چرا باید ساختمانهای عمومی مجهز به سیستیم حرارت مرکزی باشند ؟

امروزه پیشرفت فن‌آوری‌ها، زندگی در ساختمان‌های انفرادی یا خانه‌های مستقل را غیرممکن ساخته است. جهت استفاده از مزایای فن‌آوری‌های جدید، با توجه به تنوع و تخصصی‌شدن آنها، همه باید به صورت جمعی در کنار هم زندگی کنند و با کمک همدیگر در جهت رفع نیازها و تأمین آسایش دوسویه بکوشند. بدین لحاظ «با هم زیستن» در جوامع شهری از ضروریات زیستن مدرن انسان‌هاست. بدیهی است که این زیستن، «زیستن در حضور دیگری» را اجبار می‌کند و نیازمند قوانینی است که مرز میان انسان‌ها را معین نموده و امکان سوءاستفاده‌ها را حذف و بهره‌‌ی هدف‌دار را در جامعه مشخص می‌نماید. یکی از مهمترین مولفه‌ها در سلامت یک جامعه، خانواده و رابطه‌ی آن با محیط زندگی می‌باشد، که در صورتی که ارتباط بین خانواده‌ها در محیط زندگی بدرستی تعریف نشده و قوانین حاکم بر آن شفاف نباشد و حمایت همگان را برآورده نسازد، کدورت‌ها و ناخرسندی‌ها تا مرزی پیش خواهد رفت که انسان نجات خود را ورای آن محیط جستجو می‌نماید.
با عنایت به پیشرفت‌هایی که در فن‌آوری‌های جدید ساخت و ساز به وجود آمده است، میل و رغبت خانواده به زندگی در برج‌های مسکونی با امکانات ویژه و ایمنی زیاد از یک سو و کاهش هزینه‌ها از سوی دیگر افزایش یافته است. انتخاب یک برج برای زندگی به عوامل متعددی بستگی دارد. بحث ایمنی، بهداشت، رفاه، آسایش، صرفه‌ی اقتصادی و سایر مقوله‌های مشابه گزینه‌های اصلی در انتخاب خانواده‌ها برای زندگی در برج‌هاست. در این میان بعد از ساخت بنا، تأسیسات مهمترین عامل در طول مدت بهره‌برداری است و نحوه تعامل خانواده‌هایی که در یک برج یا یک مجموعه مسکونی زندگی می‌کنند، از موارد مهمی است که در این مقوله به یکی از دغدغه‌های اجرای تأسیسات در مجتمع‌های مسکونی بلندمرتبه تبدیل می‌شود. بدیهی است که این تحقیق، یک مطالعه‌ی خلاصه و مقدماتی، در سطح مقایسه بین روش‌های گوناگون اجرای تأسیسات انجام‌ شده است که در عین حال ظرفیت بسط به مناطق جغرافیایی کشور یا سطوح مختلف اقلیمی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را دارد و چالش‌ها و مزایا و معایب هر یک از روش‌های مختلف را تحقیق می‌کند.

هدف از این تحقیق، بررسی روش‌های مختلف طراحی و اجرای تاسیسات گرمایش مجتمع‌های مسکونی به ویژه بلندمرتبه‌ها و مقایسه آنها از جنبه‌های مختلف می‌باشد.
در خصوص تأمین سرمایش و گرمایش محیط دو روش اصلی وجود دارد:
      الف – تأمین سرمایش و گرمایش بصورت متمرکز و تحت مدیریت واحد
       ب - تأمین سرمایش و گرمایش بصورت غیرمتمرکز و در هر واحد

در این مقاله فقط مقایسه سیستم های گرمایشی مجتمع های مسکونی بلند مرتبه به صورت متمرکز «موتورخانه مرکزی» و غیرمتمرکز « پکیج حرارتی » مورد بررسی قرار گرفته است .
ابتدا ذکر دو نکته جهت توجیه بعضی از موارد مطروحه در ذیل، لازم به نظر می رسد زیرا اگر مجتمع هایی دارای سیستم پکیج حرارتی باشند باز هم به دو موتورخانه نیاز دارند.
الف) طبق الزامات مبحث سوم مقررات ملی ساختمان، چنین مجتمع‌هایی نیازمند سیستم موتورخانه آبرسانی متصل به سیستم اطفاء حریق با برق اضطراری جهت مصارف آتش‌نشانی می‌باشند.
ب) طبق الزامات مبحث 16(بند16- 4- 6 قسمت ب) مقررات ملی ساختمان جهت تامین آب مصرفی، ساختمان باید دارای مخزن ذخیره آب باشند که طبیعتا یک موتورخانه با بوستر پمپ‌های آبرسانی نیز مورد نیاز است.
تأمین شرایط لازم طبق الزامات مباحث مقررات ملی ساختمان از نظر طراحی، اجرا و بهره‌برداری

1) در صورت استفاده از سیستم پکیج حرارتی
1-1) تامین هوای احتراق
·   در صورت مفروض بودن 2.5 متر مکعب بر ساعت مصرف گاز دستگاه پکیج و 0.7 متر مکعب بر ساعت جهت اجاق گاز و 0.1متر مکعب بر ساعت جهت روشنایی ، حداقل 7/2 متر ارتفاع واحد مسکونی، طبق بند17-7-5-7 با کسر فضاهای مربوط به سرویس بهداشتی، حمام، کمدها، کابینت‌ها و اتاق خواب‌ها، برای هر واحد حداقل 66 مترمربع زیر بنا ( با الزام یک مترمکعب جهت هر 177 کیلوکالری بر ساعت دستگاه‌های گازسوز ) ضروری است.
·   برای ساختمان های بیش از 10 واحد، نصب وسایل گاز سوز ظرفیت بالا ممنوع است، مگر آنکه هوای مورد نیاز برای احتراق را از محیط بیرون تامین کند[1].

1-2) اجرای دودکش
در صورتی که شرط 1 محقق شود، مبحث انتقال محصولات احتراق مطرح می‌گردد:
·   از آنجا که امکان نصب دودکش در نما و یا استفاده از دودکش دوجداره در نما به دلیل نقض الزام فاصله دودکش از بازشوها و وجود بازشو در بالای دودکش و... قابل اجرا نیست و در صورت نصب دودکش در داخل ساختمان نیز ضوابط مربوطه رعایت نمی‌گردد و تنها می‌توان "معبر دود" به آنها اطلاق نمود و حتی بعضا مشاهده می‌شود که با لوله سیمانی حداکثر با ضخامت 20 میلیمتر و بدون لب فنجانی استفاده می‌نمایند و در نهایت جهت محافظت روی آن اندود گچ به ضخامت 3 تا 20 میلیمتر می‌کشند که پس از مدت کوتاهی ترک و از همان محل منواکسیدکربن به داخل واحد نفوذ می‌نماید‌.
·   جای تعجب است در اغلب طراحی ساختمان‌ها محل عبور لوله‌ها، دودکش‌ها، رایزرها و یا داکت‌های در ابعاد مناسب و در محل مناسب در نظر گرفته نمی‌شود و معماران در طراحی با مهندسان تاسیسات در این باره مشورت نمی‌کنند.[2]در واحدهایی که پکیج، بخاری یا شومینه نصب می‌شود، ساکنان آن واحد عموما باید به نکات ایمنی مبحث هفدهم مقررات ملی ساختمان آشنایی کامل داشته و رعایت نمایند.
·   با فرض براینکه دودکش مورد نظر طبق استاندارد با الزامات مباحث مقررات ملی ساختمان و بند 2-4-10نشریه شماره 3- 128 معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور اجرا گردد، صرف‌ نظر از اینکه چه حجمی از فضای واحدها مخصوصا در طبقات بالا اشغال می‌گردد:
به فرض اینکه هر بلوک‌ دارای هشت طبقه باشد، داکت دودکش اجرا شده در طبقه هشتم با احتساب حداقل 10سانت دیوار بتنی دودکش و در نظر گرفتن 19 سانتی متر قطر خارجی معبر دود و24 میلیمتر لبه فنجانی و فاصله 5 سانتی متر از دیواره دودکش تنها جهت هشت واحد در یک راستا 1.15مترمربع فضا اشغال می‌کند. این در صورتی است که فضای مورد نظر به صورت دال بتنی اجرا گردد و درصورت وجود تیرچه به طبع آن فضای اشغال شده توسط معبر دود نیز افزایش پیدا می‌کند. البته بحث محل قرارگیری دودکش ها نسبت به عناصر سازه ای مانند تیرها نیز بحث مهم و جداگانه ای است که مشکلاتی را به وجود می آورد و مستلزم تدبیر مشترک مهندسان طراح معمار، عمران و مکانیک پروژه است.
·   اجرای دودکش ها طبق مبحث 14 در 99.5 درصد از ساختمانها اجرا نشده و نمی شود و همین مطلب باعث افزایش خطر در حال و آینده نزدیک که در اثر زلزله های متوسط این دودکش های پکیج که تعدادشان بسیار زیاد است دچار شکست و ترک شده و تلفات جانی بسیاری خواهد داشت.

چرا باید ساختمانهای عمومی مجهز به سیستیم حرارت مرکزی باشند ؟

مطالب مشابه :

اعضای جدید شورای شهر اسلام آباد بخوانند: نگاهی به پاره ای از نارسایی ها و ظرفیت های اسلام آباد

فرش ترکمن ؛ اوج هنر و هویت ترکم

فرش استان مرکزی ، تلفیق هنرمندانه طرح و رنگ در گره تار و پود

«شهرهوشمند، تکوین انقلاب شهری نوین» ، «شهر الکترونیک و اقعیت شهرهای فردا»

بی توجهی فرهنگیان به صندوق ذخیره؛ بی اعتمادی یا بی اطلاعی!

شروع ورزش

چرا باید ساختمانهای عمومی مجهز به سیستیم حرارت مرکزی باشند ؟