مرگ لایفو؟

تغییر دادن روش موجودی کالا به مدیریت حسابداری – مالیات متفاوتی نیاز دارد.
نوشته ی " رابرت بلوم " و " ویلیام ، جی ، سنکر"
ژانویه ی 2009

تفاوتهای اندک بین IFRS و GAAP ایالات متحده فراتر از حسابداری برای موجودی ها به نظر می رسد . مخصوصاً که روش اولین خارجه از آخرین وارده (LIFO) در IFRS مجاز به شمار نمی آید. پیشنهاد تغییر همگانی شرکت های آمریکا به IFRS می تواند بر روی بسیاری از شرکت ها که فعلاً از LIFO برای گزارشگری مالی و مالیات بندی استفاده می کنند تاثیرگذار باشد. به دلیل انطباق قانون IRC 472(c) از پرداخت کنندگان مالیاتی کهlifo را برای اهداف مالیاتی استفاده می کنند خواسته شده همچنین از آن برای اندازه گیری سود در گزارشگری مالی استفاده کنند و IFRS ، LIFO را برای حسابداری دفتری مجاز نمی داند.

بنابراین ممکن است حسابداران رسمی برای کمک به مدیریت تغییرات روش موجودی کالا فراخوانده شوند. شرکت های استفاده کننده از LIFO باید به FIFO یا بهای میانگین تغییر روش دهند . تغییر ممکن است شرکتها را در تخلٌف الزام هماهنگی قرار دهد. فقدان آرامش دایره ی خزانه داری ممکن است به آنها تاکید کند تا روش مالیات و گزارشگری مالی را تغییر دهند.

این مقاله اثر حسابداری LIFO ، که به طور گسترده در ایالات متحده استفاده می شود اما به ندرت در جای دیگر مورد استفاده قرار می گیرد را مورد تاکید قرار می دهد. اگر اصول پذیرفته شده ی ایالات متحده بخواهد تا به طور کامل با حسابداری موجودی کالای IFRS منطبق شود ، این روش می تواند حذف شود . اگر LIFO از میان برداشته شود ، بسیاری از شرکتهای آمریکایی می توانند با بدهی های مالیات بر درآمد هنگفتی از شناخت درآمد تسریعی مواجه شوند. در سال 2007 شرکت سهامی Exxon Mobil مجموع هزینه ی جایگزینی موجودی ها را که در پایان سال گزارش کرد از LIFO موجودی بیشتر بود و ارزش نزدیک به 25.4 میلیارد دلار در بر داشت. شرکت Shervin-williams گزارش کرد که اگر از FIFO به جای LIFO استفاده می کرد ، ممکن بود سود خالص 2005 ، 40.8 میلیون دلار بیشتر می شد.

پیشنهاد منتشر شده کمیسیون بورس اوراق بهادار در نوامبر در نظر داشت تعدادی از شرکتهای بزرگ آمریکا به طور داوطلبانه با IFRS منطبق شوند و این اقدام اندک اندک در سال 2010 شروع شود . این تقاضا می تواند برای شرکتهای عمومی بزرگ برای شروع در سال 2014 به صورت کتبی حکم شود.

تفاوت بزرگ دیگر بین IFRS و GAAP این است که IFRS تاکید می کند موسسات موجودی را به اقل بهای تمام شده یا خالص ارزش بازیافتنی نگهداری کنند . از سوی دیگر ،GAAP ، موجودیها را به اقل بهای تمام شده یا بهای جایگزینی فعلی ارزشگذاری می کند ، که مشروط به یک سقف و کف خالص ارزش بازیافتنی منهای یک حاشیه سود متعارف است .

حسابداری برای تغییر در روشهای موجودی کالا
به تازگی رهنمون GAAP تحت بیانیه ی شماره ی 154 "تغییرات حسابداری و اصلاح اشتباهات" ایجاب می کند تغییرات عطف به ما سبق در روشهای بهایابی موجودی کالا برای صورتهای مالی ارائه شده ی قبلی در گزارشهای سالانه به کار گرفته شود (بند 7) ، مگر این که عمل به این نحو غیر قابل اجرا باشد. در این مورد اصول جدید می توانند به طور قریب الوقوع به کار گرفته شوند (بند 9-8) . یک موسسه مجبور است فقط برای تاثیرات مستقیم تغییرات شیوه را بازنگری کند ( بند 10) . به هر حال تاثیرات غیر مستقیم – برای مثال ، سودهای اوراق قرضه –به طور احتمالی منعکس می شوند (بند 10 ).

بنابراین ، یک تغییر خاص در روش موجودی کالا ، برای مثال از بهای میانگین به FIFO ، به عطف به ما سبق عمل می شود . موسسه یک تغییر از LIFO به FIFO را به همان روش منعکس می کند . نتیجه ( فرض کنید که مبنای حسابداری برای موجودی ها تحت روش جدید بیشتر از مبنای مشابه تحت روش قبلی باشد ) 1. افزایش در موجودی 2. افزایش در مالیات بر درآمد جاری حاصل از تاثیر افزایش در درآمد و 3. تعدیلی برای سود انباشته به خاطر تاثیر افزایش در سود خالص است . در صورتیکه آن روش پا بر جا بماند موسسه ممکن است نیاز داشته باشد تا یک بدهی معوق مالیاتی را برای مابه تفاوت موقت بین مبناهای حسابداری و مالیاتی به خاطر تغییر موجودی ها نشان دهد، برای مثال در بهای میانگین برای اهداف مالیاتی فعلاً از روش بهای میانگین به FIFO برای اهداف دفترداری تغییر کند.

به مرور زمان ، LIFO می تواند یک تاثیر نزولی فزاینده ی قابل توجهی بر ارزش موجودی ها داشته باشد. بهای تمام شده ی کالای فروش رفته برای هر سال معین برابر مبلغ موجودی اول دوره ، به علاوه ی خریدها ، منهای موجودی پایان دوره می باشد . بنابراین یک موجودی پایان دوره ی کمتر بهای تمام شده ی کالای فروش رفته را افزایش و درآمد مشمول مالیات را کاهش می دهد.

درآمد مالیاتی و تغییر روش موجودی
برای تغییرات اختیاری رخ داده در مالیات پایان سال یا بعد از 31 دسامبر 2001 ، IRC 481 معمولاً به موسسه اجازه می دهد تا اگر تعدیل برایموسسه مساعد است ، تغییر کامل را در سال اعمال تغییر کسر کند .متناوباً اگر تاثیر انباشته تغییر از بدهی های موسسه بیشتر شود ، ممکن است تغییر برای چهار سال که از سال تغییر شروع می شود به حساب گرفته شود – با اندکی استثنائات _ Time Issues را در ذیل مشاهده کنید (Revenue procedure 2008-52 , section 5.04) . بنابراین به جای بستانکار کردن مالیات بر درآمد پرداختنی برای صورتحساب مالیات کل در ثبت روزنامه زیر ، فقط یک چهارم از مالیات می تواند به عنوان یک بدهی جاری تلقی شود . ذهن ممکن است به سمت بدهی مالیاتی معوق برود:
موجودی( افزایش دارایی )
سود انباشته ( افزایش حقوق صاحبان سهام )
مالیات بر درآمد پرداختنی ( افزایش بدهی )
بدهی مالیاتی معوق ( افزایش بدهی )
برای اهداف مالیات بر درآمد ، تغییری در روش حسابداری شامل یک تغییر در طرح کلی برای گزارشگری سود ناویژه یا کسورات ، یا تغییر در برخورد با هر قلم با اهمیت می شود.
.(Revenue Procedure 2008-52 and Treas. Reg. 1.446-1(e)(2)(ii)(a))
یک تغییر حسابداری از Lifo به روش دیگر در فرم 3115 در نظر گرفته شده است .

تاثیرات درآمد
شرکتها Lifo را در درجه ی اوٌل به خاطر آن اتٌخاذ می کنند تا بدهی مالیات بر درآمدشان را کمتر کنند و پرداخت مالیات ها را به تعویق اندازند، امٌا همچنین درآمد را برای اهداف گزارشگری مالی کاهش می دهد. با این وجود ، از شرکت ها خواسته نشده که از همان روش Lifo برای مالیات بندی و حسابداری استفاده کنند . برای مثال یک روش Lifo واحد می تواند در حسابداری و یک روش Lifo هزینه – ارزش در مالیات بندی استفاده شود.

یک تغییر از Lifo باید به طور معمول یک تاثیر درآمدی مثبت قابل توجهی را داشته باشد زیرا انباشته ی بهای سالهای گذشته در موجودی اول دوره جایگزین بهای تمام شده ی کالای فروش رفته با ارزش جاری خواهد شد. با فرض این که موجودی گردش کند، درآمد برای سال تغییر تا مبلغ کامل ذخیره ی Lifo افزایش خواهد یافت.

روش میانگین متناوب
روش دیگری که در این جریان انتشار وارد شد استفاده از روش میانگین متناوب بود. با Revenue procedure 2008-43 در ماه ژوئن Service موقعیت طولانی مدت مخالف با این روش را معکوس کرد . پیش از این IRS بیان کرده بود که این روش به طور واضح و درست درآمد را منعکس نمی کند ، به ویژه زمانیکه موجودی برای ادوار طولانی نگهداری می شود و یا نوسانات بهای آن با اهمیت است . روش درآمد یک پناهگاه خوب برای استفاده روش میانگین متناوب حسابداری موجودی و مالیات بندی فراهم می کند. اگر روش میانگین متناوب در حسابداری استفاده نشود ، ممکن است این روش نتواند به شکل صحیح درآمد مشمول مالیات را به تصویر بکشد . یک موسسه می تواند رضایت ارادی تامین کند تا روش موجودی مالیاتی خود را به وسیله موافقت با همه ی بندهای این روش درآمد تحت IRS 446(e) به میانگین متناوب نغییر دهد.

خوشبختانه تعدیل ایجادشده تغییر حسابداری افتتاح ذخیره ی Lifo به خوبی اولین بخش 263A مبلغ سرمایه ای ، مبالغ را از دو بار نوشتن یا از قلم انداختن درآمد جلوگیری کرده است . باید پرداخت کننده ی مالیات تاکید کند تا مبالغ بخش 481(a) را در سال تغییر در برگیرد. افزایش بالقوه در بدهی مالیاتی می تواند قابل توجه باشد . بنابراین ، چنین مبالغی به طور معمول در حساب درآمد مشمول مالیات در طول چهار سال می آیند. اگر موسسه به طور مناسب از روشها پیروی کند ، و اگر ذخیره ی Lifo در یک دوره ی کوتاه مدت به وجود نیاید یک دوره ی تعدیل چهارساله به طور معمول اجازه داده خواهد شد. اما اگر تغییرات رخ داده به دلیل این که موسسه به طور مناسب Lifo را به کار نگیرد ، یا یک تقاضای به موقع تنظیم نکند ، کل مبلغ تغییرات ممکن است نیاز باشد تا به عنوان درآمد در سال تغییر در نظر گرفته شود.Treas. Reg.1.418-4 و Revenue Procedure 2008-52 را مشاهده کنید. بنابراین باید یک بدهی مالیاتی معوق در ارتباط با تغییر ، در سال اعمال تغییر و سه سال بعدی وجود داشته باشد .

برای مثال جهت تصور کردن یک تغییر روش موجودی ، BC CO. که یک خرده فروشی تجاری است را در نظر بگیرید. BC از اول ژانویه ی 20X0 هم برای حسابداری مالی و هم برای مالیات بر درآمد از هزینه یابی LIFO به FIFO تغییر روش داد . موجودی بر حسب LIFO برابر 20 میلیون دلار و ذخیره ی LIFO برابر 4 میلیون است. BC اجازه ی IRS را به دست می آورد تا تعدیل را برای 4 سال تسهیم کند .

تغییر از LIFO به هر روش دیگر باید ترازنامه به همراه سود و زیان را برای سال تغییر تحت تاثیر قرار دهد. ذخیره ی LIFO یک حساب کاهنده دارایی یا یک حساب تقلیل دهنده ی دارایی است که شرکتها از آن استفاده می کنند تا کسری بهای تمام شده ی موجودی در انتقال ازLIFO به FIFO را تعدیل کند . بسیاری از شرکت ها زمانی که این روش عوامل تورم به "مجموع موجودی" بیشتر از تعدیل جداگانه ی بخشهای موجودی باشد از هزینه یابی LIFO استفاده می کنند. شرکتهایی که بر طبق LIFO برای مالیات بندی و گزارشگری مالی هستند به طور خاص از FIFO داخلی برای قیمت گذاری ، خرید و دیگر عملکردهای مدیریت موجودی کالا استفاده می کنند .

برای اهداف حسابداری مالی ، موسسه عطف به ماسبق را برای تغییر از LIFO به FIFO به کار می گیرد. در این مثال به خصوص این به این معنی است که FIFO به عنوان مبنا در سال تغییر استفاده می شود ( مهم نیست چه زمانی تغییر به طور واقعی در آن سال شکل گرفته است).همه ی دوره های قبلی ارائه شده برای اهداف مقایسه ای به دلیل تاثیر تغییر ، تعدیل می شوند. تعدیل در دفاتر حسابداری سبب (1)افزایش در مانده ی افتتاحیه ی موجودی (2) افزایش در سود انباشته و(3) تعدیل برای مالیات بر درآمد می شود.

ثبت روزنامه ی زیر تغییر از LIFO به FIFO به تصویر می کشد، نرخ مالیات بر درآمد موثر 35% و موافقت IRS برای تسهیم اثث تغییرات در طول چهار سال را فرض کنید:

12/31/20X0
هزینه ی ذخیره لایفو 4000000
سود انباشته 2600000
مالیات بر درامد پرداختنی 350000
مالیات بر درآمد معوق پرداختنی 1050000
سپس BC می تواند ثبت زیر را در هر یک از سه سال آینده انجام دهد:

20X1-20X2-20X3/12/31
مالیات بر درآمد پرداختنی 350000
مالیات بر درآمد پرداختنی 350000
به طور خلاصه یک تفاوت کلیدی بین حسابداری و مالیات بندی برای روشهای موجودی زمانی رخ می دهد که روش حسابداری تغییر کند. موسسه با بیشتر این تغییرات به شکل عطف به ماسبق در حسابداری به واسطه ی سود انباشته رفتار می کند . به هر حال قانون و آیین نامه ها تاکید می کند تا با اثر انباشته ی تغییر روش موجودی به شکل موثر در آینده رفتار شود . در مورد تغییر از LIFO برای اهداف مالیاتی ، موسسه باید معمولاً تاثیرات درآمدی سبب شده به وسیله ی تغییر در ارزیابی افتتاحیه ی موجودی را در طول چهار سال تسهیم کند. بر عکس ، در حسابداری ، تغییر بر روی سالهای گذشته تسهیم می شود ، بنابراین بر حسابهای مالیات معوق موسسه اثر می گذارد.

حمایت از LIFO؟
شرکتها ممکن است به طور کامل بی میل باشند تا برای گزارشگری موجودی ، اگر آنها از LIFO استفاده می کنند ، به استانداردهای بین المللی حسابداری مالی تغییر روش دهند ، مگر این که دستور انطباق LIFO به کندی باشد . شاید به آنها اجازه داده می شود تا همچنان برای مالیات با LIFO گزارش کنند ، اما برای حسابداری با IFRS همراه شوند. شاید دو گونه از صورتهای مالی ، یکی منطبق با IFRS ، دیگری منطبق بر LIFO اجازه داد شود. احتمال دیگر می تواند برای اداره ی خزانه داری این باشد تا در دوره ای که آن تعهدات مالیاتی بیشتر از بدهی هستند ، که به طور رایج چهار سال اجازه داده می شود ، توسعه یابد . هنوز احتمال دیگری می تواند برای شرکت باشد تا تعهدات در مقابل خالص زیان عملیاتی با انتقال به گذشته و انتقال به آینده جبران شود . یا شاید استانداردهای گزلرشگری متفاوتی می تواند برای شرکتهای بزرگتر در مقابل شرکتهای کوچکتر استفاده شوند . در هر دو مورد ، این زود است تا گفته شود که LIFO در بستر مرگ خود است . براستی ، شرکتهای کوچک بدون نیاز به استفاده از IFRS ممکن است خیلی خوب بر LIFO باقی بمانند .

برای اهداف برنامه ریزی مالیاتی ، شرکتها ممکن است کاهش موجودی هایشان را در نظر بگیرند و ذخیره های LIFO ی خود را به تدریج بین حال و تاریخهای تغییر به IFRS بررسی کنند . برخی از شرکتها ممکن است تصمیم بگیرند تا هر چه زودتر IFRS پذیرفته شود ، به ویژه اگر یک زیان خالص عملیاتی یا دیگر وضعیتهای مالیاتی بتوانند اثر دوباره بازگرداندن ذخیره ی LIFO را حداکثر کنند . یا آنها بتوانند منتظر بمانند و ببینند که چه اتفاقی رخ می دهد، برخی استثنائات را برای اصل انطباق یا یک بخش تمدید شده ی 481(a) را پیش بینی کنند.

AICPA گذار آرام را جستجو می کند
IRS و خزانه راهنمایی های ویژه IFRS در تغییر در روشهای حسابداری موجودی را انتشار دادند . در 15 فوریه AICPA در بیانیه ای نوشت که فراگیری یا تغییر به IFRS ممکن است نیاز باشد پرداخت کننده ی مالیات از LIFO به FIFO تغییر روش دهد. در نامه ی امضا شده به وسیله ی " جفر هوپس " رییس کمیته ی اجرایی مالیاتی AICPA و از اعضای Accounting Methods Change Task Force گفته شده است " AICPA اعتقاد ندارد ، اداره ی ملی IRS در این شرایط نباید موانعی بر یک توانایی پرداخت کننده ی مالیات قرار دهد تا استفاده از روش موجودی LIFO را بکاهد " . نامه توصیه کرده است برای آسان کردن عدم ادامه ی LIFO ، IRS باید یک پایان خودکار LIFO از قلمرو محدودیت تغییر قبلی مستثنی کند. محدودیت زمانی رخ میدهد که یک پرداخت کننده ی مالیات در حدود پنج سال قبل روش LIFO را انتخاب کرده است . گزارش در پاسخ به تقاضا برای اظهار نظر در مورد تغییرات فرآیندی مطرح شده بر Revenue Prodecure 97-27 و Revenue prodecure 2002-9 است .

منابع AICPA
مشاوره ی مالیاتی و بخش مالیات
مشاور مالیاتی با نرخی پایین تر برای اعضای گروه مالیاتی فراهم می باشد .که ابزار ها ، فناوری ها و روابط متقابل با حسابداران رسمی را در بخش مالیاتی فراهم می کند . بیش از 23000 حسابدار رسمی اعضای بخش مالیاتی هستند . این بخش ، اعضا را در زمینه های حقوقی و توسعه های نظارتی به روز نگه می دارد. سایت مرکزی مالیاتی به آدرس www.aicpa.org/tax را ببینید .مساله فعلی " مشاوره ی مالیاتی " در سایتwww.aicpa.org/pubs/taxadv موجود است.

CPE
*AICPA 2008 corporate income tax revenue work shop by Sid kess
*AICPA'S 2008 tax revenue series :C Corporation
برای اطلاعات بیشتر یا یا سفارش ثبت نام به www. Cap2biz.com مراجعه کنید یا با شماره ی 888-777-7077 تماس بگیرید.
خلاصه ی اجرایی
*تغییرات اداری به روش های بهایابی موجودی به طور معمول برای اهداف گزارشگری مالی عطف به ماسبق می شوند. برای مالیات بندی ، موسسات به طور معمول ممکن است تاثیرات نتایج را تشخیص دهند که بدهی مشمول مالیات در طول چهار سال افزایش می یابد .

*به این دلیل و دلایل دیگر حسابداران رسمی ممکن است به شرکتها توصیه کنند از لایفو به فایفو یا بهای میانگین تغییر روش دهند .

*یک تغییر از لایفو به فایفو نوعاً می تواند موجودی را افزایش دهد و برای اهداف مالیاتی و گزارشگری مالی ، درآمدی برای سال یا سالهای تعدیل به وجود آورد .

*اگرچه مفهوم IFRS برای لایفو دور از شفافیت باقی می ماند ، شرکتها هم اکنون از روشی که ممکن بخواهد تا کاهش موجودی و ذخیره ی لایفو در پیش بینی یک تغییر تاکید شده را فرض کند استفاده کنند.

دکتر " رابرت بلوم " استاد حسابداری در دانشگاه جان کارول ، در دانشگاه هیتز در اوهایو می باشد . آدرس پست الکترونیکی او [email protected] است . دکتر " ویلیام سنکر " یک حسابداری رسمی و استاد حسابداری دردانشگاه جان کارول می باشد . او در ماه مارس گذشته درگذشت.

حسین علیپور- مهدی نیک روش

SBUAS.com

مرگ لایفو؟

مطالب مشابه :

Tap4U متن دعوتنامه

متن دعوتنامه جشنواره نوروزی

جلسات برنامه ریزی

وظایف کمیته روابط عمومی در همایش ها

دعوتنامه نمایشگاه نماز

مرگ لایفو؟

دعوتنامه جشنواره قرآنی

دعوتنامه واطلاعیه برگزاری دهمین دوره کارگاه آموزشی معماری معاصر ایران