صندوقهاي سرمايه گذاري در ايالات متحده آمريكا

صندوقهاي سرمايه گذاري در ايالات متحده آمريكا

همراه با معرفي ICI

دكتر ابوالفضل شهرآبادي (عضو هيات علمي دانشگاه آزاد زنجان )

www. Shahrabadi.ir

ندا بشيري (دانشجوي دكتراي اقتصاد بين الملل)

neda.bashiri.googlepages.com

يك صندوق سرمايه گذاري مشترك به طور ساده يك واسطه مالي است كه به گروهي از سرمايه گذاران اجازه مي دهد كه پول هايشان را با هم جمع كرده ، طي مدت خاصي آن را در موضوعي سرمايه گذاري نمايند. ايده جمع آوري پول به اروپايي ها برمي گردد اروپايي ها در ميانه سالهاي 1800 شروع به اندوخته كردن پول هايشان با يكديگر نمودند ، اما اولين صندوق سرمايه گذاري مشاع به سال 1924 تشكيل شد. هنگامي كه هيات اجرايي صندوق سرمايه گذاري بوستون در اين سال به گردآوري منابع مالي و آغاز به كار اولين Mutual fund پرداختند ، شايد هيچگاه نمي دانستند در سالهاي آينده چه ميزان اين صندوق ها فراگير و محبوب خواهد شد .

اما اولين صندوق سرمايه گذاري مشترك به طور غير رسمي با هدف سرمايه گذاري در طرح هاي سودآور در آمريكا در سال 1893 توسط كاركنان يكي از دانشكده هاي دانشگاه هاروارد تشكيل شد. اما در آمريكا اولين صندوق سرمايه گذاري رسمي در 21 مارس 1924 متولد شد و تراست سرمايه گذاران ماساچوست (Massachusetts Investors Trust) ناميده شد.

پس از يكسال تراست سرمايه گذاران ماساچوست از 50.000 دلار دارايي اش در سال 1924 به مبلغي معادل 392.000 دلار رسيد (در حالي كه حدود 200 سهامدار داشت) و اين چنين بود كه مي بينيم امروز در ايالات متحده بيش از 10.000 صندوق سرمايه گذاري مشترك با سرمايه اي بالغ بر 7 تريليون دلار (با تقريباً 90 ميليون نفر سرمايه گذار فردي) فعاليت مي نمايد.

مانند بسياري از بچه ها كه پول هايشان را روي هم مي گذارند تا آخرين بازي ويدئويي را خريداري كنند، سرمايه گذاران هم در حالت مشابهي از Mutual Funds به عنوان راهي براي دستيابي به سبد بزرگي از سهام بدون اجبار به پرداختن ميليون ها دلار استفاده مي كنند.

يك Mutual Funds داراي مديري است كه مسئوليت سرمايه گذاري پولهاي جمع آوري شده را بر عهده دارد. هنگامي كه فردي در يك صندوق ، سرمايه گذاري مي كند سهم (مبلغي) از صندوق را مالك شده و اصطلاحاً سهامدار صندوق (Share holder of the fund) تلقي مي گردد.

در تمام دنيا سرمايه گذاري در صندوق ها از بهترين نوع سرمايه گذاري ها محسوب مي شود زيرا بسيار ساده است و نيازي به محاسبات سرمايه گذار براي خريد نوع ورقه بهادار ندارد. اين صندوق ها همچنين از كارآيي هزينه نيز برخوردارند زيرا سهام و اوراق قرضه موجود در يك پرتفوي بزرگ با هزينه كمتري خريداري مي گردد تا اينكه سرمايه گذاران شخصاٌ اقدام به خريد اوراق نمايند (زيرا بسياري از نقاط دنيا هنگام معاملات بزرگ هزينه هاي كارگزاري قابل چانه زني مي باشد). اما مهمترين مزيت صندوقهاي سرمايه گذاري تنوع (Diversification) آنهاست.

صندوق هاي بازار پول (Money Market Funds)

اين صندوقها مكان بسيار خوبي براي قراردادن وجوه سرمايه گذاران است. خواه سرمايه گذاران وجوه خود را براي مواقع اضطراري براي مدت زمان كوتاه كنار گذاشته باشند ،يا به دنبال جايي براي وجوه حاصل از فروش سرمايه گذاري قبلي خود باشند ، سرمايه گذاري در صندوق بازار پول بي شك مكان امني براي آنها خواهد بود.

چنين نرخ بهره حاصله اي با بازدهي يك CD يا گواهي سپرده (Certificate Of deposit) برابري مي كند. صندوقهاي بازار پول از صندوقهاي سرمايه گذاري هستند كه در اوراق بهادار كوتاه مدت (كمتر از يكسال) مربوط به بدهي منتشره توسط دولت ايالات متحده آمريكا، بانكها ، شركتهاي سهامي و اوراق خزانه داري سرمايه گذاري مي كنند. مكانيزم كاري اين صندوق ها، سرمايه گذاري در ابزارهاي بدهي كوتاه مدت است و به نوع خود نرخ بهره اي را ايجاد مي كند كه بيشتر از آن چيزي است كه بانكها به مانده حساب جاري يا پس انداز مشتريان خود مي پردازند.

مهمترين مزيت صندوق هاي بازار پول نقد شوندگي فوق العاده آنهاست. سرمايه گذار يك صندوق پول به راحتي مي تواند با صندوق تسويه كند و ديگر نيازي ندارد مانند CD تا زمان مشخصي گواهي اش را نگهداري نمايد يا از بخشي از منافع خود به دليل تسويه زود هنگام صرف نظر نمايد و اين يعني نقدشوندگي در سطح عالي !

اين صندوق ها بيمه شده FDIC نيستند. اما در تاريخ صندوق هاي سرمايه گذاري بازارپول، چنين صندوق هايي به پايان كار يا ورشكستگي نرسيده اند، در حالي كه بسياري از بانكها چنين سرنوشتي داشته اند و سرمايه گذاران بسياري، بيش از صدها هزار دلار متحمل زيان شده اند.

قيمت ثابت هر ورقه آنها 1 دلار است و كسب درآمد آنها تنها تابع نوسانات بازده اوراق موجود در صندوق مي باشد. بانكها ترجيح مي دهند سما هرگز دوباره صندوق هاي بازار پول كه براي سرمايه گذاران قابل دسترس هستند، چيزي نشنويد. اين صندوق ها مزايايي را به شما ارائه مي دهند كه در يك حساب پس انداز،‌حساب جاري يا حتي حساب و گواهي سپرده سرمايه گذاري نخواهيد يافت. مزايايي همچون نقدشوندگي بالا، اين صندوق ها درجه نقدشوندگي بالايي دارند، شما به راحتي م يتوانيد پول خود را از اين سرمايه گذاري خارج كنيد؛ در حالي كه اگر شما يك حساب سپرده سرمايه گذاري داشتيد و زودتر از موعد خواهان دريافت وجه خود مي شديد هزينه بسيار بالايي را براي اين برداشت پرداخت مي كرديد.

ريسك پائين: همانطور كه گفتيم صندوقهاي بازار پول بيمه FDIC (Federal deposit insurance corporation) نيستند اما نوع سرمايه گذاري آنها در ابزار اوراق منتشره توسط دولت معمولاً بسيار امن هستند زيرا دولت قادر به بالا بردن مالياتها براي پرداخت بدهي هاي خود مي باشد. علاوه بر اين صندوق هاي سرمايه گذاري بازار پول از بيمه هاي متنوعي براي پوشش دارايي هاي خود استفاده م يكنند. بازده رقابتي نيز از ديگر مزاياي صندوق هاي بازار پول مي باشد. حسابهاي بانكي براي پرداخت سود بايد مدت زمان خاص خود را سپري كنند صندوق هاي بازار پول بازدهي معادل 4 تا 6 درصد را در سال نصيب صاحبان خود مي كنند كه با بازدهي سپرده هاي سرمايه گذاري بانكي (CD) برابري مي كند. در هر دو نوع صندوق و حساب سرمايه گذاري سود روزشمار حساب مي گردد كه اين سودها در پايان ماه قابل پرداخت نيست. اما مزيت صندوق در اينجاست كه شما هر زمان كه بخواهيد آن را مي فروشيد و تا روز فروش سود را روزانه حساب كرده و به شما پرداخت م يكنند براي تعيين زمان فروش نيازي نيست كه تا پايان ماه صبر كنيد.

لازم به توضيح است كه اين صندوق ها در ايلات متحده امريكا به صورت وسيعي مورد استفاده قرار مي گيرد،‌در حدود 36/2 تريليون دلار از پول سرمايه گذاران آمريكايي در سال 2007 بر صندوق هاي بازار پول متمركز شده بود. مشاوران مالي در كشور آمريكا به مشتريان خود پيشنهاد مي كنند كه پول هايي را كه براي خريد خانه و وسايل نقليه پس انداز كرده اند را نيز به جاي انباشتن در حسابهاي بانكي بر صندوق هاي بازار پول نگهداري نمايند.

صندوق هاي سرمايه گذاري اوراق قرضه (Bond Funds)

صندوق هاي سرمايه گذاري اوراق قرضه مخاطره آميزتر از صندوق هاي بازار پول مي باشند و در بيشتر مواقع كنار سهام در پرتفوي ها قرار مي گيرند تا امر متنوع سازي را تكميل نمايند. يك تقسيم بندي ساده از صندوق هاي اوراق قرضه بدين صورت است:

Bond Funds)(Municipal صندوق هاي اوراق قرضه ايالتي :

كه معمولاً اين صندوق ها از اوراق قرضه معاف از ماليات كه توسط دولتهاي حكومتهاي محلي منتشر مي شود، تشكيل مي گردد. مثلاً اوراق قرضه اي كه توسط دولت آمريكا منتشر مي گردد يا هر يك ايالت ها براي خود منتشر مي نمايند. خود اين صندوق ها نيز مشمول پرداخت ماليات نمي شوند.

(corporate bond Fund) صندوق هاي اوراق قرضه شركتي:

اين صندوق ها حاوي اوراق قرضه منتشره توسط شركتهاي سهامي آمريكايي مي باشند و با خريد آنها اين شركتها ملتزم به پرداخت سود اوراق به صندوق ها خواهند شد،‌صمن آنكه از نوسان قيمت اوراق قرضه نيز استفاده خواهند نمود.

securities funds)(Mortgages backed صندوق هاي اوراق بهادار با پشتوانه وام هاي (مسكوني):

در اين صندوق ها از اوراق بهاداري استفاده مي گردد كه به پشتوانه وام هاي رهني پرداختي صادر شده است .

لازم به ذكر است كه در حال حاضر بخشي از ركود سيستم اقتصادي آمريكا مربوط به اين اوراق مي باشد كه به پشتوانه وام هاي رهني پرداختي بابت خريد مسكن به خانوارهاي آمريكايي منتشر شده است.

(U.S Government Bond Funds) صندوقهاي اوراق قرضه دولتي آمريكا:

اين صندوق ها نيز از اوراق صادره خزانه داري يا اوراق قرضه منتشره توسط دولت آمريكا تشكيل شده اند.

نوع ديگري از صندوق هاي اوراق قرضه توسط تاريخ سررسيد دسته بندي مي گردند. يعني زماني كه قرض گيرنده چه بانك، چه شركت ، دولت يا شخصي بايد مبلغ استقراض خود را بازگرداند. با استفاده از چنين دسته بندي اوراق قرضه را به بلند مدت و كوتاه مدت تقسيم مي كنيم.

صندوق سهام (Stock Funds)

صندوق سرمايه گذاري متشكل از سهام ، معمولاً مخاطره آميزتر از صندوق اوراق قرضه است. (اگر چه صندوقهاي اوراق قرضه خاص بسيار ريسك آلود هستند) و استفاده مي گردند تا پول سرمايه گذاران را مشمول رشد نمايند.

صندوقهاي بازار پول و اوراق قرضه به طور نمونه بازدهي تنها معادل يك تا دو درصد بالاي نرخ تورم ايجاد مي كنند در حالي كه صندوقهاي سهام در همان مدت زمان بازدهي بيشتري به بار مي آورند.

در اين جا طبقه بندي معمول ترين صندوقهاي سهام را مي آوريم:

انواع صندوقهاي مبتني بر استراتژي سرمايه گذاري: (Strategy Types)

صندوقهاي در حال رشد : (Growth Funds)اين صندوق ها در سهامي سرمايه گذاري مي كنند كه اعتقاد دارند بيشترين رشد را در بين شركتهاي مختلف حاضر در بازار شاهد خواهند بود. صندوقهاي در حال رشد معمولاً در سودآوري خود متكي بر سودهاي تقسيمي نيستند و بيشترين تمركز آنها براي درآمدزايي، سودهاي ناشي از منفعت سرمايه يا در مواقع افزايش قيمت سهام داخل صندوق است. بنابراين اين صندوقها بسيار مخاطره آميز هستند.

صندوقهاي مبتني ارزش: (Value Funds)

اين صندوقها بر سهام شركتهاي بزرگ و متوسط سرمايه گذاري مي كنند كه خيلي توجه بازار را به خود جلب نكرده اند و معمولاً از نوسان قيمت خاصي برخوردار نيستند. صندوقهاي مبتني بر ارزش به دنبال كسب درآمد از سودهاي تقسيمي كمپاني ها هستند.

صندوقهاي تركيبي (Blend Funds):

اين صندوقهاي تركيبي از هر دو نوع صندوقهاي مبتي بر ارزش و مبتني بر رشد هستند.

تقسيم بندي صندوقها بر اساس اندازه (By Size) :

large –Cap Funds : اين صندوق ها در كمپاني هايي كه مبلغ سهام منتشره در ارزش جاري هر سهم بالاست سرمايه گذاري مي كنند.

وقتي صحبت از مبلغ بالايي مي كنيم، بايد متذكر شويم كه در آمريكا اين مبلغ بالاي 9 بيليون دلار است. اين صندوقهاي داراي سهام مرغوب "Blue –chip" به افزايش قيمت هم متوجه هستند و البته بيشتر به سمت سود تقسيمي سهام متمايل مي باشند.

Mid-Cap Funds: اين صندوق ها بيشتر متشكل از سهام شركتهاي با سايز متوسط مي باشند. ارزش جاري اين شركتها معمولاً بين 1 بيليون تا 9 بيليون دلار مي باشد.

Small- Cap Funds : اين صندوق ها در شركتهاي در حال ظهور در بازار سرمايه گذاري مي كنند. ارزش بازار اين شركتها كمتر از 1 بيليون دلار است. اين شركتها براي كسب درآمد متكي به رشد قيمت سهام هستند و كمتر به سود سهام تقسيمي توجه دارند.

Index Funds

اين صندوقها سعي مي كنند تا از يك شاخص انتخابي تقليد نمايند. مثالهايي از اين صندوق ها شامل SSP500 ، نزدك و راسل 2000 است. شاخص نشان دهنده روندي از سهام انتخابي است تا حركت بخش خاصي از بازار را نمايان سازد. صندوق هاي شاخص در واقع رويكردي به سرمايه گذاري بدون دستكاري (Hand off) است. مديران اين صندوق ها سعي نمي كنند تا سهام داغ بازار را پيدا كنند. در عوض مدير صندوق ها تنها سعي در خريد و نگهداري سهامي در صندوق مي نمايند، كه منطبق با شاخص انتخابي باشد، يعني سهامي كه حركت آنها در شاخص انتخابي لحاظ مي گردد را براي صندوق خريداري مي نمايند. نتيجه اين است كه اين صندوقها بسيار Cost-efficient هستند. يعني هزينه هاي عملياتي آنها بسيار پائين است.

صندوق هاي بين المللي:

صندوق هاي جهاني :(Global Funds) اين صندوق ها هم در سهام شركتهاي امريكايي و هم در سهام بين المللي سرمايه گذاري مي كنند.

صندوق هاي خارجي (Foreign Funds) : اين صندوق ها به طور عمده متشكل از سهام شركتهاي خارج از ايالات متحده هستند.

صندوق هاي كشور خاص (Country Specific Funds): اين صندوق ها بر روي سهام شركتهاي مستقر يك كشور يا منطقه خاص از جهان تمركز مي كنند.

صندوق هاي بازارهاي در حال ظهور (Emerging Market Funds) : اين صندوق ها حاوي سهام منتشره شركتهاي مستقر در كشورهاي كوچك در حال توسعه بوده و بسيار مخاطره آميز مي باشند.

صندوق هاي بخشي (Sector Funds):

اين صندوق ها سرمايه گذاري در يك صنعت مشخص يا بخش خاصي از بازار را پيشنهاد مي كنند. نمونه هايي از اين بخشها شامل صنعت اتومبيل، تكنولوژي، حمل و نقل هوايي و بيوتكنولوژي مي باشد. صندوق هاي بخشي ، از صندوقهاي ديگر تنوع كمتري دارند اما در يك صنعت خاص بسيار متنوع هستند. صندوق هاي شاخص هزينه كمتري دارند.

صندوقهاي شاخص با تعداد كمتري از كاركنان اداره مي شود. كامپيوترها بخش اعظم كا را انجام مي دهند، بنابراين نيازي براي بكارگيري مديران صندوق و آناليزهاي گوناگون كه اصولاً هزينه بر نيز مي باشند، ندارند. به طور كلي هزينه ميديرت و اداره صندوقهاي شاخص حدود 18/0 درصد است ، در حالي كه اين نرخ در ساير صندوق ها به حدود 3 درصد مي رسد.

مزيت ديگر صندوق هاي شاخص Tax-efficient بودن آنهاست. مطابق قانون ساير صندوق هاي سرمايه گذاري در صورت ايجاد منفعت سرمايه (Capital gain) مكلف به پرداخت ماليات هستند (بديهي است در صورت عدم وجود منفعت سرمايه و ايجاد زيان يا (Capital Punishment) مالياتي نيز وجود نخواهد داشت)، وجود معافيت مالياتي از بهترين مزيتهاي صندوقهاي شاخص مي باشد.

معرفي ICI

انستيتو شركتهاي سرمايه گذاري، انجمن ملي شركتهاي سرمايه گذاري ايالات متحده مي باشد كه شامل صندوقهاي مشترك سرمايه گذاري ، صندوقهاي سرمايه گذاري با سرمايه بسته، صندوقهاي قابل معامله در بورس (ETF) و واحدهاي صندوق هاي سرمايه گذاري (units) مي باشد.

اعضاي ICI دارايي هايي را به ميزان 33/12 تريليون دلار مديريت كرده و به نزديك 90 ميليون نفر سهامدار ارائه خدمات مي نمايند.

ماموريت ICI

ICI مسئولت انجام سه كار را بر عهده دارد:

1. تشويق دستيابي به اسنانداردهاي بالاي اخلاقي توسط تمام كساني كه در اين صنعت كار مي كنند.

2. بالاتر بودن سود صندوقها و به تبع آن سهامدارن صندوقها و‌ مشاوران سرمايه گذاري

3. ارتقاء سطح فرهنگ مردم براي سرمايه گذاري و درك ماهيت صندوقهاي سرمايه گذاري و ديگر شركتهاي سرمايه گذاري توسط آنها

اين سه هدف، اصول اساسي سازماندهي براي فعاليتهاي گوناگوني كه پشت مشاركت كنندگان و سهامداران صندوقها قراردارد را تشكيل مي دهد.

تشويق به رعايت بالاترين استانداردهاي اخلاقي براي كليه مشاركت كنندگان در اين صنعت ،‌ماموريت هسته اي اين انستيتو مي باشد. هنگامي كه رئيس جمهور فرانكلين روزولت قانون شركت هاي سرمايه گذاري (Investment Company Act) را در سال 1940 امضا كرد، از زحمات حاميان صنعت سرمايه گذاري براي دستيابي به استانداردهاي بالاي رفتار حرفه اي در صنعت اوراق بهادار قدرداني كرد. چرا كه اين افراد با بالا بردن استانداردهاي نوين آئين نامه هاي اخلاقي و حرفه اي سعي در ترميم صدمات ناشي از رسوايي هاي بازار سرمايه در سالهاي دهه 1920 و 1930 داشتند . در واقع دليل اصلي ايجاد و امضا قانون 1940 نيز همين مورد بود و به تبع همين اتفاق نيز به زودي جامعه اي تشكيل يافت كه بعدها ICI ناميده شد كه سنگ بناي حمايت از صنعت صندوق هاي سرمايه گذاري ، همراه با تنظيم قوانين كارآ را گذاشت.

ICI همواره در تلاش است تا منافع ناشي از صندوق هاي سرمايه گذاري را افزايش داده ، همراه آن سهامداران و ساير افراد را منتفع نمايد. ICI اين كار را با استفاده از پيگيري و كمك به حفظ اهداف و خط مشي كلي سازمان انجام مي دهد.

ارتقاء نقش صندوق ها، مشاركت گسترده تر در بازار سرمايه، افزايش مدت زمان استفاده از فرصت تعويق ماليات و دستيابي به پرداخت سطح عادلانه ماليات براي دارندگان برگه هاي اين صندوق ها تنها بخشي از كارهايي است كه اين انستيتو به طور همزمان به آنها پرداخته است.

اشاره كرديم كه ارتقاء سطح دانش و آگاهي مردم از عملكرد صندوقهاي سرمايه گذاري از ماموريتهاي مهم ICI بوده است و حركت به سمت توسعه عمومي آن هم به عنوان مسير اصلي اين انستيتو واقع شده است اكنون انستيتو ICI به عنوان سخنگوي صندوق هاي سرمايه گذاري ، خط مشي گذاران آن ، رهبران و هدايت كنندگان اين صنعت خدمت مي نمايند.

تاريخچه ICI:

اين انستيتو در سال 1940 در نيويورك با عنوان كميته ملي شركتهاي سرمايه گذاران تاسيس شد. سپس به انجمن ملي شركتهاي سرمايه گذاري در سال 1940 تغيير عنوان يافت در سال 1940 تعداد صندوق هاي مشاع سرمايه گذاري آن 68 عدد بود . 430 صندوق سرمايه گذاري با سرمايه بسته نيز عضو آن بودند. ميزان دارايي اين صندوق ها نيز به 1/2 بيليون دلار بالغ مي شد. NAIC اولين برنامه عمومي اش را در سال 1943 با يك آمارگيري كلي از صندوق هاي موجود در آمريكا شروع كرد و اولين گامها را در جهت نهادي شدن برداشت. اين انجمن در سال 1959 اولين مجمع عمومي اعضاء را برگزار نمود. نهايتاً در سال 1961 انجمن ملي شركتهاي سرمايه گذاري به انستيتوي شركتهاي سرمايه گذاري (Investment Company Institute) در سال 1961 تغيير نام يافت و درست در همين سال بود كه پذيره نويسان و مشاوران سرمايه گذاري نيز براي عضويت واجد شرايط شناخته شدند.

سال 1961 سال پرباري بود چراكه در همين سال اولين Fact Book اين انستيتو منتشر شد . در سال 1970، ICI مكان خود را به واشنگتن دي سي برد. واحدهاي سپرده سرمايه گذاري نيز در سال 1985 توانستند به عضويت (unit Investment trust). اين انستيتو درآيند.

صندوقهاي سرمايه گذاري در ايالات متحده آمريكا

مطالب مشابه :

کدام بانک بیشترین سود را میدهد؟

بانک سامان با 20.20 درصد بالاترین نرخ سود سپرده های بانکی را ارایه می کند

بانک سرمایه رکورد پرداخت سود روز شمار را شکست

بیمه عمر و حوادث

صندوقهاي سرمايه گذاري در ايالات متحده آمريكا

از مقايسه ابزار جدید «خرید مسکن» با طرح قدیمی «فروش متری» تا پيش بيني بازار ملك تا اسفند