تلفیق دیابت و اختلالات خواب عامل افزایش خطر نابینایی
به گزارش مهر، تحقیقات محققان دانشگاه بیرمینگام نشان داده است بیمارانی که همزمان مبتلا به دیابت نوع۲ و آپنه خواب هستند در معرض ریسک بالای ابتلا به شرایطی هستند که در مدت میانگین کمتر از ۴ سال منجر به نابینایی می شود.
آپنه انسدادی خواب (OSA) شرایطی است که دیواره های گلو در طی خواب آرام و باریک شده و منجر به خروپف و قطع تنفس می شود و مشکلی رایج در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ است.
«رتینوپاتی دیابتی»، شایع ترین نوع بیماری چشم دیابتی، بر ۴۰ تا ۵۰ درصد بیماران مبتلا به دیابت تاثیر می گذارد و علت اصلی نابینایی در جهان غرب است. مطالعات قبلی نشان داده اند که بین OSA و رتینوپاتی دیابتی ارتباط وجود دارد.
عبد طاهرانی، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «علیرغم بهبود میزان چربی، فشارخون و گلوکز، رتینوپاتی دیابتی همچنان بسیار شایع است.»
وی در ادامه می افزاید: «درحالیکه مشخص شده است OSA بسیار در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ شایع است، اما باید توجه داشت که اضافه وزن هم در بروز هر دو این مشکلات نقش دارد.»
به گفته وی، «ما نشان داده ایم که بیماران مبتلا به OSA و دیابت نوع۲، در مقایسه با افرادی که فقط مبتلا به دیابت هستند، در معرض ریسک بالای ابتلا به رتینوپاتی پیشرفته دیابتی در طول مدت ۳ سال و هفت ماه قرار دارند.»
این مطالعه شامل ۲۳۰ بیمار مبتلا به دیابت نوع۲ بود. نتایج نشان داد رتینوپاتی دیابتی در بیماران مبتلا به OSA در مقایسه با بیماران بدون OSA شیوع بالاتری داشت (۴۲.۹ درصد در مقابل ۲۴.۱ درصد).