جاذبه های استان بوشهر

دیدنی های طبیعی و تاریخی و فرهنگی

استان بوشهر

استان بوشهر يكي از جنوبي ترين استانهاي كشور است كه در جنوب غربي ايران واقع گرديده است. اين استان از شمال به استانهاي خوزستان و كهگيلويه و بويراحمد، از جنوب به خليج فارس و استان هرمزگان، از مشرق به استان فارس و از غرب به خليج فارس محدود بوده و با 625 كيلومتر مرز آبي، طولاني ترين همسايگي را با آبهاي نيلگون خليج فارس دارد

شهرستان های این استان :

شهر تنگستان: نام یكی از آبادی‌های تنگستان «تد دومری» است كه به عقیده عده‌ای از اندیشمندان و مورخین، یاد‌آور قوم تجارت پیشه بسیار معروف خاورمیانه امروزی (سوریه) یعنی «تدمر» یا «پالمیر» باستانی است. در مراوده مردم آشور، بابل، سومر واكد با سواحل خلیج فارس و رفت و آمد فنیقی‌ها و تدمری در خلیج فارس و سواحل آن در دوران گذشته محل شك و تردید نیست و در تمام طول سواحل، منطقه‌ای مناسب‌تر از منطقه تنگستان و دشتی و دشتستان نداشته است.
تنگستان ناحیه است در شرق دشتستان كه مركز آن اهرم است. قلعه معروف تنگستان در آبادی «پهلوان كشی» واقع است كه خرابه‌های آن باقی مانده است. اهالی تنگستان در دوران اخیر و از زمان زندیه تا این اواخر به شجاعت و میهن‌پرستی معروف بوده‌اند. در باب دلاوری‌ها و فداكاری‌های اهالی غیور تنگستان در جنگ جهانی اول كه انگلیسی‌ها قصد حمله به شیراز را داشتند، داستانها گفته‌اند.

مراكز دیدنی
کوشک اردشیر
قلعه زار خضر خان
منطقه روستایی اهرم
رودخانه اهرم
آبگرم اهرم
آبگرم قوچارک
آبگرم میر احمد
چشمه میر احمد

شهر دشتستان
ناحیه‌ای كه در زمان قدیم به آن شبانكاره می‌گفتند با شهرستان دشتستان امروزی به مركزیت شهر برازجان یكی است. همانطور كه از كلمه شبانكاره كاملاً آشكار است، شغل اصلی مالكین شبانكاره ابتدا چوپانی و گله‌داری بود كه پس از به قدرت رسیدن، شهر ایجرا مركز خود قرار دادند. این شهر یكی از شهرهای قدیمی فارس بود و نزدیك استهبان امروزی قرار داشت. نارنج و خرما و مخصوصاً انار آن مشهور است.
این شهر پس از سقوط ملوك شبانكاره در نیمه اول قرن هشتم هجری قمری توسط «آل مظفر» خراب و ویران گردید. ملوك شبانكاره از كازرون تا داراب را تحت نفوذ خود آورده بودند و در نواحی جنوبی فارس حكومت می‌كردند. برازجان یكی از پایگاه‌های مهم به شمار می‌رفت و قلعه‌ای مستحكم داشت كه بقایای آن هنوز وجود دارد.

مراكزتاریخی و دیدنی
کاخ هخامنشی
کاخ کورش
آب انبار درخت
منطقه باستانی توز
تل مرو
تل طلسمی
تل حندق
تل پهن
دژ برازجان

شهر دشتی
یكی از شهرستان‌های استان بوشهر، شهرستان دشتی به مركزیت خورموج است كه بخش كاكی در جنوب شرقی آن قرار دارد. كاكی مركز بلوك دشتی است كه در زمان قدیم به آن ماندستان می‌گفتند. ماندستان از نام رودخانه مند یا ماند گرفته شده است.
این رودخانه در مناطقی كه به خلیج فارس می‌ریزد به علت هموار و كم‌شیب بودن زمین، سرعت چندانی ندارد، لذا به نظر می‌رسد آب رودخانه از حركت باز ایستاده (مانده) است. به همین جهت به این رودخانه مند یا ماند نام داده‌اند .

مراكزتاریخی و دیدنی
برج قلعه خورموج
معبد کلات

شهر دیر
شهرستان دیر در پنجاه كیلومتری شمال غرب بندر طاهری از شهرستان كنگان واقع شده است. در این شهرستان قلعه قدیمی نیمه ویرانی به نام قلعه جلال‌خان حاكم وجود دارد كه قدمت آن بیش از دویست سال نیست.

جاذبه های طبیعی
رودخانه مند
رودخانه شور
منطقه حفاظت شده مند
جزیره نخیلو
جزیره گرم

بندر دیلم (مهروبان)
بندر قدیمی مهروبان در بیست‌وچهار كیلومتری شمال بندر دیلم قرار داشت. آثارخرابه‌های این بندر هم اكنون در محلی به نام تل امام‌زاده مشهود است بندردیلم یا دیله تا پیش از خرابی بندر مهروبان كه در انتهای راه باستانی معروف اصفهان- مهروبان قرار داشت، از بنادر بازرگانی مهم ایران بود. دلیل نامگذاری دیلم به درستی مشخص نیست، این نام شاید از اسم دیلمون كه نام قدیمی جزیره بحرین است گرفته شده باشد. دیلم در زمان شورش قرامطه وآل‌بوسعید نیز از مراكز نشر افكار قرامطه بود و گویا محل تولد حمدان قرامطنیز بوده است.

جاذبه‌های طبیعی
بندر سی نیز
بندر مهروبان

شهر کنگان
شهرستان كنگان در منتهی الیه جنوب شرق استان در نوار ساحلی خلیج فارس قرار دارد واز نقاط دیدنی استان بوشهر محسوب می‌شود. بندر طاهری از توابع این شهرستان در قرن چهارم هجری از اهمیت بازرگانی زیادی برخوردار بود.

شهر گناوه
بندرگناوه در ساحل خلیج فارس بین بندر بوشهر و دیلم واقع شده است. شهر گناوه كنونی در جنوب گناوه قدیم بنا شده است. از گناوه قدیم نقاطی باقی ماندهاست كه امروزه به نام‌های تیرسول (شن فشرده)، تل گنبد، تل گوری، تل منارهو بالاخره تل امامزاده خوانده می‌شود. در ویرانه‌های اطراف گناوه، گوپال (گل پخته استوانه‌ای شكل به صورت سفال زرد یا سرخ رنگ كه آن را به عنوان گلوله یا منجنیق بر سر دشمن می‌ریختند) فراوان به چشم می‌خورد.

جاذبه های تاریخی و فرهنگی

شهر تاریخی توز :شهر تاریخی تَوَّز یا توج یکی از شهرهای مهم دشتستان قدیم بوده و از اهمیت بسیاری برخوردار و در نزدیکی روستای زیراه کنونی قرار داشته است منطقه‌ باستانى توز در محلى بین روستاهاى زیرراه، اردشیر‌آباد و سعدآباد از توابع دهستان‌هاى دشتستان در حاشیه رودخانه شاپور دالکى قرار دارد

گورستان شغاب : گورشهر شغاب در جنوب شهر بوشهر قرار دارد و به عیلامیها تعلق دارد.

گورستان باستانی خارک : گورستان باستانی خارک در قسمتی از کوهستان جزیره خارک قرار دارد . قبرهای این گورستان به اواخر دوره ساسانی مربوط است .

گورستان باستانی سیراف : در شمال غربی بندر طاهری در دامنه جنوبی ارتفاعات مشرف بر آن قرار دارد . این گورستان را به زرتشتیان نسبت می دهند .

کوشک اردشیر در دشتستان : این بنا بسیار شبیه به کاخ اردشیر در فیروزآباد است و از سنگ های نه چندان هموار که با ساروج به یک دیگر چسبیده اند، ساخته شده است . زیر بنای کوشک به صورت صلیب بوده و بنا دارای طاق های گهواره ای شکل است.

کاخ هخامنشی چرخاب برازجان :کاخ هخامنشی چرخاب برازجان، در 15 کیلومتری شهر بندری بوشهر قرار دارد

محوطه‌های باستانی محل واقع شدن این سه کاخ هم از لحاظ تاریخی دارای ارزش‌های بالایی است و هم بناهای موجود در آنها آثاری ویژه در هنر معماری ایرانیان محسوب می‌شوند.

براساس شواهد و اسناد به دست آمده معماری داخلی این 3 کاخ وام گرفته از کاخ بزرگ آپادانا درشوش پایتخت اصلی هخامنشی بوده است.

کاخ بردک‌سیاه :کاخ بردک‌سیاه از جمله آثار دوره هخامنشیان است و در 12 کیلومتری شهر برازجان از توابع بخش مرکزی شهرستان دشتی قرار دارد

در شهرستان برازجان آثار و بقایای 3 کاخ هخامنشی به نام‌های کاخ چرخاب و کاخ بردک (که در بین اهالی به کاخ نظرآقا شهرت دارد) و کاخ بردک سیاه وجود دارد.

کاخ بردک سیاه، بعد از کاخ چرخاب بنا شده و فاقد ظرافت‌ها و ترکیب خاص رنگ‌های سیاه و سفید کاخ‌های برازجان و پاسارگاد است.

در ساخت کاخ بردک سیاه از دو نوع سنگ سیاه و روشن استفاده شده و جنس و رنگ سنگ‌های استفاده شده در ساخت این کاخ در نوع خود منحصر به فرد است.

کاخ سنگ سیاه :بقایای کاخ سنگ سیاه از مجموع کاخ‌های سه گانه امپراطوری هخامنشیان در برازجان بوشهر قرار دارد

کاخ سنگ سیاه، تقریبا ًدر شمال خاوری بندر بوشهر و 110 کیلومتری جنوب باختری کازرون، بر سر راه آسفالت شیراز به بوشهر، در شهرستان دشتستان به مرکزیت برازجان قرار دارد.

این کاخ که در حاشیه رودخانه است بزرگی و عظمت کاخ شوش را داشت آما به دلایل نامعلومی نیمه تمام ماند. پس از آن معماران هخامنشی تصمیم می‌گیرند در فاصله 30 کیلومتری آن کاخ کوچکتر و زیبای بردک سیاه را بسازند.

معبد کلات : در دامنه کوه ‌مند در فاصله 30 کیلومتری خورموج در جنوب روستای حیدری و در ارتفاعات سنگی مشرف به بستر قدیمی رودخانه سیلابی، آثار حجاری‌هایی در دل صخره‌ای بلند وجود دارد که راه باریکی از سطح بستر رودخانه به سمت اولین مدخل آن در ارتفاع 60 متری کشیده شده است .

معبد پوزئیدون (خدای دریا) : در جزیره خارک معبدی وجود دارد. ساختمان این معبد به یونانیان منسوب است و از تاریخ احداث آن اطلاع صحیحی در دست نیست . در عهد ساسانیان بر روی بقایای آن آتشکده زرتشتی بنا شد

قلعه حصار ( آقاخان لیرادی) : این قلعه در قلعه حصار ( آقاخان لیرادی ) دیلم قرار دارد و توسط آقا خان لیرادی و حاکم دهقان لیرادر ساخته شده است . مساحت قلعه 4000 متر مربع و دارای چهار برج که محل نگهبانی تفنگ چیان خارک بوده است . این قلعه همچنین دارای 15 اتاق و یک حمام بوده است

کاروانسرای دالکی دشتستان : در 23 کیلومتری شمال شهر برازجان در کنار راه قدیمی شیراز به بوشهر و در وسط دهستان دالکی آثار زیبایی از اواخر دوره قاجار بر جای مانده است که به کاروانسرای «دالکی» معروف است . این اثر ارزشمند به دستور مشیرالدوله والی وقت فارس و توسط شخصی به نام محمد رحیم بنا شد

پل مشير : پل كه امروزه به پل مشیر معروف است با فرمی تركیبی از پل های مثلثی و پل های خطی و تركیب دو نوع قوس ضربی و رومی در طاق پل بنا گردیده و دارای ۱۳۰ متر طول می باشد .

جاذبه های طبیعی :

تالاب حله : محل تلاقی دو رودخانه دالکی و شاپور در منطقه حله تالاب بزرگی به وجود آورده است که یکی از تالاب‌های مشهور سراسر قلمرو جنوبی ایران محسوب می‌شود. آب این تالاب از سرریز جریان رودخانه دالکی و شاپور ، بارندگی زمستانه و تا حدودی جزر و مد خلیج‌فارس تأمین می‌گردد . اطراف تالاب را نیزاری فراگرفته و در داخل آن حیات گیاهی و جانوری ویژه به وجود آمده است

غار تاریخی چهل‌خانه : در شمال سعدآباد دشتستان بوشهر رشته کوهی است که مشرف به رودخانه شاپور است . در ارتفاعات اين کوه تعدادی اطاق شبيه به غارهای صخره ای و حجاری شده ديده می شود که يک مجموعه‌ي بسيار زيبا را تشکيل می دهند .

جزیره خارک : این جزیره در فاصله 57 کیلومتری شمال غربی بوشهر و 38 کیلومتری بندر گناوه قرار دارد. جزیره خارک به واسطه سواحل عمیق برای ایجاد لنگرگاه از مزیت‌های نسبی ویژه‌ای بهرمند است . . جزیره خارک عملاً زمین باروری ندارد . بیشتر سطح جزیره را قشر سنگی از جنس مرجان پوشانیده است . با این حال خرما ، موز و مرکبات به مقدار کم کشت می‌شود و درختان کُنار و لیل در این جزیره به فراوانی یافت می‌شود . از . این جزیره از مناطق بسیار قدیمی استان است که آثار تاریخی متعددی دارد .

جزیره خارکو : این جزیره در شمال شرقی جزیرة خارج قرار دارد . در این جزیره نیز تأسیسات عظیمی جهت بارگیری نفت خام ایجاد شده است و اهمیت اقتصادی، نظامی و تدارکاتی خاصی دارد .

جزیره شیف : این جزیره در شمال بندر بوشهر قرار دارد و جزیره‌ای ماسه‌ای است .

جزیره عباسک : این جزیره بین بندر بوشهر و جزیره شیف قرار دارد و خالی از سکنه است .

جزیره ام‌الکرم و نخیلو : این دو جزیره خالی از سکنه در حدود ناحیه بردخون در سواحل جنوبی استان بوشهر و در فاصله کمی نسبت به یکدیگر قرار گرفته‌اند . جزیره نخیلو در حال حاضر بیش از هر چیز محل زیست لاک‌پشتان خلیج‌فارس است و از این نظر اهمیت زیست ‌محیطی قابل توجهی دارد .

جزیره گرم : این جزیره مقابل بردخون و دظیر در خلیج‌فارس واقع شده و به علت وجود انبوه درختان جنگلی (به نام کرم) به همین نام نیز مشهور شده است .

روستاهاي چاهكوتاه در شهرستان بوشهر، حصار در شهرستان ديلم، جزيره شمالي در شهرستان گناوه، رودفارياب، شول و درودگاه در شهرستان دشتستان، خائيز در شهرستان تنگستان، هاله وش بندر سيراف در شهرستان كنگان و احشام قائدها در شهرستان دشتي روستاهاي هدف گردشگري استان بوشهر هستند.

غذاها : به سبب ساحلی بودن استان بوشهر و محدود بودن كشاورزی و دامداری ، ماهی و میگو سهم عمده ای در خوراک مردم استان بوشهر دارند . غذاهای محلی و سنتی از مهم ترین جاذبه های اجتماعی به شمار می روند . تقريباً همه خوراک هایی که در اين استان تهيه و طبخ می شوند ریشه در طبع محلی مردمان بوشهری دارد .

انواع قلیه رایج ترین غذای محلی استان بوشهر به شمار می آیند . قلیه يک واژه عربی است و مفهوم عام آن نوعی خوراک است كه از گوشت درست می كنند . در نواحی ساحلی منظور از قليه؛ خورش ماهی و ميگو است .

قليه انواع مختلفی دارد که قليه اسفناج، بادنجان، كدو ترش، برنج، به، هويج، پيتی، سغدی، قليه ماهی، قليه ميگو، كباب ميگو، آبگوشت ماهی، شينسيل ميگو، دم پخت ماهی، ماهی شكم گرفته، كباب ماهی، ماهی شور پلو، عرق گير ماهی، پلو ماهی، حواری ماهی، ماهی تنوری، ماموسه و پاكوره از جمله برخی از آن ها هستند .

برخی دیگر از انواع غذاها چون دلمه برنج، دلمه برگ مو، خوراک چغندر، خوراک سيب زمينی، خوراک فاسوليا، گنمه، دم پخت ماش، خورشت جگر، خورشت گل كلم، خورش كلم پيچ، خورش لوبيا سبز، خورش بادمجان، دال عدس، حلوای عسلی و ... از دیگر غذاهای محلی این استان جنوبی به شمار می روند

زبان : مردم اين استان به زبان فارسي وبا گويش محلي تكلم مي كنند. لحجه ها در روستا ها بيشتر از شهرها تنوع دارد . برخي از اهالي « جزيره شيف» وبنادر كنگان ، علويه نيز به زبان عربي صحبت مي كنند.

لحجه هاي فارسي به گويش بردستاني، دشتي، تنگستاني وكازروني دراستان بوشهر رواج دارد اين لحجه ها كاملا با لحجه هاي شمال سرزمين فارس مانند لحجه هاي لري ، فارسي وسيوندي ارتباط دارد .

زبان هاي مردم سواحل خليج فارس وجزاير آن بازمانده هاي گويش شبانكاره اي، بلوچي، كردي، تركمني، وبرخي از واژ ه هاي انگليسي، هلندي، پرتقالي، هندي، عربي، وتركمني است ولي استخوان بندي و ريشه آن فارسي است .

سوغات :خرما، حلواي مسقطي، ارده، حلوا راشي، حلواي سنگك، خارك پخته، انواع ماهي و ميگو، عروسك ها و كالاهايي تزئيني صدفي و انواع حصيرها و سبد هاي بافته شده از برگ درخت نخل از سوغاتي هاي استان بوشهر مي باشد.

جاذبه های استان بوشهر

مطالب مشابه :

هتل ها و مهمانسراهای شرکت سرمایه گذاری ایرانگردی و جهانگردی در کشور:

برنامه تور گردشگری و طبیعت گردی استانهای کهکلویه و بویر احمد وچهار محال وبختیاری

شهرهای ایران

نام و شماره تلفن و ستاره هتل های ایران

چگونه برنامه سفر بنويسيم-Itinerary

سامانه رزواسیون مراکز اقامتی

چگونه برنامه سفر بنويسيم

جاذبه های استان بوشهر