودن هميشه از طريق مشاهده مشخص نمي شود

براي مستعد بودن در يک رشته ورزشي ، مجموعه اي از ويژگي ها و عوامل تاثيرگذارند . به عنوان مثال در وزنه برداري علاوه بر اين که قدرت يک عامل مهم است ولي با اين حال ، توانايي اعمال نيروي سريع (توان) و همچنين داشتن دست هاي کوتاه و پاهاي بلند يک مزيت است يا اين که درست است که پاهاي تنومند در رشته هاي سرعتي موثر است ولي قطر پاها بايد عضلاني باشد نه اينکه داراي چربي زياد باشد . موضوع مهم تر اين که بايد علاوه بر عضلاني بودن ، تارهاي عضلاني از نوع تند انقباض باشند. نکته مهم اين استکه اغلب هر ورزش يک سري عناصر کليدي مهم دارد که بايد هنگام پيش بيني اجرا» در آن رشته ورزش مدنظر قرار داد . اغلب والدين به اصول علمي و مباني سنجش و شناخت اين ويژگي ها اشراف کامل ندارند و لذا ممکن است از ديد آنها پنهان بماند .

ماهي بزرگ در حوض بزرگ است
مقايسه استعداد کودک با ساير گروه ها ، دوستان و اعضاي خانواده مي تواند به يک ايده بزرگ نما درباره استعداد کودک منجر شود . استعداد بايد با اجرا» (عملکرد) يا ويژگي هاي گروه هاي بزرگ مقايسه شود و اين کار بايد از طريق ارزيابي عملکرد کودک توسط يک سري آزمون ها يا شاخص هاي استاندارد که قبلا در سطح ملي انجام شده اند، صورت گيرد . مقايسه عملکرد کودک با داده هاي هنجاري (نورم ها) يا داده هاي قبلي يک سازمان ورزشي مفيد است . لذا والدين بايد توجه داشته باشند که هيچگاه توان يا استعداد کودک را با کودکان محله ، فاميل و اقوام و برادران يا خواهران خود مقايسه نکنند و فقط عملکرد او را از طريق داده هايي که در سطح کشوري يا استاني و جهاني وجود دارد ارزيابي نمايند .
ضروتي ندارد که کودک فقط در يک رشته ورزشي شرکت کند بلکه سعي کنيد او را در چندين رشته ورزشي شرکت دهيد
ضرورتي ندارد که کودک فقط در يک رشته ورزشي شرکت کند . به استثناي بعضي رشته ها (به عنوان مثال ژيمناستيک) بهتر است براي کسب برتري در ورزش کودک در ابتدا در چند رشته ورزشي شرکت کند تا حفظ يک رشته . قبل از سنين نوجواني، والدين مي توانند حداکثر فرصت ممکن را براي فرزندان خود به منظور موفقيت در ورزش هايي از طريق امکان شرکت در فعاليت هاي ذيل فراهم کنند :
فعاليت هاي داراي ماهيت هوازي يا استقامتي (مثل دويدن ، شنا ، دوچرخه سواري و قايقراني).
فعاليت هاي داراي ماهيت حرکتي مهارتي يا هماهنگي (مثل ورزش هاي ضربه اي ، ضربات پا و پرتابي و ژيمناستيک)
فعاليت هاي داراي ماهيت ارتباطي (تعاملي) يا اجتماعي (به عنوان مثال ورزش هاي تيمي).
بنابراين ، اگرچه نقش حمايتي خانواده و دوستان در زندگي ورزشکاران نخبه مهم است ولي موضوع استعداديابي پديده اي علمي و تخصصي است که فقط بايد بر اساس اصول علمي تعريف شده و با نظر و مشاور کارشناسان و متخصصين علمي صورت گيرد .

توصيه هاي ذيل مي تواند به عنوان راهنما براي والدين مفيد باشد :
1 به کودک اجازه دهيد تا در فرآيند تصميم گيري شرکت کند . همچنين اين امکان را براي کودک فراهم کنيد تا در صورتيکه او مايل است برنامه انتخاب شده براي خود ترک نمايد .
2 براي کودکان خود مربي انتخاب کنيد که از يک طرف قابليت هاي کودکانتان را بهبود بخشد و از طرف ديگر محيط سرگرم کننده اي را براي او ايجاد نمايد .
3 بعضي از نوجوانان ممکن است در ابتداي ورود به برنامه ورزش پيشرفت قابل توجهي داشته باشند به گونه اي که کودک ، والدين و مربيان مايل به تسريع رشد در آن رشته ورزشي باشند . لازم است والدين و مربيان مشکلات مربوط به جهش سريع در آن رشته ورزشي را بشناسند .
4 محيط برنامه تمريني را کنترل کنيد . رفتارهاي مربي را مشاهده کنيد و به بازخورد ارائه شده از جانب مربي به ورزشکاران جوان گوش دهيد . آيا مفيد است ، مضر است و يا خطرناک ؟ آيا ممکن است فشارهاي ناشي از رژيم غذايي ، تنظيم تمرين ، تمرين با وزنه و برنامه هاي بدنسازي براي کودک نامناسب و به طور بالقوه مضر باشد؟ شرکت در ورزش بايد مفرح و لذت بخش باشد : اين کار نبايد شغل تلقي گردد .
5 مراقب توجه بيش از حد کودکان به تمرين ورزشي و آرزوهاي آنان باشيد.
6 به پيامدهاي سبک زندگي ورزشکاران جوان و خانواده توجه داشته باشيد .
7 به خاطر داشته باشيد ورزش بايد جنبه سرگرمي داشته باشد. به صحبت هاي کودک خود گوش دهيد!
8 خود را به عنوان عضوي از تيم و گروه در نظر بگيريد .
9 مشوق و حامي مربيان و معلمان خود باشيد و در نتيجه از ايجاد تضاد و نازسازگاري بين والدين و مربيان در ذهن کودک خود جلوگيري کنيد .
10 هنگامي که مي خواهيد توقعات و انتظارات خود را از کودک تان تعيين کنيد، توانايي ها و قابليت هاي واقعي او را در نظر بگيريد .
11 کوشش کنيد تا خواسته او از ورزش را شناخته و درک کنيد . برنده شدن و کسب مقام هميشه نمي تواند انگيزه اصلي او براي شرکت در رشته ورزشي باشد .
12 رقابت ها و بازي او را دنبال کنيد . از کودک تان بپرسيد به و خوش گذشته است؟ چيز جديدي در مورد ورزش آموخته است و چه مهارت هايي را توسعه داده يا جديدا ياد گرفته است؟
13 هرگز فراموش نکنيد که خود نيز روزي کودک بوده ايد!!!

شناخت مراحل رشد کودک در استعداديابي مهم است

کودکان در سنين مختلف داراي ميزان رشد متفاوتي هستند و کودکان متفاوت هم داراي توانايي هاي متفاوتي هستند و لذا بعضي سريع و بعضي دير شد مي کنند . نه تنها ميزان رشد متفاوت است بلکه همچنين تغييرات بخش هاي بدن نيز متفاوت است و اين موضوع به طور مستقيم بر توانايي عملکرد اثر مي گذارد . معلمين و مربيان بايد به خوبي آگاه باشند که کودکاني که جهش رشدي سريع دارند ، گروه خاصي هستند که از توان و هماهنگي پايين تري برخوردار هستند . بنابراين وقتي بلوغ فرا مي رسد تفاوت هاي اندازه و بخش هاي بدني بين جنس پديد مي آيد و اين تغييرات سبب بروز مشکلاتي مي شود . ضعف ساختار عضلاني براي حمايت و کمک به هماهنگي مهم ترين مشکل ناشي از جهش رشد است .
الگوي رشد جسماني به گونه اي است که سريع ترين دوره رشدي بلافاصله بعد از تولد رخ مي دهد و سپس ميزان رشد به تدريج در دوره کودکي کند شده و به حالت يکنواخت مي رسد ، سپس در دوره بلوغ (نوجواني) جهش رشدي صورت گرفته و سپس الگوي رشد به تدريج متوقف مي شود .

سن مرفولوژيکي

سن مرفولوژيکي به ما کمک مي کند تا توضيح دهيم چرا برخي از کودکان مهارت ها و توانايي هاي حرکتي خود را سريع تر يا کندتر از ديگران توسعه مي دهند . اگرچه بيشتر کودکان در رشد ، الگوهاي مشابهي را دنبال مي کنند اما تفاوت هاي زيادي نيز در اين زمينه وجود دارد . براي مثال شرايط آب و هوايي (آب و هواي کوهستاني در برابر آب و هواي هموار و مسطح) و محيط زندگي (شهري در برابر روستايي) به طور چشمگيري در روند رشد و تکامل کودکان و نوجوانان تاثيرگذار است .
توام با پيشرفت سن به سمت بلوغ آمادگي رقابت در رشته هاي ورزشي براي نوجوانان نسبت به گروه همسال تغيير مي کند ; وجود تفاوت هاي قابل توجه در سن رشد جهش رشدي بدين معناست که برنامه هاي ورزشي جديد اگر براساس سن خاصي برنامه ريزي شوند ممکن است برخي از افراد شرکت کننده به واسطه بلوغ ديررس متضرر شوند . در دوره کودکي هم پسران و هم دختران توان بالقوه توسعه قدرت و افزايش توانايي انجام مهارت هاي حرکتي پيش از بلوغ دارا هستند . در دوره بلوغ ، پسران نسبت به دختران قدرت بيشتر و افزايش بيشتري در اجرا و استقامت از خود نشان مي دهند.
مرحله سوم در سن مرفولوژيکي (18-16 سالگي) از نقطه نظر رشد و تکامل بيشترين اهميت را داراست.

سن بيولوژيکي

به پيشرفت و تکامل عملکردي (فيزيولوژيکي) اندام ها و دستگاه هاي بدن اطلاق مي شود. هنگام انتخاب و طبقه بندي ورزشکاران لازم است که سن بيولوژيکي آنان نيز در نظر گرفته شود . اگر روش طبقه بندي در ورزش فقط براساس سن تقويمي انجام گيرد اغلب به قضاوت و تشخيص اشتباه ، ارزيابي ناقص و نيز تصميم گيري ضعيف و نامناسب منجر مي شود .

سن ورزشي

به دليل مشکلاتي که در برآورد و ارزيابي دقيق و کامل سن بيولوژيکي (زيستي) و سن ريخت شناسي يا ظاهري (مرفولوژيکي) وجود دارد، آنها را غالبا به صورت ذهني مشخص و برآورد مي کنند . سن ورزشي به ويژه حداقل سن و سن برگزيده (مناسب ترين سن) براي شرکت در مسابقات بزرگ و رقابت هاي رده بزرگسالان سطح بالا، کاربرد مهمي در طرح ريزي برنامه هاي تمرين درازمدت دارد .

رشد رواني

از لحاظ روانشناسي ، تغييرات عزت نفس در طي دوره رشد کودک اهميت بسزايي دارد. مشخص شده شرکت در فعاليت هاي ورزشي در سن 12 سالگي به اوج خود مي رسد و تجربيات کسب شده در اوايل زندگي مي تواند در نگرش کودک به سمت ورزش و فعاليت جسماني تعيين کننده باشد. برخلاف باور عموم ، شرکت در ورزش هاي سازمان يافته (قانونمند) هميشه سودمند نيست و مي تواند از لحاظ روابط انساني و ورزش اثرمنفي داشته باشد.
نتايج تحقيق هارتر بيان مي کند که توام با تغييرات بلوغ جسماني و شناختي ، تغييراتي در حوزه رفتاري يا رواني به وجود مي آيد . پاسر (1996) سه مورد رواني که مربوط به شرکت کودکان در ورزش است را بررسي کرده است. اين سه مورد عبارتند از : آمادگي انگيزشي ، آمادگي شناختي و پيامدهاي بالقوه مضر شرکت در مسابقه .

اولين مورد يعني آمادگي انگيزشي رابطه بسيار نزديکي با رفتار مقايسه اجتماعي کودکان دارد. از نقطه نظر ورزشي مقايسه اجتماعي زماني حادث مي شود که کودکان به دنبال کسب فرصت هايي باشند که عملکرد جسماني و توانايي هاي آنان را با سايرين مقايسه مي کند. تحقيقات نشان داده که بچه هاي کم سن و سال نمي توانند مسابقه دهند زيرا آنها يا قادر و يا علاقمند به مقايسه اجتماعي نيستند. لذا مهم است سني که در آن کودک مقايسه اجتماعي را انجام مي دهد تعيين شود. در اين خصوص به نظر مي رسد که کودک در سن 7 تا 8 سالگي بتواند در مسابقه شرکت نمايد .

دومين دوره آمادگي شناختي است و بيشتر متکي بر توانايي هاي پردازش اطلاعات است . لازم است که ورزشکاران نوجوان اطلاعاتي را براي موفقيت در انجام مهارت هاي لازم براي يک ورزش يا فعاليت خاص به خاطر داشته باشند (يادآوري کنند). کودک در سنين پيش از دبستان ظرفيت توجهي پاييني دارد و به راحتي دچار آشفتگي مي شود و وقتي که به مدرسه ابتدايي وارد مي شود بهتر مي تواند روي تکاليف لازم توجه کند .

در سن 12-10 سالگي کودکان بالاخره ظرفيت تشخيص ديدگاه هاي ديگران را دارند و ضمن آن مي توانند با نقطه نظرات ساير افراد گروه سازگار شوند . کوکلي (1986) عقيده دارد کودک تا سن 7 سالگي وقتي به ورزش تيمي مي پردازد کاملا نسبت به آن چه که ساير اعضاي تيم انجام مي دهند فراموشکار است و فقط به توپ و خودش توجه دارد . سومين مورد ، پيامدهاي بالقوه مضر شرکت در مسابقه (ورزش) است . تحقيقات نشان داده اند مسابقه ورزشي اگر که خوب برگزار نشود و متناسب با گروه سني کودک نباشد مي تواند اثر منفي داشته باشد.

فشار والدين و ارزيابي مداوم گروه همسال ، فشار زيادي به کودک تحميل مي کند و در نتيجه به يک جز» رقابتي غيرضروري منجر مي شود که دوباره کودک را از ورزش مورد نظر دور مي کند . وقتي کودک به اين خاطر در ورزش شرکت مي کند که والدينش را راضي سازد ، لذا فشار رقابتي بالايي ايجاد مي کند . تحقيقات چند محقق نشان داده کودکاني که در برنامه هاي ورزشي با هدف کسب رضايت والدين خود شرکت مي کنند ، کمتر از تجربيات ورزشي احساس رضايت دارند و زودتر ورزش را ترک مي کنند . لذا والدين و مربيان بايد بدانند کودکان به طور کامل پيچيدگي هاي روابط سببي (علي و معلولي) را نمي فهمند و در نتيجه ممکن است ارزيابي نادرستي از قابليت مهارت هاي جسماني بر اساس ميزان موفقيت يا شکست در ورزش داشته باشند . اين موضوع مي تواند منجر به کسب فزاينده ادراکات نادرست کودک از نتايج (پيامدهاي) عملکردهاي خود شده و در نهايت موجب انتظارات غيرواقعي و تشخيص نارست شود .

برنامه ريزي دقيق و قدرداني به موقع توسط والدين و مربي از وضعيتي که کودک با آن مواجه است مي تواند به مرور زمان از بروز انتظارات غيرواقعي از مهارت هاي جسماني و شناختي جلوگيري نمايد .

چرا کودکان در ورزش شرکت مي کنند

در استعداديابي لازم است هدف کودکان از شرکت در ورزش مشخص شود. بسياري از بزرگسالان عقيده دارند برنده شدن و کسب مقام براي کودکان مهم است . کودکان در ابتدا ممکن است بگويند برنده شدن براي آنها اهميت دارد اما دلايل شخصي و مهم تري براي شرکت آنان در ورزش وجود دارد . بعضي از اين دلايل عبارتند از : وابستگي و تعلق به گروه ، افزايش مهارت ، هيجان ، موفقيت ، شهرت و حفظ تندرستي .

اگرچه اين دلايل بيشتر منبع دروني دارد تا بيروني ، ولي شکي نيست که هرچه کودک بيشتر رشد کرده و در محيط رقابت شرکت مي کند ، ارزش هاي بيروني مثل جوايز ، برنده شدن ، عامل انگيزشي اوليه مي شوند . مهم است دلايل کودکان براي شرکت در ورزش که تحت تاثير رشد جسماني و رواني است ، شناخته شود.

نقش والدين و گروه هاي همسال نيز مهم است . تحقيقات نشان داده اند که بچه هاي کم سن و سال (9-8 سال) بيشتر از ارزيابي گروه همسال استفاده مي کنند . در دوران بلوغ ، بيشتر افراد از شاخص هاي دروني و چندگانه مثل نائل شدن به هدف پيشرفت فردي ، سهولت يادگيري مهارت هاي جديد و لذت از فعاليت استفاده مي کنند. بنابراين لازم است والدين در مورد هدف کودکان و انگيزه اوليه شرکت در ورزش آگاه بوده و ضمن توجه به خواست ها و نيازهاي کودک ، فرصت و امکانات مورد نياز را براي آنان تهيه و تامين کنند .

چرا کودکان ورزش را رها مي کنند

شرکت کودکان در ورزش بين سنين 13-10 سالگي به اوج خود مي رسد و سپس به تدريج تا سن 18 سالگي کاهش مي يابد . به گونه اي که فقط درصد کمي از افراد در ورزش رقابتي شرکت مي کنند . دلايل ترک ورزش يا عدم شرکت ، متعدد و متنوع است . ملالت ، پرداختن به ساير کارها ، عدم موفقيت ، فشار بيش از حد ، ضعف مربي ، گرفتاري ، مورد تمسخر قرار گرفتن ، طرد ، ترک دوستان ، هزينه ، آسيب ديدگي و ساير موارد از جمله اين دلايل است .

تفسير کودکان از موفقيت بر احساسات آنها نسبت به ورزش و لذت و رفتار در محيط اثر مي گذارد . موفقيت و لذت موجب افزايش پشتکار مي شود و عوامل خارجي مي توانند سبب گرايش فرد به ساير ورزش ها گردند.
رها کردن ورزش مي تواند مربوط به علت و انگيزه شرکت در فعاليت هاي ورزشي مربوط باشد ، به عنوان مثال ، در تحقيقي که صورت گرفته ، اجبار و تحميل از جانب والدين و دوستان (25%)، شناخته شدن و محبوبيت در اجتماع (40%) و توسعه و پيشرفت در مهارت ها و قابليت ها (35%) علت اوليه شرکت افراد در ورزش بوده است . لذا والدين بايد توجه داشته باشند اجبار و تحميل کودکان به شرکت در يک ورزش خاص علاوه بر تبعات منفي مي تواند موجب دلزدگي و کناره گيري کودک از ورزش شوند و چه بسا موجب اتلاف وقت و عمر ورزشي کودک گردند .

روش هاي استعداديابي

در ورزش ، دو روش اصلي انتخاب و شناسايي ورزشکاران مستعد وجود دارد :
الف) روش طبيعي يا غيرمنظم : روشي معمول است و راه طبيعي پيشرفت ورزشکار در يک رشته ورزشي است. فرض بر اين است که ورزشکار در نتيجه تاثيرات موضعي و مقطعي به يک رشته ورزشي روي مي آورد. با اين حال ، پيشرفت تدريجي در اجراهاي ورزشي ورزشکاران که به وسيله انتخاب طبيعي برگزيده شده اند، به مستعد بودن يا نبودن اين ورزشکاران در رشته ورزشي که برگزيده شده اند ، بستگي دارد . با توجه به اين مطالب ، اغلب اتفاق مي افتد که پيشرفت و تکامل اجراهاي ورزشي ورزشکار اکثرا به دليل انتخاب نادرست رشته ورزشي ، بسيار کند انجام مي شود .
ب) روش علمي يا منظم : در اين روش با انجام آزمون ها و آزمايش هاي علمي توسط متخصصان و کارشناسان علوم ورزشي ، افراد با استعداد به طور علمي شناسايي و به سمت رشته ورزشي مناسب راهنمايي مي شوند. کساني که به طور علمي انتخاب مي شوند در مقايسه با ورزشکاراني که از طريق روش طبيعي انتخاب مي گردند، براي رسيدن به اجراهاي ورزشي بهينه و ماهرانه به زمان کمتري نياز دارند . در رشته هايي که قد و وزن امتياز محسوب مي گردد (مانند : بسکتبال ، واليبال ، فوتبال ، قايقراني ، پرتاب ها و غيره) انتخاب به روش علمي بايد دقيقا مورد توجه قرار گيرد . به همين ترتيب ، اين امر در مورد رشته هايي که سرعت ، زمان عکس العمل ، سازگاري و قدرت تعيين کننده هستند نيز صدق مي کند (مانند : دوهاي سريع ، جودو و هاکي ، پرش ها و غيره) . به کمک متخصصان و کارشناسان علوم ورزشي ، چنين توانايي هايي کشف و آشکار مي شوند . در نتيجه آزمون ها و آزمايشات علمي، انتخاب مي شوند يا به سمت رشته ورزشي که مستعد آن هستند راهنمايي مي گردند .

مراحل استعداديابي

شناسايي استعدادها در طول چندين سال و طي سه مرحله صورت مي گيرد .
مرحله اول استعداديابي ، در بيشتر رشته هاي ورزشي در سنين 3 تا 8 سالگي انجام مي شود . اين مرحله اکثرا توسط آزمايش هاي پزشکي در مورد سلامتي و رشد عمومي جسماني صورت مي گيرد و به منظور شناسايي هرگونه اختلال بدني از لحاظ علمي يا امراض احتمالي است .
مرحله دوم استعداديابي در بيشتر موارد در سنين 9 تا 15 سالگي براي دختران و 9 تا 17 سالگي براي پسران صورت مي گيرد و بهترين مرحله انتخاب است . اين مرحله براي نوجواناني کاربرد دارد که تجربه تمرينات منسجم را داشته باشند . فنون مورد استفاد�


مطالب مشابه :


اخبار طنز ورزشی

ورزش شهر ششتمد - اخبار طنز ورزشی - در مورد ورزش شهر ششتمد و کلیه مسائل مرتبط با




طنز در مورد فوتبال ایران

(طنز) ، ورزش ، شنا ، کشتی ، شیرجه ، نیزه ، اسب سواری ، الاغ مطالب آموزنده در مورد




تحقیق درباره ورزش تحقیق اینترنتی آماده پرینت (یاهو)

جایگاه ورزش در اگر ما ادوار گذشته را مورد مطالعه قرا دهیم در می یابیم که در مسیر عمومی




واقعیاتی در مورد کمربندهای مشکی (طنز)

واقعیاتی در مورد کمربندهای مشکی (طنز) - لطفا در صورت در طول مدتی که تمرین ورزش رزمی




ورزش

عقل سالم در تن سالم شعار ورزش آموزش طنز




خنده به اندازه ورزش برای سلامتی مفید است

این موضوع می تواند برای افراد مسنی که نمی توانند ورزش مورد نیاز گل در فوتبال خنده و طنز




سوالات بانوان در مورد بدنسازی و باور های غلط در این ورزش

گفته های شنیدنی و طنز 9 باور غلط در مورد ورزش بدنسازی .




مطالب طنز در مورد دانشجو!

مطالب طنز در مورد جزوه گيري، متر كردن دانشگاه، شركت در كلاس هاي بي مورد ورزش در روز




مقاله در مورد والیبال

مقاله در مورد درس ، سياسي ، علمی ، طنز و ورزش در مدارس و باشگاهها پیشرفت




استعداديابي در ورزش

استعداديابي در ورزش سياسي ، علمی ، طنز در مورد ورزش آموخته است و چه مهارت




برچسب :