اختلالات آلت تناسلی مردان

آلت تناسلی قسمتی از بدن است که آقایان معمولاً حساسیت بیشتری برای محافظت از آن به خرج می دهند. به همین علت، این عضو از بدن نیاز به مراقبت های ویژه دارند. آلت تناسلی مردان یکی از ساختمان های خارجی از سیستم تولید مثل در جنس نر است. آلت تناسلی مردان ۳ قسمت دارد: ریشه(بن)، که چسبیده به دیواره شکم است. بدنه (محور) و سر آلت که انتهای آن مخروطی شکل است (سر). مدخل پیشابراه، لوله ای که منی و ادرار را منتقل می کند، در نوک سر آلت تناسلی قرار دارد.

بدنه آلت تناسلی مردان استوانه ای شکل است و از ۳ لوله حفره تشکیل شده است. این حفره ها از بافت مخصوص اسفنجی شکل قابل راست شدن تشکیل شده است.

این بافت تشکیل شده از هزاران غار بزرگ که هنگامی که مرد تحریک می شود آلت تناسلی از خون پر شده و سفت و راست (erect) می شود، که اجازه ی نفوذ در خلال تماس جنسی را می دهد. پوست آلت تناسلی شل و کشدار است تا بتواند خود را همسان با اندازه آلت تناسلی در زمان سیخ شدن (erection) کند.

اختلالات آلت تناسلی می تواند تاثیر بر عمل جنسی و زایایی مرد بگذارد.

اختلالاتی که تاثیر بر آلت تناسلی می گذارند

نغوظ دائم یا Priapism

Priapism یک بیماری مزمن آلت تناسلی است که در آن آلت تناسلی اغلب به صورت دردناکی به مدت چندین ساعت تا چندین روز به صورت erect باقی می ماند. erection آلت تناسلی در نغوظ دائم در ارتباط با فعالیت جنسی نیست و به وسیله اوج لذت جنسی بر طرف نمی شود.

علل شایع نغوظ دائم عبارتند از:

سو ء مصرف الکل یا مواد مخدر (بخصوص کوکائین) / اغلب داروها شامل برخی ضد افسردگی ها و داروهای ضد فشار خون / مشکلات نخاعی / صدمه به ناحیه تناسلی / بیهوشی(هوشبری) / درمان تزریقی آلت (درمانی برای ناتوانی جنسی عدم erection) / بیماری های خونی شامل سرطان خون(لوسمی) و بیماری خونی Sickel cell

درمان نعوذ دائم آلت تناسلی

درمان برای نغوظ دائم آلت تناسلی مهم است، چون erect بودن چهارساعت یابیشتر، به ناتوانی جنسی منجر می شود .هدف از درمان این حالت، رها کردن از حالت erection و حفظ عمل آلت تناسلی است. در اغلب موارد، درمان در برگیرنده تخلیه خون به وسیله استفاده از نیدل که در کناره آلت قرار می گیرد می باشد. داروهایی که کمک به چروکیده شدن عروق خونی می کنند و در نتیجه موجب کاهش جریان خون به آلت می شوند نیز ممکن است استفاده شوند. در موارد نادر، برای جلوگیری از صدمه دائم به آلت تناسلی جراحی ممکن است لازم باشد. درمان هر بیماری زمینه ای یا مشکل سو ء مصرف از ماده در پیشگیری از نغوظ دائم مهم است.

بیماری Peyronie” s

بیماری Peyronie” s یکی دیگر از بیماری های آلت تناسلی مردان است. این بیماری وضعیتی است که در آن یک پلاک یا توده سخت در آلت تناسلی شکل می گیرد. پلاک ممکن است در قسمت بالایی آلت تناسلی (شایعتر) یا در کناره آلت تناسلی در لایه هایی که حاوی بافت erect شونده است شکل گیرد. شروع پلاک معمولا به صورت ناحیه ای موضعی از التهاب و ورم است و می تواند به فیبروز منجر شود که خاصیت ارتجاعی آلت تناسلی را در ناحیه درگیر کاهش می دهد.

این بیماری آلت تناسلی اغلب در شکل ملایم آن اتفاق می افتد که بدون درمان در 6 تا 15 ماه بهبود می یابد. در این موارد، مشکل از مرحله التهاب جلوتر نمی رود. در موارد شدید، بیماری می تواند برای سال ها ادامه یابد. پلاک های سخت شده قابلیت انعطاف را کاهش می دهند و موجب درد و فشار به آلت در خم شدن و یا کمانی شدن آن (در خلال erection آلت تناسلی) می گردد. همچنین این بیماری می تواند موجب پریشانی روحی و در نتیجه تاثیر بر تمایل مرد و توانایی برای عمل جنسی بگذارد.

علت دقیق این بیماری روشن نیست. مواردی که به سرعت ایجاد می گردند، کمتر طول می کشند و اغلب اوقات بدون درمان از بین می روند و اغلب به علت صدمه و ضربه که موجب خونریزی در بافت آلت تناسلی می شود ایجاد می گردد. برخی از موارد بیماری Peyronies، هرچند که به آهستگی شکل می گیرند اما آنقدر شدید هستند که نیاز به درمان جراحی دارند.

دیگر علل ممکن بیماری Peyronies آلت تناسلی عبارتند از:

-واسکولیت (التهاب رگ ها): این یک نوع التهاب عروق خونی و لنفاوی است. این التهاب می تواند منجر به تشکیل بافت جای زخم (scar) شود.

-اختلالات بافت پیوندی: حدود 30 درصد از مردان با بیماری Peyronie می توانند دچار اختلالات دیگری که تاثیر بر بافت پیوندی در قسمت های دیگر بدن داشته باشد شوند. این اختلالات عموما موجب کلفت شدن یا سخت شدن بافت پیوندی می گردد. بافت پیوندی یک بافت ویژه است مانند غضروف، استخوان و پوست که کار آن حمایت از دیگر بافت های بدن است.

-ارثی: برخی مطالعات نشان دهنده این است که افرادی که نسبت فامیلی با بیمار Peyronies دارند در خطر بیشتری برای توسعه بیماری هستند.

چون نشانه های بیماری Peyronies اغلب بدون درمان ناپدید می شود، بیشتر پزشکان پیشنهاد انتظار برای 1 تا 2 سال یا بیشتر قبل از قصد به اصلاح توسط جراحی می کنند.

در خیلی از موارد، جراحی نتایج مثبتی می دهد، ولی چون عوارض می تواند اتفاق افتد و خیلی از مشکلات همراه با بیماری Peyronies مثل کوتاه شدن آلت تناسلی به وسیله جراحی تصحیح نمی شود، اغلب پزشکان توصیه به انجام جراحی فقط برای مردان با آلت کمانی که شدید باشد و تماس جنسی را غیر ممکن می سازد می کنند.

درمان بیماری Peyronies آلت تناسلی

دو شیوه جراحی برای درمان بیماری Peyronies آلت تناسلی استفاده می شود. در یک روش پلاک ها برداشته می شود و به دنبال آن تکه ای از پوست یا مواد ساخته شده (پیوند پوست) گذاشته می شود. با تکنیک دوم، جراح بافت کناره آلت تناسلی را در عکس قضیه برداشته و تاثیر خمیدگی را برطرف می کند. اولین روش می تواند قسمتی از عمل erection، بخصوص سفتی آن را از دست بدهد. دومین روش، مشهور به شیوه Nesbit ، موجب کوتاهی آلت در حالت erect شده می گردد.

درمانهای غیر جراحی برای بیماری peyronies شامل استفاده از واکیوم و تزریق دارو مستقیما به داخل پلاک در تلاش برای نرم کردن ناحیه درگیر، که موجب کاهش درد و تصحیح کجی آلت می گردد.

التهاب پوست سر آلت تناسلی یا Balanitis

Balanitis التهاب پوست پوشاننده سر آلت تناسلی است. وضعیتی مشابه به نام balanoposthitis هم وجود دارد که سر و پوست جلویی سر آلت تناسلی ملتهب می شود. نشانه های balanitis شامل قرمزی، خارش، بثورات جلدی، درد و ترشح بدبو است.

بالنیت اغلب در مردان و پسران که ختنه (برداشتن پوست جلویی به وسیله جراحی) نشده و دارای بهداشت پایین می باشند اتفاق می افتد. التهاب می تواند اتفاق افتد اگر پوست حساس زیر پوست ختنه گاه به صورت منظم شسته نشود و عرق، مواد زائد طبیعی، پوست مرده و باکتری در زیر پوست ختنه گاه جمع شده و موجب تحریک گردد. وجود پوست تنگ ممکن است تمیز کردن این ناحیه را مشکل کند و منجر به تحریک به وسیله موادی که بوی بد می دهند و می توانند در زیر پوست ختنه گاه تجمع یابند شود.

دیگر علل التهاب پوست سر آلت تناسلی شامل:

-درماتیت/ آلرژی: درماتیت التهاب پوست سر آلت تناسلی است که اغلب به وسیله یک ماده تحریک کننده یا حساسیت تماسی ایجاد می گردد. حساسیت به مواد شیمیایی در اغلب محصولات- مانند صابون ها، پاک کننده ها، عطرها و اسپرم کش ها- می تواند ایجاد یک واکنش حساسیتی شامل تحریک، خارش و بثورات جلدی کند.

-عفونت: عفونت با قارچ کاندیدا البیکانس (thrush) می تواند ایجاد خارش و بثورات جلدی پر از لکه کند. اغلب بیماری های منتقله از طریق جنسی- شامل سوزاک، تبخال و سفلیس می تواند تولید نشانه های بالینیت کند.

-بعلاوه، مردان با دیابت(بیماری قند خون) در خطر بیشتری برای بالینیت هستند. قند موجود در ادرار که در زیر پوست ختنه گاه می ماند محیط مساعد برای رشد باکتری است.

التهاب مزمن سر آلت تناسلی و پوست ختنه گاه می تواند منجر به جای زخم شده و در نتیجه علت تنگی پوست ختنه گاه( فیموز یا تنگی غلاف) و تنگی مجرای پیشابراه (لوله ای که ادرار را از مثانه تخلیه می کند) شود. التهاب همچنین منجر به تورم پوست ختنه گاه شده که می تواند منجر به صدمه به آلت شود.

درمان التهاب پوست سر آلت تناسلی:

درمان بالینیت یا التهاب پوست سر آلت تناسلی بستگی به علل زمینه ای دارد. اگر عفونتی موجود است، درمان شامل یک آنتی بیوتیک مناسب یا داروهای ضد قارچ خواهد بود. در موارد شدید یا مزمن التهاب، ختنه باید توصیه گردد.

استفاده از اقدامات بهداشتی مناسب می تواند کمک به پیشگیری از بالینیت در آینده کند. بعلاوه، مهم است که از صابون های قوی یا مواد شیمیایی، بخصوص آن هایی که موجب واکنش پوستی می گردند استفاده نکنید.

فیموز و پارا فیموز یا Phimosis and paraphimosis

فیموز یکی دیگر از بیماری های آلت تناسلی است. فیموز وضعیتی است که در آن پوست ختنه گاه آلت تناسلی آنقدر تنگ است که به عقب بر نمی گردد (دور کردن از سر آلت) که سر آلت تناسلی نمایان شود. پارا فیموز زمانی اتفاق می افتد که پوست ختنه گاه، که یکبار به عقب کشیده شده را نتوان به محل اصلی آن باز گرداند.

فیموز، اغلب در بچه ها دیده می شود و ممکن است در زمان تولد وجود داشته باشد؛ همچنین می تواند به وسیله یک عفونت، یا به وسیله بافت پیوندی که در نتیجه یک التهاب یا التهاب مزمن شکل می گیرد ایجاد گردد. دیگر علت فیموز بالینیت است، که منجر به جای زخم و تنگی پوست ختنه گاه می شود. توجه بی درنگ پزشکی لازم است اگر وضعیت موجب مشکل شدن یا غیر ممکن شدن ادرار کردن شود.

پارا فیموز یک اورژانس پزشکی است که در صورتی که درمان نشود می تواند منجر به عوارض وخیم شود. پارا فیموز ممکن است بعد از یک نغوظ یا فعالیت جنسی (در افراد ختنه نشده)، یا در نتیجه صدمه به سر آلت تناسلی ایجاد شود.

در پارافیموز، پوست ختنه گاه پشت لبه سر آلت تناسلی گیر می افتد. اگر این وضعیت طولانی شود، موجب درد و تورم شده، و جریان خون را به آلت تناسلی مختل می کند. در نهایت، کمبود جریان خون می تواند منجر به مرگ بافت(گانگرین) شده و قطع آلت تناسلی لازم باشد.

درمان بیماری فیموز و پارافیموز آلت تناسلی مردان

درمان فیموز ممکن است شامل کشیدن ملایم پوست ختنه گاه به مرور زمان باشد. اغلب اوقات، می توان با مالیدن دارو به آلت پوست ختنه گاه را سست کرد. ختنه (برداشتن پوست ختنه گاه به وسیله جراحی)، اغلب برای درمان فیموز استفاده می گردد. شیوه دیگر جراحی، موسوم به Preputioplasty، که در آن پوست ختنه گاه از سر آلت جدا می شود. در این شیوه پوست ختنه گاه باقی گذاشته می شود و صدمه کمتری نسبت به ختنه دارد.

درمان پارا فیموز تمرکز بر کاهش ورم سر آلت و پوست ختنه گاه دارد. گذاشتن یخ ممکن است کمک به کاهش ورم شود (در همان حالی که با فشار به سر آلت خون و مایع را به بیرون میرانیم)

اگر این اقدامات در کاهش ورم و بازگشت پوست ختنه گاه به وضعیت طبیعی مفید واقع نشد، تزریق دارو برای کمک به تخلیه آلت تناسلی ممکن است لازم باشد. در موارد وخیم، یک جراح برای رها سازی ممکن است بریدگی های کوچکی بر پوست ختنه گاه ایجاد کند. ختنه همچنین به عنوان یک درمان برای پارافیموز ممکن است استفاده شود.

سرطان آلت تناسلی

علت دقیق سرطان آلت تناسلی شناخته شده نیست، ولی عوامل خطر معینی برای بیماری وجود دارد. یک عامل خطر هر چیزی است که شانس فرد را برای بیماری زیاد می کند. عوامل خطر برای سرطان آلت تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- ختنه: مردانی که در زمان تولد ختنه نشوند شانس بیشتری برای گرفتن سرطان آلت تناسلی دارند.

- عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی: گروهی با بیش از ۷۰ نوع از ویروس ها هستند که موجب زگیل می شوند. اغلب گونه های این ویروس می توانند دستگاه تولید مثل و ناحیه مقعد را در گیر کنند. این گونه ها از فردی به فرد دیگر در زمان تماس جنسی انتقال می یابد.

- سیگار کشیدن: سیگار کشیدن بدن را در معرض مواد شیمیایی سرطان زای زیادی قرار می دهد که فراتر از ریه تاثیر می گذارد.

-Smegma: ترشحات روغنی می تواند در زیر پوست ختنه گاه تجمع یابد. نتیجه آن یک ماده سفت و بدبو موسوم به Smegma است. آلت زمانی که کاملا تمیز نشود، وجود Smegma می تواند علت تحریک و التهاب باشد

- فیموز: این وضعیتی است که در آن پوست ختنه گاه تنگ شده و مشکل می توان آنرا به عقب کشید.

- درمان پسوریاسیس: بیماری پوستی پسوریاسیس برخی اوقات با ترکیبی از داروها و در معرض نور فرابنفش درمان می شوند.

- سن: اغلب موارد سرطان آلت تناسلی در مردان بالای 50 سال اتفاق می افتد.

نشانه های سرطان آلت تناسلی شامل گوشت زیادی یا زخم های روی آلت تناسلی است، ترشحات غیر طبیعی از آلت تناسلی و خونریزی نیز از آن جمله است.

درمان سرطان آلت تناسلی

جراحی برای برداشتن سرطان شایع ترین درمان سرطان آلت تناسلی است. پزشک ممکن است از روش های جراحی زیر برای خلاصی از سرطان آلت تناسلی استفاده کند:

- برداشتن موضعی وسیع: برداشتن بافت سرطانی و مقداری از بافت طبیعی در اطراف آن.

- جراحی میکروسکوپی: جراحی است که در آن سرطان همراه با مقدار بسیار ناچیزی تا آنجا که ممکن است از بافت طبیعی برداشته می شود. در خلال این جراحی، دکتر از میکروسکوپی برای نگاه کردن به محوطه سرطانی برای اینکه مطمئن شود بافت سرطانی برداشته شده استفاده می کند.

- جراحی لیزر: از پرتو های باریک نور برای برداشتن سلول های سرطانی استفاده می شود.

- ختنه: جراحی است که در آن پوست ختنه گاه برداشته می شود.

- قطع آلت تناسلی(Penectomy): جراحی است که در آن آلت تناسلی برداشته می شود. این شایع ترین و موثر ترین درمان سرطان آلت تناسلی است. در عمل جراحی جزئی Partial از آلت تناسلی قسمتی از آلت تناسلی برداشته می شود. در عمل جراحی کامل قطع آلت تناسلی تمامی آلت برداشته می شود. غدد لنفاوی در کشاله ران نیز ممکن است در خلال جراحی برداشته شوند.

اشعه درمانی (رادیوتراپی): که از پرتو های با انرژی زیاد برای حمله به سرطان استفاده می شود ، و شیمی درمانی، که از داروها برای کشتن سرطان استفاده می کنند، انتخاب های دیگری هستند.

مراقبت از آلت تناسلی

مردها، مخصوصاً وقتی از نظر جنسی فعال باشند، باید به طور منظم آلت تناسلی خود را معاینه کنند تا وجود سرطان بیضه یا عفونت هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می شود را تشخیص دهند. اما چند وقت یکبار باید معاینه آلت تناسلی صورت گیرد؟ هیچ قانون خاصی برای آن وجود ندارد، اما یکبار در ماه به نظر کافی می رسد.

برای معاینه آلت تناسلی برای بررسی سرطان بیضه، توصیه های زیر را در نظر داشته باشید:

یکبار در ماه، پس از حمام:
-هر دو بیضه را تک تک بررسی کنید.
-با هر دو دست، بیضه را بین شصت ها و انگشتانتان گرفته و آرام آن را بغلتانید.
-وجود هرگونه غده سفت یا برآمدگی را بررسی کنید و آن را از نظر تغییر اندازه، شکل یا همسانی بررسی کنید.
-اپیدیدیم (قسمتی از مجرای منوی که در پشت بیضه قرار دارد و به وسیله مجاری باریکی به آن مربوط است) یا رگ های خونی و طناب اسپرماتیک را با غده سرطانی اشتباه نگیرید.

-معاینه آلت تناسلی نه تنها به تشخیص غدد سرطانی کمک می کند بلکه راه خوبی برای تشخیص عفونت ها و بیماری هایی است که از طریق جنسی منتقل می شوند.

اختلالات آلت تناسلی مردان

مطالب مشابه :