کشت و تکثیر انبه

بذرهای انبه به دو صورت چند جنینی و تک جنینی مشاهده می شوند. بذور چند جنینی پس از کاشت، تولید چند نهال می نمایند که به جز یکی بقیه به لحاظ صفات، کاملا شبیه پایه مادری هستند. اما از آنجایی که نهال حاصل از بذور تک جنینی به لحاظ صفات، شبیه پایه مادری نیستند،استفاده از تکثیر غیرجنینی ضروری است. برای کاشت بذر، آنها را در خزانه در ردیفهایی به فاصله ۳۰ سانتی متر و با فاصله ۱۵ سانتی متری از هم در عمق ۶۰ سانتی متریبه نحوی می کارند که نوک جوانه هسته رو به بالا باشند. برای خزانه از خاک های رسیمتوسط یا سیلت به همراه کودهای آلی استفاده می شود. استفاده از کودهای ازتی به صورتسولفات آمونیوم در خزانه توصیه شده است.
معمولا بذرهایانبه قوه نامه خود از ظرف مدت چهار هفته از آآ“
دست میدهند و بذور پس از کاشت در خزانه پس از سه هفته جوانه می زنند. حدود شش هفته تا دوماه پس از سبز شدن، نهالهای انتخابی را به گلدانی منتقل می کنند که حاوی خاک،کمپوست، شن و کود سبز است. البته به جای گلدان را کیسه های پلاستیکی نیز می تواناستفاده نمود.

تصئیری از ضدعفونی بذور انبه بر علیه قارچها
خزانه تولید نهال انبه در فضای باز (ایستگاه تیسچابهار)
خزانه تولید نهال درزیر سیت گلخانه (باهوکلات چابهار)
معمولا از این نهال به عنوان پایه پیوند استفاده میشود.

انواع پیوند درانبه
انواعمختلفی از پیوند در انبه استفاده می شود که مهمترین آنها پیوند به نکات مختلفی توجهمی شود. به عنوان مثال گاهی از پایه هایی که به زهکش، کمتر حساسند و یا به سرمازدگی (انبه جنگلی) و شوری خاک، مقاوم ترند،‌استفاده می شود. بذور باید قبل از کاشتضدعفونی شده و سپس در بستر بذر قرار گیرند.

اقلیم
آب وهوا اثر زیادی بر انبه دارد. بهترین اقلیم برای کشت و رشد انبه، شرایطی است که یکفصل خشک مشخص در زمان شکوفه دهی و رسیدن میوه داشته و دارای باران سالیانه بین ۱۲۵۰تا ۱۸۰۰ میلی متر داشته باشد. در صورت کمبود باران، آبیاری ضروری است.
تحمل این درخت به سرما کم است و به طوری کلی، متوسطدمای کمتر از ۱۵ درجه مانع رشد و نمو آن بوده و سرمای زیر صفر را بیشتر از چند ساعتتحمل نمی کند.
انبه به اختلاف زیاد دما شب و روز نیزحساس است و لذا در مناطق گرمسیری، رشد و نمو مناسب آن به ارتفاع زیر ۶۰۰ متر و درمناطق نیمه گرمسیری به نواحی مسطح دریا محدود است.
شکل ۱ کمربند نسبتاً وسیعی در مناطق گرمسیری که در حال حاضر انبه در آن پراکنده است رانشان
می دهد. تعیین حدود این مناطق به حداقل و متوسط دما در زمستان صورت گرفتهاست. چنانچه ملاحظه می شود، ناحیه نسبتا وسیعی از جنوب شرقی ایران (شامل هرمزگان،کهنوج و جنوب بلوچستان) در این محدوده قرار گرفته است.

خاک
انبه در انواع گوناگونی از خاک هایی که زهکشی مناسبی داشته باشند، رشدمی کنند. این درخت به فضا زیادی برای رشد و گسترش ریشه نیاز دارد، و لذا خاک های کمعمق برای آن مناسب نیستند.
به لحاظ نوع خاک، خاک هایشنی لومی و نیمه سنگین مناسب تر بوده و خاک های سنگین، شنی سبک و دارای املاح نمکیو یا حالت ماندابی، نامناسب می باشند.
زهکشی به خصوصدر اوایل دوره رشد ضروری است و به طور کلی سطح آب زیرزمینی نبایستی از عمق ۸/۱ تا ۵/۲ متر بالاتر باشد.
مناسب ترینPHخاک برای کشت انبه بین ۵/۵ تا ۷ میباشد.

کاشت درخت انبه
انتقال نهال باید در شروع فصلبارندگی انجام گیرد. درختان پیوندی را در سطح ۱۲*۱۲ متر و درختان غیرپیوندی را بایددر سطح ۱۴*۱۴ متر کشت نمود.عمق چاله ها ۱ متر و طول و عرض چاله هم ۱ متر باشد. خاکسطح الارض و تحت الارض را از هم جدا کرده و سپس خاک سطح الارض را با یک حلب ۲۰لیتری که حیوانی یا کمپوست مخلوط نمود و چاله را از این مخلوط پر کرد. خاک اطرافگیاه را با پا سفت می کنند و از خاک تحت الارض برای حلقه دور درخت استفاده می کنیم.

کوددهی
برای رشد نمو مناسب گیاه باید هر سال از کودهای شیمیایی استفاده نمود. میزان مصرف کودشیمیایی در سال اول بعد از کاشت گیاه بوده و در سال های بعد همزمانبا شروع فصل بارندگی خواهد بود. هم چنین مصرف کودهای ازتی قبل از شکوفه دهی درخت درتثبیت میوه موثر است.
معمولامیزان مصرف کودشیمیایی نیترات آمونیم همراه با کلسیم به شرح ذیل می باشد.
سال اول ۵۰ گرم
سال دوم ۱۰۰ گرم
سال سوم ۱۵۰ گرم
سال چهارم ۲۰۰ گرم
اگر کمبود پتاس در خاک وجودداشته باشد می توان از کودشیمیایی مرکب با ترکیب ۱۸ ـ ۱۵ ـ ۱۲ به جای کود فوقاستفاده نمود. در این صورت ۱۰۰ گرم برای هر درخت در سال اول و ۱۵۰ گرم در سال دوم و ۲۰۰ گرم در سال سوم توصیه می شود. در سال های بعد با توجه به وضعیت پتاس خاک بایدمیزان موردنیاز افزایش یابد.
کاربرد محلول های حاوی ریزمغذی شامل مس، روی، منگنز، و بر نیز مفید استاین کار بهتر است که در سال های اول کاشت سه بار در سال و در مورد بر یک بار در سالو در سال های بعد حداقل یک بار در سال صورت بگیرد. بهترین زمان برای مصرف کودحیوانی ا وایل آذر و دی ماه و مصرف کودهای ازته و فسفره در اواسط بهمن ماه موثرتراست.
مؤسسه تحقیقات خرما ومیوه های گرمسیری میزان مصرف کودهایNPKرا برای درختانبارور
(۶۸۰ ـ ۱۸۵ـ‌۷۳۰) گرم در سال را توصیه نموده است.

آبیاری
آبیاری درختانانبه بستگی مستقیم به شرایط آب و هوایی و میزان بارندگی دارد. چنانکه در مقدمه ذکرشد، در مناطقی که بارندگی کافی است، نیاز به آبیاری درختان مسن بسیار کم است.
به طور کلی برای دوره هایاولیه دو تا سه ماه پس از کشت، آبیاری سه بار در هفته صورت می گیرد. در دوره هایبعد آبیاری در تابستان یک بار در هفته و در زمستان هر دو هفته یک بار انجام می شود. درختان مثمر دو تا سه بار در ماه آبیاری می شوند. در دوره ۲ تا ۵/۲ ماهه قبل ازگلدهی از آبیاری اجتناب
می شود. این کار رشد سبزینه ای را دچار وقفه کرده و درنتیجه باعث گلدهی بهتر می شود بنابراین در زمان گلدهی نیز باید از آبیاری اجتنابکرد و در صورت لزوم یک آبیاری سبک پس از دوره مذکور و قبل از شکوفایی گل ها انجاممی گیرد. پس از تثبیت میوه ها، آبیاری بایستی به طور مستمر انجام شود.

هرس
درخت انبه به صورت گنبدی شکل و تا حدود زیادی متناسب رشد می کند ولذا بههرس زیاد نیاز ندارد. با یک برنامه هرس می توان گسترش متوازن شاخه ها و امکاناستفاده حداکثر از سطح برگ ها را فراهم کرد. شاخه های ضعیف، خشک، بیمار و آفت زده ویا رو به داخل (که همیشه در سایه هستند) را بایستی جدا کرد. در سال اول نهال را تاارتفاع ۱ متر قطع می کنند تا اسکلت تاج درخت شکل گیرد در سال دوم ۴ تا ۵ شاخه کهبین آنها دارای فضای مناسبی باشد انتخاب می کنند تا شاخه اصلی درخت را تشکیل دهد وشاخه های دیگر را قطع می نمایند.

برداشت
درخت انبه از سال چهارم یا پنجم بعداز کاشت شروع به میوه دادن می کند و بعد از ۸ سال میزان تولید آن افزایش می یابد. در ۲۰ سالگی به رشد کامل می رسد.
هر درخت باید در سال بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ عدد میوه تولید نماید. بعضی ازارقام در سال می توانند ۱۰۰ عدد میوه تولید نمایند. از نظر تولید، ارقام انبه نظمهماهنگی ندارند به طوری که در یک برداشت کم از نظر تولید، ارقام انبه نظم هماهنگیندارد به طوری که در یک برداشت کم از نظر تعداد امکان افزایش کیفیت میوه وجود دارد.
معمولا از گلدهی تا زمانرسیدن میوه ها ۳ تا ۶ ماه طور می کشد. برداشت میوه ها با تغییر رنگ آن از سبز بهزرد شروع می شود و معمولا در این حالت بریکس میوه بیشتر از ۷ می باشد. میوه ها راباید در فواصل زمانی منظم برداشت نمود. میوه ها را به آرامی در دست گرفته و میچینند و سپس بسته بندی
می نمایند. میوه ها همراه با ۵ تا ۱۰ سانتی متر از دممیوه چیده می شود. برای حمل و نقل و صادرات میوه باید دم میوه ها را تا ۲ سانتی مترکوتاه نموده و شستشو می دهیم تا مواد زاید و بقایای سم از بین برود و سپس در جعبهقرار می دهیم. برای جلوگیری از شکستن شاخه های درخت در زمان برداشت از نردبان یابالابرها باید استفاده نمود.

بسته بندی:
برای بسته بندی این محصول در کارتنباید نکات ذیل را رعایت نمود.
۱.کف کارتن از نوع مقوای سه لای سنگین و در آن ترجیحاًتلسکوپی باشد و از انواع دای کاتی دردار نیز می توان استفاده نمود.
۲.کارتنهای مورداستفاده، تمیز، نو، خشک و عاری از بو بوده و اثر نامطلوب روی سطح خارجی یاکیفیت میوه نداشته باشد.
۳.در کارتن های پنج کیلویی به صورت یک ردیفه با استفادهاز شبکه های سلولزی بین میوه ها بسته بندی شود.

شرایط حمل
میوه انبهباید یک هفته قبل از رسیدن کامل چیده شود و در حرارت ۹ درحه سیلسیوس با رطوبت نسبی ۹۰ ـ ۸۵ درصد با ماشین یخچال دار حمل شود.

شرایط نگهداری
براینگهداری انبه در انبار باید شرایط زیر رعایت گردد.
۱.کارتن های میوه باید بهطور منظم به نحوی در انبارقرار داده شوند که جریان هوا بین آنها آزادانه برقرارباشد.
۲.رطوبت نسبی انبار ۹۰ ـ ۸۵ درصد و حرارت آن ۲۰ ـ ۱۶ درجه سلسیوسباشد.
۳.در صورت رعایت شرایط فوق میوه را به مدت ۲۱ ـ‌۱۴ روز می توان در انبارنگهداری نمود.

سال آوری
سال آوری انبه یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده درتولید میوه می باشد. باردهی به صورت یکسال در میان و یا بی قائده باعث مشکلاتاقتصادی در تولید آن می شود. میوه انبه به روی شاخه های ۹ ماهه تا یک ساله تشکیل میشود و لذا در سال هایی که باردهی درخت خوب باشد، رشد شاخه های جوان کم شده و در سالبعد تشکیل میوه روی آنها دچار کاهش می شود. عکس این حالت در سال بعد اتفاق
میافتد. به این صورت که به علت باردهی کم، رشد شاخه ها بیشتر و لذا در سال بعد، میوهدهی بهتر صورت می گیرد. البته عوامل متعدد دیگری چون ویژگی ژنتیکی، شرایط آب وهوایی، کمبود موادغذایی و غیره در باردهی سالانه موثرند.
جهت کاهش اثرات سالآوری توصیه های زیر ارایه شده است:
۱.به درختان بالای ۱۵ سالحدود ۶ ـ ۵ کیلوگرم سولفات آمونیوم و ۳ ـ ۲ کیلوگرم کود اوره قبل از رسیدن به مرحلهگلدهی داده شود و همچنین حدود دو ماه قبل از گلدهی مقدار ۲ کیلوگرم کود سولفاتپتاسیم برای هر درخت مصرف شود.
۲.کشت مخلوط ارقامی که سال آوری ندارند با ارقامی کهدارای سال آوری می باشند.
۳.مبارزه با آفت و بیماری ها
۴.محافظت درخت از سرمایشبانه در هنگام تشکیل گل و میوه
۵.تنک کردن میوه های تشکیلشده روی شاخه های جوان که به رشد و نمو دیگر شاخه ها (برای سال بعد) کمک میکند.
باردهی درخت انبه ۵ ـ‌۴ سالگی به باردهی می رسد. البته مقدارتولید در سال های اول پایین است و به تدریج تا حدود ۵۰۰ ـ ۳۰۰ در هر درخت می رسد. متوسط بازده بر مبنای وزن برای هر درخت در درختان پیوندی ۲۰۰ ـ ۱۵۰ کیلوگرم و برایدرخت های غیرپیوندی ۴۰۰ ـ ۳۰۰ کیلوگرم است.
معمولا از گلدهی تا زمان رسیدن میوه ها حدود ۳ ـ ۶ماه طول می کشد و شروع ریزش طبیعی میوه ها نشانه رسیدن میوه است. البته انبه بهصورت «نارس» برداشت می شود و «نارس» حالتی است که رنگ پوست آن متمایل به زرد بوده ودر شرایط نگهداری در انبار قابل رسیدن باشد.
حدود ۶ تا ۷ هفته پس از برداشت، میوه ها زرد و نرمشده (در انبار) و برای مصرف آماده اند.
آفاتانبه از مشهورترین آفات انبه میتوان به مگس های میوه، شپشک، زنجره انبه اشاره نمود که از این میان مگس میوه، نظریه اهمیت آن مورد بررسی قرار می گیرد.
مگس میوه انبهDacus Zonatusبزرگ ترین آفتانبه و گواوا می باشد. خسارت این آفت از طریق تخم گذاری در درون میوه و رشد لاروهادر داخل آن می باشد. از سایر میزبان های این آفت می توان به آلو و مرکبات اشارهکرد.
به دلیل حضور فعال اینآفت در تمامی فصول سال (حدود ۱۰ ماه)، مبارزه و کنترل آن غالبا دشوار است، به ویژهآنکه قابلیت تحرک این آفت در بین باغ ها نسبتا زیاد است. به لحاظ محیطی درجه حرارتزیر
۵/۲۳ درجه به مدت یک ماه (یاکمتر) اثر منفی روی جمعیت آفت دارد.
در مبارزه شیمیایی از سموممختلف حشره کش و در مبارزه تلفیقی استفاده از تله های فرمونی پیشنهاد شده است. اخیراً تلاش هایی در مورد کنترل آفت از طریق عقیم سازی حشرات نر صورت گرفتهاست.

بیماری انبه
مهم ترین بیماری های انبه شامل موارد زیر است:

۱ـ آنتراکنوز (Anthracnose)
بیماری تقریبا شایع باغ های انبه است که علایم آن بهصورت خشک شدن حاشیه برگ ها، ریزش برگ و خشکی شاخه ها است. از سایر عوارض آن می توانبه پژمردگی و ریزش شکوفه ها اشاره نمود. عامل این بیماریColetotrichum gloesporioidesمعرفی شده است.
برای کنترل این بیماری توصیه می شود تا خاک باغ هاهنگام احداث از نظر آلودگی به قارچ نامبرده مورد بررسی قرار گیرد. بقایای میوهمحصولات آآآنبتشمتننم بتنبت
آلوده را برای جلوگیری از پیشرفت وگسترش بیماری بسوزانند و همچنین بهدرختان مبتلا کود کافی و مناسب داده شود. در مبارزه شیمیایی استفاده از قارچ کشهایی مانندCaptanو یا قارچ کش های حاوی مس قبل از زمانگلدهی تا مرحله برداشت توصیه شده است.

۲ـ سفیدک پودری (Powdery Mildew)
خسارت اینقارچ عمدتا بر روی گل ها بوده و علاوه بر آن بر روی شاخه ها و شکوفه ها نیز آسیبوارد می نماید که معمولا منجر به ریزش گل ها می شود. گسترش این قارچ اغلب در هنگامباران های سنگین صورت می گیرد. برای مبارزه شیمیایی توصیه شده است، از مرحله شروعگلدهی تا تثبیت میوه، هر دو هفته یک بار با استفاده از قارچ کش هایی مانندDinocapسم پاشی صورت گیرد.

۳ـ بیماریMango Malformation
در سال های اخیر بهعنوان یکی از مهم ترین بیماری های انبه محسوب می شود. در اثر این بیماری تشکیل گلبه صورت گرفته و در نتیجه میوه تشکیل نمی شود.
اطلاعات در مورد این بیماری و روش قطعی مبارزه با آنهنوز کامل و شناخته شده نیست.

ترکیبات شیمیایی:
انبه دارای موادی مانند اسید بنزوئیک Benzoic Acid اسید سیتریک Citric Acid و پیوری یلو دری Puri yellow Dye که ماده زرد رنگی است می باشد . انبه در حدود۱۵% تانن درد .
هسته انبه دارای چربی زیاد و نشاسته و اسید گالیک Gallic Acid است .
در صد گرم انبه مواد زیر موجود است :

انرژی	۴۵ کالری
آب	۸۰ گرم
نشاسته	۱۲ گرم
پروتئین	۰/۵ گرم
چربی	۰/۱۵ گرم
کلسیم	۶ گرم
فسفر	۹ میلی گرم
آهن	۰/۱۵ میلی گرم
ویتامین آ	۳۵۰۰ واحد
ویتامین ب ۱	۰/۴ میلی گرم
ویتامین ب ۲	۰/۳۵ میلی گرم
ویتامین ب ۳	۰/۶ میلی گرم
ویتامین ث	۲۵ میلی گرم

خواص میوه انبه رسیده از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک و نارس آن سرد و خشک است. انبه نارس تولید کننده بلغم و سودا در بدن می‌باشد.
• انبه بسیار مقوی بوده و تقویت کننده بدن است.
• انبه تقویت کننده قوای جنسی است.
• رنگ صورت را درخشان می‌کند.
• دهان را خوشبو می‌کند.
• ادرارآور است.
• یبوست را برطرف می‌کند.
• انبه دارای مقدر زیادی اسید گالیک است. بنابراین دستگاه گوارش را ضد عفونی و تمیز می‌کند.
• انبه تمیز کننده خون می‌باشد.
• خوردن انبه بوی بد بدن را از بین می‌برد.
• انبه حرارت بدن را کاهش می‌دهد و تب را پائین می‌آورد.
• برای رفع اسهال مفید است.
• خوردن انبه ، سردرد ، تنگی نفس و سرفه را از بین می‌برد.
• برای درمان بواسیر مفید است.
• عطش را برطرف می‌کند.
• انبه چون گرم است برای گرم مزاجان مناسب نیست و این اشخاص باید آن را با سکنجبین بخورند.

خواص مغز هسته انبه
انبه دارای هسته بزرگی است که در وسط آن مغز آن قرار درد که به جای مغز بادام می‌توان از آن در شیرینی‌جات استفاده کرد.
• خوردن مغز هسته اسهال را برطرف می‌کند.
• برای معالجه سرماخوردگی مصرف می‌شود.
• سرفه‌های سخت را درمان می‌کند.
• درمان کننده بواسیر خونی است.
• خانمهایی که دچار خونریزی از رحم می‌باشند و یا بین دو عادت ماهیانه خونریزی دارند برای رفع آن باید از مغز انبه استفاده کنند.
• مغز هسته انبه کرم کش و ضد اسهال است.
• برای تسکین آسم و تنگی نفس مفید است.
• ضد استفراغ است.

دیگر خواص درخت انبه
• گل انبه سرد و خشک است و اسهال را رفع می‌کند.
• اگر شکوفه درخت انبه را خشک کرده و هر روز حدود ۳ گرم آن را با ۱۰ گرم شکر بخورند سرعت انزال را معالجه می‌کند.
• صمغ درخت انبه را با روغن و آبلیمو مخلوط کنید برای ناراحتیهای پوست مفید است.
• برای برطرف کردن ریزش مو ، آب برگهای درخت انبه را روی سر بمالید.
• برای تقویت دندان و لثه دم کرده برگ درخت انبه را مضمضه کنید.
• روشهای خوردن انبـــــــه
• انبه‌ها عموما بسیار آبدارند و خوردن آنها بسیار کثیف کننده می‌باشد. بنابراین انبه‌هایی که به مناطق معتدله صادر می‌شوند همانند بیشتر میوه‌های گرمسیری به صورت نیمه رسیده چیده می‌شوند. اگرچه آنها تولید کننده اتیلن هستند و در طول حمل و نقل می‌رسند، به ندرت به اندازه نوع تازه دارای آب یا طعم هستند. انبه رسیده دارای پوست نارنجی ، زرد یا مایل به قرمز می‌باشند. برای اینکه انبه پس از خرید همچنان به رسیدن ادامه دهد لازم است در جای خنک و تاریک ولی نه در یخچال انبار شود. یخچال جریان رسیدن انبه را به تاخیر خواهد انداخت. یک راه ساده برای خوردن انبه‌ای درشت ، طبق روال آن استفاده از چاقو است. در آغاز قسمت پوست را جدا نموده سپس آن‌را تقسیم کرده و با چاقو تکه‌های کوچک آنرا بخورید. قسمتهای بیشتری از پوست را جدا کنید تا به مقدار بیشتری از گوشت میوه دسترسی پیدا کنید. وقتی آخرین قسمت را می‌خورید، یعنی زمانی که پوست دیگری در میوه برای نگهداشتن وجود ندارد منتظر خیس شدن دستهایتان باشید. در مکزیک و گواتمالا برشهای انبه را با پودر فلفل قرمز و یا نمک می‌خورند. در هندوستان انبه کال را با پودر فلفل قرمز و یا نمک می‌خورند. در فیلیپین انبه کال را با نوعی رب شور به نام bagoong که از ماهی یا میگو تهیه می‌شود می‌خورند.

مضرات
هضم انبه برای بعضی از افراد سخت است و ممکن است ایجاد خارش و دمل نمائید. اگر خون انبه ایجاد نفخ بکند باید آن را با زنجبیل خورد.

تنوع در انبه ها
انبه ها نوعاً میوه هایی منحنی (خمیده)با پوست سبز، مایل به صورتی،طلایی یا قرمز و نارنجی زیبا، بسیار معطر ودر بر گیرندهً دانه های کرکین پهن وخیلی بزرگ هستند.تنوعات زیادی در این میوه موجود است.آنها می توانند گرد، بیضی، قلوه ای شکل باشند.هر کدام از این میوه هاطعم،مزه واستحکام مغز ساقه خود را دارند.

ارزش غذایی انبه
انبه از نظر غذائی بسیار غنی است در مقایسه باسایر میوه هامنبع عالی کاروتن است
هر یکصد گرم از قسمت خوراکی انبه حاوی ۱۹۹۰ واحد بین المللی بتاکاروتن (ویتامین آ) است که خیلی بیشتر ازمیزان موجود در سایر میوه هاست. مجموع کاروتنوئیدها در انبه با رسیدگی میوه افزایش می یابد.خوردن میوه درفصل آن می تواند ذخیره ای از( ویتامین آ) در کبد تأمین کند که برای دوام آوردن برای بقیه سال کفایت می کندو برای پیشگیری از ناهنجاری های کمبود ویتامین آ مثل شب کوری، بسیار مفید است .
انبه، چه رسیده وچه نارس منبع خوبی از( ویتامین ث) می باشد . در هر یکصد گرم انبه مقدار ۱۶ میلی گرم ویتامین ث موجود است.( ویتامینهای آ وث) هر دو آنتی اکسیدان بوده وبه جلوگیری از آسیبهای رادیکالهای آزاد و در نتیجه کاهش ریسک برخی سرطانها کمک می کنند. انبه رسیده تامین کننده منبع خوبی از کالری است.یک انبه رسیده به ازای هر یکصدگرم وزن مقدار ۴۷کیلو کالری تأًمین می کند.(که بیشتر از قند فروکتوز به دست می آید).انبه نارس در مقایسه با رسیدهً آن کالری کمتری دارد. انبه رسیده همچنین منبع خوبی از پتاسیم بوده و مقدار نا چیزسدیم آن ، باعث می شود برای بیماران دارای فشار خون بالامناسب باشد افرادی که محدودیت رژیم پتاسیم دار مثل رژیم غذایی برای نارسائی کلیه دارند باید از مصرف انبه پرهیز کنند.

انتخاب وخرید
رنگ لزومأً نشان رسیدگی در انبه نیست.حتی وقتی که آنها رسیده اند با برخی تغییرات آنها سبز باقی می مانند، درحالیکه دیگر انبه ها طلایی یا قرمز روشن یا ترکیبی از این دو رنگ هستند.میوه هایی که خراب نشده یا علامت سیاه روی پوست آن نیست بخرید. بهترین راه انتخاب (در خرید) سفت ومعطر بودن میوه است.

ذخیره کردن
انبه های رسیده می تواند برای روزها تا هفته ها بستگی به تنوع ان انبار شوند.قطعه های انبه می تواند کنسروشود یا خشک،ومغز آن خارج شود.انبه های رسیده بیشتر برای خشک کردن بکار می روند واینها می توانند برای ترشی وچاشنی غذا بکار برده شوند.

تهیه و کاربردهای انبه
بهترین مصرف این میوه لذیذ خوردن آن به عنوان یک میوه رسیده است.از انبه ها به علاوه سالادهای میوه خارق العاده تهیه می شود ومی توان برای درست کردن یخمکها وبستنی ها نیز خالص شوند.میلک شیک ها ( مخلوط بستنی با شیر کاکائو)، آب میوه ، انواع مربا،ژله ،ترشی (با انبه )خوراک خوشمزه ای را معمولاً آماده می کنند.
انبه های رسیده کوچک همچنین می توانند ادویه لذیذی با افزودن نارگیل ودوغ بسازند. میگوها وماهی ها با انبه خام ترش طعم خوبی را می سازند. ترشی انبه خام وادویه طعم معروفی دارد..انبه ًنارس پوست کنده به قطعات کوچک وباریکی بریده ودر آفتاب خشک می شودبعداًچاشنی وپودر زردچوبه زده که در هند در طبخ غذا استفاده می کنند .دانه های انبه همچنین خوردنی هستندودرسایه خشک وپودر زده و غذاهای زیادی را بوجود می آورند. انبه های خام کوچک می تواند بخار داده شوندودر محلول نمک درکوزه گلی برای دوره ای از ۴تا۵ ماه قرار گیرند. بعدها می توان انبه ها را بر حسب نیاز بیرون آورده پس از خرد کردن با فلفل سبز و مختصری روغن به عنوان چاشنی خورد.برگهای ظریف انبه؛پوست وساقه برای خواص ضد باکتریا ئی درهندوستان ودیگر کشورها، به کار برده می شود.

کشت و تکثیر انبه

مطالب مشابه :

دستورالعمل توليد نهال انبه

کشت گیاه انبه

شرایط کشت انبه

انبه

انبه-ميوه انبه:

گیاه انبه

|انبه

کاشت عملی انبه

کشت و تکثیر انبه

انبه