هوس وگرما8

برعکس انتظاری که داشتم همه چی آروم شده بود.درسته که آروین بازم یکم ناراحت بود ولی خیلی نشون نمیداد.امیدوارم کاملا این موضوع رو فراموش کنه.فرداش منو آروین و ساقی رفتیم بام تهران.پدر مادرا هم که مثل همیشه موندن خونه.بخاطر بد بودن حال عمو نمیتونستن جایی برن.عمو نه میتونست غذای بیرونو بخوره نه زیاد یبرون بمونه.بدنش ضعیف شده بود.



رفتار آروین باهام خیلی فرق نکرده بود.هنوزم خیلی بهم توجه داشت و مراقبم بود.سوار تله کایبنم شدیم.خیلی خوش گذشت.تا 13 بدر هر شب بیرون بودیم و آروین دورمون میداد.شب های بعدی پدرومادر ها هم اومدن.البته عمو رو هم به سختی بردیم.حداقل بنده خدا روحیش باز شد.چقدر میخواد تو خونه بخاطر مریضیش بمونه.فکر میکردم 13 بدر بر گردیم گرگان.چون با این اتفاقات اصلا احتمال نمی دادم آروین با بابام در مورد موندن حرف بزنه.ولی حرف زد بابامم قبول کرد که بمونیم ولی خیلی زود برگردیم.اولین سالی بود که بدون مامانو بابا میخواستم برم 13 بدر.همه ی این چیزابه خاطر مریضی عمو بود.خیلی بد شد.کاشکی میتونستیم خونوادگی دور هم باشیم و خوش بگذرونیم.


شب قبل از اینکه بریم زود خوابیدیم تا برای فردا صبح سرحال باشیم.وسایل هم که با من نبود.ساقی چیزایی رو که لازم بود ببریم جمع کرد.ساعتمو روی 7 صبح کوک کرده بودم.همزمان با ساقی بیدار شدم.رفتیم توی آشپز خونه.مامان و زن عمو هم بیدار شده بودن.ولی آروین هنوز خواب بود.ساقی رفت تا بیدارش کنه.منم نشستم تا صبحونمو بخورم.



بلاخره با کمی تاخیر راه افتادیم.از بس این ساقی فک زد.باغ بابای ملیکا لواسان بود.آروین خودش آدرس باغو میدونست.


زیاد از حد داشت از تو آینه بهم نگاه می کرد.مطمئنن همشم به خاطر امروز و آرتا بود.میخواست ببینه چه احساسی برای دیدن آرتا دارم.سرایدار درو برامون باز کرد.آروین براش چند تا بوق زد.تعدادی ماشین یه گوشه پارک شده بودن.ما هم همون جا پارک کردیم.بعد از پیاده شدن به همراه ساقی میخواستم برم که آروین دستمو از پشت گرفت.با تعجب نگاش کردم.ساقی هم برگشت با تعجب منو نگاه کرد.ولی وقتی دید آروین دستمو گرفته یه لبخند مرموز زد و رفت.اون لبخندت آخه برای چی بود.



_نمیخوای دستمو ول کنی آروین؟



بدون اینکه حرفی بزنه دستمو گرفت و خودشو بهم نزدیک کرد و راه افتاد.



واویلا.چیکار میخواد بکنه.منم ناچار همراهش رفتم.فقط بهش زیر لبی گفتم دیوونه ی روانی.



اون سمت باغ یه چند نفری نشسته بودن.ولی تعدادشون خیلی زیاد نبود.ملیکا و آرشام وقتی مارو دیدن به سمتمون اومدن.در حالیکه چشمشون به دست منو آروین بود.



ملیکا:سلام بچه ها.چرا انقدر دیر اومدین؟



آرشام هم سلام کرد.با هردوشون احوال پرسی کردیم.وملیکا منو ساقی رو به همراه خودش برد تا به بقیه معرفی کنه.البته بیشتر منو.چون انگار ساقی و آروین همه رو میشناختن.قبل از رفتن آروین گفت:



_بعد از اینکه آشنا شدین هردوتون بیاین پیش من.



صدای من در نیومد ولی ساقی گفت باشه.



به همراه ملیکا رفتیم.با چشم دنبال آرتا بودم.ولی هرچی گشتم پیداش نکردم.ساقی آروم از ملیکا پرسید:



_پس ساشا کجاست ملیکا؟

ملیکا هم با خوش رویی گفت:پیش قصاب وایساده داره به تمیز شدن گوسفندا نظارت میکنه.

یه نگاه به بچه ها کردم دیدم همه غرق حرف زدنای خودشونن.آرتا هم که پیش سونیا بود.وقت برای اینکه اونو به طرف خودم بکشم هم زیاد داشتم.آروینم که معلوم نیست کجا غیبش زد.حالا میریم تابو میبینیم و بر میگردیم دیگه.براش یه لبخند زدم و باهم راه افتادیم به سمت اون طرف باغ.

_بلاخره گیرت انداختم.

اونم خندید و گفت:باید مواظبت باشم.خودم پسرم میدونم هم جنسام چه حسی دارن پس باید حواسم باشم تا گلمو ندزدن.هر کی نزدیکت بشه یا تو نزدیک کسی بشی گناهکار یا بی گناه بیچارش میکنم.باشه؟
_گفــــــتم من هرکاری بخوام میکنم.برام قانون نزار.
آرتا هم دستشو دور کمرم حلقه کرد و بوسه ی نرمی روی گونم گذاشت و گفت:
_منم گفتم دیگه همه چیزت مال منه.بدون خواست من نمیتونی کاری کنی.
_به همین خیال باش.
آرتا کمرمو ول کرد و در حالیکه میرفت گفت:میبینیم خانم کوچولو.حواست باشه