نقد فیلم "بوی گندم"

سلام منم از نظر بی ثباتی فیلم با بقیه موافقم ویکی اینکه یک کمی فیلم لوس بود و یه سوال اینکه در صحنه تصادف گندم وعرفان ماشین گندم هیچ حرکتی نکرد حتی چپ هم نشد چطور اون همه زخمی شدند چی توی پهلوی عرفان فرو رفت که اون طوری خون ریزی کرد و اینکه بیشتر فیلم تکرار صحنه های قبلی بود یکبار با عرفان یکبار بدون عرفان از یک چیز در فیلم خیلی بدم اومد اونم اینکه وقتی برای کلیه گرفتن به خانه اون مرد رفتند و وقتی اون خانم چایی تعارف کرد اقا عرفان که بر نداشت و دوستش هم بر داشت وبعد دوباره گذاشت سر جاش این یعنی چی ؟ ... وصحنه خیلی خوشم اومد اول فیلم که اون اقایون یهو زدن ورقصیدن اقا عرفان رفت بیرون .

پاسخ: 
 علت خونریزی عرفان به خاطر عمل پیوند کلیه بود.

در مورد فىلم بوى گندم:
اولین و مهمترین نکته در مورد این فیلم، فیلمنامه آشفته اونه. هیچ اتفاقى درست و به موقع رخ نمیده و براى اتفاق ها هیچ توجیه یا بک گراندى وجود نداره. مثلا بیننده تا لحظه اى که حال عرفان بد میشه، نمیدونه که عرفان بیماره. یا شاعر بودن گندم که اصلا نمود پیدا نمىکنه. کسى مثل عرفان با اینهمه وسواسى که براى شعر خلیج فارس داره چطور از یه شاعر جوون مثل گندم میخواد واسش شعر بگه. اگه من جاى کارگردان بودم یه سکانس میذاشتم که مثلا عرفان داره بین کتاب ها و روزنامه ها شعرهاى شعراى جوون رو میخونه بعد به یه شعر از گندم برمیخوره. بعد از طرىق روزنامه با گندم آشنا میشه. یا مصرف قرصهاى روانگردان توسط گندم. من نه کارکرد مطرح کردن این موضوع رو فهمیدم و نه چگونگى خلاص شدن گندم از این اعتىاد رو دیدم.
یا مساله گرفتن کلیه که به شدت مضحک و پیش پا افتاده بود. اولش شاهرخ میگه شماره دلال کلیه رو از دکتر گرفته!!!!(عجیبه که دکتر مملکت با دلال هاى اعضاى بدن ارتباط دارن) بعد میبینىم که دلال نیستن و فک و فامیل اون بنده خدا هستن.

ىا روبرو شدن عرفان و فرهاد با شاهرخ توى رستوران که خىلى نامفهموم بود. اىنکه ىهو ىکى بهت زنگ بزنه بگه بىا فلان رستوران (اونم با بهونه واهى که دوستت غذا خورده پولشو نداده) پاشى برى اونجا. صاحب رستورانم رفىق فابرىک دوره دبىرستانت ازآب دربىاد و تو هم با اولىن جمله اى که مىگه، اسمش فورى بىاد تو ذهنت و سرىع بپرى تو بغل شاهرخ و... خىلى دلچسب و منطقى به نظر نمىاد و قابل هضم نىست.در مورد صدابردارى هم به نظرم زىاد قوى نبود. صداها کمى گنگ و نامفهوم بود.
نکته قوت کار فىلمبردارى خوبش بود. البته اونم فقط در چند نما. مثلا نماهاى سد کارون با کرىن بسىار زىبا، دلچسب بود. صحنه تصادف هم خوب فىلمبردارى شده بود.
گرىم کار هم به نظرم اصلا خوب نبود و فقط دو کاراکتر عرفان و گندم گرىم داشتن که گرىم گندم بىشتر از اونکه سىنماىى باشه، گرىم آراىشى بود. گرىم عرفان هم اصلا خوب نبود. نمىدونم چه اصرارىه که توى فىلماى اىروونى، موزىسىن باىد حتما موى بلند داشته باشه.در مورد بازىها هم باىد بگم که رضا ىزدانى خىلى معمولىه. پولاد کىمىاىى هم همىنطور. الناز شاکردوست در چند صحنه خوب بود اما در مجموع اونم معمولى ظاهر شد. اما بدترىن نقش آفرىنى رو آقاى زمانى داشتن. دىالوگ گوىى هاى تصنعى، حرکات سفت و سخت بدن، گرىم توى ذوق زن، عدم تسلط روى نقش(موزىسىن بودن رو نمىشد از روى گفتار و کلامش فهمىد و کامل مشخص بود رضا ىزدانى داره جورش رو مىکشه)
تدوىن کار به شدت ضعىفه. اکثر کات ها کاملا داستان رو قطع و برىده برىده مىکنه. در واقع کارکرد کات در ىک فىلم که همون اىجاد زنجىر بىن پلان هاست در اىنجا به خوبى رعاىت نشده بود.