احترام به بزرگتر

احترام به بزرگتر

یکی دیگر از رفتارهای خوب و زیبای مردم اندونزی به هنگام دست دادن آنها با هم مشاهده می‌شد.
بارها شاهد بودم که در هنگام دست دادن، فرد کوچکتر دست بزرگتر را به پیشانی یا چشم خود می گذاشت و یا حتی می بوسید و بدین وسیله ارادت خود را به بزرگتر می رساند.
این رفتار در بچه های کوچک زیباتر بود.
بچه های خردسال کم سن و سال چنان تربیت شده بودند که به محض دست دادن با بزرگتر، این کار را تکرار می کردند و بیشتر مواقع بزرگترها آنها را تشویق می کردند که جلو رفته و با بزرگتر دست بدهند.
این رفتار به هنگام روبرو شدن با ما (به اصطلاح آنها خارجی ها) بیشتر نمود پیدا می کرد.
چند بار در خیابان و داخل اتوبوس و آسانسور شاهد بودم که مادر یا پدری بچه کوچکش را تشویق می کرد که به نزد ما بیاید و با ما سلیم کند.( سلیم همان سلام خودمان بود.)
بچه هم با مهربانی جلو می آمد، دست می داد و دست ما را بالا برده و بر پیشانی خود می گذاشت. اینقدر اینکار زیبا بود که کم‌کم ما مشتاق شدیم تا به سمت بچه ها رفته و با آنها سلیم کنیم.

احترام به بزرگتر

مطالب مشابه :