در جستجوی استاد!

حالا وضع خیلی بهتر شده است اما در دورانی که ما کارآموز بالینی بودیم (یعنی تقریبا در همان دورانی که تعداد پذیرش دانشجوی پزشکی بنحو غیر کارشناسانه ای چندین برابر شد و راندهای بخشها به جای راند، تظاهرات بودند!) در برخی از بخشهای بالینی یافتن استاد در بخش و در ساعات آموزشی در حکم کیمیا بود. پیش می آمد که یک روتیشن (نمی دانم روتیشن را به فارسی چه باید گفت؟ دوره چرخشی؟ چرخش دوره ای؟ ) مثلا دوهفته ای شروع می شد و به پایان می رسید اما چشم ما به جمال حتا یک استاد روشن نمی شد. همانطور که عرض کردم حالا وضع خیلی بهتر شده است.

دوستی نقل می کرد که در یکی از بخشها نمره او به اشتباه رد شده بود. وقتی به آموزش مراجعه کرد، گفتند که فهرست نمره ها را استاد، یعنی آقای دکتر "س" به آنها داده است و برای تغییر نمره باید به خود استاد مراجعه کند.

دوست من با مراجعه به دفتر گروه در بیمارستان دریافت که اگر بخواهد در آنجا منتظر استاد باشد مثل آن است که وسط میدان انقلاب بایستد و منتظر سیمرغ باشد. اما به او گفتند که استاد علاوه بر ریاست گروه، رئیس موسسه دولتی "نام آوران سپید" نیز هست. با مراجعه با موسسه، دوست من دریافت که اگر در دفتر گروه می توانست روی صندلی جلوی منشی بنشیند، اینجا باید در صف منتظران استاد این پا و آن پا کند. اینجا بود که به فکرش رسید به مطب استاد مراجعه کند، اما استاد هفته ای دو روز به مطب می آمد و آن روزها هم فقط بیمارانی را می دید که از قبل وقت گرفته بودند. خوشبختانه برای پیدا کردن استاد احتمالات دیگری هم وجود داشت: استاد رئیس گروه سیاسی "طرفداران رئیس جمهور آینده"، رئیس ستاد رسیدگی به امور پزشکان بیکار، رئیس سازمان رسیدگی به جرائم هنرمندان، عضو حدود 25 شورای عالی و هیئت مدیره و دهها هیات امنا و هیات مشاوران و هیاتهای عزاداری و هیات های مدیره تیمهای فوتبال و رئیس یا نایب رئیس تقریبا تمامی شوراهای مربوط به حرفه پزشکی نیز بودند. اگر تقسیم می کردی می دیدی با احتساب تمام ساعات شبانه روز، استاد می توانند در هر کدام از پستهای خود حدود 15 دقیقه در هفته حاضر باشند. و این حتا برای سان دیدن از خیل مراجعین منتظر کافی نبود... دوست من تصمیم گرفت آن واحد درسی را دوباره بردارد!

اگر چه داستان فوق قدری اغراق شده بود، اما این حکایت تلخ به قوت خود باقیست که برخی از پزشکان، با پذیرفتن شغلهای متعدد و بیش از حد، وقت کافی برای ایفای تعهدات درمانی و آموزشی -پژوهشی (اگر عضو هیات علمی باشند) خود ندارند.

البته مشارکت پزشکان در اداره امور صنفی و مدیریتی و حتا فعالیت های سیاسی و اجتماعی به هیچ وجه ناپسند نیست. اما اگر به قیمت بازماندن از تعهدات ایشان نسبت به بیماران یا دانشجویانشان تمام شود، بشدت خلاف اصول اخلاق حرفه ای خواهد بود.

در جستجوی استاد!

مطالب مشابه :

روش اجرايي 9 راه حل ايمني بيمار

بیمارستان

معماری بیمارستان

مدل مدیریت کیفیت استراتژیک

یادگیری هایم از کارآموزی در عرصه

در جستجوی استاد!