خانواده مارانتاسه، استرليتزياسه، بوگنويلاسه/خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه

خانواده مارانتاسه، استرليتزياسه، بوگنويلاسه/خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه - "> مقالات فنی کاربردی - خانواده مارانتاسه، استرليتزياسه، بوگنويلاسه/خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه

مقالات فنی کاربردی

صفحه اصلی | عناوین مطالب | تماس با من | پروفایل |

آخرین مطالب

تبدیل یخچال به قایق ماهیگیری!/تصاوير مقالات فنی چرا بروز نشده است تعیین پایه های ترانزیستور و نوع نوع ترانزیستور طرز کار اهمتر عقربه ای و اهمتر دیجیتال اندازه گیری ولتاژ ac متناوب (اندازه گیری صحیح ولتاژ rms)

لینک دوستان

خاطرات سید محسن رضائی < آرشيو پيوندهاي روزانه

پیوندها

< [ طراح قالب: آوازک ]
خانواده مارانتاسه، استرليتزياسه، بوگنويلاسه/خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه خانواده مارانتاسه، استرليتزياسه، بوگنويلاسه/خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه

مقدمه

در اين جلسه پيرامون سه خانواده مطالبي عنوان خواهد شد.

مارانتاسه Marantaceae

خانواده مارانتا يا مارانتاسه خانواده بسيار كوچكي است كه فقط دو گياه زينتي از آن كاشت ميشود، كه هر دو جزء گياهان آپارتماني (ايندور پلنت) Indoor-plant و برگ سبز هستند.
مارانتا گياهي است كه برگهاي سبز كاملاً صاف بدون هيچ بريدگي با انتهاي گرد و نيز رنگ‌ريزههاي مختلف دارد. مارانتا از گياهان بومي جزاير گرم و مرطوب آفريقا است.

شرايط نگهداري

- نور كافي و غير مستقيم؛
- PH پايين خاك؛
- آبياري سالم.

اين گياه داراي يك ركود تابستانه است كه در طي آن بايد از ميزان آبياري گياه كاسته شود.

علايم ركود تابستانه گياه :

الف) كندي رشد و
ب) خشك شدن بعضي از برگهاي آن مي‌باشد.
بنابراين از خشك شدن طبيعي آن در تابستان نبايد نگران بود. زيرا پس از طي دوره دورمنسي dormancy گياه با يك آبياري و تعويض خاك گلدان دوباره رشد اوليه خود را بدست ميآورد. برگهاي مارانتا در بعضي شرايط محيطي لوله شده يا به حالت مچاله درمي‌آيند.

عمدهترين دليل مچاله شدن برگها
- كمي رطوبت نسبي خاك؛
- PH بالاي خاك.

گياه كالاتئا گياه ديگر خانواده مارانتاسه است. اين گياه گرمسيري، برگهاي درشتتر از مارانتا دارد. تزيين و نقش و نگار روي برگهاي آن بسيار ساده و بشكل يك مخمل سايه و روشن سبز بنظر مي رسد.
پرورش اين گياه در شرايط محيطي كم و بيش نظير شرايط پرورشي مارانتا ميسر است. تكثير گياه بوسيله قلمههاي ساقه (داراي رشد كافي) و تقسيم بوته است.

خانواده موزاسه Musaceae

خانواده موزاسه يك گياه بسيار با ارزش بنام استرليتزياسه Strelitziaceae دارد كه مدتي است تحت نام خانواده استرليتزياسه رجين شناخته مي‌شود. اين گياه را به فارسي مرغ بهشت ميگويند. اين بدليل شباهت ظاهري بخش زينتي گياه (گل‌هاي آن) به مرغ است.
روش متداول تكثير مرغ بهشت بوسيله تقسيم بوته است. هر يك از بوتههاي مادري استريليتزياسه بين 3 تا 12 پا جوش يا گياه جوان در كنار گياه مادري توليد مي‌كنند. پس از پايان فصل گل دهي و نيز رشد كامل رويشي ميتوان اين پا جوشها را از هم جدا كرد و هر يك را به عنوان گياه جديد مورد استفاده قرار داد. اين گياه بوسيله بذر هم تكثير ميشود.
برگهاي نارنجي رنگ مرغ بهشت كاسبرگ و بخش آبي رنگ گلبرگ گياه است. براي بذر گيري از اين گياه بايد دانههاي گل روي كلاله را بطور مصنوعي انتقال دهيم. و در شرايط مناسب بشرط اينكه آبياري از بالاي گل‌ها انجام نگيرد بين 22 تا 50 عدد برگ سياه درشت بوجود ميآيد. بذرهاي استريليتزياسه در محيط پيت ماس براحتي به كمك هورمون اسيد فيبرليك توليد مي‌شوند. بعد از طي 3-2 سال وارد مرحله گل دهي ميشوند. اما هيچ يك از اين بذرها و پا جوش‌ها به اندازه كافي محصول توليد نميكنند. امروزه در دنيا براي تكثير آن در سطح وسيع و بزرگ از روش كشت بافت استفاده مي‌شود.

پرورش استرليتزيا

- خاك مرغوب زراعي؛
- عمق خاك 50 تا 65 سانتي‌متر؛
- افزودن كلات‌هاي آهن و روي.
براي دوام گل از بكاربردن كودهاي نيتروژن دار در زمان غير مناسب بايد خودداري شود، در اينصورت گلهاي بريده گياه بين 45 تا 50 روز در حالت طبيعي باقي ميمانند.
آخرين گياه اين خانواده هلي كونيا Heliconia است، كه دوام شاخههاي گل بريدهاش خيلي زياد نيست. اين گياه را به فارسي مرغ آتشين ميگويند و تكثير آن همانند استرليتزيا بوسيله تقسيم بوته است.

خانواده بوگنويلاسه يا گل كاغذي Bogenvilleaceae

گل كاغذي يك درختچه است. در جلسات قبل از گياه گل كاغذي در خانواده كمپوزيته نام برديم كه نام علمي آن هليكريزوم بود و گفتيم كه در فارسي به آن ميناي كاغذي مي‌گويند. اما اين گل كاغذي درختچه است و در برخي از مناطق ايران بعنوان يك درخت فعال سبز لند اسكيپ مطرح است. گل كاغذي درختي است با شاخ و برگ‌هاي حجيم كه در بعضي از گونههاي آن شاخ و برگهاي افتاده و گاهاً خاردار و راكتاهاي رنگي ديده ميشود.
برخلاف همه گياهان ديگر، اين گياه در محيط غير اسيدي به خوبي رشد ميكند، به عبارت ديگر به PH بالاي خاك مقاوم است. لذا براي بهبود كيفيت گلها و بالابردن كاربرد، برخي از بازدارندهها نظير SAD توصيه ميشود. تكثير بوسيله قلمه ساقه در ماسه و اواسط بهار است. فصل برداشت قلمهها در اواسط بهار بوده و زماني كه درجه حرارت محيط به 20 درجه سانتيگراد ميرسد آن‌ها را در سيستم پيت ريشهدار ميكنند.

خانواده وربناسه يا شاه پسند زينتي Verbenaceae

در اين خانواده كوچك دو گياه شبيه به هم از نظر گل، اما كاملا ًمتفاوت از نظر ساختماني وجود دارند.
شاه پسند گياهي يكساله است كه فقط به عنوان يك گل تابستانه مطرح است و نسبت به سرما بسيار حساس است. اين گياه بوسيله بذر قابل تكثير است.
گياه دوم خانواده وربناسه شاه پسند درختي است كه بصورت درختچه گلداني در مناطق سرد و مركزي ايران و درختچه بزرگ فضاي سبز در مناطق گرمسيري ايران وجود دارد. وضعيت فيزيولوژيي و گل دهي اين گياه از نوع گروه NDP است كه در تمام طول سال به حالت گلدار هستند. اين گياه بوسيله قلمههاي نيمه خشبي ساقه تكثير ميشود. بوگن‌ويلا و وربناسه‌ها در ايجاد فضاي سبز جايگاه خوبي دارند.

جلسه بيست و نهم

مقدمه:

در اين جلسه در مورد تيرههاي گياهي از جمله خانواده پَسيفلوراسه كه خيلي بزرگ نيستند اما متنوع بوده و موارد كاربرد كاملاً متفاوتي از هم‌ديگر دارند، بحث مي‌كنيم.

خانواده پَسيفلوراسه Passiflora

پَسيفلورا تيره نه چندان بزرگ و با اهميت با نام فارسي پيچ ساعتي يك گياه دارويي با ميوههاي خوراكي است. نام انگليسي اين گياه Patient fruit است. اين گياه پيچ رونده‌اي است كه در خاكهايي با PH اسيدي و رطوبت مناسب بخوبي رشد و نمو ميكند. و بوسيله قلمههاي ساقه و بذر براحتي تكثير مي‌شود.

خانواده پيپراسه يا پپرونيا Piperaceae

در خانواده پيپراسه، سه پيرونياي مختلف وجود دارد كه اين گياهان به عنوان برگهاي رنگي زينتي قابل استفاده هستند.
پيرونياي ابلق يا سفيد يكي از گلهاي برگ رنگي است كه با قلمههاي بذر و ساقه تكثير ميشود.
پيرونياي سبز گياهي است كه در آپارتمانها قابل نگهداري ميباشد و با قلمههاي برگ و ساقه تكثير ميشود.
پيرونياي معمولي گياهي است كه برگهاي چروكيده دارد. اين گياه كاملاً متفاوت با گياهان ديگر اين خانواده است. و آنرا به كمك برگهاي كاملش تكثير ميكنند.
گياه پيرونيا يك ساقه گل دهنده با شاتونهاي سبز رنگ توليد ميكند كه ارزش زينتي ندارد. زماني كه اين گياه به گل ميرود كيفيت برگها و زيبايي گلهاي آن كمتر ميشود. با حذف ساقههاي گل دهنده مي‌توان گياه را بطور مرتب به حالت رويشي و نونهالي مشاهده كرد.

خانواده اركيداسه (اركيده‌ها) Orchidaceae

در خانواده اركيداسه گونههاي گياهي بسيار متنوعي وجود دارند. تا بحال حدود 1200 گونه متفاوت از اركيده‌ها شناخته شده‌اند. در كشور ما حدود 12 تا 15 رقم مختلف از اركيدهها كشت مي‌شوند.
براي پرورش و نگهداري اركيدهها شرايط نسبتاً اختصاصي لازم است يعني نميتوان آن‌ها را در كنار گياهان برگ سبز نگهداري كرد، بلكه احتياج به گلخانه‌هاي اختصاصي دارند.
فرمهاي قديمي اركيده روي يك سرخس بنام اوسموندا پرورش داده ميشدند. اين سرخس يك سرخس اروپايي است كه گياه را بر روي بقاياي تخمير شده آن پرورش ميدادند. امروزه پرورش اركيده بر روي الف)‌سنگريزه، ب) پشم سنگ ج) پوكههاي معدني صورت مي‌گيرد. هر عاملي را كه بتوان از آن بعنوان يك تكيه‌گاه استفاده كرد براي نگهداري ريشههاي سطحي و ضعيف اركيدهها مناسب است.
به كمك يك حايل يا نگهدارنده مثل پوكه معدني يا سنگريزه، عناصر غذايي را براي اركيده مصنوعاً فراهم كرده و سپس آن‌ها را مورد تغذيه قرار مي‌دهيم. كاتليا گياهي از خانواده اركيده است كه به راحتي با شرايط محيطي سازگار ميشود. گياهان خانواده اركيده بوسيله‌ي اندام جنسي توليد بذر ميكنند. گل‌هاي اين گياه داراي اندام نر و ماده مي‌باشند. اما بذر اين گياهان فوقالعاده كوچك بوده و شباهت زيادي به هاگ دارد و فاقد اندوخته غذايي مي‌باشد. بذرها را در محيطهاي كشت غذايي نظير كشت بافت پرورش ميدهند. گياهان خانواده اركيده بوسيله تقسيم بوته تكثير ميشوند.

بذرهاي اركيده

- ريز، شبيه به هاگ؛
- ناقص با اندوخته غذايي كم؛
- نور كامل غير مستقيم؛
- حرارت ثابت و يكنواخت 18 درجه سانتي‌گراد؛
تهويه مناسب.

براي نگهداري اركيده پس از تكثير و جدا كردن آن ابتدا يك بسته سنگ‌ريزه‌ي استريل يا يك پوكه معدني را آماده ميكنند. از آنجا كه بستر بايد عاري از هرگونه آلودگيهاي قارچي و بيماري باشد، ابتدا آن‌ها را ضدعفوني ميكنند. گاهي به منظور جلوگيري از برخي مشكلات مقداري زغال به اين سنگ‌ريزه‌ها يا ديگر نگهدارندهها اضافه ميكنند. بعد از استقرار گياه در گلدان يا در بستر كاشت اصلي، آنگاه آنرا در معرض نور كامل و غير مستقيم قرار ميدهند. نكته مهم و قابل توجه در پرورش اركيده، وجود درجه حرارت ثابت و كاملاً يكنواخت است. اين گياه بطور ثابت به درجه حرارت خنك در حدود 18 تا 20 درجه سانتي‌گراد در شبانه روز احتياج دارد. نكته ديگر اينست كه گلخانههاي توليد اركيده بايد از تهويه مناسب برخوردار باشند. كه بيشتر داراي سيستم فن Fan مي‌باشند. بعد از پرورش گياه، گلهاي اركيده با دم‌گلهاي نسبتاً كوچك ظاهر ميشوند. گلها به صورت چند تايي روي يك دم‌گل 5 تا 10 سانتيمتري قرار دارند. زمان برداشت اركيدهها هنگامي است كه گلها كاملاً شكفته شده باشند ولي از زمان شكوفايي آن‌ها خيلي نگذشته باشد.
اركيدهها جزء دستههايي هستند كه در حالت غنچه قابليت شكوفايي كامل را ندارند، لذا بعد از برداشت گلها در صبح زود و دسته بندي آن‌ها بهتر است كه آن‌ها را در كپسولهاي خاصي كه به اين منظور ساخته شدهاند و تا نيمه داراي مواد نگهدارنده هستند قرار بدهند. در اين صورت است كه عمر گل بريده تا حدود 10 روز بالا ميرود.
بعد از پايان دوره گل دهي يا فاز زايشي، گياهان را به يك استراحت اوليه ميبرند. اين استراحت بايد در درجه حرارت ثابت گلخانه صورت بگيرد و تغذيه نيز به همراه آب آبياري براي اين گياهان ادامه پيدا كند. نكته قابل توجه اينست كه نوع تغذيه و فرمول غذايي را كه در اين مرحله براي گياه استفاده ميكنند با عناصر غذايي در مرحله گل دهي يا قبل از آن متفاوت است، و فرمولهاي غذايي جداگانهاي براي مراحل مختلف رويشي گياه استفاده مي‌شود.

خانواده پانداناسه Pandanaceae

پاندانوس گياه بسيار زيباي خانواده پانداناسه است. تا مدت‌ها پيش پاندانوسها را جزء خانواده آماليليز و برخي از محققين جزء خانواده ليلياسه تقسيم‌بندي ميكردند. چند سالي است كه پاندانوس‌ها خانواده مستقلي تحت نام پانداناسه را تشكيل دادهاند . پاندانوسها برگهاي بسيار بلند و خاردار شبيه به آناناس دارند. اين برگهاي ابلق و خاردار، خود يك گياه گلداني بسيار زيبا هستند كه در جاهاي پر نور بخوبي رشد و نمو ميكنند. اين گياهان بوسيله پا جوش و جوانههاي روي تنه اصلي تكثير ميشوند.
پاندانوسها را در محيط داراي خاك عميق، مرغوب و حاصلخيز پرورش ميدهند. اين گياهان بطور مرتب هر دو هفته يك بار به مواد غذايي نياز دارند. در تركيب غذايي آن‌ها از عناصر غذايي ماكروالمنت (پر مصرف‌ها) و ميكروالمنت (كم مصرف‌ها) استفاده ميكنند. اگر رطوبت نسبي محيط كافي نباشد برگها گاهي دچار سوختگي ميشوند، و نيز چنانچه اين گياهان از زهكشي خوبي برخوردار نباشند نوك برگ‌ها، سوخته و سياه ميشود. لذا براي جلوگيري از اين عوارض بايد شرايط مناسب را براي گياه فراهم كرد.

جلسات سي ام و سي و يکم
خانواده پريمولاسه/ خانواده رانونكولاسه و اورتيكاسه

مقدمه

در اين جلسه در مورد خانواده بسيار زيباي پريمولاسه مطالبي را بيان ميكنيم. گياه سيكلامن متعلق به اين خانواده است .

سيكلامن Cyclamen Persicum

نام سيكلامن در هر منابعي كه ذكر شده پسوند پرسيكوم Persicum يعني ايراني را به همراه دارد. سيكلامن يك گياه ملي و ارزشمند ايراني است.

گونههاي سيكلامن عبارتند از :

1.سيكلامن ايراني؛
2.سيكلامن پرورشي؛
3.سيكلامن پات پنت (گلداني).

سيكلامن ايراني يك گياه بومي فلات ايران است. شكل اوليه اين گياه در جنگلهاي شمال ايران از چالوس تا لاهيجان ديده مي‌شود، و نيز در بعضي از جنگل‌هاي استان گلستان پراكنده است.
سيكلامن يك گياه زمستان گل است و با توجه به ارزش و اهميت گياهان زمستان گل يا پات پلنتهاي زمستانه اين گياه جايگاه خوبي در ايران براي توليد، پرورش و صادرات به كشورهاي متقاضي دارد. سيكلامن گياه وسيع‌الرشد اما كند رشد بوده و نياز به يك دوره نسبتاً طولاني براي گل دهي و ورود به فاز زايشي دارد. هم‌چنين اين گياه در تمام مراحل رشد تا زمان گل‌دهي احتياج به مراقبت ويژه دارد.

روند رشد رويشي تا مرحله گل‌دهي

سيكلامن ايراني داراي بذرهاي سياه رنگ، ريز و زاويهدار است و در يك بستر بسيار سبك، نرم و كم عمق كشت ميشوند. با انجام مراقبتهاي اوليه حدود 28 تا 35 روز بعد جوانه ميزند. اولين گياه جوانه زده بذري، برگ ريز بشكل يك برگ كوچك اوليه يا يك غده بسيار ظريف، كوچك و كم رنگ با ريشه ظريف دارد. تمام اندامهاي گياه نياز به مراقبت دارند تا يك سيكلامن غده‌دار و پر گل پرورش يابد. بعد از اين مرحله، گياهان يك برگي را به گلدان‌هاي استكاني انتقال ميدهند. زماني كه گياه چهار برگي داراي غده‌ي گياهي رشد يافته و آماده براي انتقال به گلدان بزرگتري باشد شكل برگها بتدريج از حالت اوليه خارج شده و برگها به طرف كامل شدن و توسعه يافتن پيش ميروند. در مرحله هشت برگي، يك بار ديگر گياهان را به گلدانهايي با قطر حدود 15 سانتيمتر كه در اصطلاح باغباني گلدانهاي خياري گفته مي‌شوند، منتقل ميكنند. اين مرحله كه مصادف با ماه 14 و 15 زندگي گياه مي‌باشد بتدريج شرايط براي به گل رفتن گياه آماده مي‌شود. در طي مرحله رويشي، مواد غذايي كافي بخصوص نيتروژن و پتاسيم ضروري است. در 6 هفته قبل از گل دهي درجه حرارت محيط پرورشي بايد در حدود 12 تا 15 درجه سانتي‌گراد باشد تا جوانههاي گل در حدود ماه‌هاي آذر تا دي ظاهر شوند.
تعداد بسيار زياد شاخههاي گل دهنده‌ي اين گياه از ويژگي‌هاي انحصاري آن مي‌باشد. سيكلامن جزء معدود گياهاني است كه بيش از 80 شاخه گل در هر بوته توليد ميكند، كه اين شاخههاي گل يكي از پتانسيلهاي قابل توسعه و قوي در راه بهبود كيفيت و توسعه كشت و كار اين گياه محسوب ميشود.
بعد از ظهور و شكفتن گلها مراقبت از رشد رويشي ادامه پيدا ميكند. سيكلامن گياهي است كه همزمان با رشد زايشي، رشد رويشي دارد. از آنجا كه تعداد شاخههاي گل توليد شده با تعداد برگ‌هاي توليد شده رابطه مستقيم دارد در نتيجه هر چه به تعداد برگها افزوده شود، تعداد گلها هم بيشتر خواهد شد، همين موضوع سبب ميشود كه رشد رويشي در طي دوره زايشي مورد توجه و اهميت واقع شود.
از نكات قابل توجه در پرورش سيكلامن حفظ و نگهداري آن از باكتريها و عوامل قارچي است. سيكلامن‌هاي مبتلا به برخي از آلودگيهاي باكتريايي دچار مرگ برگي خواهند شد. لذا پيشگيري از چند طريق صورت مي‌گيرد.

پيشگيري

- استريل كردن خاك؛
- مجزا بودن گلخانه؛
- جلوگيري از تردد بي مورد كارگران در گلخانه.

گلهاي سيكلامن جزء معدود گلهايي است كه در زمان رسيدن، توليد اتيلن نميكنند. اين يك فاكتور بسيار مهم و قابل توجه در پرورش گياه است. گياهي كه بطور طبيعي اتيلن ناچيز توليد ميكند دوام و عمر بسيار بالايي خواهد داشت. به اين ترتيب در طي يك دوره طولاني از اول آذر ماه تا هر زماني كه درجه حرارت در حدود 18 تا 20 درجه سانتي‌گراد بطور يكنواخت نگه داشته شود گياهان پر گل وجود خواهند داشت لذا بدين منظور از گلخانههاي سرد و يا گلخانههايي كه سيستم گرمايي خيلي فعالي ندارند استفاده ميكنند. پرورش سيكلامن در گلخانه اختصاصي خودش انجام مي‌شود.
در مراحل مختلف رشد رويشي گياه، نيازهاي تغذيهاي متفاوتي براي سيكلامن‌ها وجود دارد. در مراحل اوليه رشد تا 8 برگي افزودن ppm 200 نيتروژن و ppm 150 پتاسيم بطور ثابت به آب آبياري هر هفته توصيه شده است. در زمان گل‌دهي نيز مقدار نيتروژن به ppm 100 تقليل و مقدار پتاسيم به حدود ppm 200 افزايش يابد. بنابراين اهميت مواد غذايي مخصوصاً ماكروالمنت‌ها (پرمصرف‌ها) Macroelements در رشد اين گياه بارز است.
سيكلامن به محيطي با نور غيرمستقيم آفتاب ولي نور متوسط نياز دارد. نورهاي شديد و طولاني مدت باعث سوختگي گياه و عدم رشد برگهاي گياه ميشوند. با مقايسه 4 نوع سيكلامن روشن شد كه سيكلامن قرمز دوام بيشتري به حالت گل بريده دارد. كلاً دوام گلهاي بريده سيكلامن از بقيه شاخه بريدهها بيشتر است. نگهداري گلهاي بريده سيكلامن در صورتي با موفقيت همراه است كه برخلاف گياهان ديگر، دم‌گل گياه بريده نشده باشد. به عبارت ديگر به روي ساقه گل دهنده گياه به اصطلاح عمل كاتينگ انجام نشده باشد و دم‌گل مستقيماً از روي غده گياه كَنده شده باشد.
تنها نگهدارنده مناسب براي اين گياه مصرف اتانول (الكل طبي) براي پيشگيري از بيماريهاي باكتريايي و انسداد آوندها است.
سيكلامن بوسيله بذر تكثير ميشود اما در اين روش تكثير دو مشكل عمده وجود دارد كه عبارتند از :
عدم جوانه زني موفق و سريع بذرها، بدليل وجود جنين نوع خطي يا لينير امبريو Linear embryo در گياه است. براي كمك به جوانه‌زني بذرها تيمار با اسيد جيبريليك با غلظت ppm 50 نتايج خوبي داده است.
بذرگيري گلهاي سيكلامن كامل بوده اما مادگي آن‌ها از نوع سوزني و بسيار باريك است. پرچم‌ها به شكل يك مثلث و قلب، مادگي را در برگرفتهاند. لذا براي اينكه گرده افشاني گياه با موفقيت انجام شود بايد گياه را تكان دهند تا دانههاي گرده روي كلاله ريخته شود. يا اينكه پرچم‌ها را مصنوعاً جدا كنيم و بساك‌ها را روي كلاله تكان دهيم. روش ديگر تكثير گياه سيكلامن بوسيله غدههاي گياه است. سيكلامن جزء گلهاي فصلي (يكساله) يا دائمي نيست بلكه يك گياه غدهدار است. اصطلاحاً به چنين غدههايي پيازهاي كاذب اطلاق ميشود. اين گونه پيازها نسبت به سرما مقاوم نيستند و توليد پيازچه هم نميكنند. بنابراين با قطعه قطعه كردن پيازها گياه تكثير ميشود. اما هر سال پس از رشد پياز يا غده و توليد گل، و ورود به فصل تابستان گياه به استراحت ميرود. بدين ترتيب كه در ابتدا فاصله آبياري را طولاني كرده و در نهايت آبياري را بطور كامل قطع ميكنند. 3-2 هفته گياه را در مرداد ماه بدون آبياري در يك محل سايه آفتاب درختان قرار مي‌دهند. بعد از اين مدت غدهها را از خاك خارج ميكنند و بخشهاي هوايي قديمي را از غده جدا ميكنند و دوباره در يك خاك مناسب ميكارند. لذا اين عمليات را ميتوان 4-3 سال ادامه داد. ولي معمولاً بعد از پايان سال سوم يا چهارم كيفيت و تعداد گلها كاهش پيدا ميكند. به همين دليل هر غده سيكلامن را بيش از دو سال براي كشت و كار استفاده نميكنند. از آنجا كه مراقبت تابستانه اين گياه كار سادهاي نيست و امكان از بين رفتن غده در تابستان وجود دارد از آن به عنوان گياه دائمي نام برده نميشود.
ارقام وحشي سيكلامن پنج گلبرگ دارند، گل برگ واژگون به رنگ‌هاي صورتي، بنفش و سفيد مي‌باشد. اما ارقام پرورشي داراي برگهاي بسيار درشت و متنوع بوده و براي مدت طولاني به گل مي‌روند. در ارقام وحشي گلدهي براي مدت كوتاهي است كه در هر بار تعداد محدودي گل توليد مي‌شود. اما در ارقام پرورشي دوره‌ي گل‌دهي تا زماني كه درجه حرارت وضعيت مطلوبي دارد، وجود دارد.
در سيكلامن وحشي ميوه روي دم‌گل كاملاً پيچيده (بصورت فنر) وجود دارد و اين فنر كمك مي‌كند كه كپسول در حالت كاملاً حفاظت شده باقي بماند تا بذر گياه برسد.
هم‌چنين در سيكلامن پرورشي دم‌گل‌ها آسيب‌پذيرند و در مقابل آبياري زياد يا عوامل باكتريايي سقوط كرده و در نتيجه بذرها از بين مي‌روند.

پامچال يا پريمولا

پامچال به عنوان يك گل زمستانه شناخته شده است. نشاهاي جوان پامچال را در حدود ماه‌هاي آبان و آذر كشت مي‌كنند. كشت پامچال در گلدان انجام مي‌شود، و با توجه به رنگ‌هاي مختلف اين گياه مناسب فضاي سبز است. پامچال‌هاي گروه كلاله بالا از سطح پرچم، بذرگيري موفقي ندارند، لذا بذرگيريبايد مصنوعاً انجام شود. نكته مهم در پرورش و به گل رفتن پامچال طي سرماهاي زمستان است.نشانه هاي 6 برگه پامچال بايد يک دوره 2 هفته اي سرماي 4 تا 6 درجه سانتي گراد را طي کنند تا به گل بروند اگر دوره سرما براي گياه اتفاق نيفتد گل‌هاي پامچال ظاهر نشده يا گل‌هاي ظاهر شده كيفيت خوبي ندارند.

جلسه سي و يکم
خانواده رانونكولاسه و اورتيكاسه

مقدمه:

در اين جلسه در مورد گياهان زينتي كه تعدادي از آن خودرو بوده و تعدادي به عنوان گياهان بومي ايران شناخته شدهاند، مطالبي عنوان خواهد شد.

خانواده رانونكولاسه يا آلالگان Ranunculaceae

خانواده رانونكولاسه به فارسي تيره آلالگان گفته ميشود. مهمترين گياهان اين خانواده عبارتند از آلاله يا رانونكولاسه، تاجالملوك يا آكوليژيا، دلفينيوم يا زبان پس قفا، كلماتيس و پائونيا يا گل صدتوماني.

آلاله

آلالههاي وحشي در فصل بهار در بسياري از مناطق كوهستاني ايران بطور طبيعي رشد ميكنند. آلاله ديگري وجود دارد كه برگـهاي درشتتر و دم‌گل بلندتري دارد، اين گل گياه به صورت گل باغچه‌اي و گاهاً به صورت آپارتماني يا پات پلنت Pot plant قابل استفاده است.
آلاله بوسيله بذر تكثير ميشود، بطوريكه در ماه‌هاي تير و مرداد بذرهاي آلاله را جمع آوري ميكنند و بدون تيمار خاصي آن‌ها را در محل اصلي، كشت ميكنند. از آنجا كه اين گياهان جزء گياهان نسبتاً مقاوم به سرما هستند، در فصل زمستان با پوشش كمي از مواد گياهي مثل خاك برگ، جوانههاي تازه رشد يافته را از سرما محافظت ميكنند. در اوايل فصل بهار گياهان جديد شروع به رشد و نمو مي‌كنند و بوته‌هاي زيبايي توليد مي‌كنند.

تاج الملوك

آكوليژيا يا تاجالملوك از ديگر گياهان خانواده رانونكولاسه است. اين گياه داراي رنگـ‌هاي متنوع بوده و بوسيله بذرهاي سياه رنگش تكثير ميشود. بوتههاي جوان تاجالملوك كاملاً مقاوم به سرما هستند. در شرايط بسيار سرد و يخبندان شديد با استفاده از يك پوشش گياهي، از گياهان مراقبت بعمل ميآيد. برگهاي تاجالملوك در فصل غير گلدهي منظرهاي زيبا براي فضاي سبز دارند. لذا بدين خاطر توصيه به كشت اين گياه در فضاي سطح شهري ميشود . بذر گيري بطور طبيعي است و گياه حاصله خصوصياتي شبيه پايه مادر خواهد داشت.
ساقههاي ظريف و دم‌گلهاي باريك اين گياه قابليت ماندگاري و عمر خيلي طولاني ندارند. اما گلهاي بريده به عنوان دسته گلهاي 3-1 روزه قابل استفاده هستند. در مصارف طولاني مدت از اين گياه فقط به عنوان گياه گلداني استفاده ميشود.

زبان پس قفا

دلفينيوم يا زبان پس قفا گياهي است كه غنچه‌هاي متعدد به رنگ خاص آبي دارد. گلهاي شاخه بريده اين مجموعه زيبا و كم نظير هستند. دلفينيوم علاوه براينكه يك گياه دارويي است يك گياه باغچهاي و گل بريده محسوب ميشود. اين گياه بوسيله بذرهاي سياه رنگش تكثير ميشود و جوانه‌هاي رويش يافته به عنوان گياه دائمي در فضاي سبز كاربرد دارد.

كلماتيس اورينتاليس Clematis orientallis

گياه ديگر خانواده رانونكولاسه، پيچ رونده و زيباي كلماتيس اورينتاليس Clematis orientallis است. براي پوشاندن نردههاي باغها يا استفاده در آلاچيق‌ها و هر جايي كه بخواهند منظره سبز و همراه با گل ايجاد كنند از اين گياه استفاده ميكنند. رنگ آبي، بنفش و صورتي در اندازههاي كوچك و بزرگ كلماتيس باعث شده كه آن را به منظورهاي مختلف استفاده كنند.
كلماتيس گياهي است كه بوته بادوام و طولاني از نظر گل دهي دارد. اين گياه از اوايل ارديبهشت ماه تا زمان سرما به حالت گلدار ديده ميشود. كلماتيس براي فضاي آزاد كه خواهان گلهايي با دوره طولاني گل دهي باشد مناسب است.

كلماتيس بوسيله پيوند روي نهالهاي بذري تكثير ميشود. پيوند به دو صورت انجام ميگيرد:

1. پيوند در گلخانه؛
2.پيوند در فضاي آزاد.

اگر پيوند در گلخانه صورت گيرد، گياهان را در گلدان قرار ميدهند و پيوندك را از پيوندكهاي در حال خواب زمستانه جدا ميكنند. اين پيوندكها قبلاً شناسايي شدهاند و براساس رنگ و درشتي گل به آن‌ها شماره ميدهند. و بعد از انتقال به گلخانه آن‌ها را روي پايه بذري بشكل پيوند انگليسي پيوند ميدهند.
پيوند در هواي آزاد به شكل تي T است كه در 2 فصل آن را انجام ميدهند، يكي در اواسط بهار حدود ماه خرداد، ديگري پيوند خواب در شهريور ماه. پايههاي پيوند شده با مراقبت و نگهداري در سال آينده گلهاي مورد نظر را توليد ميكنند.
اگر كلماتيس را پيوند نزنند فقط ارقام كلماتيس اورينتاليس (كلماتيس وحشي) گلهاي كم و بسيار كوچكي توليد ميكند. اما كلماتيسهاي پرورشي گلهاي درشت در تمام طول سال توليد ميكنند، لذا تكثير پيوندي اين گياه ضرورت دارد.

گياه صد توماني

گياه صد توماني داراي برگهاي بسيار زياد است. نام انگليسي آن پائوني و اسم جنس اين گياه پائونيا است.
پائونيا گياهاني هستند پُر پَر كه برگهاي رنگين (در رنگهاي مختلف)، ساقه گل دهنده‌ي بسيار بلند و قابليت كات فلاوري خيلي زياد و ريزوم دارند. اين گياهان علاوه بر خاصيت كات فلاوري به عنوان گياهان فضاي سبز هم قابل استفاده هستند.
پائونيها ميتوانند براي مدت طولاني در يك منطقه باقي بمانند و دچار خسارت از عوامل محيطي نشوند، در موقع تكثير و ازدياد اين گياهان، ريشههاي گوشتي آن‌ها را تقسيم ميكنند و به روش تقسيم بوته گياه جديد را در محل مورد نظر كشت ميكنند. تكثير صد توماني در فصل پاييز به روش تقسيم بوته است.
شقايق صحرايي كه در مناطق كوهستاني ميرويد از خانواده رانونكولاسه نيست بلكه بخشي از نهنج اين گياه مواد آلكالوئيدي دارد و از خانواده پاپاراسه است.

* خانواده اورتيكاسه Urticaceae

گياهان خانواده اورتيكاسه، پيلئاي معمولي (سبز) و پيلئاي رنگي يا رونده هستند. گياه حالت كپه‌اي دارد و اندازه يكنواخت ساقه‌ها مهم است. پيلئاي معمولي Pillea با ريشهدار كردن قلمههاي ساقه تكثير ميشود. لذا براي يكنواخت كردن گياهان، كاربرد تنظيم كنندههاي رشد از نوع باز دارنده‌ها مفيد مي‌باشد. بهترين بازدارنده براي يكنواخت كردن گياهان تركيبات شيميايي نظير سايكوسل است. زماني از اين تركيبات استفاده ميشود كه گياهان ريشهدار شده، از بستر ريشهزايي جدا و در يك خاك مناسب كشت شوند. وقتي دوباره اولين علائم رشد ظاهر شد به كمك محلول پاشي يا افزودن اين مواد بازدارنده به آب آبياري، دوباره به فاصله پانزده روز اندازه گياهان را يكنواخت و يكسان ميسازند.
پيلئاي رنگي بدليل شاخههاي رونده و خزنده آن عمدتاً به عنوان يك گياه آبزي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، و داراي شاخه‌هاي افتاده است كه در سبدهاي آويزان Hanging baskets زيبا ديده مي‌شود. تكثير بوسيله‌ي قلمه انتهايي و مياني ساقه صورت مي‌گيرد. بعد از حذف برگ‌هاي اضافي، ساقه درون بستر ريشه‌زايي قرار مي‌گيرد. قلمه‌ها را مي‌توان در آب يا در ماسه ريشه‌دار كرد. در سطوح بزرگ كاربرد آب به عنوان عامل ريشه‌زا توصيه نمي‌شود زيرا ريشه‌هاي آبكي خيلي حساس هستند و براي سازگاري با محيط جديد مشكل دارند. اما براي گياهان Hydroponics اين روش نتيجه خوبي دارد

جلسات سي و دوم و سي و سوم
خانواده ويتاسه، سلاژينلاسه، وايولاسه، اسكوروفولارياسه/ خانواده سولاناسه و ساكسيفراگاسه

مقدمه

در اين جلسه در مورد چند خانواده صحبت مي‌شود.

خانواده ويتاسه Vitaceae

خانواده ويتاسه داراي تعدادي گياه زينتي است كه بعضي از آن‌ها به عنوان گياهان رونده آپارتماني و تعدادي ديگر به گياهان رونده فضاي سبز معروف هستند.

سيسوس Cissus

يكي از بهترين گياهان اين خانواده كه به فرم سبز و رونده رشد و نمو ميكند سيسوس كَپن سيس است كه به فارسي سيسوس ميگويند.
سيسوس برگ درشت يا سيسوس كپن سيس و سيسوس برگ ريز يا سيسوس رومي بي فوليا Cissus rhomibifolia از ارقام اين گياه هستند. اين ارقام در فضاي مطلوب آپارتمان قابل نگهداري و كشت و كار هستند.
سيسوس برگ درشت نسبت به رطوبت محيط حساس است و روزانه 2-1 بار آب بايد روي آن اسپري شود. اين گياه رشد نسبتاً سريعي دارد و با شرايط نامساعد محيطي گاهاً ريزش برگ دارد.
سيسوس برگ ريز يك گياه مقاوم‌تر از سيسوس برگ درشت است. و به عنوان يك گياه آويزيHanging basket در داخل آپارتمان قابل نگهداري است. تكثير سيسوس‌ها بوسيله قلمههاي سبز ساقه در داخل ماسه مي‌باشد، در محيطي با PH اسيدي خاك و آبياريهاي منظم بخوبي رشد و نمو ميكنند.
انگور كه به عنوان ميوه مورد استفاده قرار ميگيرد از تيره ويتاسه است. تكثير انگور بوسيله قلمههاي نيمه خشبي و گاهاً پيوند روي پايههاي بذري است.

مو چسب Parteno cissus

مو چسب يا پارتنو سيسوس گياهي است كه در فضاي آزاد قابل كشت و نگهداري است. اين گياه شباهت زيادي به انگورها دارد. برگها شبيه انگورهاي موجود در تاكستانها است.
معمولاً اين گياه به دو مو چسب وحشي و اهلي تقسيم ميشوند. مو چسب وحشي برگهاي كوچك و شاخ و برگ كمتري دارد و در پاييز زودتر خزان ميكند. اما مو چسب اهلي (پرورشي) كه بوسيله پايه بذري تكثير ميشود برگهاي درشتتري دارد و مدت طولاني به حالت سبز باقي ميماند. هر دو نوع پيوند زمستانه و پيوند جوانه براي گياه انجام مي‌شود.
مو چسبها در بخش جنوبي و آفتابگير منازل سريعتر و بهتر رشد و نمو ميكنند.

خانواده سلاژينلاسه Selaginellaceae

اين خانواده تنها يك عضو دارد. سلاژينلا از گياهان خانواده سلاژينلاسه است. اين گياه را به فارسي علف خوك ميگويند. سلاژينلاسه‌ها به گياهان پست و ابتدايي نظير سرخسها شباهت دارند و ساختمان پيچيده‌اي ندارند. تكثير سلاژينلاسه بوسيله تقسيم بوته و كشت اسپورها مي‌باشد (شبيه تكثير سرخس‌ها).
سلاژينلا را در يك محيطي با PH اسيدي و خاك بسيار سبك ترجيحاً پيت مات نگهداري ميكنند و روزانه چندين بار بر روي برگ‌هاي آن آب اسپري ميكنند. براي تكثير بهتر است زماني كه پا جوش‌ها به اندازه كافي بزرگ شدند به گلدان‌هاي مناسب انتقال يابند.

خانواده وايولاسه Violaceae

اين خانواده يك عضو بسيار زيبا و پر رونق دارد. بنفشه معمولي Viola bicolor يك گياه بسيار زيبا از خانواده وايولاسه است. تقريباً در همه محيطهاي كشت فضاي سبز كاربرد دارد. بوسيله عمليات به نژادي ارقام مختلف و بسيار متنوعي از اين گياه توليد شده و به دنيا معرفي شده است. لذا هر سال گونههاي جديدي از اين گياه به بازار عرضه ميشود. بنفشه بوسيله بذر تكثير ميشود.
بنفشه گياه كلئيستوگام Cleistogame است يعني قبل از شكوفايي كامل گرده‌افشاني صورت گرفته و گياه همواره بذر خودي توليد ميكند. از آنجا كه بذرهاي معمولي بنفشهها در فضاي آزاد كشت و كار مي‌شوند بذرهاي F1 يا اصطلاحاً بذرهاي هيبريد ناميده ميشوند و از خواص اين گونه بذرها اين است كه بعد از يكي و دو نسل به حالت اوليه خودشان بر ميگردند و به اجدادشان شبيهتر ميشوند. طبيعي است كه بعد از يكي دو سال گلها ريز مي‌شوند و بعد از چند سال ارزش اقتصادي خودشان را از دست ميدهند. به همين دليل بذرهاي مورد كاشت بنفشه بايد از بذرهاي هيبريد و دو رگه انتخاب شوند تا كيفيت گلها حفظ شود.
بذرهاي بنفشه بيضي شكل و به رنگ قهوهاي روشن تا زرد است و در همان كپسول اصلي بر روي گياه ميرسد. اين كپسولها با يك شكاف طولي باز شده و بذرهاي درون آن ريزش پيدا ميكنند. البته قبل از ريزش، بذرها را جمع‌آوري كرده و بعد از يك استراحت سه ماهه در نيمه مرداد ماه آن‌ها را در يك بستر سبك ميكارند. اين بستر كاشت مورد مراقبت قرار ميگيرد تا اينكه در اوايل مهر ماه نشاها بصورت چهار برگه ظاهر ميشوند. اين گياه مثل ساير ديگر گياهان نشايي، مقاوم به سرما است. در نتيجه نشاها در اول مهر به فضاي آزاد منتقل شده و سپس از آن‌ها مراقبت كنيد. زماني كه 6- 5 برگ دارند علائم ساقه گل دهنده ظاهر مي‌شود و از اين هنگام تا حدود خرداد ماه در مناطق خنك بنفشهها با گلهاي خوب بوجود ميآيند. در اواخر بهار وقتي كه طول روزها خيلي طولاني ميشود بنفشه با اينكه همچنان به گل دهي ادامه ميدهند اما رشد علفي و نامطلوب دارند. بنابراين بوسيله‌ي گياه تابستانه ديگر جايگزين مي‌شوند.

خانواده اسكوروفولارياسه يا گل ميمون

گياهان اين خانواده نسبتاً به شرايط آب و هوايي خنك مقاوم مي‌باشند. گياهان اين خانواده تا دماي 10- درجه سانتي‌گراد را تحمل ميكنند. يكي از گياهان اين خانواده گل ميمون به نام لاتين آنتريزوم است. اگر بذرهاي اين گياه را در اواخر بهمن ماه كشت كنند در سال اول توليد گل ميكند اما گاهي اوقات اين بذرها را در اواخر شهريور ماه ميكارند تا براي سال آينده يك گياه دو ساله با گلهاي مرغوب و پايا داشته باشند.
ارقامي از گلهاي ميمون بصورت پا بلند و كات فلاور Cut flower وجود دارد. دوام گلهاي بريده اين گياه نسبتاً قابل قبول است و بعضي از ارقام اين گياه مصرف صادراتي هم دارد.

گل انگشتانه‌اي Digitalis

گياه ديگر اين خانواده، گل انگشتانهاي با نام علمي ديجيتاليس است. علاوه بر مصرف دارويي به عنوان يك گياه زينتي و شاخه بريده قابل مصرف است. اين گياه مثل گل ميمون كشت و كار مي‌شود و يك گياه دو ساله است.

گياه گوشواره‌اي

گياه ديگري از خانواده گل ميمون گوشوارهاي است كه منظره بسيار زيبايي دارد. اين گياه با نام علمي كلسئولوريا گلهاي پولك مانند و تو خالي دارد و به عنوان يك پات پلنت و گل نوروزي از آن استفاده مي‌كنند. كلسئولوريا بوسيله بذر تكثير ميشود.

روسِليا

گياه ديگر اين خانواده روسليا است كه ظاهر جالب و در عين حال غيرقابل پيش بيني دارد. شاخ و برگ‌هاي سبز اين گياه داراي گلهاي باريك، كوچك و قرمز رنگ ميباشند. روسليا يك گياه گلخانهاي است و كمتر از آن به عنوان گل بريده يا گل فضاي سبز استفاده ميشود.

ورونيكا Veronica

آخرين گياه اين خانواده ورونيكاست كه به عنوان يك گياه پوششي Grant cover از آن استفاده ميكنند. اين گياه مقاوم به سرما بوسيله قطعات ساقه و قلمه قابل تكثير است.
بطور خلاصه : گل‌هاي خانواده ميمون براي مصرف بريدني جايگاه مناسبي دارند. وايولاسه مقاوم به سرما و فضاي سبز هستند، و ويتاسه هم به عنوان گياهان گلخانه‌اي Indoor-plants و هم به عنوان پوشش‌هاي سبز Grant coverقابل استفاده مي‌باشند.

جلسه سي و سوم
خانواده سولاناسه و ساكسيفراگاسه

مقدمه:

در اين جلسه در مورد دو خانواده سولاناسه و ساكسيفراگاسه مطالبي را به عرض ميرسانيم.

خانواده سولاناسه Solanaceae

خانواده سولاناسه را در فارسي تحت نام خانواده سيب زميني ميشناسند. گياهان زينتي اين خانواده عبارتند از فلفل زينتي، داتوره، توتون زينتي و اطلسي.

فلفل زينتي

وقتي از فلفل زينتي نام ميبريم، فلفل خوراكي در ذهن متبادر ميشود لذا هر دو اين گياهان از خانواده سولاناسه با نام علمي كَپسيكوم هستند و براي كشت در هواي آزاد در فصل تابستان مناسب هستند. فلفل زينتي با ميوه‌هاي كوچك رنگي و گيلاس زينتي هر دو جزء كپسيكوم‌ها هستند. هم‌چنين هر دو مصرف پات پلنت دارند و جزء گياهان 1 ساله هستند.
تكثير كپسيكوم‌ها بوسيله بذرهاي قابل نشا است و هيچ مشكلي از نظر تكثير ندارند. فلفل زينتي ميزبان خوبي براي مگسهاي سفيد گلخانهاي است و چنانچه در مجاورت گياهان ديگر كشت و كار شوند احتمالاً منبعي براي انتقال اين آفت خواهند بود.

داتوره

گياه ديگر اين خانواده گياه دارويي، زينتي داتوره است. داتوره با نام علمي داتورا يك گياه برگ درشت است كه گلهاي درشت شيپوري مانند به رنگ سفيد و بوته پر رشد دارد و به عنوان يك گياه مقاوم به شرايط نامساعد محيطي در پاركها و محلهايي كه رفت و آمد بچهها در آنجا كمتر است كشت و كار ميكنند (اين گياه دارويي سمي است). كشت و كار داتوره بوسيله بذرهاي ريز آن صورت مي‌گيرد. و چون مقاوم به سرما است به عنوان يك گياه چند ساله در هواي آزاد قابل نگهداري است.

توتون زينتي

توتون زينتي از ديگر گياهان خانواده سولاناسه است كه گلهاي سفيد رنگ و ظريفي در يك توده سبز مخملي دارد. اين گياه زينتي ظريف كه مخصوص هواي آزاد است كشت و كار گلداني دارد. شباهت بسيار زيادي به گل اطلسي دارد. ولي گلها و برگهاي توتون زينتي از اطلسي كوچكتر است. بذرهاي اين دو گياه كاملاً شبيه به هم است تفاوت بذرها از روي نقش و نگار سطح برگ است كه فقط در زير ذرهبين قابل رويت است. توتون زينتي بوسيله بذر قابل تكثير است، به سرما مقاومت چنداني ندارد و به عنوان گياه تابستانه قابل كشت و كار است.

اطلسي
اطلسي گياه زينتي ديگر از خانواده سولاناسه است. گل اطلسي داراي رنگهاي متفاوت و اندازههاي نسبتاً ثابت و شيپوري مانند است. اين گياه را اصطلاحا ‌ً تحت نام اطلس ايراني ميشناسند. با بخش‌هاي شيمردار يا دو رنگ اطلسي آشنا هستيد.
نوع ديگر اطلسي پُر پَر يا تريپلوئيد است. تفاوت اين دو در اين است كه اطلسي قبلي از نوع N 2 كرومزوم و اين اطلس از نوعN 3 كروموزمي است. بعلاوه پرچمها در اين اطلسي به گلبرگ تبديل شده و منظره پُر پَر شبيه گلهاي ميخك به گياه داده است.
اطلسيها در ارقام مختلف، به شكل‌هاي مختلف بذر توليد ميكنند. اطلسي معمولي يا ديپلوئيد به راحتي كپسولهاي درشتي از بذر توليد ميكند و بذرهاي ريز موجود در آن بسرعت قابل جوانه زدن و كشت و كار هستند. بعد از برداشت بذرها 4 تا 6 سال قابل كشت مي‌باشند. اما اطلسي تريپلوئيد كه پرچمهاي آن به گلبرگ تبديل شده بذر توليد نميكند بلكه تكثيرش از طريق رويشي صورت ميگيرد.
در اين اطلسيها كه اصطلاحاً به اطلسي

خانواده مارانتاسه، استرليتزياسه، بوگنويلاسه/خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه

مقالات فنی کاربردی

آخرین مطالب

لینک دوستان

پیوندها

مطالب مشابه :

خانواده سولاناسه و ساكسيفراگاسه

فلفل زينتي

خانواده سولاناسه و ساكسيفراگاسه

خانواده سولاناسه و ساكسيفراگاسه

خانواده مارانتاسه، استرليتزياسه، بوگنويلاسه/خانواده پَسيفلوراسه، پيپراسه و اركيداسه

هورمون هاي گياهي و کاربرد آن در گياه و باغباني