واشنگتن پست: توتال ثابت کرد اروپا در قبال ایران تابع آمریکا نیست
روزنامه آمریکایی دیروز (جمعه) در تفسیری به قلم 'ارین کارینگهام' با اشاره به اینکه 'کمپانی معظم نفتی ' توتال' (Total) فرانسه ماه گذشته یک قرارداد فوق العاده مهم قریب به پنج میلیارد دلاری با ایران امضا کرد، افزود: 'پاتریک پایونه' (مدیر اجرایی توتال) این قرارداد را یک فکری بدیع و خلاقانه در راه ایجاد صلح نامید.
واشنگتن در ادامه تفسیر خود افزود: پایونه حین امضای این قرارداد در تهران به 'خبرگزاری فرانسه' گفت 'ما اینجاییم تا پل بزنیم ؛ نه اینکه دیوار بکشیم'.
پویانه بر این نکته تاکید کرد که 'توسعه اقتصادی هم راهی است برای ساختن صلح '.
این معامله بسیار خطرپذیر، با مشارکت 'شرکت ملی نفت چین' و شرکت 'پتروپارس' ایران انجام می شود و وظیفه اش توسعه میدان گازی ' پارس جنوبی' در یک قرارداد 20 ساله است.
این اولین قرارداد مهم نفتی ایران بعد از توافق هسته ای است.
و اما نکته مهم حاشیه ای این قرارداد که در صحبتهای پویانه هم بطور تلویحی بِدان اشاره شد، این است که رهبران اروپایی مشتاقند پیوندهایشان را با ایران گسترش دهند و یکی از راهکارها در نیل به این مقصود، تشویق شرکتهایی از قبیل توتال برای سرمایه گذاری در ایران است به خصوص در این برهه که تحریمهای مهم ایران هم برچیده شده است.
اما در عین حال صحبتهای پویانه یک حقیقت مستتر دیگر را هم بازگو می کند و آن شکاف عمیقی است که میان اروپا و آمریکا بر سر چگونگی تعامل با ایران به وجود آمده است.
دولت ترامپ مدعی است: ایران را یک تهدید جهانی می داند و خواستار تحریم و انزوای بیشتر ایران است.
از زمانی که 'دونالد ترامپ' در آمریکا روی کار آمده است، مواضع اروپا و آمریکا در قبال ایران بکلی با هم متمایز شده است و این تفاوت بتدریج مشهودتر هم شده است.
همین تفاوت دیدگاه موجب شده است تا سرنوشت توافق هسته ای زیر سوال برود.
اروپا اصولا دیدگاهش در مورد ایران این است که ایران در خاورمیانه کشوری کلیدی است.
با همین بینش، اروپا توافق هسته ای را بهترین ابزار ممکن برای برقراری رابطه با چنین کشوری می داند و معتقد است که این توافق، درهای یک بازار پهناور مصرف و انرژی را به روی شرکتهای اروپایی باز کرده است.
شرکتهای فرانسوی، آلمانی و ایتالیایی مشتاقانه عازم ایران شدند و در همه چیز در آن کشور سرمایه گذاری کردند از انرژی های تجدیدپذیر گرفته تا هتل های مجلل و خودروسازی.
پنجشنبه هفته گذشته کارخانه های خودروسازی 'پژو - سیتروئن' فرانسه اعلام کردند که در نیمه اول امسال فروششان به خاورمیانه تقریبا سه برابر شده است و تمام این رشد هم مرهون چرخه جدید تولید این خودروها در ایران است.
'فابین دانی' مشاور این شرکت در تهران در این موضوع گفته است 'اروپایی ها دارند به ایران بر می گردند؛ چینی ها، روسها، اوکراینی ها و .... برای همه جا هست'.
دانی اشاره کرده است 'شرکتهای بزرگ بسیاری هستند که اشتهایی برای سرمایه گذاری در ایران دارند و طرح هایشان در این زمینه تکمیل شده است و به مرحله اجرا رسیده است'.
دولت ترامپ تصمیم دارد دوشنبه این هفته یک بار دیگر این توافق را تایید کند. موعد بعدی برای تایید یا رد این توافق؛ در ماه اکتبر است و مقاماتی گفته اند که تا آن هنگام فرآیند بازبینی توافق تکمیل خواهد شد.
در عین حال وزارت خزانه داری آمریکا هنوز اعلام نکرده است که آیا به شرکتهای آمریکایی مانند 'بویینگ' اجازه تجارت کردن با ایران را خواهد داد یا نه. قرارداد بویینگ برای فروش هواپیما به ایران دهها هزار شغل برای آمریکایی ها تولید خواهد کرد.
'الی گرانمایه' از کارشناسان 'شورای روابط خارجی اروپا' در این باره می گوید 'یک دودستگی آشکار میان اروپاییان و آمریکاییان در مورد رویکردشان در قبال ایران وجود دارد'.
گرانمایه ادامه می دهد 'رویکردهای اروپا در قبال ایران عوض شده و مشتاق نزدیکی با ایران است اما آمریکا همچنان خواهان سیاست انزوا و مهار کردن ایران است'.
گرانمایه می افزاید 'توتال با این قرارداد 4.8 میلیارد دلاری با ایران در واقع می خواهد بگوید که ما همچنان به راهمان ادامه می دهیم خواه آمریکا تکلیف ما را در این قضیه روشن بکند یا نکند'.
او تصریح می کند 'اروپایی ها دارند به آمریکا پیام می دهند که امروز دیگر، سیاست خارجی ما در قبال ایران با سیاست شما متفاوت است. حرف ما این است که نمی خواهیم یک تابع محض خودکار آمریکا باشیم'.
اگر کاخ سفید تصمیم بگیرد پای خود را از توافق کنار بکشد و یا آن را مجددا به مذاکره بگذارد، آمریکا بسختی خواهد توانست رضایت اروپا و سایر طرفهای امضاکننده قرارداد مانند روسیه و چین را هم برای این کار به دست آورد. آمریکا ضمنا برای اعمال تحریمهای سخت تر علیه ایران بدون جلب رضایت سایر قدرتهای جهانی، با موانعی جدی روبرو خواهد بود.
'ریچارد نفیو' معاون اصلی هماهنگ کننده سابق وزارت امور خارجه امریکا در سیاست تحریمها، هم در این باره می گوید 'کشورهای اروپایی به زیبایی خود را متعهد به توافق می دانند و آماده اند که جلوی هرگونه مخالفت آمریکا بایستند'.
نفیو تاکید می کند 'توافق توتال بخصوص نشان می دهد که هم خود این شرکت و هم دولت فرانسه آماده اند با تصمیم گیری آمریکا برای بازگشت سریع تحریمها مبارزه کنند، مگر آنکه آمریکا دلیل معقول و قانع کننده ای برای این تصمیم گیری اش داشته باشد'.
گرانمایه هم در باب این موضوع معتقد است 'رهبران اروپایی مدتهاست که طرح هایی را به بحث گذارده اند تا چنانچه آمریکا مخفی یا علنی در کار سیاست خارجی اروپا در قبال ایران دخالت کند، این طرحهای فوری را به اجرا بگذارند'.
او افزود 'اروپایی ها در این کشمکش، طرف وسط را گرفته اند و همه تلاششان این است که آمریکا را هم کنار خود داشته باشند. اما اروپایی ها در عین حال دارند اعلام می کنند که اگر یک مانع غیر معقولی بر سر این راه وجود داشته باشد، ما هم گزینه های خود را مرور خواهیم کرد'.