شرایط کشت انبه

بذرهای انبه به دو صورت چند جنینی و تک جنینی مشاهده می شوند. بذور چند جنینی پس از کاشت، تولید چند نهال می نمایند که به جز یکی بقیه به لحاظ صفات، کاملا شبیه پایه مادری هستند. اما از آنجایی که نهال حاصل از بذور تک جنینی به لحاظ صفات، شبیه پایه مادری نیستند، استفاده از تکثیر غیرجنینی ضروری است. برای کاشت بذر، آنها را در خزانه در ردیف هایی به فاصله 30 سانتی متر و با فاصله 15 سانتی متری از هم در عمق 60 سانتی متری به نحوی می کارند که نوک جوانه هسته رو به بالا باشند. برای خزانه از خاک های رسی متوسط یا سیلت به همراه کودهای آلی استفاده می شود. استفاده از کودهای ازتی به صورت سولفات آمونیوم در خزانه توصیه شده است.
معمولا بذرهای انبه قوه نامه خود از ظرف مدت چهار هفته از دست میدهند و بذور پس از کاشت در خزانه پس از سه هفته جوانه می زنند. حدود شش هفته تا دوماه پس از سبز شدن، نهال های انتخابی را به گلدانی منتقل می کنند که حاوی خاک، کمپوست، شن و کود سبز است. البته به جای گلدان کیسه های پلاستیکی نیز می توان استفاده نمود.
انواع پیوند درانبه
انواع مختلفی از پیوند در انبه استفاده می شود که مهمترین آنها پیوند به نکات مختلفی توجه می شود. به عنوان مثال گاهی از پایه هایی که به زهکش، کمتر حساسند و یا به سرمازدگی (انبه جنگلی) و شوری خاک، مقاوم ترند،‌استفاده می شود. بذور باید قبل از کاشت ضدعفونی شده و سپس در بستر بذر قرار گیرند.

اقلیم
آب وهوا اثر زیادی بر انبه دارد. بهترین اقلیم برای کشت و رشد انبه، شرایطی است که یک فصل خشک مشخص در زمان شکوفه دهی و رسیدن میوه داشته و دارای باران سالیانه بین 1250تا 1800 میلی متر داشته باشد. در صورت کمبود باران، آبیاری ضروری است. تحمل این درخت به سرما کم است و به طوری کلی، متوسط دمای کمتر از 15 درجه مانع رشد و نمو آن بوده و سرمای زیر صفر را بیشتر از چند ساعت تحمل نمی کند. انبه به اختلاف زیاد دما شب و روز نیزحساس است و لذا در مناطق گرمسیری، رشد و نمو مناسب آن به ارتفاع زیر 600 متر و درمناطق نیمه گرمسیری به نواحی مسطح دریا محدود است. تعیین حدود این مناطق به حداقل و متوسط دما در زمستان صورت گرفته است. چنانچه ملاحظه می شود، ناحیه نسبتا وسیعی از جنوب شرقی ایران (شامل هرمزگان، کهنوج و جنوب بلوچستان) در این محدوده قرار گرفته است.
خاک
انبه در انواع گوناگونی از خاک هایی که زهکشی مناسبی داشته باشند، رشد می کنند. این درخت به فضا زیادی برای رشد و گسترش ریشه نیاز دارد، و لذا خاک های کم عمق برای آن مناسب نیستند.
به لحاظ نوع خاک، خاک های شنی لومی و نیمه سنگین مناسب تر بوده و خاک های سنگین، شنی سبک و دارای املاح نمکی و یا حالت ماندابی، نامناسب می باشند. زهکشی به خصوص در اوایل دوره رشد ضروری است و به طور کلی سطح آب زیرزمینی نبایستی از عمق 8/1 تا 5/2 متر بالاتر باشد. مناسب ترینPHخاک برای کشت انبه بین 5/5 تا 7 می باشد.
کاشت درخت انبه
انتقال نهال باید در شروع فصل بارندگی انجام گیرد. درختان پیوندی را در سطح 12*12 متر و درختان غیرپیوندی را باید در سطح 14*14 متر کشت نمود.عمق چاله ها 1 متر و طول و عرض چاله هم 1 متر باشد. خاک سطح الارض و تحت الارض را از هم جدا کرده و سپس خاک سطح الارض را با یک حلب 20 لیتری که حیوانی یا کمپوست مخلوط نمود و چاله را از این مخلوط پر کرد. خاک اطراف گیاه را با پا سفت می کنند و از خاک تحت الارض برای حلقه دور درخت استفاده می کنیم.
کوددهی
برای رشد نمو مناسب گیاه باید هر سال از کودهای شیمیایی استفاده نمود. میزان مصرف کودشیمیایی در سال اول بعد از کاشت گیاه بوده و در سال های بعد همزمان با شروع فصل بارندگی خواهد بود. هم چنین مصرف کودهای ازتی قبل از شکوفه دهی درخت درتثبیت میوه موثر است.
معمولا میزان مصرف کودشیمیایی نیترات آمونیم همراه با کلسیم به شرح ذیل می باشد.
سال اول 50 گرم
سال دوم 100 گرم
سال سوم 150 گرم
سال چهارم 200 گرم
اگر کمبود پتاس در خاک وجود داشته باشد می توان از کودشیمیایی مرکب با ترکیب 18 ـ 15 ـ 12 به جای کود فوق استفاده نمود. در این صورت 100 گرم برای هر درخت در سال اول و 150 گرم در سال دوم و 200 گرم در سال سوم توصیه می شود. در سال های بعد با توجه به وضعیت پتاس خاک باید میزان مورد نیاز افزایش یابد.
کاربرد محلول های حاوی ریزمغذی شامل مس، روی، منگنز، و بر نیز مفید استاین کار بهتر است که در سال های اول کاشت سه بار در سال و در مورد بر یک بار در سال و در سال های بعد حداقل یک بار در سال صورت بگیرد. بهترین زمان برای مصرف کود حیوانی ا وایل آذر و دی ماه و مصرف کودهای ازته و فسفره در اواسط بهمن ماه موثرتراست.
مؤسسه تحقیقات خرما ومیوه های گرمسیری میزان مصرف کودهای NPKرا برای درخت انبارور(680 ـ 185ـ‌730) گرم در سال را توصیه نموده است.
آبیاری
آبیاری درختان انبه بستگی مستقیم به شرایط آب و هوایی و میزان بارندگی دارد. چنانکه در مقدمه ذکرشد، در مناطقی که بارندگی کافی است، نیاز به آبیاری درختان مسن بسیار کم است. به طور کلی برای دوره های اولیه دو تا سه ماه پس از کشت، آبیاری سه بار در هفته صورت می گیرد. در دوره های بعد آبیاری در تابستان یک بار در هفته و در زمستان هر دو هفته یک بار انجام می شود. درختان مثمر دو تا سه بار در ماه آبیاری می شوند. در دوره 2 تا 5/2 ماهه قبل ازگلدهی از آبیاری اجتناب می شود. این کار رشد سبزینه ای را دچار وقفه کرده و درنتیجه باعث گلدهی بهتر می شود بنابراین در زمان گلدهی نیز باید از آبیاری اجتناب کرد و در صورت لزوم یک آبیاری سبک پس از دوره مذکور و قبل از شکوفایی گل ها انجام می گیرد. پس از تثبیت میوه ها، آبیاری بایستی به طور مستمر انجام شود.
هرس
درخت انبه به صورت گنبدی شکل و تا حدود زیادی متناسب رشد می کند ولذا به هرس زیاد نیاز ندارد. با یک برنامه هرس می توان گسترش متوازن شاخه ها و امکان استفاده حداکثر از سطح برگ ها را فراهم کرد. شاخه های ضعیف، خشک، بیمار و آفت زده ویا رو به داخل (که همیشه در سایه هستند) را بایستی جدا کرد. در سال اول نهال را تاارتفاع 1 متر قطع می کنند تا اسکلت تاج درخت شکل گیرد در سال دوم 4 تا 5 شاخه که بین آنها دارای فضای مناسبی باشد انتخاب می کنند تا شاخه اصلی درخت را تشکیل دهد وشاخه های دیگر را قطع می نمایند.

برداشت
درخت انبه از سال چهارم یا پنجم بعداز کاشت شروع به میوه دادن می کند و بعد از 8 سال میزان تولید آن افزایش می یابد. در 20 سالگی به رشد کامل می رسد. هر درخت باید در سال بین 200 تا 500 عدد میوه تولید نماید. بعضی ازارقام در سال می توانند 100 عدد میوه تولید نمایند. از نظر تولید، ارقام انبه نظم هماهنگی ندارند به طوری که در یک برداشت کم از نظر تولید، ارقام انبه نظم هماهنگی ندارد به طوری که در یک برداشت کم از نظر تعداد امکان افزایش کیفیت میوه وجود دارد.
معمولا از گلدهی تا زمان رسیدن میوه ها 3 تا 6 ماه طور می کشد. برداشت میوه ها با تغییر رنگ آن از سبز به زرد شروع می شود و معمولا در این حالت بریکس میوه بیشتر از 7 می باشد. میوه ها راباید در فواصل زمانی منظم برداشت نمود. میوه ها را به آرامی در دست گرفته و می چینند و سپس بسته بندی می نمایند. میوه ها همراه با 5 تا 10 سانتی متر از دم میوه چیده می شود. برای حمل و نقل و صادرات میوه باید دم میوه ها را تا 2 سانتی مترکوتاه نموده و شستشو می دهیم تا مواد زاید و بقایای سم از بین برود و سپس در جعبه قرار می دهیم. برای جلوگیری از شکستن شاخه های درخت در زمان برداشت از نردبان یابالابرها باید استفاده نمود.

بسته بندی:
برای بسته بندی این محصول در کارت نباید نکات ذیل را رعایت نمود.
1.کف کارتن از نوع مقوای سه لای سنگین و در آن ترجیحاًتلسکوپی باشد و از انواع دای کاتی دردار نیز می توان استفاده نمود.
2.کارتنهای مورداستفاده، تمیز، نو، خشک و عاری از بو بوده و اثر نامطلوب روی سطح خارجی یاکیفیت میوه نداشته باشد.
3.در کارتن های پنج کیلویی به صورت یک ردیفه با استفاده از شبکه های سلولزی بین میوه ها بسته بندی شود.

شرایط حمل
میوه انبه باید یک هفته قبل از رسیدن کامل چیده شود و در حرارت 9 درحه سیلسیوس با رطوبت نسبی 90 ـ 85 درصد با ماشین یخچال دار حمل شود.
شرایط نگهداری
برای نگهداری انبه در انبار باید شرایط زیر رعایت گردد.
1.کارتن های میوه باید بهطور منظم به نحوی در انبارقرار داده شوند که جریان هوا بین آن ها آزادانه برقرارباشد.
2.رطوبت نسبی انبار 90 ـ 85 درصد و حرارت آن 20 ـ 16 درجه سلسیوس باشد.
3.در صورت رعایت شرایط فوق میوه را به مدت 21 ـ‌14 روز می توان در انبارنگهداری نمود.

سال آوری
سال آوری انبه یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده درتولید میوه می باشد. باردهی به صورت یکسال در میان و یا بی قائده باعث مشکلات اقتصادی در تولید آن می شود. میوه انبه به روی شاخه های 9 ماهه تا یک ساله تشکیل می شود و لذا در سال هایی که باردهی درخت خوب باشد، رشد شاخه های جوان کم شده و در سال بعد تشکیل میوه روی آنها دچار کاهش می شود. عکس این حالت در سال بعد اتفاق می افتد. به این صورت که به علت باردهی کم، رشد شاخه ها بیشتر و لذا در سال بعد، میوه دهی بهتر صورت می گیرد. البته عوامل متعدد دیگری چون ویژگی ژنتیکی، شرایط آب وهوایی، کمبود موادغذایی و غیره در باردهی سالانه موثرند.
جهت کاهش اثرات سال آوری توصیه های زیر ارایه شده است:
1.به درختان بالای 15 سالحدود 6 ـ 5 کیلوگرم سولفات آمونیوم و 3 ـ 2 کیلوگرم کود اوره قبل از رسیدن به مرحله گلدهی داده شود و همچنین حدود دو ماه قبل از گلدهی مقدار 2 کیلوگرم کود سولفات پتاسیم برای هر درخت مصرف شود.
2.کشت مخلوط ارقامی که سال آوری ندارند با ارقامی که دارای سال آوری می باشند.
3.مبارزه با آفت و بیماری ها
4.محافظت درخت از سرمای شبانه در هنگام تشکیل گل و میوه
5.تنک کردن میوه های تشکیل شده روی شاخه های جوان که به رشد و نمو دیگر شاخه ها (برای سال بعد) کمک میکند.
باردهی درخت انبه 5 ـ‌4 سالگی به باردهی می رسد. البته مقدارتولید در سال های اول پایین است و به تدریج تا حدود 500 ـ 300 در هر درخت می رسد. متوسط بازده بر مبنای وزن برای هر درخت در درختان پیوندی 200 ـ 150 کیلوگرم و برای درخت های غیرپیوندی 400 ـ 300 کیلوگرم است.
معمولا از گلدهی تا زمان رسیدن میوه ها حدود 3 ـ 6ماه طول می کشد و شروع ریزش طبیعی میوه ها نشانه رسیدن میوه است. البته انبه به صورت «نارس» برداشت می شود و «نارس» حالتی است که رنگ پوست آن متمایل به زرد بوده ودر شرایط نگهداری در انبار قابل رسیدن باشد. حدود 6 تا 7 هفته پس از برداشت، میوه ها زرد و نرم شده (در انبار) و برای مصرف آماده اند. آفات انبه از مشهورترین آفات انبه می توان به مگس های میوه، شپشک، زنجره انبه اشاره نمود که از این میان مگس میوه، نظریه اهمیت آن مورد بررسی قرار می گیرد.
مگس میوه انبهDacus Zonatusبزرگ ترین آفت انبه می باشد. خسارت این آفت از طریق تخم گذاری در درون میوه و رشد لاروها در داخل آن می باشد. از سایر میزبان های این آفت می توان به آلو و مرکبات اشاره کرد.
به دلیل حضور فعال این آفت در تمامی فصول سال (حدود 10 ماه)، مبارزه و کنترل آن غالبا دشوار است، به ویژه آنکه قابلیت تحرک این آفت در بین باغ ها نسبتا زیاد است. به لحاظ محیطی درجه حرارت زیر5/23 درجه به مدت یک ماه (یا کمتر) اثر منفی روی جمعیت آفت دارد.
در مبارزه شیمیایی از سموم مختلف حشره کش و در مبارزه تلفیقی استفاده از تله های فرمونی پیشنهاد شده است. اخیراً تلاش هایی در مورد کنترل آفت از طریق عقیم سازی حشرات نر صورت گرفت هاست.

بیماری انبه
مهم ترین بیماری های انبه شامل موارد زیر است:

1ـ آنتراکنوز (Anthracnose)
بیماری تقریبا شایع باغ های انبه است که علایم آن به صورت خشک شدن حاشیه برگ ها، ریزش برگ و خشکی شاخه ها است. از سایر عوارض آن می توانبه پژمردگی و ریزش شکوفه ها اشاره نمود. عامل این بیماریColetotrichum gloesporioidesمعرفی شده است.
برای کنترل این بیماری توصیه می شود تا خاک باغ ها هنگام احداث از نظر آلودگی به قارچ نام برده مورد بررسی قرار گیرد. بقایای میوه محصولات آلوده را برای جلوگیری از پیشرفت وگسترش بیماری بسوزانند و همچنین به درختان مبتلا کود کافی و مناسب داده شود. در مبارزه شیمیایی استفاده از قارچ کش هایی مانندCaptanو یا قارچ کش های حاوی مس قبل از زمان گلدهی تا مرحله برداشت توصیه شده است.

2ـ سفیدک پودری (Powdery Mildew)
خسارت این قارچ عمدتا بر روی گل ها بوده و علاوه بر آن بر روی شاخه ها و شکوفه ها نیز آسیب وارد می نماید که معمولا منجر به ریزش گل ها می شود. گسترش این قارچ اغلب در هنگام باران های سنگین صورت می گیرد. برای مبارزه شیمیایی توصیه شده است، از مرحله شروع گلدهی تا تثبیت میوه، هر دو هفته یک بار با استفاده از قارچ کش هایی مانندDinocapسم پاشی صورت گیرد.

3ـ بیماریMango Malformation
در سال های اخیر به عنوان یکی از مهم ترین بیماری های انبه محسوب می شود. در اثر این بیماری تشکیل گل به صورت گرفته و در نتیجه میوه تشکیل نمی شود.
اطلاعات در مورد این بیماری و روش قطعی مبارزه با آن هنوز کامل و شناخته شده نیست.
ترکیبات شیمیایی:
انبه دارای موادی مانند اسید بنزوئیک Benzoic Acid اسید سیتریک Citric Acid و Puri yellow Dye که ماده زرد رنگی است می باشد . انبه در حدود15% تانن درد . هسته انبه دارای چربی زیاد و نشاسته و اسید گالیک Gallic Acid است .
در صد گرم انبه مواد زیر موجود است :

انرژی	45 کالری
آب	80 گرم
نشاسته	12 گرم
پروتئین	0/5 گرم
چربی	0/15 گرم
کلسیم	6 گرم
فسفر	9 میلی گرم
آهن	0/15 میلی گرم
ویتامین آ	3500 واحد
ویتامین ب 1	0/4 میلی گرم
ویتامین ب 2	0/35 میلی گرم
ویتامین ب 3	0/6 میلی گرم
ویتامین ث	25 میلی گرم

شرایط کشت انبه

مطالب مشابه :

دستورالعمل توليد نهال انبه

کشت گیاه انبه

شرایط کشت انبه

انبه

انبه-ميوه انبه:

گیاه انبه

|انبه

کاشت عملی انبه

کشت و تکثیر انبه

انبه