دستور جلسه ی هفتگی(نقش آموزش و خدمت در رهایی و تجربه من )

به نام خدایی که رحمتش بی پایان ومهرش بی انتهاست .

(نقش آموزش وخدمت در رهایی وتجربه من)

آمده ایم تا به آرامش برسیم ، آمده ایم تا زندگی در امنیت و سلامت را بیاموزیم ، راه رسیدن به آرامش را بیاموزیم ، آمده ایم تا آنچه را که باعث بی قراری و نا آرامی ما می شود را بشناسیم ، آمده ایم تا آنچه را که ما را به اسارت در آورده بشناسیم ، آنچه که ما را به اعماق تاریکی فرو برده بشناسیم و به رهایی برسیم . رهایی از همه بند های اهریمن و بند اعتیاد.

ما همه ، آمده ایم تا از بند هایی که ما را به اسارت در آورده اند رها شویم و پیش رویم تا جایی که خود آموزگاری شویم برای افرادی که در بند ها اسیر شده اند و برای رهایی آنان تلاش نماییم و از رهایی آنها لذت ببریم .

و به قول اساتید کنگره 60 : ما همه برای آموزش و خدمت پا به حیات نهاده ایم ، ابتدا آموزش و سپس خدمت درست انجام دهیم .

همانطور که هیچ کس برای ورود به دنیای تاریکی و اعتیاد خودش به تنهایی آموزگار خودش نبوده و به عنوان تازه وارد در جمعی قرار گرفته که خودشان قبلا مصرف کننده بوده اند و به عنوان یک تازه وارد قوانین این کار را به او آموزش داده اند ؛ برای رهایی از این تاریکی هم باید در جمع قرار بگیرد و آموزش ببیند . آموزشی که او را سالم به مقصد برساند . توسط کسانی که خودشان قبلا این مسیر را پیموده اند و در این زمینه به دانایی رسیده اند ،با مسیر آشنا هستند و راه را نشان می دهند . آنچه را که می گویند ابتدا خود به اجرا در آورده اند . این مهم در کنگره 60 با حضور استادان لایق انجام می گیرد . استادانی که هدفشان ارزشمند است و علمشان همان قوانین مربوط به تغییر و تبدیل است . علمشان بر راستی و درستی دلالت دارد و حقیقت است . پس رهایی از اعتیاد و درمان آن بدون آموزش امکان ندارد .

شاید هر یک از ما در بیرون از کنگره یا قبل از ورود به کنگره بسیاری از این قوانین را شنیده یا در کتابها خوانده بودیم ، ولی چرا نتوانست ما را به رهایی برساند ؟ و آرامش را به ما باز گرداند ؟

به سه دلیل :

1- شاید آن علمی که شنیدیم یا خواندیم ، دلالت بر راستی و درستی نداشت.

2-شاید توسط کسانی ارائه می شد که خود عامل به آن نبودند .

3-و یا اینکه ما آنقدر خواهان بیرون آمدن از تاریکی و تشنه فراگیری این علم و رسیدن به آرامش نبودیم .

و از همه مهمتر اینکه بزرگترین کانال آموزشی در کنگره حس است . آموزش در کنگره از طریق حس انجام می گیرد . تبادل اطلاعات و علم در کنگره به صورت سینه به سینه و آرام آرام ،بدون هتک حرمت کردن به همدیگر انجام می گیرد و برای همین است که به عمق جان و فکر انسان نفوذ می کند و عمیق ترین آموزش صورت می گیرد . تغییرات بزرگی در انسان به وجود می آورد و جهنم را تبدیل به بهشت می کند . انسان را در جایگاهی قرار می دهد که پس از درمان خود با کمک آموزش کنگره ، خودش کمکی برای دیگران می شود و از لذت رهایی دیگران لذت می برد و از خواسته های نا معقول نفس رها می شود .

و این همان خدمت است . اول خدمت به خود و بعد به دیگران . شاید قبل از کنگره هم خدمت می کردیم ، اما هیچ عشق و علاقه ای به همراه نداشت و در قبال آن پول در یافت می کردیم یا توقعی در ما ایجاد می شد. قطعا در چنین خدمتی رشد و بهره ای هم نبود . اما خدمتی که در کنگره یاد گرفتیم از جنس دیگری است ، با عشق و علاقه همراه است و بدون توقع ! در چنین خدمتی رشد می کنیم ،خودمان را بهتر و زیباتر می بینیم و باز هم آموزش می گیریم . پس خدمت و آموزش و رهایی همیشه در دل هم و همرا ه همدیگر هستند .

خدمت بدون توقع انجام دادن راحت نیست ، زیرا انسان می بایست از یک سری خواسته های خود بگذرد ،باید رها باشد تا بتواند خدمت کند و باید خدمت کند تا رها باشد .کاری که فقط در جهت خواسته های خودمان باشد و در آن کار به منافع و سود خودمان فکر کنیم ، با خدمت فاصله ی بسیار دارد .

خدمت لیاقت می خواهد ، هر کسی نمی تواند خدمت کند . بهترین بندگان خداوند خدمتگزارترین آنها هستند . اگر نمی توانم خدمت کنم ، نگاه کنم کجای زندگی ام گیر دارم که نمی توانم خدمت کنم ؟ سد ها و گره های درون خودم را پیدا کنم ! چرا نمی توانم در جلسه دست بزنم ؟ نمی توانم یک صندلی جا به جا کنم ؟ اگر آشغال یا ته سیگاری روی زمین است نمی توانم آن را بردارم ؟ چرا از عهده خدمت بدون توقع و بدون دیده شدن بر نمی آیم ؟

استاد امین می فرمایند : اگر با کاری که انجام می دهید باعث شوید که دنیا به مکان بهتری تبدیل شود ، آنگاه خدمت کرده اید . مثلا : اگر جایی که می روید آرامش را با خود به آنجا ببرید ، یا بکوشید اگر مسئولیتی دارید در جهت بهتر شدن امور گام بردارید ، نه اینکه آدم ها را با هم به دعوا بیندازید ، یا کارها را پیچیده تر کنید .

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست ...

هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود ...

صحنه پیوسته به جاست ....

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد ...

با احترام

همسفر فاطمه

دستور جلسه ی هفتگی(نقش آموزش و خدمت در رهایی و تجربه من )

مطالب مشابه :

دعوا بر سر آب!

دستور جلسه ی هفتگی"فضولی و آسایش"به قلم کمک راهنمای گرامی "همسفر نسیم"

دعوا

علت کتک خوردن در دعوای خیابانی حتی یک رزمیکار

گزارش جلسه عمومی 11/8/91 و جشن اولین سالروز رهایی مسافر صابر

سیل مهاجران اصفهان را برد

دستور جلسه ی هفتگی(نقش آموزش و خدمت در رهایی و تجربه من )

ناگفته های مدیر عامل پتروشیمی اصفهان

گزارش جلسه عمومی پنجشنبه 94/01/27"جهان بینی 1 و 2 و اولین سال رهایی آقای مهدی رحیمی "

علت کتک خوردن در دعوای خیابانی حتی یک رزمیکار