يونجه

يونجه ملكه محصولات علوفه ای

يونجه از آغاز تاريخ ثبت شده به عنوان يك محصول علوفه اي رشد يافته است و امروزه مي تواند تقريباً در هر جاي دنيا يافت شود. عموماً نظر بر اين است كه يونجه از حومۀ ايران سرچشمه گرفت و اولين بار توسط مستعمره نشينان اروپايي در اوايل دهۀ 1700 به آمريكاي شمالي آورده شد. اولين موفقيت واقعي در توليد يونجه در ايالات متحده وقتي به وجود آمد كه يونجه از راه مكزيك به جنوب غربي آورده شد. امروزه يونجه تا حدي در هر ايالتي رشد مي كند. بيش از 350000 جريب دركنتاكي زير كشت يونجه هستند در حالي كه به ميزان 2 ميليون جريب از زمين براي يونجه مناسب است. يونجه به خاطر باروري و ارزش غذايي بالاي آن گسترده و محبوب شده است. يونجه بيشترين محصولات را در مقايسه با هر گياه خوردني علوفه اي همه ساله سازگار با ايالات متحده ، دارد. هم چنين در اين ميان بالاترين ارزش غذايي را نيز دارد. يونجه با محتواي بالاي پروتئين خود ، علوفۀ سبز ذرت و حبوبات را براي تنظيم جيرۀ غذايي دام تكميل مي كند. يونجه يك محصول متنوع است و مي تواند براي چرانيدن ، خشك كردن ، سيلوكردن ، ريز ريز كردن سبزه (green – chop)‌ ، بهبود خاك و حفاظت خاك استفاده شود. يونجه در كنتاكي استعداد نهاني زيادي براي تجارت علوفۀ خشك نقد و براي چراگاه هاي فشرده دارد. چهار هدف عمده كه به شما كمك مي كنند تا به طور موفقيت آميزي يونجه را توليد كنيد اينها هستند :قبل و در طي پاگيري يونجه به جزئيات توجه كنيد تا يك تودۀ انبوه و عاري از علف هرز داشته باشيد.از مواد كودي خوب و برنامه هاي كنترل آفت استفاده كنيد تا گياهان را قوي و سالم نگه داريد.يك زمان بندي درو را دنبال كنيد كه توده را حفاظت كند و محصولاتي خوب از علوفۀ با كيفيت بالا توليد كنيد.علوفه را از طريق دام يا به صورت علوفۀ خشك نقد براي سود در بازار عرضه كنيد.اطلاعاتي كه در ادامۀ‌ اين متن داده مي شوند مي توانند به شما كمك كنند تا به اين هدف ها برسيد. خاك ها براي رشد يونجه:
خاك مطلوب براي يونجه خاك عميق و خوب زهكشي شده است. يونجه يك سيستم ريشه اي قوي دارد كه مي تواند آب و مواد غذايي را به مقدار زيادي از خاك به دست آورد.اين ويژگي به يونجه كمك مي كند تا محصولات بسيار خوبي توليد كند و در دوره هاي خشكي زندگي كند زهكشي خاك فقير ( ‌بدون مواد غذايي ) منبع اكسيژن را براي ريشه ها محدود مي كند و مشكلات متغير (‌ كم و زياد شونده ، نوساني ) ‌زمستاني را افزايش مي دهد و موجب مشكلات بيشتري در مورد بيماري ها مي شود و به باكتري هاي تثبيت نيتروژن يونجه خسارت وارد مي آورد. اين اثرات همگي منجر به توليد محصول كم يا اتلاف توده مي شوند. خاك هاي نامرغوب تر از خاك مطلوب مي توانند براي رشد يونجه استفاده شوند. با اين حال ، شما نياز خواهيد داشت تا توجه بيشتري به عوامل مديريت داشته باشيد. همچنين شما بايد انتظار محصول كمتر و زندگي كوتاه تر توده را داشته باشيد. نقشه هاي خاك ها كه توسط سرويس حفاظت خاك تهيه مي شوند ،‌ براي كمك كردن به شما در انتخاب مناسب ترين زمين ها براي رشد يونجه مفيد هستند.

نياز به آهك و كود
يونجه مقادير زيادي مواد غذايي را از خاك برداشت مي كند. يك تُن يونجه خشك شامل 54 پوند (‌معادل 454 گرم )‌ نيتروژن ، 12 پوند فسفات ، 50 پوند پُتاس ، 30 پوند كلسيم ، 5 پوند منيزيم و 5 پوند سولفور به علاوۀ تركيبات مغذي و اصلي كه به مقدار كم براي زندگي لازم هستند ، مي شود. كود نيتروژني ضروري نيست چون كه يونجه نيتروژن را از هوا با تبديل نيتروژن به يك شكل قابل استفاده به وسيلۀ باكتري هاي مخصوصي كه درگره هاي روي ريشه هاي يونجه زندگي مي كنند ، به دست مي آورد. خاك ها به طور قابل توجهي از نظر توانايي شان براي تأمين مواد غذايي متفاوت هستند و بعضي از آنها به مقادير اضافي آهك و كود نياز دارند تا نيازهاي يونجه را بر طرف كنند. خاك ها را قبل از كاشت يونجه آزمايش كنيد تا مواد غذايي مورد نياز را تعيين كنيد. آهك بايد به كار برده شود تا PH خاك با 5/6 تا 0/7 منطبق شود. اگر PH اوليه زير 2/6 است ، آهك را حداقل 6 ماه قبل از اينكه يونجه كاشته شود ، به كار ببريد ، چون كه افزايش PH بلافاصله رُخ نمي دهد. اگر كه اين كار ممكن نيست ، يك عمليات دانه اي از موليبدنوم مي تواند استفاده شود تا به پاگيري يونجه كمك كند و به آهك فرصت بدهد تا حل شود و PH را بالا ببرد. فسفات و پُتاس دو كود مورد نياز به مقدار بسيار زياد براي پاگيري و رشد يونجه هستند. توصيه هاي آزمايش خاك نشان مي دهند كه چقدر آهك ، فسفر و پتاسيم نياز است. همۀ مواد غذايي ديگر به طور عادي از خاك يا از جَو تأمين مي شوند به جز بور. بور را به ميزان 5/1 تا 2 پوند از بور اصلي در هر جريب (‌معادل 4047 مترمربع) به كار ببريد. همۀ كودهاي مورد نياز براي پاگيري يونجه بايد قبل از كاشت به كار بروند. توده هاي پاگرفته بايد با مقاديري از هر عامل مورد نياز بر اساس نتايج آزمايش خاك ، از روكود داده شوند.

كشت يونجه:
پا گرفتن يك تودۀ خوب از يونجه گران و زمانبر است اما اگر شما به عوامل مهم توجه كنيد ، ميزان موفقيت بالاست. اين مراحل را براي بهترين نتايج براي به دست آوردن يك تودۀ انبوه و عاري از علف هرز ، دنبال كنيد :

مرحله1،انتخاب واريته (‌متنوع):
تعداد زيادي از گونه هاي متنوع سازگار براي انتخاب كردن از ميان آنها در دسترس هستند. انتخاب گونه ها بايد بر اساس پتانسيل محصول ، مقاومت در برابر آفت و سختي زمستاني باشد. وقتي مي خواهيد جريب هاي وسيع يا بيش از يك زمين را بكاريد،‌ از دو گونه ،‌ يا بيشتر استفاده كنيد. گونه هاي جديد را بر روي جريب هاي كوچك امتحان كنيد تا ببينيد كه آنها چقدر خوب بر روي زمين شما عمل مي كنند.

مرحلۀ2،‌ ميزان هاي كاشت دانه:
دانۀ يونجه بايد به ميزان 15 تا 20 پوند دانه در هر جريب براي توده هاي خالص يونجه ،‌كاشته شود. وقتي رطوبت ، زمان بندي وآماده سازي بستر دانه بهينه هستند ، ميزان پايين تر مي تواند استفاده شود. وقتي شرايط پايين تر از حد بهينه هستند ، از ميزان 20 پوند در هر جريب استفاده كنيد. در موارد زيادي ، سبزه يا چمن هم بايد با يونجه كاشته شود تا فرسايش خاك بر روي زمين شيب دار كنترل شود و مشكلات علف هاي هرز كاهش يابد. وقتي يونجه را با چمن مي كاريد 15 پوند دانۀ يونجه در هر جريب را استفاده كنيد. جدول 1 چمن هاي سازگار با شرايط كنتاكي و مناسب براي كاشته شدن با يونجه را نشان مي دهد. اگر شما از نوعي چمن قد بلند (fescue)‌ استفاده مي كنيد ، يك گونۀ غير انگلي را انتخاب كنيد. فقط از يك گونه چمن در يك زمين مفروض استفاده كنيد. جدول 1- چمن هايي كه با يونجه در كنتاكي كاشته مي شوند .

گونه ها	ميزان كاشت دانه (‌ پوند در جريب )
چمن مزرعه اي	6
تيموتي ( ‌نوعي چمن كه يك گل ميخ مركزي توليد مي كند )‌	4
گونه اي چمن قد بلند	6
چمن آبي كنتاكي	4

مرحلۀ3 ، زمان كاشت :
يونجه در كنتاكي هم مي تواند در اوايل بهار كاشته شود و هم در اواخر تابستان. كاشت دانه در بهار در بستر دانۀ آماده شده را بعد از گذشتن خطر يخ زدگي هاي آخر انجام دهيد. اضافه كردن علف كش هاي جلوگيري كننده مثل سم پاراكوت يا گليفوسيت به چمن قبل ازكاشت دانۀ يونجه با چمن كاري بسيار توصيه مي شود تا به گياه خوردني اجازۀ پاگيري بدهد. كاشت دانه در اواخر تابستان به 6 تا 8 هفته نياز دارد تا جوانه بزند و قبل از اولين يخ زدگي شديد رشد كند. معمولاً اين بدين معني است كه كاشت بايد بين 15 آگوست و 15 سپتامبر باشد. نگراني هاي عمده در اين زمان يك فقدان رطوبت كافي خاك و در بعضي مناطق ، ‌فاسد شدن رأس اسكلرانشيم سخت شده هستند. فاسد شدن رأس و ساقۀ اسكلرانشيم سخت شده يونجه فقط در اواخر پاييز ( اكتبر / نوامبر ) گياه را دچار مي كند و تقريباً هميشه فقط جوانه هاي كوچك حساس را تحت تأثير قرار مي دهد.كاشت يونجه در ابتداي دورۀ كاشت دانه در اواخر زمستان به گياه اجازه مي دهد قبل از دورۀ آلودگي و بيماري بيشتر از مقاومت طبيعي در برابر سخت شدگي بافت اسكلرانشيم رشد و توسعه يابد. زودتركاشتن دانه مفيد است اما مصونيت از سخت شدگي بافت اسكلرانشيم را تضمين نمي كند. در جايي كه سخت شدگي بافت اسكلرانشيم شناخته شده است كه روي مي دهد و يك مشكل است ، حتماً پاگيري گياه در بهار را در نظر بگيريد. اگر خاك خشك است ، بستر دانه را آماده كنيد اما يونجه را تا زماني كه يك اينچ يا بيشتر باران نباريده است ، نكاريد. سپس ، آماده سازي را تمام كنيد و يونجه را هر چه زودتر بكاريد. اگر تا قبل 15 سپتامبر يك اينچ يا بيشتر باران نباريده است ، بهتر است كه 2/1 تا 1 بومثل ( پيمانۀ غله در حدود 36 ليتر ) در هر جريب از حبوبات كوچك كاشته شود و براي كاشتن يونجه تا بهار صبر كنيد.

مرحلۀ4، تلقيح دانه:
تلقيح ضعيف مي تواند در مورد كاشت دانۀ يونجۀ جديد يك مشكل باشد. بعضي علت هاي اين مشكل PH پايين خاك ، سطوح موليبدنوم پايين در خاك ، كاربرد مادۀ تلقيحي ضعيف ، مُرده و نوع غلط مادۀ تلقيحي هستند. ليست موردي زير كمك مي كند تا مطمئن شويم كه باكتري هاي زندۀ تثبيت نيتروژن در زمان كاشتن دانه حاضر هستند : قبل از كاشتن يونجه يك آزمايش خاك انجام دهيد و دستورالعمل هاي آهك زدن را كه قبلاً بحث شدند ، دنبال كنيد.اطمينان حاصل كنيد كه كلمۀ « يونجه » روي ظرف مادۀ تلقيحي در ليست آمده باشد.بررسي كنيد تا مطمئن شويد كه تاريخ انقضاي مادۀ تلقيحي نگذشته باشد و اينكه ظرف محتوي آن شكاف و تركي نداشته باشد.بررسي كنيد كه مادۀ تلقيحي در يك مكان خنك و خشك نگه داري مي شود قبل از اينكه آن را بخريد.دانه را درست قبل از كاشتن تلقيح كنيد.اگر از دانۀ قبلاً تلقيح شده استفاده مي كنيد ، تاريخ زماني را كه تلقيح شده است بررسي كنيد.اگر بيشتر از 6 ماه گذشته است آن را قبل از كاشتن دوباره تلقيح كنيد.براي اينكه مطمئن شويد كه مادۀ تلقيحي بر روي دانه باقي مي ماند ، از يك مادۀ چسبندۀ تجاري، يك حلال شكري ، شير و غيره به عنوان يك عامل چسبناك استفاده كنيد. مقدار كمي از عامل چسبناك را به دانه اضافه كنيد و آن را كاملاً مخلوط كنيد به طوري كه همۀ دانه مرطوب شود. سپس مادۀ تلقيحي را اضافه كنيد و آن را كاملاً با دانۀ مرطوب شده مخلوط كنيد. مادۀ تلقيحي رطوبت را جذب خواهد كرد و دانه به وسيلۀ بذرافشان جاري مي شود.

روش هاي ديگر كاشت دانه:
مواد ديگري به شكل روكش هاي دانه اخيراً قبل از كاشت به دانۀ يونجه اضافه مي شوند. اين مواد مي توانند شامل آهك ، مادۀ تلقيحي و قارچ كش ها باشند. دانه مي تواند با هر تركيبي از اين سه افزودني مورد عمل قرار گيرد و روش هاي استفاده شده بر حسب گونه ، توزيع كننده و شركت توليد كنندۀ دانه تفاوت خواهند داشت. تلقيح اوليه يا مورد عمل قرار دادن با قارچ كش ها جانشين هيچ وزن قابل توجهي از دانه در هر كيسه نخواهد شد. با اين حال ، طرز عمل با آهك وزن دقيق دانۀ خام در هر بسته را به ميزان تقريباً ⅓ كاهش مي دهد. تحقيقات دربارۀ اينكه آيا ميزان كاشت دانه بايد در هنگام استفاده از دانه باروكش آهكي افزايش يابد يا نه ،‌ ادامه دارند. در حال حاضر جواب روشني براي اين سوال وجود ندارد. دانۀ از قبل تلقيح شده بايد يك تاريخ انقضا براي باكتري هاي ريزوبيوم داشته باشد كه روي برچسب نوشته مي شود. اين تاريخ را بررسي كنيد تا مطمئن شويد كه باكتري ها هنوز تضمين مي شوند كه زنده هستند. دانه ها با قارچ كش ها مورد عمل قرار مي گيرند تا از جوانه هاي كوچك در برابر بيماري هايي مثل پيتيوم و خفگي ريشه در طول ظهور توسعۀ اوليه يا زودرس حفاظت كنند.

مرحلۀ5، روش كشت:
يونجه مي تواند با استفاده از كشت متداول يا بدون شخم پا بگيرد. كشت مي تواند ضروري باشد كه باقي مانده هاي محصول زيادي را بپوشاند ، رقابت با ديگر گياهان را كنترل كند يا سطح خاك را هموار كند. در بعضي موارد ، يك زير و رو كردن خاك خوب ، كارآمد است. يك غلطك موج دار مي تواند براي همواركردن و سفت كردن بستر دانه بعد از زير و رو كردن خاك استفاده شود. اگر براي بار دوم بعد از كاشتن دانه غلطك را به كار ببريم اين كار كمك مي كند تا دانه پوشانده شود و از تماس صحيح و خوب با خاك مطمئن شويم. كاشتن بدون شخم يونجه در يك رديف محصول مي تواند بهترين راه باشد اگر كه فرسايش خاك يك خطر است. بذرافشان هاي بدون شخم زدن در دسترس هستند كه يك شكاف باريك را در خاك باز مي كنند و دانه را در عمق صحيح (‌2/1 تا 4/1 اينچ )‌ مي اندازند. كنترل علف هاي هرز در كاشتن بدون شخم بسيار مهم است و اغلب علف كش هاي قبل و بعد از ظهور نياز هستند. اگر قرار است كه دانۀ يونجه در داخل يك محصول بذري كوچك كاشته شود ، از يك ميزان كاشت دانۀ كم (‌1 تا 2/1 بوِشل در هر هكتار )‌ از بذر كوچك استفاده كنيد. يونجه مي تواند بدون شخم كاشته شود يا بعد از يك زير و رو كردن خاك مختصر پخش شود و با يك غلطك موج دار هموار شود. براي توسعۀ بهتر تودۀ يونجه ، بذر كوچك را توسط چرانيدن يا بريدن براي سيلوكردن در مرحلۀ قبل از رسيده شدن ‌برداشت كنيد.

مرحلۀ6 ، كنترل علف هاي هرز:
اگر كه كنترل نكنيم ، علف هاي هرز مثل علف هاي هرز ضخيم ، يك نوع علف كه در سر آن خوشه هايي مانند دم روباه وجود دارند ، علفي پاييزي از جنس ارزن و حشيشه القزاز مي توانند به طور شديد تودۀ يونجه را كاهش دهند. يونجه مخصوصاً به فشار علف هاي هرز در طول پاگيري حساس است. خوشبختانه ،‌ علف كش هايي در دسترس هستند كه يك كار خوب در مورد كنترل علف هاي سالانه و برخي از علف هاي هرز پهن برگ انجام مي دهند. به نشريۀ الحاقي كشور متحده « استراتژي هاي كنترل علف هاي هرز براي يونجه و ديگر محصولات گياهي خوردني علوفه اي » (‌146- AGR ) مراجعه كنيد تا توصيه هاي اخير براي علف كش هاي يونجه را ببينيد. اگر علف كش هاي قبل از ظهور براي كنترل علف هاي هرز چمني سالانه در هنگام كاشتن يونجه استفاده شوند ، شما نمي توانيد چمن هاي علوفه اي را با يونجه بكاريد. اگر توده هاي مخلوط مورد نظر هستند ، چمن بايد در اواخر تابستان در ميان يونجۀ پاگرفته اِعمال شود.مديريت توده هاي يونجۀ پاگرفته، با مديريت به طور صحيح يك تودۀ خوب و مفيد يونجه بايد 5 سال يا بيشتر دوام داشته باشد. توجه به چند روش مديريت براي سالم و نيرومند نگه داشتن توده ضروري است.

كودهي:
به طور منظم نمونه هايي از خاك بگيريد تا تعيين كنيد كه آيا شما به از رو كود دادن سالانه با آهك ، فسفر و پتاسيم نياز داريد يا نه ، سطوح پايين پتاس در تست خاك اغلب منجر به فقدان تودۀ زودرس مي شوند. هر سال بور را به ميزان 5/1 تا 2 پوند در هر هكتار از بور اصلي به كار ببريد. نيتروژن را بر روي يونجه استفاده نكنيد. كود مي تواند در هر زماني از سال و با يك طرز عمل به كار برود. تحقيقات هيچ منفعتي را در كاربردهاي ناپيوستۀ كودشان نداده اند. كود مي تواند به طور مؤثري هم در پاييز بعد از آخرين برداشت پخش شود و هم در اوايل بهار قبل از اينكه رشد سريع شروع شود.

كنترل آفات:
بيماري ها به بهترين شكل توسط انتخاب يك خاك خوب زهكشي شده ، استفاده از گونه هاي مقاوم نسبت به بيماري ها و حفاظت از گياهان براي رشد با قوت ،‌ مديريت مي شوند. براي بهترين نتايج ، گونه هايي را كه يك MR يا همان مقاومت متوسط نسبت به چهار بيماري عمدۀ مهم در كنتاكي دارند را بكاريد.

بيماري پژمرده شدن باكتريايي: ، فساد ريشه فيتوفتورا ( نوعي بيماري ) ، پژمرده شدن قارچي و نوعي بيماري توسط چند قارچ وابسته . دو حشرۀ آفتي عمدۀ يونجه در كنتاكي شپشك يونجه انواعي از حشرات از راسته نيم بالان سيب زميني هستند. شپشك يونجه معمولاً قبل از اولين برداشت در بهار بيشتر از يك مشكل است. انواع حشرات سيب زميني معمولاً بعد از اولين برداشت و در عرض تابستان يك مشكل هستند. حشرات ديگر كه گاهي اوقات مشكلي در مورد يونجه ايجاد مي كنند ساس هاي بزاقي ، شته ها ، شپشك هايي از خانواده سوسك هاي خرطوم دار ريشۀ شبدر و ملخ ها هستند. زمين هاي يونجه را متناوباً براي مشكلات حشرات بررسي كنيد. با اُرگان الحاقي كشاورزي بخش خود براي روش هاي كنترل مشورت كنيد. بيشتر علف هاي هرز در يونجه مي توانند به وسيلۀ مديريت خوب كاهش يابند كه منجر به يك تودۀ انبوه و نيرومند مي شود. يك تودۀ انبوه از يونجه رشد كردن و به وجود آمدن علف هاي هرز را سخت مي كند. علف چيني نزديك به هم ( 2 تا 3 اينچ بلندي ) در زمان برداشت بسياري از علف هاي هرز سالانه را بدون آسيب زدن به يونجه از بين مي برد به كار بردن علف كش ها گاهي اوقات نياز است و مي تواند موثر باشد. كنترل علف هاي هرز معيني مثل ريشه مجعد و بوتۀ خار مُشك با استفاده از پخش علف كش هاي انتخابي خيلي سخت يا غيرممكن است. با اُرگان الحاقي كشاورزي پخش خود علف كش ها ، ميزان ها و زمان هاي به كارگيري را بررسي كنيد.

درو كردن:
يونجه مي تواند براي يونجۀ خشك ، سيلوكردن يونجۀ خشك ، ريزريز كردن سبزه يا توسط چرانيدن درو شود. اجازه دهيد كه كاشتن دانۀ بهاري 70 تا 90 روز قبل از اولين درو رشد كند. در اين زمان ، گياهان بايد يك سيستم ريشه و رأس خوب توسعه يافته داشته باشند. دروهاي ديگر آن سال بايد در اوايل مرحلۀ شكوفه كردن انجام شوند. براي توده هاي پاگرفته ، اولين برداشت در اواخر مرحلۀ غنچه زدن يا در وقتي كه اولين گل ها باز مي شوند انجام دهيد. اگر گياهان ظاهر كوچكي با ريشه ها و رأس هاي توسعه نيافته دارند ، درو را تا اوايل شكوفه كردن به تأخير بيندازيد. دروهاي متوالي را در اوايل شكوفه كردن يا در فواصل 30 تا 38 روزه انجام دهيد. اگر به گياهان اجازه دهيد كه رسيده تر شوند ، يونجۀ خشك از نظر الياف و ليگنين بهتر خواهد بود و از نظر پروتئين ؛ قابليت هضم و دلپذيري بدتر خواهد بود. اگر گياهان خيلي زود درو شوند ، هم طول زندگي توده و هم بازده محصولات كاهش مي يابند. گياهان يونجه به يك دورۀ استراحت در طول پاييز احتياج دارند تا براي زمستان آماده شوند. براي آماده شدن براي اين استراحت ، آخرين برداشت تابستاني را قبل از 15 سپتامبر انجام دهيد. بعد از اولين يخ زدگي سخت ( 24 درجۀ فارنهايت يا كمتر )‌ ، يا اول نوامبر ، يك دروي نهايي مي تواند انجام شود. اين دروي نهايي به يونجه آسيب نخواهد زد و مي تواند مشكلات آفتي را كاهش دهد. برداشت توده هاي يونجه در طول اين دورۀ استراحت بحراني پاييزي ، واكنش گياه در سال آينده را تحت تأثير قرار مي دهد. حداقل اين كار سرعت رشد را در بهار كاهش مي دهد و مي تواند بازده محصولات اولين برداشت را كاهش دهد. در بدترين وضع ، توده ها ممكن است به طور قابل توجهي كم پُشت شوند. با اين حال شرايطي وجود دارند كه در آنها خطرات آسيب توده يا كاهش بازده محصولات آينده با برداشت كردن بين 15 سپتامبر و اول نوامبر كاهش مي يابند. اگر (a) توده هنگام برداشت پاييزي در مرحلۀ شكوفه كردن است ، يا (b) حداقل 45 روز از آخرين درو گذشته است ، يا (c) توده پير است و در هر حال براي محصول ديگري شخم زده خواهد شد ، ارزش علوفه مي تواند به قدر كافي زياد باشد كه توده را به مخاطره بيندازيم.
شرايطي كه در آنها بيشترين خطرات وابسته به برداشت در طول 15 سپتامبر و اول نوامبر وجود دارند عبارتند از:
(a) توده كمتر از يك سال دارد ، يا (b) زمين يونجه در طول سال گذشته به وسيلۀ يخ زدگي هاي ديررس ،‌بيماري ، حشرات زيادي يا فشار علف هاي هرز و غيره دچار تنش شده است ؛ يا (c) زمين يونجه به قدر كافي با فسفر ، پتاسيم و بور از رو كود داده نشده است ؛ يا (d) گونه فاقد مقاومت چند آفتي است. به طور كلي ، بهتر است كه يك تودۀ پيرتر را در طول دورۀ استراحت پاييزي برداشت كنيم تا يك تودۀ جوانتر را. توده هاي پيرتر اخيراً اين امكان را مي دهند كه هزينه هاي پاگيري بهبود داده شوند و سال هاي كمتري حاصلخيز باقي مي مانند. توده هاي جوانتر سال هاي بيشتري حاصلخيز هستند و بدين ترتيب نبايد با برداشت شدن بين 15 سپتامبر و اول نوامبر به طور سود استفاده شوند.
تصميم گيري براي اينكه آيا يك زمين يونجه را در اواخر سپتامبر يا در اوايل تا اواسط اكتبر برداشت كنيم يا نه يك قضاوت شخصي است كه بايد بر اساس سود هاي بازده محصول اضافي و كيفيت سنگين تر بودن خطرات بازده و اتلاف توده در سال آينده باشد.
در نظر داشته باشيد كه شما هرگز با برداشت نكردن در طول دورۀ استراحت پاييزي مرسوم به توده آسيب نمي رسانيد. همچنين در نظر داشته باشيد كه برداشت پاييزي بر روي توليد سال بعد اثر مي گذارد. اگر شما برداشت را در طول پاييز انجام مي دهيد و مي خواهيد كه چند سال بيشتر از زمين توليد داشته باشيد ، مطمئن شويد كه نيازهاي حاصلخيزي خاك توسط از روكود دادن سخاوتمندانه در طول اواخر پاييز يا زمستان تأمين مي شوند و با استفاده از يك اسپري علف كش تأخيري براي كنترل رشد علف هاي هرز زمستاني مثل henbit و حشيشه القزاز محافظت مي شود.
اگر يونجه قرار است كه توسط چرانيدن برداشت شود ، چارپايان اهلي را به مدت خيلي زيادي روي آن رها نكنيد و به آنها اجازه ندهيد وقتي كه خاك گلي است بچرند تا از زيان رساندن به توده جلوگيري شود. چرانيدن در زمين يونجه در كنتاكي محبوب تر شده است. چرانيدن بايد بر اساس يك پايۀ چرخشي انجام شود تا توده هاي حاصلخيز انبوه را حفاظت كند. ميزان هاي تغذيۀ چارپايان اهلي بايد به قدر كافي بالا باشد تا گياهان در 7 تا 10 روز برداشت شوند. وقت كافي ميان چرانيدن ها بگذاريد ( 4 تا 5 هفته ) تا يونجه به مرحلۀ غنچه به گل اوليه برسد. احتياط هايي را رعايت كنيد تا از نفخ در حيوانات علف خوار جلوگيري كنيد.
شامل كردن يك علف متعلق به فصل سرد با يونجه به كاهش احتمال نفخ كمك خواهد كرد. توصيه هاي ديگر براي چرانيدن در يونجه عبارتند از استفاده از يك جلوگيري كننده از نفخ و نبردن حيوانات گرسنه روي زمين يونجه خصوصاً يونجۀ آبدار كه با شبنم يا باران مرطوب شده است.

بذر افشا ني دوبارۀ يونجه : اگر چه يونجه يك گياه همه ساله است ، توده ها تمايل دارند تا در طول سال ها كم پُشت شوند و سرانجام نياز به جايگزيني دارند. با اين حال به دليل رشد تدريجي بيماري و حشره و مشكلات سمي شدن خود به خود توصيه نمي شود كه سعي كنيد مستقيماً دوباره به محصول يونجه برگرديد. سمي شدن خود به خود وقتي رخ مي دهد كه يك گياه يونجۀ پير يك مادۀ شيميايي توليد مي كند كه جوانه هاي كوچك جديد يونجه را در مدت زماني كه مي خواهند سبز شوند و رشد كنند ، مي كشد. بنابراين ، پاگرفتن يك تودۀ قابل قبول بدون تعويض مشكل است و توصيه نمي شود. يك كاري كه شما بايد وقتي توده هاي يونجه شروع به كم پُشت شدن مي كنند انجام دهيد اين است كه زمين را از نو با شبدر قرمز بكاريد تا به حفاظت حاصلخيزي علوفه براي يك سال يا دو سال كمك كند. يك علف فصل سرد مثل علف مزرعه اي را اضافه كنيد تا به گسترش دورۀ زندگي يك تودۀ كم پُشت شونده و خالص يونجه كمك كنيد. دانه هاي كوچك مي توانند در داخل يونجه كاشته شوند. ذرت يا محصولات سالانۀ ديگر هم مي توانند براي تعويض كردن ميان محصولات يونجه كاشته شوند. ذرت سيلو شده مي تواند در بهار كاشته شود و در آگوست هنگام كاشتن دانۀ يونجه برداشت شود. علف هاي سالانۀ تابستاني مثل ارزن و علف هاي دورگه سوداني X ذرت خوشه اي مي توانند در طول تابستان رشد داده شوند و با كاشت دانۀ بدون شخم يونجه در اواخر آگوست يا اوايل سپتامبر دنبال شوند.

نتيجه:
يونجه يك گياه علوفه اي مهم در ايالات متحده است. پيشرفت هاي توسعۀ گونه ، پاگيري ، كنترل آفت ،كوددهي و مديريت برداشت بازده محصولات و كيفيت يونجه را بهبود بخشيده اند. با اين پيشرفت ها ، مديريت برداشت مي تواند شديدتر و بهتر از آنچه به طور سنتي بوده است ، باشد. استعداد يونجه به عنوان يك محصول براي چرا واقعاً مورد بهره برداي واقع نشده است ( به 97I D - « يونجه براي چرا » براي اطلاعات بيشتر رجوع كنيد ) . با فناوري حاضر و مديريت اختصاص داده شده ، منفعت پرواري كردن در هر جريب مي تواند از 800 پوند بدون آسيب و اتلاف توده ها تجاوز كند. سيستم هايي توسعه يافته اند كه اين امكان را دارند كه از يونجه هم براي علوفۀ خشك و هم براي چرانيدن استفاده كنيم. احتياجات و موارد اقتصادي معلوم مي كنند كه چه شيوه هايي مي تواند به طور سودمند بر روي عملكردهاي فردي استفاده شوند.

گرد آورنده: بهزاد رسولی دوه بوینی

يونجه

مطالب مشابه :

یونجه

مبارزه با آفات يونجه سرخرطومي برگ يونجه

طرح توجيه فني ، مالي و اقتصادي يونجه جهت توليد علوفه

یونجه

يونجه (Medicago sativa. L)

گرده افشاني یونجه:

روش مصرف كود در زراعت يونجه

روش مصرف کود در زراعت یونجه:

يونجه

مبارزه با آفات يونجه-سرخرطومي برگ يونجه