مهارت های معنوی 1

خیلی برایم واضح است که بعد از نوشتن و گفتن این حرفها خداوند سبحان پدرم را در خواهد آورد. بالاخره هر حرفی را ادمی تا نزده باشد مالک آن حرف است اما وقتی حرف از لبان مبارک تو خارج شد تو مملوک آنی.خداوند متعال هم که نعوذبالله خواب تشریف ندارند(عالم الغیب و الشهاده) تا انسان یک ادعایی کند فورا بساط امتحان و ابتلا را برایش پهن خواهد کرد. و احتمالا خداوند در آن لحظه به آدمی خواهد گفت: بفرما این گوی واین میدان.

به هر حال باید وارد میدان امتحان شد آخرش این است که 100 بار مردود خواهی شد و بار صد و یکم اگر خدا بخواهد قبول می شوی.(الحق اوسع الاشیاء فی التواصف و اضیقها فی التناصف)

دینداری(دینداری اعم از دین دانی منظورم است)ما باید نتیجه بدهد.غرض از نتیجه خواب و مکاشفه وکرامت و ... نیست. غرض اصلاح و حرکت ماست به سمت خود شکوفایی.خود شکوفایی را با یک مثال معنی می کنم. درختان در فصل بهار شکوفه می زنند یعنی فصل بهار زمینه ای را برای درختان ایجاد کرده که استعدادهای درونی خود را به این صورت بروز داده است.و این عین خاصیت دینداری است (نه دین)چرا؟ به این دلیل: السلام علیک یا ربیع الانام. ولی عصر ارواحنا لتراب مقدمه فداه عین دین است. تجسم قرآن است. دولت مهدوی است که همچون فصل بهار درختان وجود ادمیان را شکوفا می کند.انشاالله ما آن دولت کریمه را درک کنیم.

شاید خیلی از ماها این سوال برایمان پیش آمده که چرا ما اصلاح نمی شویم؟ یا چرا دینداری ما نتیجه نمی دهد؟(البته این سوالها را با این فرض می پرسیم که به غرض و نتیجه دینداری معرفت داریم)وبه احتمال خیلی زیاد هم گاهی بعد از این سوالها ناامیدی به سراغ ما می آید که فایده ندارد و من دیگر اصلاح نمی شوم. اما به واقع آیا ما خودمان مشکل داریم یا نحوه دینداری کردنمان؟طرف با خودش گفت من باید بروم ببینم فلان عارف چگونه زندگی می کند. رفت و چند روزی را در منزل آن مرد خدا ماند. اما هر چه ماند دید خبری نیست نه کشفی نه کرامتی نه ملائکه ای.او هم مثل خودش زندگی عادی دارد و نهایت امر این است که شبها برای نماز شب بیدار می شود. بعضی از ماها اینجوری فکر می کنیم که مثلا حضرت امام(ره) یا آیت الله بهجت زندگیشان با ما فرق دارد. البته منظور فرق ظاهری است وگرنه همه فرق آن بزرگواران با ما در این است که آنها یاد گرفته بودند که چگونه دینداری کنند. مهارتهای دینداری را کسب کرده بودند و حالا به این نتایج رسیده اند. مشکل بسیاری از ماها در همین نکته است که انسانهای مشکل داری نیستیم واقعا، اما اینکه دینداریمان جواب نمی دهد بخاطر این است که روش صحیح دینداری را بلد نیستیم.و متاسفانه گاهی هم ابلیس پلید از این جهل ما نسبت به این مهارت های معنوی استفاده کرده و دینداری را برای ما سخت جلوه می دهد.و هر چه دینداری برای انسان آسان جلوه کند هر چقدر هم که دینداری کند خود را مستحق پاداش الهی نمی بیند چرا که می بیند کار شاقی انجام نداده است. و شاید راز اینکه اهل بیت علیهم السلام این همه به درگاه خداوند ناله می زدند همین نکته باشد.اینکه مجالس ما خالی از“ غلط کردم” واقعی است به همین دلیل است که دینداری را برای خود سخت کرده ایم و تا یک کاری انجام می دهیم طلبکار خداوند متعال می شویم و البته همین طلبکاری را هم ابلیس پنهان می کند.دینداری انقدر آسان است که حتی خوبان هم روز قیامت حسرت می خورند که چرا بیشتر از فرصت دنیا استفاده نکردند. کسی حسرت می خورد که کاری را می توانست انجام دهد اما انجام نداده است. به عنوان مثال در آن داستان معروف تشرف علی بن مهزیار خدمت حضرت حجت (عج)،حالا طرف کلی زجر کشیده و بیست سال مکه رفته تا آقا را ببیند، بعد حضرت به او می فرماید چرا دیر آمدی؟ تا حالا کجا بودی؟این نشان می دهد که کار خیلی ساده تر از این است که ما فکر می کنیم.یا به عنوان یک مثال دیگر برخورد اباعبدالله الحسین با حر است. حر حالا با خود فکر میکرد که چه جوری با ایشان روبرو شود بالاخره آن برخوردها را با کاروان حضرت انجام داد. خلاصه فکر می کرد که خیلی سخت است اما برخورد حضرت بگونه ای بود که نشان می داد کار خیلی راحتتر ازآن چیزی است که تو فکر می کنی.حتی در بعضی از نقلهاست که حضرت به علی اکبر فرمودند : فرزندم مهمان داریم برو و عمویت را بغل نما.حضرت آیت الله بهجت می فرمودند که در مستحبات سختترین دستور شاید نماز شب باشد که آنها فقط تغییر ساعت خواب است و در واقع سختی ندارد. در حال حاضر یکی از پرفروش ترین کتابهای کتابفروشی ها همین کتابهای مهارت های زندگی است. مثلا چگونه یک مدیر خوب باشیم؟ چگونه یک پدر نمونه باشیم؟ثروتمند شویم در فلان روز و ..... این پدیده دو نکته را نمایان می سازد: نکته اول و مثبت قضیه این است که مردم طالب سعادت و خود شکوفایی اند منتهی راه را گم کرده اند. دوست دارد خوب زندگی کند ولی اشتباه دارد می رود. نکته دوم و منفی قضیه این است که عموما مولف این نوع کتابها نویسندگان غربی هستند که با همان نگاه غیر قدسی خود همه چیز را نگاه می کنند(البته منکر نکات مثبت این کتب نیستم اما معتقدم همان نکات مثبت را هم مستقیم یا غیر مستقیم از ما گرفته اند)الغرض اینکه دینداری هم مانند هر کار دیگری به یم سلسله مهارت های معنوی نیاز دارد که اگر آدمی این مهارتها را فرا گرفته وبه کار ببندد کارش خیلی آسانتر خواهد شد.بماند که همین مهارتها علاوه بر اینکه در دینداری ما نقش بسیار موثری را ایفا می کنند در زندگی روزمره ما هم می توانند مفید واقع شوند.البته این مهارتها بیشتر صبغه فکری و روانی دارند یعنی به منزله روحی هستند که باید بر تمام اعمال ما سایه افکند. نقل است که امیرالمومنین علیه السلام نامه ای حاوی برخی از ترفندهای حکومت داری را برای یکی از کارگزاران خود نوشتند و به دست یکی از یاران دادند که برای او ببرد ولی در راه آن شخص توسط سربازان معاویه دستگیرو به شهادت رسید و نامه حضرت به دست آنها افتاد. خبر که به حضرت رسید علاوه بر ناراحتی از شهادت یکی از یارانش، ناراحتی دیگری ناشی از اینکه این نامه و آن دستورات به دست حیله گری مثل معاویه افتاده و او با این دستورات مردم را سر کیسه خواهد کرد،از خود بروز دادند.به

آنچه که قرار است در این چند مرحله به قلم بیاورم برگرفته از سلسله مباحث مهارت های معنوی است که توسط استاد علیرضا پناهیان ایراد شده است.خداوند سبحان توفیق داد و من توانستم این جلسات را استماع نمایم. با خودم گفتم بد نیست خلاصه ای از این جلسات را برای دوستانی که طالب اند بیاورم شاید خداوند از این طریق عنایتی بر طالب و ناقل نماید انشاالله.

ادامه دارد ....

مهارت های معنوی 1

مطالب مشابه :

شب های معنوی قــــدر.........

سیزده رفتار اشتباه

مهارت های معنوی 1

لحظه های حقیقی

شعری زیبا از(مثنوی معنوی )

آرایه های ادبی

تبعیض جنسیتی زیارتی !!!

مریم امینی، همسر شهید آوینی در جمع دانشجویان دانشگاه تهران:

دریافت کتاب مثنوی معنوی

مولانا و مثنوی معنوی