فیزیوتراپی شکستگی ران

شکستگی انتهای فوقانی استخوان ران

شکستگی پروگزیمال فمور

شکستگی های اطراف مفصل ران (مفصل هیپ)

شکستگی لگن در ناحیه اطراف مفصل ران به دسته ای از شکستگی ها اطلاق میشود که در قسمت بالایی استخوان ران یعنی در اطراف محلی که استخوان ران با لگن مفصل میشود بوجود میایند. شکستگی های اطراف مفصل ران جزء گروه بزرگتر شکستگی های لگن هستند.

علل شکستگی لگن در ناحیه اطراف مفصل ران

این شکستگی ها معمولا براثر زمین خوردن و یا ضربه مستقیم به به بالای ران بوجود آمده و ارتباط نزدیکی با پوکی استخوان دارند. استئوپروز یا پوکی استخوان، همه استخوان های بدن را به یک اندازه درگیر و متاًثر نمیکند. استخوان قسمت بالایی ران، ناحیه مچ دست و مهره ها از مناطقی هستند که فرایند پوکی استخوان در آنها بیشتر نمایان میشود و به همین علت در سنین بالا، شکستگی در این مناطق زیاد دیده میشود. شکستگی های اطراف مفصل ران در دو گروه از مردم اتفاق میفتد:

شکستگی اینترتروکانتریک شکستگی گردن ران

آنهایی که به علت پوکی استخوان، و ضعیف شدن استخوان این ناحیه، بر اثر ضربه های با شدت کم مثل زمین خوردن دچار این شکستگی میشوند.

دسته ای که استخوان محکمی دارند ولی شدت ضربه بقدری زیاد است که موجب شکستگی میشود. مثل شکستگی در افراد جوان بدنبال تصادف اتومبیل یا سقوط از ارتفاع

علائم شکستگی مفصل ران

مهمترین علامت این شکستگی ها درد شدیدی است که در اطراف مفصل ران و یا در کشاله ران احساس میشود. گاهی اوقات کوچکترین حرکتی در اندام تحتانی موجب احساس درد شدید در این نواحی میشود. اندام تحتانی در طرف شکسته معمولا کوتاه تر از طرف سالم به نظر میرسد و پای طرف مبتلا به طرف خارج میچرخد. در شکستگی های بدون جابجایی بیمار میتواند به سختی راه برود ولی راه رفتن وی همراه با درد و لنگش است.

تشخیص شکستگی لگن در اطراف مفصل ران

شکستگی اینترتروکانتریک

تشخیص این شکستگی ها معمولا با استفاده از رادیوگرافی ساده انجام میپذیرد. گاهی اوقات شکستگی های این ناحیه ممکن است بدون جابجایی و یا ناکامل باشند که در این صورت تشخیص آنها در رادیوگرافی ساده امکانپذیر نیست. در این موارد پزشک معالج ممکن است از دیگر روش های تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا ام آر آی استفاده کند.

انواع شکستگی های اطراف مفصل ران

برحسب اینکه شکستگی در کدام ناحیه از قسمت های بالایی استخوان ران باشد این شکستگی ها را به سه دسته کلی تقسیم میکنند:

شکستگی های گردن ران : این شکستگی ها در ناحیه گردن استخوان ران و بین سر و ناحیه تروکانتر بوجود میایند.

شکستگی های اینترتروکانتریک : این شکستگی ها در ناحیه تروکانتر اتفاق میفتند.

شکستگی های ساب تروکانتریک : در محدوده ای زیر تروکانتر کوچک تا حدود پنج سانتیمتر پایینتر از آن ایجاد میشوند.

تقسیم بندی شکستگی های بالای استخوان ران

درمان شکستگی های مفصل ران

درمان این شکستگی ها عمدتا استفاده از جراحی است. ندرتا در بیمارانی که به علت بیماریهای شدید داخلی تحمل جراحی را ندارند یا بیمارانی که حتی قبل از شکستگی هم راه نمیرفته اند پزشک ارتوپد ممکن است از انجام جراحی صرفنظر کند.


	میخ داخل استخوانی یا نیل	دی اچ اس

در بعضی از انواع این شکستگی ها در صورتی که شکستگی کاملا پایدار باشد هم ممکن است پزشک معالج تصمیم بگیرد از درمان های غیر جراحی استفاده کند که عمدتا بصورت استراحت در منزل است. خطر این درمان، جابجا شدن بیشتر شکستگی در دوره استراحت است. در صورت انتخاب روش درمانی غیر جراحی باید از محل شکستگی بیمار بصورت دوره ای و مرتب عکسبرداری شود تا در صورت جابجا شدن شکستگی، پزشک معالج از آن اطلاع یابد.

در صورت تصمیم به درمان جراحی، برای بیمار قبل از عمل، آزمایشات خون و ادرار و نوار قلبی و رادیوگرافی از قفسه سینه به عمل میاید. برای جراحی معمولا از بیهوشی عمومی یا بیحسی ناحیه ای استفاده میشود. در موقع جراحی پزشک ارتوپد شکستگی را جااندازی کرده و سپس اقدام به فیکس کردن محل شکستگی میکند. برای فیکس کردن محل شکستگی بسته به محل آن از وسایل گوناگونی استفاده میشود.

در شکستگی گردن ران برای فیکس کردن محل شکستگی معمولا از چند عدد پیچ یا از وسیله ای به نام DHS استفاده میشود. خونرسانی سر استخوان ران نسبت به بسیاری استخوان های دیگر ضعیف است و در زمانی که ضربه اولیه موجب شکستگی در ناحیه گردن ران میشود عروقی که از گردن ران به سر ران رفته و آن را تغذیه میکنند ممکن است دچار آسیب شوند. این آسیب ممکن است به قدری شدید باشد که خونرسانی سر ران را دچار اختلال کرده و در نهایت ممکن است سر استخوان ران مدتی بعد از شکستگی حتی اگر بخوبی هم درمان شده باشد به علت قطع خونرسانی بمیرد. این روند در افراد مسن بیشتر اتفاق میفتد. به همین علت در بعضی از انواع شکستگی های گردن ران در افراد مسن، وقتی پزشک معالج احتمال مردن سر فمور را بالا میداند ممکن است از روش دیگری برای جراحی بیمار استفاده کند. در این روش استخوان سر فمور توسط عمل جراحی کلا خارج شده و یک سر مصنوعی بجای آن گذاشته میشود.

در شکستگی اینترتروکانتریک برای فیکس کردن محل شکستگی از DHS یا IMN استفاده میشود.

در شکستگی ساب تروکانتریک برای فیکس کردن شکستگی معمولا از IMN) Intramedullary nail) استفاده میشود.

اهمیت شکستگی های اطراف مفصل ران در ناحیه لگن چیست

با افزایش تعداد افراد مسن در کشور ما که هر ساله در حال افزایش است، ضرورت توجه بیشتر به این شکستگی ها بیشتر آشکار میشود. عمده این شکستگی ها برای درمان نیاز به عمل جراحی دارند. گر چه اکثر این شکستگی ها با عمل جراحی بهبود میابند ولی این بیماران نیاز به دوران طولانیبازپروری بعد از شکستگی دارند. اکثر این بیماران بعد از بهبودی شکستگی توانایی زندگی مستقل را از دست میدهند و نیمی از آنها تا آخر عمر برای راه رفتن نیاز به استفاده از عصا دارند.

حدود یک چهارم افراد بالای 50 سال که دچار شکستگی لگن در ناحیه هیپ میشوند در سال اول بعد از شکستگی به علت عوارض شکستگی جان خود را از دست میدهند. طبق آمار رسمی در ایالات متحده به ازای هر فردی که دچار این شکستگی ها میشود معادل 37 میلیون تومان هزینه بر دوش سیستم درمانی وارد میشود. بیماران بطور متوسط دو هفته در بیمارستان میمانند و بعد از آن باید تا مدت زیادی تحت مراقبت خانواده یا آسایشگاه ها باشند. به دلایل ذکر شده و دلایل دیگر باید تمام تلاش در این جهت باشد که از بروز این شکستگی ها جلوگیری شود.

عواملی که موجب میشوند ریسک ایجاد این شکستگی ها بالا رود

بعضی عوامل میتوانند احتمال ایجاد شکستگی های اطراف مفصل ران را بیشتر کنند. مهمترین این عوامل عبارتند از:

سن بالای 65 سال

جنس : احتمال این شکستگی ها در کل در زنان 2 تا 3 برابر مردان است.

زمینه خانوادگی در بعضی افراد در ایجاد این شکستگی ها موثر است.

تغذیه : کمبود کلسیم از عوامل مهم زمینه ساز این شکستگی ها است.

عاداتی مثل کشیدن سیگار یا مصرف الکل

مشکلات ذهنی مانند الزایمر و کاهش قوای عقلانی بعلت کهولت سن

مصرف داروهایی که موجب ضعف و یا گیجی میشوند میتواند موجب افزایش احتمال زمین خوردن افراد و بروز این شکستگی ها شود.

پوکی استخوان چه تاثیری در شیوع شکستگی های لگن در ناحیه مفصل ران دارد

استخوان یک بافت زنده است و بطور عمده از کلسیم و پروتئین تشکیل شده است. در طول زندگی بطور دائم مقداری از کلسیم از طریق جریان خون از استخوان ها برداشت شده و مقداری دیگر جایگزین میشود. به عبارت دیگر کلسیم در استخوان های بدن گردش دارد و بطور مرتب جذب شده و دوباره جایگزین میشود. اگر مقدار برداشت کلسیم از استخوان های بدن بیش از مقدار جایگزین باشد استخوان ضعیف شده و پوکی استخوان ایجاد میشود.

این پوکی استخوان زمینه ساز عمده ایجاد این دسته از شکستگی ها است. برداشت کلسیم و پوکی استخوانی متعاقب آن بیشتر در استخوان های مهره و مچ دست و قسمت بالایی استخوان ران ایجاد میشود و احتمال شکستگی در همه این استخوان ها را بالا میبرد. کاهش مقدار کلسیم استخوان ها در حدود سن 35 سالگی شروع شده و بعد از آن در نهایت زنان 30 تا 50 درصد از کل توده استخوانی و مردان حدود 20 تا 30 درصد آنرا بتدریج از دست میدهند. با شروع یائسگی سرعت بازجذب کلسیم از استخوان ها و کاهش توده استخوانی بشدت افزایش میابد و این به علت کم شدن سطح هورمون استروژن در خانمها در این سنین است.

پیشگیری از شکستگی های لگن در ناحیه مفصل ران

در سنین بالا همه افراد باید با پزشک معالج خود مشورت کنند تا در صورت وجود پوکی استخوان درمان شوند.
بسیاری از این شکستگی ها بدنبال زمین خوردن در حین راه رفتن در خانه ایجاد میشوند و با رعایت اقداماتی میتوان احتمال زمین خوردن را کاهش داد. این اقدامات عبارتند از :

پله : باید دقت کرد که نور کافی روی پله باشد تا خوب دیده شود. پله های معیوب تعمیر شوند. چیزی روی پله باقی گذاشته نشود. فرش یا قالیچه روی پله گذاشته نشود. دستگیره در تمام طول پله گذاشته شود.

حمام : در کنار وان کفی پلاستیک با سطح زبر گذاشته شود تا موقع ورود یا خروج از وان فرد لیز نخورد. در کف وان یا زیر دوش از چسب های مخصوصی که سطح زبر دارند استفاده شود. روی دیوار کنار وان دستگیره گذاشته شود.

اطاق خواب : کف اطاق اشیاء پراکنده نباشد. یک چرغ کنار پاتختی باشد. در شب یک چراغ مسیر بین اطاق خواب و توالت را روشن نگه دارد.

نشیمن : مبلمان را باید طوری قرار داد تا مسیر راحتی برای عبور فراهم شود. سیم برق یا تلفن روی زمین نیفتد. کناره ای فرش را باید با چسب های دو طرفه به کف محکم کرد. روی صندلی یا پایه های ناپایدار نباید قرار گرفت.

آشپزخانه : کف آشپزخانه نباید خیس باشد.

منبع:ایران ارتوپد-دکتر مهرداد منصوری

موضوعات فیزیوتراپی شامل:

مقالات فیزیوتراپی

مقالات استخوان شناسی

مقالات آناتومی اندام فوقانی

مقالات آناتومی اندام تحتانی

مقالات آناتومی ستون فقرات

مقالات حرکت شناسی (کینزیولوژی)

مقالات سیستم عضلانی-اسکلتی، بیماری ها و اختلالات مربوطه

مقالات شکستگی استخوانها و جراحی های ارتوپدی

مقالات روماتولوژی (شامل اصطلاحات،اختلالات و بیماریهای روماتیسمی و روماتیسم خارج مفصلی)

مقاله های دستگاه عصبی مرکزی و محیطی (cns & pns)

مقالات سیستم عصبی، بیماریها و اختلالات مربوطه

مقالات سیستم تنفسی، بیماریها و اختلالات مربوطه

مقاله های سیستم حسی، درد و موضوعات آن

مقالات سیستم عروقی، بیماریها و اختلالات مربوطه

مروری بر آناتومی سیستم عصبی، عضلانی و اسکلتی ازطریق تصاویر

اخبار کنگره ها و سمینارهای فیزیوتراپی

مهمترین اخبار دکترای حرفه ای فیزیوتراپی

مطالب و موضوعات متفرقه (مقالاتی درباره فشار خون، دیابت، بیوفیزیک، رادیولوژی،فیزیولوژی و تست خون، برخی از بیماری ها و...)

مقالات ورزش و تغذیه (شامل موضوعات تحرک و فعالیت بدنی،تغذیه صحیح،چاقی،اضافه وزن،کنترل وزن و غیروه)

مقالات قلب و عروق (شامل مفاهیم، اختلالات و مقاله های آموزشی)

مقالات رادیولوژی

برچسب‌ها: شکستگی ران, شکستگی استخوان ران, عوارض شکستگی فمور, درمان شکستگی فمور, علائم شکستگی استخوان راننوشته شده توسط فیزیوتراپیست ابراهیم برزکار در ساعت 14:9 | لینک | آرشیو نظراتیکشنبه یکم خرداد 1390

شکستگی فمور

شکستگی تنه استخوان ران

شکستگی تنه فمور

استخوان ران از محکم ترین استخوان های بدن است و شکستگی آن نیاز به وارد شدن نیروی زیادی دارد و معمولا این نیروها در حین تصادفات وسایل نقلیه و سقوط از ارتفاعمیتواند به بدن وارد شود. به همین خاطر بسیاری از این شکستگی ها ممکن است همراه با آسیب هایی به دیگر دستگاه های بدن همراه باشد. در بچه های با سن کمتر از سه سال شکستگی استخوان ران اغلب بدنبال کتک خوردن یا بدرفتاری با بچه ایجاد میشود.

علائم شکستگی تنه استخوان ران

مهمترین علائم شکستگی تنه استخوان ران عبارتند از درد شدید ران که با فشار به محل شکستگی و یا حرکت دادن اندام تحتانی بیشتر میشود.
ناتوانی در حرکت دادن اندام تحتانی، تغییر شکل اندام تحتانی بصورت کوتاه شدن و چرخش به بیرون و تورم ران از دیگر علائم شکستگی استخوان ران است. بعد از شکسته شدن استخوان، به علت انقباض عضلات قوی که در اطراف آن وجود دارد لبه های شکستگی از هم رد میشوند و اندام شکسته شده کوتاه تر میشود.
گاهی اوقات لبه تیز قطعات شکسته شده رگهای خونی ران را پاره کرده و موجب خونریزی شدید در ناحیه میشوند. نتیجه آن از دست دادن مقادیر زیادی خون در داخل بافت عضلانی ران و تورم و کبودی شدید ران است.

تشخیص قطعی این شکستگی با استفاده از رادیوگرافی ساده داده میشود. باید حتما دقت کرد که مفاصل زانو و ران در رادیوگرافی دیده شوند. در شکستگی های ران باید با دیدن مفصل ران حتما از عدم وجود در رفتگی مفصل ران مطمئن شد.

درمان شکستگی تنه استخوان ران در بالغین

شکستگی تنه استخوان ران در بالغین در غالب قریب به اتفاق موارد همراه با جابجا شدن قطعات شکسته شده است. مثل هر شکستگی دیگر، شکستگی تنه استخوان ران اگر همراه با جابجایی است باید جااندازی شود و سپس با وسیله ای بیحرکت شده تا جوش بخورد. نوع درمان به متغیر های بسیاری مثل سن بیمار، مقدار جابجایی و آسیب های همراه بستگی دارد.
درمان شکستگی تنه استخوان ران ممکن است با استفاده از روش های غیر جراحی صورت گرفته و یا ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد.

درمان غیر جراحی

درمان غیر جراحی شکستگی تنه استخوان ران بصورت کشش و سپس گچ گیری است. کشش قدیمی ترین روش درمان این شکستگی ها است. بزرگترین عیب این روش درمانی اینست که بیمار باید مدت طولانی در تخت بیمارستان بماند که موجب عوارض فراوانی از جمله زخم بستر، مشکلات تنفسی، مشکلات گردش خون، مشکلات روحی، هزینه زیاد تخت بیمارستانی و ... میشود. امروزه بندرت از این روش درمانی استفاده میشود.

درمان جراحی شکستگی تنه استخوان ران

امروزه تقریبا تمامی شکستگی های ران بالغین با عمل جراحی درمان میشوند. روش کار بدین صورت است که ابتدا شکستگی ران بصورت بسته جااندازی میشود ( با استفاده از کشش و مانورهای مخصوصی سعی میشود شکستگی بصورت بسته جااندازی شود. این جااندازی در اطاق عمل انجام شده و پزشک جراح مراحل جااندازی را با استفاده از رادیوگرافی بخصوصی که تصاویر آن مستقیما بر روی ماتیتور قابل دیدن است - فلوروسکوپی- کنترل میکند).

سپس از راه شکاف های کوچکی که در پوست داده میشود میله داخل استخوانی یا پلاک یا اکسترنال فیکساتور به استخوان متصل شده و آنرا فیکس میکند. به این روش جااندازی بسته و فیکساسیون داخلی یا خارجی میگویند ( در صورت استفاده از پلاک یا میله داخل استخوانی به آن فیکساسیون یا تثبیت داخلی و در صورت استفاده از اکسترنال فیکساتور به آن فیکساسیون خارجی میگویند). بندرت و در صورتیکه جااندازی بسته امکانپذیر نشود پزشک جراح از جااندازی باز استفاده کرده و سپس با روش های ذکر شده شکستگی را فیکس و بیحرکت میکند. قانون کلی اینست که هر گاه جااندازی بسته امکان پذیر باشد جااندازی باز انجام نشود.

همانطور که ذکر شده از سه نوع ایمپلنت برای تثبیت شکستگی های ران بالغین استفاده میشود که عبارتند ار نیل Nail یا میله داخل استخوانی Intramedullary nail، پلاک یا پلیت Plate و یا اکسترنال فیکساتور External fixator
بهترین وسیله تثبیت شکستگی ران استفاده از نیل یا میله داخل استخوانی است ولی در مواردی بنابه تشخیص پزشک معالج از دو وسیله دیگر استفاده میشود.

پلاک گذاری

همراه با جااندازی بسته یا باز بکار برده میشود. در روش جااندازی بسته، ابتدا پزشک معالج در اطاق عمل با استفاده از کشش و مانورهای خاصی قطعات شکستگی را جااندازی بسته میکند. مراحل این جااندازی بسته با استفاده از دستگاه فلوروسکوپی و اشعه ایکس روی مانیتور دیده میشود. پس از آن شکاف کوچکی بر روی پوست داده شده و از راه آن پلاک به داخل ران و بر روی استخوان ران برده میشود و سپس پلاک به توسط پیچ هایی به استخوان متصل میشود. تمام مراحل این کار با استفاده از فلوروسکوپی است. انجام این کار مشکل بوده و نیاز به تبحر جراح دارد ولی نتایج آن از جااندازی باز بهتر است.

در صورت موفقیت آمیز نبودن جااندازی بسته پزشک جراح بعد از شکاف دادن پوست و کنار زدن عضلات ران، قطعات شکسته شده را زیر دید مستقیم در کنار یکدیگر قرار داده و سپس به توسط پلاک فلزی و پیچ هایی دو قطعه شکسته شده را به هم متصل میکند.

فیکساتور خارجی

معمولاً در شکستگی های باز ران یا مواردی که آسیب شدید پوست و عضلات ران همراه با شکستگی وجود دارد از آن استفاده میشود. در مواردی که شکستگی ران همراه با عفونت در استخوان یا عضلات باشد هم از این روش استفاده میشود. گاهی اوقات بیمار بجز شکستگی ران دچار آسیب های شدیدی در دیگر محل های بدن است مثلا دچار خونریزی مغزی یا داخل شکمی شده و جراحی این محل ها برای حفظ جان بیمار بر جراحی ران اولویت دارد.

در این موارد ممکن است حتی بعد از جراحی مغز یا شکم وضعیت عمومی بیمار آنچنان خطرناک و ناپایدار باشد که امکان جراحی ران مقدور نباشد. در این موارد از بیمار برای مدتی در ICU مراقبت میشود تا وضعیت عمومی بدن وی بهتر شود و سپس اقدام به جراحی ران میشود. در این چند روزی که بیمار منتظر جراحی ران است میتوان برای بیحرکت کردن موقت قطعات شکسته شده از اکسترنال فیکساتور استفاده کرد. در این روش درمانی بعد از جااندازی قطعات شکسته شده که معمولا به روش بسته انجام میشود پیچ های بلندی در قطعات شکسته شده بصورت عرضی گذاشته شده و انتهای این پیچ ها که از پوست خارج میشوند به میله هایی در خارج از بدن متصل میشوند.

میله داخل استخوانی

این روش بهترین و متداول ترین روش درمان شکستگی های ران است. در این روش بعد از جااندازی قطعات شکسته شده به روش باز یا بسته، یک میله در داخل کانال استخوانی ران قرار میگیرد ( استخوان ران در قسمت وسط به شکل یک لوله تو خالی است). این میله معمولا به قطعات استخوانی شکسته شده به توسط پیچ هایی متصل میشود.

در مورد روش های جراحی درمان شکستگی تنه استخوان ران در مقالات بعدی بحث شده است.

مراقبت های بعد از درمان جراحی شکستگی ران

پس از درمان جراحی شکستگی تنه استخوان ران، بیمار باید هرچه زودتر حرکات مفصل زانو را شروع کند و گرنه دچار محدودیت حرکت زانو میشود. حرکات زانو باید تحت نظر پزشک معالج و فیزیوتراپ انجام شود. همچنین بیمار باید نرمش های بخصوصی را برای تقویت عضلات ران انجام دهد.

بیماری که به علت شکستگی ران تحت عمل جراحی قرار گرفته است تا وقتی شکستکی بطور کامل جوش نخورده است نباید با پای طرف شکسته شده راه برود. پس در ماه های اول، بیمار برای راه رفتن حتما باید از دوعصای زیر بغل استفاده کرده و وزن خود را بر روی پای طرف شکسته شده نیندازد. پس از اینکه پزشک معالج با بررسی رادیوگرافی های بعدی تشخیص داد که شکستگی بطور کامل جوش خورده است بیمار میتواند بدون عصا راه برود. البته در بعضی از موارد پزشک معالج به بیمار اجازه میدهد تا قبل از جوش خوردن کامل شکستگی، قسمتی از وزن خود را بر روی پای طرف شکسته شده بیندازد. مقدار وزن گذاشتن روی پا و زمان انجام آن به تشخیص پزشک است.

عوارض شکستگی تنه استخوان ران

عوارض این شکستگی به دو دسته عوارض زودرس و دیررس تقسیم میشوند.
مهمترین عوارض زودرس عبارتند از

خونریزی : بعد از شکستگی استخوان ران خون زیادی از محل شکستگی و از عروق پاره شده به داخل عضلات ران ریخته میشود. حجم این خونریزی گاهی به 2-1 لیتر میرسد و ممکن است موجب بروز شوک هموراژیک در بیمار شود.

پارگی عروق : در صورت شدید بودن ممکن است موجب نکروز و سیاه شدن ساق شود.

آمبولی چربی : بهترین روش پیشگیری از آمبولی چربی انجام هرچه سریعتر عمل جراحی است. بیمار با شکستگی را ترجیحا باید در چند ساعت اول بعد شکستگی جراحی کرد.

آمبولی وریدی : معمولا برای پیشگیری از وقوع آمبولی وریدی از داروهایی استفاده میشود.

مهمترین عوارض دیررس عبارتند از

جوش نخورن یا دیر جوش خوردن : شکستگی تنه استخوان ران در بالغین معمولا نیاز به 4-3 ماه زمان برای جوش خوردن دارد. عواملی ممکن است این جوش خوردن را به تاخیر بیندازد و یا کلا مانع آن شود. مهمترین این عوامل عبارتد از : شدت زیاد شکستگی بصورت خرد شدگی یا جابجایی زیاد قطعات، باز بودن شکستگی، سن بالا، وجود بیماری های زمینه ای، جااندازی یا بیحرکتی ناکافی در حین عمل جراحی وعفونت در محل شکستگی. درمان این عارضه معمولا با عمل جراحی پیوند استخوان انجام میشود. در صورت نامناسب بودن جااندازی یا تثبیت استخوانی ممکن است لازم شود جااندازی مجددا انجام شده و ایمپلنت تعویض شود.

بد جوش خوردن : معمولا موقعی ایجاد میشود که درمان غیر جراحی برای شکستگی انتخاب شده است. در مواردی هم ممکن است با وجود جراحی، جااندازی به درستی انجام نشده باشد یا تثبیت استخوانی مناسب نباشد و شکستگی جابجا شود و در وضعیت نامناسب جوش بخورد. بد جوش خوردن تنه استخوان ران میتواند موجب بروز کوتاهی یا تغییر شکل ظاهری در ران شود و ممکن است موجب بروز آرتروز مفصل زانو در دراز مدت شود. در صورت تغییر شکل شدید ممکن است پزشک جراح تصمیم به استئوتومی استخوان ران و تصحیح امتداد استخوان بگیرد.