استغفار گفتن، بهترین وقت برای استغفار گفتن -آکا - ویژگی استغفارگفتن
در این بخش از سایت برگزیده ها مطالبی درمورد استغفار گفتن را برای شما آماده کرده ایم ، امیدواریم که مورد توجه شما قرار گیرد.
ویژگی استغفارگفتن
بهترین وقت برای استغفار گفتن
برگزیده ها: حضرت آقاى بهجت ـ رحم ت و رضوان خداوند بر او باد ـ در چند جا از ایشان سؤال شده بود که براى رفع مشکلات و گرفتارى ها چه ذکرى بگوییم فرموده بودند: ذکر «استغفرالله» را دایما بگویید. آیا این ذکر عمومیت دارد و همه افراد مى توانند براى دفع مشکلات از این ذکر استفاده کنند و یا اختصاصى مى باشد؟
به گزارش برگزیده ها: روشن است که استغفار داراى درجات مختلفى است و براى همه انسان ها یکسان نمى باشد. استغفار انسان هاى عادى که درخواست بخشش گناه هان است با استففار اولیاى معصومى که از گناه و حتى اندیشه آن مبرا و بر کنار هستند بى شک یکسان نیست. پس استغفار با حفظ مراتب و درجات آن دستورى عام براى همه است و عمومیت دارد و داروى بیمارى روحى همه انسان ها است.
استغفار از دیدگاه وحی
از دیدگاه وحى، بین اعمال انسان و حوادث زندگانى او، ارتباطى تکوینى برقرار است.
دستگاه آفرینش بنابر اراده الهى، به تناسبِ هر یک از اعمال انسان، عکس العملى در خور نشان مى دهد و به فراخور آن عمل، آثار و نتایجى را در همین دنیا به صاحب عمل مى رساند. آرى، چه بسیار افعالى که باعثِ ریزش خیرات، برکاتِ مادّى و معنوى فراوان در زندگى انسان مى شود و چه بسیار افعالى که باعث محنت ها، بلاها، و گرفتارى ها مى شود.
قرآن ِ کریم، انسان ها را به نگریستن از افقى برتر و توجّه به این رابطه ها فرا مى خواند تا با تمسّک به افعال خیر و ترک افعال شرّ، به سعادتِ دنیا و آخرت نایل شوند.
استغفار
توبه از گناهان و آمرزش خواهى از خداوند غافر، امرى است که بسیار مورد تأکید قرآن و پیشوایان دین قرار گرفته است. در کلام پیشوایان معصوم (ع)، استغفار به عنوانِ بهترین دُعا و عبادت، ارزشمندترین توسّل، موثّرترین سلاح گناهکاران و نجات بخش ترین شفیع، به گونه اى کم نظیر، مورد تأکید واقع شده و آثارى براى آن، ذکر شده است.
در قرآن کریم، سه آیه بسیار عجیب وجود دارد که به روشنى اثر استغفار را در فزونى روزى بیانگر است: دو آیه اول از زبان حضرت هود (ع) خطاب به قومِ بى ایمان و گناهکار عاد وارد شده است: « وَأَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَیُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّیَ أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ ؛ و اینکه از پروردگارتان آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه کنید [تا اینکه] شما را با بهرهمندى نیکویى تا زمانى معین بهرهمند سازد و به هر شایسته نعمتى از کرم خود عطا کند و اگر رویگردان شوید من از عذاب روزى بزرگ بر شما بیمناکم». (سوره هود، آیه 3)
قوم عاد، مردمى بلند قامت، درشت هیکل و سخت نیرومند بودند. این قوم، تمدنى بسیار پیشرفته و عظیمى داشتند که به فرموده قرآن : «لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ؛ در هیچ عصرى مثلِ آنان آفریده نشده است». (سوره فجر، آیه 8)
این مردمان همیشه، غرقِ در نعمت خدا و آبادانى و فزونى برکات الهى بودند تا این که به تدریج وضع خود را تغییر دادند و به بُت پرستى و عصیان روى آوردند. خداى تعالى به خاطر انحرافشان از راه حقّ، برادرشان هود (ع) را مبعوث کرد تا به سوى حقّ، دعوت و ارشادشان کند. با این که هود (ع) در هدایت آنان نهایت استعداد و سعى خود را به کار گرفت، امّا جز عدّه اندکى به او ایمان نیاوردند و بیشتر مردمان بر دشمنى و لجبازى هاى خود اصرار ورزیدند و نسبت سفاهت و دیوانگى به آن حضرت دادند.
سنت تغییر
در نتیجه خداوند هم «سنّتِ تغییر» را بر آنان جارى فرمود، چرا که: « إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ؛ خداوند، احوال و سرنوشتِ هیچ قومى را تغییر نمى دهد مگر آن که خودشان، تغییر کنند.» (سوره رعد، آیه 11)
به خواست الهى، آسمان تا هفت سال تمام از باریدن، دریغ کرد تا آن که قوم عاد دچار، قحطى، گرانى، خشکسالى و ضعف و ناتوانى شدند.
در این احوال هم، هود (ع) مثل همیشه از درِخیرخواهى و مهربانى به سوى ایشان روى آورد و راهِ چاره را «طلبِ مغفرت از پروردگار»، «توبه از شرک و بت پرستى» و «ایمان به خداوند و عمل صالح» دانست.
طبق آنچه در تفسیر المیزان در ذیل دو آیه فوق آمده است: منظور از «توبه» که بعد از «استغفار» با جمله «ثمَ توبوا الیه» بدان تأکید شده است، «بازگشتِ حقیقى به سوى خدا با ایمان و عمل صالح» مى باشد. (1)
آیه سوم از زبان حضرت نوح (ع) خطاب به مردمِ مجرم و گناهکار زمانه اش وارد شده است: « فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا * یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا * وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا؛ از پروردگار خود آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است تا بارانهاى مفید و پربرکت را از آسمان بر شما پیوسته دارد و شما را با مال بسیار و فرزندان متعدّد یارى رساند و باغ هاى خرّم و نهرهاى جارى به شما عطا فرماید». (سوره نوح، آیه 10- 12)
راه گشای روزی
امام صادق (ع) با استناد به آیه فوق مى فرمایند: «هنگامى که رسیدنِ روزى ات را همراهِ سختى و کندى دیدى، زیاد استغفار کن، چرا که خداوند عزّوجلّ در کتابش مى فرماید: از پروردگارتان، طلبِ مغفرت نمایید که او بسیار آمرزنده است تا از آسمان پیوسته بر شما بباراند و با اموال و فرزندان فراوان یارى تان رساند (یعنى در دنیا) و باغ هاى خرّم و نهرهاى جارى عطایتان فرماید (یعنى در آخرت)». (2)
در آیه فوق براى اثر استغفار سه بهره ارزشمند در دنیا معرفى شده است: «بارشِ پیوسته باران هاى مفید»، «وسعت و مال فراوان» و «نعمتِ برخوردارى از فرزندان».
روایت شده که شخصى خدمت امام رضا (ع) آمد و از «خشک سالى» شکایت کرد.
حضرت در بیان راه چاره فرمودند: «استغفار کن».
شخص دیگرى به پیشگاه حضرت آمد و از «فقر و نادارى» شکایت کرد. حضرتش فرمودند: «استغفار کن»
فرد سومى به محضرش شرفیاب شد و از حضرت خواست تا دعایى فرماید که خداوند پسرى به او عطا فرماید. حضرت، به او فرمودند: «استغفار کن».
حاضران باتعجّب پرسیدند: سه نفر با سه خواسته متفاوت، خدمتِ شما آمدند و شما همه را به «استغفار» توصیه فرمودید؟ فرمود: من این توصیه را از خود نگفتم. همانا در این توصیه از کلامِ خداوند الهام گرفتم و آن گاه آیه فوق را تلاوت فرمودند.
3 حضرت هود به قوم خود مىفرمود: «وَیَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَیْهِ یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا وَیَزِدْکُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِکُمْ وَلاَ تَتَوَلَّوْاْ مُجْرِمِینَ؛ اى قوم من استغفار کنید و از خدا طلب بخشش کنید و به سوى او توبه کنید تا باران مداوم و سودمند براى شما بفرستد و توانى بر توان شما بیفزاید و ازخدا تبهکارانه رو برنگردانید».(هود/ 52)
پیامبران گاه مردم را با تهدید و گاه با تحبیب، به عبادت و توحید حق فرا مى خواندند، چون اکثر مردم یا بر اثر ترس از دوزخ عبادت مى کنند یا از سر شوق به بهشت. تنها انسان هاى کاملند که از قید جذب و دفع دنیا و آخرت رهایى یافته، مى گویند: «وَجَدتُک اَهْلا لِلعِباده یا وَلکِنّى اَعْبُده حَبّاً له» (بحار 186/ 67).
حضرت هود (ع) مى فرماید: اگر خدا را عبادت کنید، او نیازهاى دنیایى شمارا برآورده مى کند و استغفار نیز سبب نزول بسیارى از برکات است، همان گونه که برکات معنوى به وسیله توبه و استغفار حاصل مى گردد.
این موضوع در سخنان انبیاى دیگر نیز آمده است، زیرا بین اعمال و عبادات مردم و حوادث جهان رابطه اى مستقیم است و اعمال صالح و عبادات آنان در ریزش برکات سهمى بسزا دارد.
چنانکه حضرت نوح (ع) به مردم فرمود: استغفار کنید تا ربّ غفّار شما برکات مادّى را نصبیتان کند: «فَقُلت اسْتَغفِروا رَبَّکم اِنَّه کانَ غَفارا یُرسِل السَماء عَلیکم مِدارار ویُمدِدکم بِاَموال وَبَنین وَ یَجعل لَکُم جَنات وَ یَجعل لَکم اَنهارا» (نوح/ 10- 12).
انسان موجودى گسیخته از جهان نیست و افکار، اخلاق و اعمالش منقطع از عالم نیست.
در سخن نوح (ع) آمده است که به سبب استغفار و توبه شما باران به موقع نازل مى شود و سخنان هود (ع) نیز این وعده را به همراه دارد و این سخن وحى است که بین اعمال خیر انسان و جهان تکوین، رابطه است و این اصل کلى را قرآن کریم تصدیق مى کند: «وَلَو اَنَّ اَهلَ القُرى امَنوا واتَقوا لِفَتحِنا عَلیهم بَرکات(اعراف آیه 96) اگر مردم منطقه ها و قریه ها اهل تقوا وایمان باشند، درهاى برکات الهى به روى آنان گشوده خواهد شد»، چنانکه درباره اهل کتاب آمده است: «وَلَو أَنَّهم أَقاموا التَوریه وَالاِنجیل وَما اَنزل اِلَیهم مِن رَبِّهم لَأَکلوا مِن فوقَهم ومِن تَحتِ اَرْجُلِهم»(مائده آیه 66) آیه الله جوادى آملى، تفسیر موضوعى قرآن ج 6 (سیره پیامبران (ع) در قرآن
بهترین وقت استغفار، سحرگاهان به ویژه سحرِ شب جمعه مى باشد تا جایى که استغفار کنندگان در سحرگاهان مورد مدح خداوند عالمیان قرار مى گیرند: « المستغفرینَ بِالأَسحارِ». (سوره آل عمران، آیه 17) یا در آیه 18 سوره مبارکه الذاریات خداوند این چنین می فرماید:«وبالأَسحارِهُم یستَغفِرونَ».
امام صادق (ع) در تفسیر آیه فوق مى فرمایند: «هر کس در وقت سحر، هفتاد مرتبه استغفار کند از اهلِ این آیه خواهد بود». (3)
چگونگى استغفار
امام صادق (ع) مى فرماید: «هر که در نماز وتر و در حالى که به قیام ایستاده است، هفتاد مرتبه بگوید: اَستَغفِرُ اللّهَ واَتُوبُ إلَیه و تا یکسال تمام بر آن مواظبت کند (و در صورت عدم موفقیت به نماز شب، قضاى آن را به جا آورد) خداوند او را در زمره «استغفار کنندگان در سحرگاه» مى نویسد و آمرزش و مغفرت خویش را بر او واجب مى گرداند».(4) و آن حضرت در روایت دیگرى مى فرمایند: «هر که دو ماه پیاپى هر روز چهارصد مرتبه این ذکر استغفار را بخواند، خداوند او را گنجى از دانش یا مالِ فراوان کرامت فرماید: «اَستَغفرُ اللّه الّذى لاإله الاّهُوَ الحَى القَیومُ الرَّحمنُ الرَّحیمُ بَدیعُ السّمواتِ والأَرضِ مِن جمیعِ ظُلمى وجرمى واِسرافى عَلى نفسى واَتوبُ إِلیهِ»(5)
گردآوری: بخش دین واندیشه برگزیده ها
,