پوران درخشنده :«من»ها باید «ما» شود
پوران درخشنده، نویسنده و کارگردان مستقل سینمای ایران، معتقد است دولت دکتر حسن روحانی در چهار سال گذشته کشور را در مسیری درست هدایت کرده است. نخستین کارگردان زن سینمای ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به‌صراحت اعلام کرد که «من در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری به دکتر روحانی رأی می‌دهم». کارگردان فیلم موفق «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند»
در گفت‌وگو با «شرق» دراین‌باره دلایل خود را برشمرد و استدلال کرد که راهی که در چهار سال گذشته در کشور در پیش گرفته شده، درست است و قابل برگشت نیست، بنابراین برای تأمین و حفظ منافع ملی‌مان باید این مسیر را ادامه دهیم.
خانم درخشنده! دلیلتان برای رأی‌دادن به دکتر حسن روحانی چیست؟
در این مورد دلایل متعددی دارم. به نظرم در دوره دولت ایشان فرصت‌های خوبی در همه بخش‌ها ایجاد شد که امیدوارم با تداوم حضور آقای روحانی در کسوت رئيس‌جمهور در چهار سال آینده این حرکت‌های مثبت ادامه یابد تا نتیجه نهایی حاصل شود.
مهم‌ترین مسئله این است که ایشان آزاداندیش هستند. سیطره آزاداندیشی در کشور و به‌خصوص در عرصه فرهنگ و هنر لازم و ضروری است. خوشبختانه در دولت تدبیر و امید شرایطی برای سینماگران فراهم شد که راحت‌تر فیلم‌هایشان را بسازند که در قیاس با فضای بسته گذشته، حرکتی امیدبخش و رو به جلو بود.
درحالی‌که پیش از این اختلافات و تشتت زیادی وجود داشت که بر پیکره فرهنگ و هنر ضربات زیادی وارد کرد. شأن و منزلت هنرمندان نادیده گرفته می‌شد و از هنرمندان توقع هنر سفارشی داشتند، اما با حضور پرشور مردم در یازدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری، آقای دکتر روحانی رئيس‌جمهور شدند و به‌تبع آن هنرمندان از لاک خود بیرون آمدند و فضا را برای کارکردن مناسب دیدند. در دولت تدبیر و امید، سینمای اجتماعی رشد بیشتری کرد. جوانان وارد عرصه فیلم‌سازی شدند. فیلم‌ها از اکران و فروش بهتری برخوردار شدند. مخاطبان با سینما آشتی کردند.
فروش و آمار استقبال تماشاگران نشان داد که سینما حرکت رو‌به‌رشدی دارد، اما اين نكته را هم متذكر شوم كه هنوز مشكلات زياد است و در زمينه‌هاي مختلف در كشور بايد آسيب‌شناسي كرد و براي رفع معضلات كارهاي اساسي انجام داد. به طور مشخص در سينما بايد شرايط براي كاركردن براي همه فراهم شود. توزيع عادلانه امكانات يكي از خواسته‌هاي سينماگران است، ولي با وجود نقایصی که همچنان وجود دارد، صلاح كشور در اين است كه به بهترين گزينه رأي دهيم. فکر می‌کنم که آقای روحانی در این مدت کارنامه پرباری داشتند و بهتر است روندی را كه شروع كردند ادامه دهند تا نهالی که کاشته شده، رشد کند و میوه دهد.
حضور پرشور هنرمندان در صحنه انتخابات و تشویق مردم به رأی‌دادن چه تأثیری بر سرنوشت انتخابات دارد؟
به نظرم همیشه هنرمندان در کنار مردم بوده و هستند. چون آنها همیشه تلاش می‌کنند به‌نفع مردم عمل کنند. خوشبختانه مردم این نکته را خوب می‌فهمند و درک می‌کنند. هنرمندان واقعی در پی منفعت مردم عمل می‌کنند. وقتی هنرمندی به سمت موضوعی کشیده می‌شود، مردم به او اعتماد می‌کنند. همین اعتماد دوطرفه باعث می‌شود که مردم و هنرمندان در کنار هم باشند و حرکت مثبتی را در جامعه به وجود بیاورند.
دلیل اصلی آن، این است که ایران، کشور همه ماست. هویتمان برای ما اهمیت دارد. فرهنگ برای همه ما مهم است. آرامش در کشور مهم و ضروری است. پس برای به‌دست‌آوردن چنین فضایی لازم است ملت ایران حرکت پرشوری ایجاد کنند که هم به‌نفع ملت است و هم کشور. به نظرم زیباتر از این اتفاق، وجود ندارد. بنابراین در این شرایط حساس و سرنوشت‌ساز، هر نوع بی‌تفاوتی، حرکتی ضدمردمی تلقی می‌شود. هنرمندان نباید بی‌تفاوت باشند و بهتر است از مردم بخواهند در سرنوشت خودشان سهیم باشند و نگذارند وارد مسیری شویم که بعدها افسوسش را بخوریم. مهم این است که همگی دست در دست، ایران بهتر را بسازیم و این حاصل نمی‌شود جز با مشارکت فعال در انتخابات ریاست‌جمهوری.
واقعیت این است که شما همواره در فیلم‌هایتان به آسیب‌های اجتماعی توجه کرده‌اید، فکر می‌کنید آن کسانی که هنوز به نتیجه نرسیده‌اند، چه باید کنند؟
آن چیزی که اهمیت دارد، منفعت فردی نیست، بلکه صلاحیت کشور است. من در دولت گذشته فیلم ساختم، اما شرایط فعلی «من» مهم نیست، بلکه منفعت «جمع» اهمیت دارد. باید مصلحت ملت و کشور را در نظر گرفت. ما باید به کسی رأی دهیم که کشور را به سمت تحریم و انزوای بین‌المللی سوق ندهد. آرامش کشور برایش مهم باشد. دست مفاسد اقتصادی را کوتاه کند. به نخبگان و کارشناسان میدان دهد. الان همه «من»ها باید «ما» بشود و به یک نقطه مشترک فکر کنیم که همان سرافرازی «ایران عزیز» است. حتما خوب می‌دانید که من عضو هیچ حزب یا گروه سیاسی‌ای نیستم.
من مستقل هستم و قصد یارکشی‌های جناحی ندارم. من فقط واقعیات جامعه و تفاوت‌ها را می‌بینم. ما الان در برهه خاصی قرار داریم. اگر اشتباه انتخاب کنیم، دیگر فرصت جبران وجود ندارد... پس ناچاریم درست‌ترین مسیر را انتخاب کنیم. من به‌عنوان یک شهروند سعی می‌کنم نگاه کلان‌تری داشته باشم و دیگر فقط به خودم فکر نکنم؛ مثلا یکی از دستاوردهای کلیدی و بسیار مهم دولت آقای روحانی، توافق هسته‌ای است که اگر حاصل نمی‌شد معلوم نبود کشورمان در چه مسیری سقوط می‌کرد. اگر نبود، تحریم‌ها کمر ملت را می‌شکست. من شخصا تحمل ندارم سختی مردم عزیزم را ببینم. پس باید منطقی و عاقلانه رفتار کرد. باید احساسات را کنار گذاشت. باید جزئیات و ظرافت‌ها را دید. با این نگاه در کلیت، دستاورد دولت تدبیر و امید رضایت‌بخش است. پس بهتر است این حرکت تداوم پیدا کند.
اخبار فرهنگی - شرق/فرانک آرتا