یه کم درد دل

سلام به برگریزان امیدم

تنها کلبه تنهایی هام و بهترین خونه امیدم

وقتی چشمم خورد به تاریخ متن قبلی یک لحظه خشک شدم.اسفند سال پیش....وای lمن کجا بودم تو این مدت؟؟؟ تو این روزها چقدر بزرگتر شدم...حس میکنم زندگی تو غربت بیشتر از اینکه فکرشو میکردم طراوتم رو ازم گرفته...هنوزم شادم ولی...یه نشاط توأم با سنگینی عجیبی که گذر زمان تو کالبدم نهادینه کرده.

منی که عاشق نوشتن بودم... منی که برگریزان امید همه بود و نبودم بود... منی که شیطنت و روحیه بالا برجسته ترین خصلتم بود....حالا حس میکنم که چقدر فکرهای بیشتری دارم...چقدر مسولیتم سنگین ترشده...گاهی مدتهاست که حتی لحظه ای به خودم فکر نمی کنم...نمیدونم شاید خودم رو فراموش کردم،یاشاید حل شدم تو پایین و بالاهای زندگی......

ولی در هر حال احساس بزرگی میکنم...یه ذهن شلوغ با کلی دغدغه روی سرم سنگینی میکنه

گرچه یه مرهم درد و یه مسکن همه وقت کنارم نشسته که ایشالا همیشه روزگار سایه اش بالای سرم باشه...ولی دلم برای گذشته هام تنگ شده...خیلی زیاد

اونموقع فقط خودم بودم و خودم با کلی فکر و خیال پرحرارت و آرزوهای رنگارنگ.

تنها بودم....ولی از پس خودم و روزگارم برمی اومدم......ولی حالا حس می کنم چند نفرم...حس میکنم تقسیم شدم.....به هزاران تکه...

نمیدونم ... شاید روح از خود گذشته گیم زیادی فعال شده... یا اثرعشق اینچنین از خود بی خودم کرده.

اونموقع ها غصه خودم مال خودم بود...درد خودم مال خودم بود ... فکرخودم مال خودم....

ولی حالا هزار ویک غصه و درد و فکری که مال خودم نیست...تو کوجه پس کوچه های ذهنم بدو بدو میکنه.

گفتم مال خودم نیست؟؟؟؟ مگه میشه؟ اونا هم مال خودمه... مال زندگی خودمه،ولی گویا ذهنم تنگتر شده و حسابی به تارو پودش فشار اومده...آخه فکر میکردم اگه بزرگتر بشم،چارچوب خیالم کمی کش و قوس پیدا میکنه و جا برای همه چیز هست، ولی........نه! انگار خیلی خسته ام...

سعی میکنم بیشتر اینجا بیام و بیشتر حرف بزنم.........شاید برگریزان امید فکری به حالم بکنه.

یه کم درد دل

مطالب مشابه :

متن های زیبای شاعرانه

ماه مهربانی

دلم به متن شاعرانه اي خوش است.

ماهی ها بی تقصیرند!

یه کم درد دل

مبعث رسول عشق

بهاره یا تابستون؟؟؟