اصطلاحات رایج در ستاره شناسی - اصطلا حات نجوم و ستاره شناسى

اصطلاحات رایج در ستاره شناسی

برای بسیاری از مردم خواندن متون و مقاله های مرتبط با علم نجوم بسیار دشوار است چرا که در آن اصطلاحات و عباراتی به کار گرفته می شود که شاید برای آن ها ناآشنا باشد. به همین دلیل معمولا سراغ این گونه اخبار یا مقالات نمی روند و یا اگر هم از دوست داران این علم باشند، زمانی که به یک کلمه یا یک عبارت پیچیده می رسند آن متن را رها می کنند و از خواندن ادامه آن منصرف می شوند.

اصطلا حات نجوم و ستاره شناسى

در این نوشته قصد داریم شما را با برخی از کلمات و اصطلاحات رایج در علم نجوم که آن ها را معمولا در روزنامه ها و مجلات می خوانید و یا از صدا و سیما می شنوید آشنا کنیم:
: اصطلاحات رایج
قدر ظاهری: معیاری از روشنایی یک ستاره یا اشیای دیگر سماوی به گونه ای که از زمین مشاهده می شوند.

اختلاف منظر: جابه جا شدن ظاهری یک شی نسبت به زمینه‌اش که به خاطر جابه جا شدن ناظر باشد.

اختلاف منظر خورشید مرکزی: به حرکت ظاهری ستارگان نسبت به زمینه ستارگان دوردست «اختلاف منظر خورشید مرکزی» گفته می‌شود.

واحد نجومی: یکی از واحد های کاربردی در علم نجوم که برابر متوسط اندازه فاصله بین زمین تا خورشید است.

دقیقه قوسی: واحدی است در مبحث زوایا که معادل یک شصتم یک درجه است.

ثانیه قوسی: واحدی است در مبحث زوایا که معادل یک شصتم یک دقیقه قوسی است.

پارسک: یکی از واحد های بیان فواصل نجومی که برابر با 3.259 سال نوری است. پارسک در واقع فاصله ای است که یک واحد نجومی به اندازه یک ثانیه قوسی دیده می شود.

قطر زاویه ای: زاویه ای که قطر جسم  با چشمان ناظر ایجاد می کند.

کوتوله سفید:  آخرین مرحله تکامل بسیاری از ستارگان. ستاره‌هایی که جرمشان تقریباً معادل جرم خورشید (?/? جرم خورشید) و یا کمتر از آن است به احتمال زیاد همگی به کوتوله سفید تبدیل می‌شوند.
صورت فلکی جبار

سیاهچاله
: سیاه‌چاله‌ جرمی پرجرم است که میدان گرانشی فوق العاده بالایی دارد به طوری که هیچ چیز حتی نور نمی‌تواند از میدان گرانشی آن بگریزد.

سحابی: ابرهای عظیمی از غبار، گاز و پلاسما که محل تولد ستاره ها می‌باشند.

صور فلکی: گروهی از ستاره‌ها که در دیدظاهری شکل و پیکربندی مشخصی را تشکیل داده اند و برای شناخت آسمان استفاده می شوند.

غول سرخ: ستاره، بعد از طی کردن بیش‌تر عمر خود در حالت بلوغ، مرحله‌ی نهایی نورافشانی خود را به صورت غول سرخ آغاز می‌کند که عمل همجوشی هسته‌ای، در لایه بیرونی مرکز این ستاره اتفاق می‌افتد.

ستاره دوتایی: به دو ستاره گفته می‌شود که به هم نزدیک هستند و به دور مرکز ثقلشان گردش می‌کنند. به ستاره کوچکتر ستاره همدم گفته می‌شود.

ابرنواختر: ستارگانی که در مراحل پایانی خود بر اساس برهمکنش های گرانشی و نیروی فشار گازهای داخل ستاره، دچار انفجار بسیار بزرگی شده و برای مدت نسبتا کوتاهی در آسمان ، روشن تر ار حالت عادی خود به نظر می رسند.

خوشه های ستاره ای: گروه هایی از ستارگان هستند که بر اثر نیروی گرانش (یا جاذبه) به دور یکدیگر جمع شده اند.

اقمار گالیله ای مشتری
: 4 قمر سیاره مشتری به نام های یو، گانیمد، اروپا و کالیستو که گالیله با تلسکوپ ابتدایی خود این قمرها را برای اولین بار مشاهده کرد.

ابر اورت: ابرکروی بزرگی است که منظومه شمسی ما را پوشانده است و مکانی است که بسیاری از ستاره‌های دنباله‌دار از آن سرچشمه می‌گیرند.

اخترشناسی رادیویی: اخترشناسی رادیویی یکی از شاخه‌های مهم اخترشناسی است که به مطالعه اجرام سماوی در زمینه امواج الکترومغناطیسی می‌پردازد. تکنیک‌های اخترشناسی رادیویی شبیه به تکنیک‌های اخترشناسی اپتیکی است با این تفاوت که در اخترشناسی رادیویی از رادیو تلسکوپ استفاده می‌شود ولی در اخترشناسی از تلسکوپ نوری. از این رو تنها می‌تواند از منابع رادیویی اطلاعت بگیرد.
وویجر: دو کاوشگر ویجر ? و ویجر ? پیشگام اکتشاف سیارات دوردست منظومه خورشیدی و اولین ابزار ساخت بشر هستند که از محدوده منظومه شمسی خارج شده و به فضای ژرف ورای آن سفر کرده‌اند.
منبع : تبیان

,